Στο αμήν...

του Προκοπη Δουκα  Τώρα λοιπόν πρέπει να ζήσουμε με λιγότερα - πολύ λιγότερα για όσους είναι στα πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας. Να ζήσουμε χωρίς κοινωνικούς πόρους για τους αδυνάτους, γιατί τα τρώγαμε με άνεση, την εποχή των παχέων αγελάδων - χωρίς να σιγουρέψουμε αυτά που έπρεπε. Να μεταναστεύσουμε. Να εγκαταλείψουμε νεοπλουτισμούς και καταναλωτισμό. Να αλλάξουμε δουλειές. Να αποδεχτούμε οτι δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε περιουσίες ή να πουλήσουμε - εκτός αν “σκοτώσουμε” την τιμή. Να δουλέψουμε πολύ σκληρά για να αλλάξουμε δομές και νοοτροπίες. Να εγκαταστήσουμε νέους κανόνες και νέα ήθη.

Θα τα καταφέρουμε; Υπάρχει λαός που δεν τα κατάφερε να ορθοποδήσει, εφόσον το ήθελε; Υποσχέθηκε κανείς τον 20ο αιώνα στους ευρωπαϊκούς λαούς οτι θα ζήσουν χωρίς πολέμους, κρίσεις και ακραίους φανατισμούς - που οδήγησαν σε φρικαλέα εγκλήματα; Μας υποσχέθηκε κανείς οτι θα μπορούμε να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο; Και είναι δυνατόν να συγκρίνουμε τη σημερινή κρίση, με αυτά που αυτά που πέρασαν οι προηγούμενες γενιές;...

ΚΑΙ “ΜΕΤΑ ΤΙ;” ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ;

Μιμης Ανδρουλακης “Βάστα Ελλάδα!”

Όλα κρίνονται τώρα στο Ιταλικό μέτωπο. Η ευφορία από τη Σύσκεψη Κορυφής της 27ης Οκτωβρίου κράτησε μόλις μια μέρα, την Πέμπτη. Την Παρασκευή τα spreads της Ιταλίας πέρασαν το όριο του 6%. Αν μετά το “κούρεμα” ο πανικός των “επενδυτών” χτυπήσει την Ιταλία, αν “πέσει” η Ιταλία, κινδυνεύει η Γαλλία και τότε το φάντασμα της συστημικής κατάρρευσης του ευρώ θα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη. Οι “μεγάλοι ηγέτες” τα σκέφτηκαν όλα, έκαναν πραγματικά βήματα αλλά ξέχασαν το θεμελιώδες: την ανάσχεση της υφεσιακής καταιγίδας, την πρώτη και απόλυτη προτεραιότητα. Τη φουλ ενεργοποίηση του μοναδικού big bazooka, της δυνατότητας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να “κόψει χρήμα” με μια συμβατή με την Ευρωζώνη μέθοδο.

Αντίθετα αποφάσισαν ένα υψηλού ρίσκου μεγάλο ξεφούσκωμα.....

Το θεμελιώδες έλλειμμα της οικονομίας

Του Πασχου Μανδραβελη

Αν φέτος όλα τα πράγματα πάνε καλά, η Ελλάδα θα έχει έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών περί τα 20 δισ. ευρώ. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι, αφού καταναλώσουμε τη δική μας παραγωγή, φάμε τα λεφτά των εξαγωγών, ξοδέψουμε ό,τι άφησαν οι τουρίστες, όσα έφερε η ναυτιλία, όσα εμβάσματα έστειλαν οι Ελληνες του εξωτερικού, όσες επιδοτήσεις πήραμε από την Ε.Ε. κ.ά., θα χρειαστούμε άλλα 20 δισ. ευρώ για να διατηρήσουμε το σημερινό επίπεδο διαβίωσης.

Πού θα βρεθούν αυτά τα λεφτά; Από τον εξωτερικό δανεισμό· κυρίως κρατικό, αλλά και ιδιωτικό. Οπότε έχει εν μέρει δίκιο ο κ. Καρατζαφέρης, ο οποίος διακηρύσσει ότι προτιμά να πεινάσουμε (εμείς, όχι αυτός) για να διατηρήσουμε την κατά τον ίδιο «εθνική ανεξαρτησία». Αν κάνουμε στάση πληρωμών, πρέπει να βρούμε 20 δισ. για να αναπληρώσουμε αυτά που δεν θα μπορούμε να βρούμε από τις αγορές ή τις άλλες χώρες της Ε.Ε. Κι αυτά τα 20 δισ. δεν πάνε μόνο σε αυτοκίνητα και iPad....

«Εγώ είμαι η χώρα»

Ποσώς με ενδιαφέρει αν σε ένα μήνα ή σε ένα χρόνο θα είναι η ίδια κυβέρνηση ή κάποια άλλη στο τιμόνι του τόπου. Ποσώς με ενδιαφέρει αν ο επόμενος πρωθυπουργός θα λέγεται Σαμαράς, Βενιζέλος, Αλέκος Παπαδόπουλος ή Τσίπρας (χμμ.., για δαύτον μ' ενδιαφέρει). Ποσώς με ενδιαφέρει αν θα γνωρίζει καλύτερα ελληνικά από τον σημερινό ή θα είναι τραυλός (σαν τον 5^ο Γεώργιο της Αγγλίας ). Δεν είμαι απολιτίκ. Έχω άποψη και για τα πρόσωπα και για τις ιδέες που εκφράζουν, και σίγουρα κάποτε η ιστορία θα δώσει στον καθένα το μερτικό του.

Μέχρι τότε, από το να τελεσιδικήσω αναφορικά με την προσφορά και τις ικανότητες του καθενός, από το να νιώθω ρίγος κάθε φορά που ο δικός μου ταπώνει τον δικό σου, από το να αλαλάζω όταν ο αρχηγός βγαίνει σε μπαλκόνι ή παράθυρο, από το να βρίζω και να καταριέμαι τους «προδότες και τους δοσίλογους»,… έχω άλλη έννοια.

Στρώνω κώλο μπροστά σε ιστορικά κιτάπια, πίνακες, αναφορές, δηλώσεις και αντιδηλώσεις, μετρήσεις, ρήσεις, απομνημονεύματα και νεύματα (σαν εκείνο του Ανδρέα στη Μιμή- θυμάστε;). Με άλλα λόγια, όπως θα έλεγε και ο Πλάτων, διεκδικώ να αρθρώσω λόγο αφού έχω κατακτήσει γνώση γι’ αυτό το οποίο θέλω να μιλήσω...

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ο λαός της.

Αναδημοσιευση απο:Μη μαδάς τη μαργαρίτα                                                  Πέρα από τις τεχνικές του κουρέματος που οδηγούν στη σταθεροποίηση της δραματικής μας κατάστασης, η αλήθεια είναι ότι είμαστε μια συνολικά χρεοκοπημένη χώρα. Θα ζήσουμε πάνω από δέκα χρόνια εκτός αγορών, σε διαρκή οικονομική ύφεση, με μη ανταγωνιστική  οικονομία, με κράτος αναποτελεσματικό και άκρως διεφθαρμένο και πολιτικό σύστημα που ενδιαφέρεται μόνο για την εκλογική  πελατεία  και τα ποσοστά του. Στο τέλος της δεκαετίας θα έχουμε  ακόμα, ένα τερατώδες χρέος, στα 120% του ΑΕΠ. Τι άλλο θέλουμε;

Η Ευρώπη δεν μας εγκαταλείπει, το αντίθετο. Αλλά είναι αδύνατο στο εγχώριο πολιτικό προσωπικό, να καταρτίσει ένα οδικό χάρτη για τα επόμενα χρόνια.  Φαντάζει αδύνατο στους πολιτικούς ταγούς δεξιά και αριστερά να πείσουν τον ελληνικό λαό για μια κοινή οργανωμένη προσπάθεια, ώστε να αλλάξει ο τρόπος που η κοινωνίας μας αντιλαμβάνεται τον εαυτό της.  Αλλά ακόμα και αν υποθέσουμε ότι τα πολιτικά κόμματα εύρισκαν σημεία επαφής, φαντάζει αδύνατο να συμφωνήσει ο λαός σε ένα κοινό σχέδιο δράσης.

Ποια είναι η θέση του λαού;

Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού βρίσκεται  σε κομφούζιο....

Το κούρεμα, γουλί. (Απολύστε τους!)

του Γιώργου Πίττα

Η χάρτα αυτού του κράτους κρύβει απάτη
που φτάνει στον γνωστό αγριορωμιό
στο ντάτσουν μιας φυλής που ζει φευγάτη
απ ό,τι Ελληνικό στον κόσμο αυτό.
Δεν υπάρχει ελπίς
στην Ελλάδα ζεις.
Κι ενώ εδώ θα ζούμε καταρρεύσεις
ο έξω Ελληνισμός θα προχωρεί
και φως και μουσική μιας άλλης σκέψης
στη μείζονα Ελλάδα θα εκραγεί (από τους Κωλοέλληνες)

1989. Κυκλοφορεί ένας από τους λιγότερο δημοφιλείς δίσκους του Σαββόπουλου –κατά την ταπεινή μου άποψη ένας από τους σημαντικότερους.
Σε δύο τραγούδια μέσα, με όλη την οδύνη και την τρυφερότητα που τον χαρακτηρίζει στέκει στον καθρέφτη και πυκνώνει την ιστορία των τελευταίων πέντε σχεδόν δεκαετιών και την κεντάει βιωματικά. Οι «Κωλοέλληνες»....

Ο νέος εθνικισμός

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Με τόσες ελληνικές σημαίες που έχουμε δει να παρελαύνουν στους δρόμους τους τελευταίους μήνες είναι η αλήθεια ότι οι εθνικές γιορτές και οι παρελάσεις τους δεν διαφέρουν και πολύ από οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδας. Ή μάλλον διαφέρουν κατά τούτο: στην παρέλαση έχεις τη δυνατότητα να βρίσεις ζωντανό στόχο, τον παριστάμενο εκπρόσωπο της κυβέρνησης, ενώ τις εργάσιμες ημέρες απεργίας οι βρισιές απευθύνονται στα ντουβάρια πίσω από τα οποία ο εν λόγω εκπρόσωπος παραμένει έγκλειστος.

Είναι η διαφορά ανάμεσα στην εκτόνωση που σου προσφέρει το παιχνίδι του λούνα παρκ όπου στοχεύεις κουκλάκια και το παραμιλητό που σε πιάνει όποτε το ταχυδρομείο σου παραδίδει κάποιο εκκαθαριστικό, Εφορίας, μισθού κ.λπ. Η διαφορά, θα μου πείτε, ανήκει σε άλλες εποχές, έχει ξεπεραστεί από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια όπου η μόνη πραγματικότητα που αναγνωρίζεται είναι η λεγόμενη εικονική. Εκεί μπορείς να καταπίνεις αντιπάλους και αν χάσεις ξέρεις ότι και αύριο μέρα είναι, πάλι θα κατεβείς στον δρόμο για να αρχίσεις από την αρχή.....

Το Αντάρτικο στην Ήπειρο - Μπαλάφας K.

   Μέρος1 .....

Μεταξύ πανηγυρισμών και πένθους

Γκασμεντ Καπλανι           Μετά από κάθε απόφαση των εταίρων στην Ε.Ε. για την Ελλάδα αιωρείται στον αέρα ένα λεξιλόγιο που θυμίζει ποδοσφαιρικούς αγώνες στην καλύτερη περίπτωση και πόλεμους στην χειρότερη. «Πανηγυρίζει η κυβέρνηση για τη νέα συμφωνία» διάβασα σε έναν τίτλο εφημερίδας. «Δεν πανηγυρίζει η κυβέρνηση» έγραφε ένας άλλος. «Δεν υπάρχει κανένας λόγος για πανηγυρισμούς» λένε τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ένα λεξιλόγιο που κινείται μεταξύ πανηγυρισμών και πένθους. Δεν αιωρείται απλά στον αέρα ως λεξιλόγιο αλλά το βλέπεις και ως κατάσταση που διαγράφεται στις πόζες των πολιτικών. Αναρωτιέμαι: η πολιτική και η δημόσια κουλτούρα σε αυτή την χώρα είναι καταδικασμένες να κινούνται διαρκώς μεταξύ πανηγυρισμού και πένθους; Αυτά αποτελούν τα δυο άκρα μιας συγκινησιακής κατάστασης που έχει παραμερίσει την ορθολογική σκέψη. Μεταξύ πανηγυρισμού και πένθους υπάρχουν και άλλες καταστάσεις, ουσιαστικά και ρήματα όπως: «σκέφτομαι», «περισυλλογή», «ορθολογική προσέγγιση», «υπολογισμός», «αντιρρήσεις», «κριτική», «αμφισβήτηση», «αναμονή» κλπ. κλπ. κλπ. Μεταξύ «πανηγυρισμού» και «πένθους» κινούνται διαρκώς μόνο τα κακομαθημένα παιδιά. Ή όσοι δεν κατάφεραν να μεγαλώνουν και να ωριμάζουν ποτέ…              Υπάρχουμε….. Συνυπάρχουμε  

Μοαμάρ Αλ-Καντάφι: Ο τελευταίος των «Νασεριστών»

Φωτο: Ο Καντάφι με τον Νάσσερ το 1969

Του Νικόλαου Μόττα*

Η βάρβαρη εκτέλεση του Μοαμάρ Καντάφι στη γενέτειρα του Σύρτη έριξε την αυλαία της σαρανταδιάχρονης κυριαρχίας του στη Λιβύη. Μιάς κυριαρχίας που έληξε με τις επευφθημίες της τρόϊκας των Ομπάμα-Σαρκοζί-Κάμερον γιά τη «δημοκρατική νίκη του λιβυκού λαού», τους πανηγυρικούς τίτλους ευρωπαϊκών ταμπλόιντ γιά το «τέλος του δικτάτορα» και την χαιρέκακη - πλην όμως ειλικρινή - αντίδραση της υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον στο άκουσμα της δολοφονίας Καντάφι.

Για όσους δεν τρέφουν αυταπάτες, πίσω από τις διπλωματικά ωραιοποιημένες και υποκριτικές δηλώσεις των ηγετών της Ευρωατλαντικής Συμμαχίας κρύβεται η απλή αλήθεια: Η νίκη δεν είναι δημοκρατική αλλά ιμπεριαλιστική και τους καρπούς της επικράτησης των «αντικαθεστωτικών» δεν αναμένεται να τους δρέψει ο λαός της Λιβύης αλλά οι πολυεθνικές των πετρελαίων και οι κυβερνήσεις με τις οποίες αυτές συνεργάζονται στενά.

Η πρόσφατη ιστορία, από τη σφαγή της Γιουγκοσλαβίας μέχρι τις δολοφονικές ΝΑΤΟϊκές «σταυροφορίες» σε Ιράκ και Αφγανιστάν, αποδεικνύει ότι ο Ιμπεριαλισμός βρίσκει πάντοτε τις καλύτερες επικοινωνιακές τακτικές προκειμένου να «καμουφλάρει» εγκληματικές πρακτικές κάτω απ' το μανδύα «ανθρωπιστικών παρεμβάσεων».....

Μαύρος Ήλιος

• τoυ Νικου Δημου     Ο κύριος με το μαύρο καπέλο που μου έπιασε την κουβέντα στην έξοδο του νεκροταφείου ήταν πιο γέρος από μένα:

•  «Αχ κύριε», μου είπε, «κάθε πρωί κοιτάω τις κηδείες στην εφημερίδα - και δεν μπορώ να μη σκεφθώ για τους νεκρούς, ότι τουλάχιστον γλίτωσαν από αυτό το χάλι το δικό μας. Δεν ξέρω αν πάνε σε “τόπο χλοερό… ένθα ουκ έστι πόνος” ή απλώς καταλήγουν στο τίποτα. Αλλά έστω: και το τίποτα δεν πονάει».

• Θυμήθηκα τους στίχους του Μαβίλη:

• Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε την πίκρα της ζωής…

7 μέρες όμοιες με τις άλλες στην Τοσίτσα

Αφροδίτη Αλ Σάλεχ           «7 μέρες ζωής στην Τοσίτσα»… Η πρόσκληση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων για συμμετοχή στα δρώμενα της οδού Τοσίτσα υπό το σύνθημα «Δίνουμε Ζωή στον Πεζόδρομο της Τοσίτσα με Πολιτιστικές Δράσεις» ακούστηκε δελεαστική και υποσχόμενη.

Η Τοσίτσα, ο πεζόδρομος ανάμεσα στο Πολυτεχνείο και στο Αρχαιολογικό Μουσείο, έχει γίνει στέκι τοξικομανών, ένα γκέτο πρέζας, μια γκρίζα ζώνη, ένας πεζόδρομος που πλέον όλοι αποφεύγουν να διασχίσουν είτε γιατί φοβούνται είτε γιατί δεν αντέχουν να αντικρίζουν όλα αυτά τα νέα παιδιά κατεστραμμένα από την πρέζα, αβοήθητα από το κράτος, περιθωριοποιημένα από την κοινωνία.        

Το πρόγραμμα, πλήρες: προβολή ταινιών, παραστάσεις θεάτρου, χορού και μαριονέτας, συναυλίες, μαθήματα κρουστών, συζητήσεις, και άλλα πολλά. Εγώ επέλεξα να πάω στην παράσταση της «Αντιγόνης» του Εθνικού Θεάτρου, την περασμένη Δευτέρα. Όταν όμως έφτασα εκεί, η μικρή ελπίδα έδωσε τη θέση της στη γνώριμη λύπη.

Έξω από το Επιγραφικό Μουσείο είχε οριοθετηθεί με πλαστική ταινία η σκηνή: τέσσερις καρέκλες για τέσσερις ηθοποιούς....

Σκηνές από Εξάρχεια... στις ΗΠΑ

Σε βίαιη καταστολή διαδήλωσης του κινήματος "Occupy Wall Street" στο Όκλαντ στην Καλιφόρνια κοντά στο Σαν Φρανσίσκο, προέβη η αστυνομία, με τη χρήση δακρυγόνων και πλαστικών σφαιρών.

Είχε προηγηθεί επίθεση εκατοντάδων ακτιβιστών προς τις αστυνομικές δυνάμεις, με ρίψη αντικειμένων, καθώς και συλλήψεις διαδηλωτών.

Τουλάχιστον ένας από τους διαδηλωτές χτυπήθηκε από δακρυγόνο με αποτέλεσμα να αιμορραγήσει στο κεφάλι και να χάσει τις αισθήσεις του.

Οι διαδηλωτές, οι οποίοι κατόπιν ανασυγκρότησαν τις δυνάμεις τους, άρχισαν να πετούν αυγά στην αστυνομία, που απάντησε πετώντας κάψουλες μπογιάς.

Ακτιβιστές του κινήματος "Occupy Wall Street" έχουν....

ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΡΑΚΙΑ ΣΤΟ ΚΛΑΡΙ !...

Η «δια της εις άτοπον απαγωγής» είναι η μέθοδος που μπορεί να σε οδηγήσει σε συμπεράσματα, έμμεσα μεν, πλην όμως ασφαλή και χρήσιμα. Βλέποντας ποιοι αντιδρούν και λυσσομανάνε για το «κούρεμα» του χρέους, καταλαβαίνεις και το ποιοι θίγονται απ΄ αυτό…

Οι τραπεζίτες άρχισαν το χορό πριν από μέρες, (Σάλλας…), καταγγέλλοντας το επικείμενο haircut, ως ανώφελο, (ελάχιστα δισ. € η μείωση του χρέους…) και επικίνδυνο, (θάρθουν νέα δεινά για τη χώρα και το λαό…).

Τη σκυτάλη πήραν οι Βιομήχανοι, που με τον Δασκαλόπουλο σε ρόλο «συμπονετικού», εξέφρασαν τη θλίψη τους για τα επερχόμενα, για τη χώρα και τους εργαζόμενους ! Βρε τους …αδικημένους, έχουν, τελικά, καρδιά και αισθήματα !...

Τα "θαύματα" δίνουν κουράγιο στους διασώστες

Σε πείσμα της διάχυτης απαισιοδοξίας για τον εντοπισμό επιζώντων στα συντρίμμια που άφησε πίσω του ο φονικός σεισμός των 7,2 Ρίχτερ στην Τουρκία, τα "θαύματα" δίνουν κουράγιο στα σωστικά συνεργεία να συνεχίσουν τις επιχειρήσεις τους τρεις ημέρες μετά τον σεισμό.

Η ανάσυρση από τα ερείπια ενός κοριτσιού δύο εβδομάδων, της μητέρας και της γιαγιάς του, ενός 10χρονου παιδιού και ενός 18χρονου φοιτητή - ο οποίος βρέθηκε ζωντανός μετά από 61 ώρες -, ηλέκτρισαν την ατμόσφαιρα και αναπτέρωσαν τις ελπίδες για ανεύρεση και άλλων επιζώντων.

Παράλληλα, όμως, ο απολογισμός των νεκρών έχει αυξηθεί στους 459, ενώ οι τραυματίες ανέρχονται στους 1.352....

Γυρίζουμε στην εποχή του λύχνου;

του Αντώνη Ρουπακιώτη          Έχουν διατυπωθεί βάσιμες ή σε κάθε περίπτωση σημαντικές απόψεις ως προς τα ζητήματα συνταγματικότητας, που θέτει το άρθρο 53 αριθ. 11 του ν. 4021/2011 και προβλέπει την επιβολή του ως «τέλους» χαρακτηριζομένου χρηματικού ποσού και τη διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος σε περίπτωση μη καταβολής αυτού από τους πολίτες - καταναλωτές, όπως:

α. Ότι στερείται του ανταποδοτικού χαρακτήρα και προσχηματικά χαρακτηρίζεται ως «τέλος» το επιβαλλόμενο ποσό καθώς δεν ανταποκρίνεται στο ουσιαστικό περιεχόμενο του τέλους, αλλ’ αντιθέτως πρόκειται για καθαρή περίπτωση φορολόγησης,
β. Ότι η επιβολή αυξημένης φορολογίας στο ίδιο ακίνητο και μάλιστα αδιακρίτως και οριζοντίως (ανεξαρτήτως εισοδηματικών κριτηρίων) από το πρώτο τετραγωνικό μέτρο η υπερφορολόγηση ή αλλιώς η επιβάρυνση......

Χιόνι

 Simple Man Εσύ είσαι έτοιμος; Θα αποδείξει το μικρό ποσοστό του λαού που δεν βρίσκει αποκούμπι σε κόμματα και ιδεολογίες ότι μπορεί να ορθωθεί στις διαφορετικές ημέρες που θα έρθουν; Είναι έτοιμες οι ψυχές μας για το γδάρσιμο των ευαισθησιών από πάνω τους τούτες εδώ τις μέρες που διανύουμε και να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει απέναντι στην ολική καταστροφή που έρχεται; Διότι ακόμη το τέλος δεν έχει έρθει. Άλλο ο ήχος από τα ποδοβολητά στον δρόμο κι άλλο το σπάσιμο της πόρτας του σπιτιού σου που το θεωρείς ακόμη κάστρο απροσπέλαστο. Τον εχθρό δεν μπορείς να τον αποφύγεις όταν έχει χαράξει επί χάρτου την τέλεια επίθεση εναντίον σου. Όταν έχει όλα τα όπλα να σε πολεμήσει.

Είναι ηλίθιος και συνάμα επικίνδυνος για το σύνολο όποιος αυτές τις πρωτόγνωρες ιστορικά ημέρες ακόμη θέλει να πιστεύει ότι μπορεί το οποιοδήποτε κόμμα, το οποιοδήποτε πολιτικό ανδρείκελο- από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά το οποίο έχει το θράσσος ακόμη να ζει- ότι μπορεί με την ψήφο του να πάρει ανάσα, ότι μπορεί ψευτοδημοκρατικά να ξαναβρεί αυτά που έχασε....

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ 2011 - FESTIVAL DE DÍA DE MUERTOS 2011

Asclaye Grecia, Mυρσίνη Τσακίρη

Σάββατο, 29 Οκτωβρίου - Τρίτη, 1 Νοεμβρίου
ΑΙΘΟΥΣΑ ASCLAYE, Φαλήρου 47Α - Κουκάκι - Tηλ.             2109232204      

Πολλοί έχουν ακούσει για την Ημέρα των Νεκρών στο Μεξικό και για τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποία γιορτάζεται αυτή η ημερομηνία, λίγοι όμως γνωρίζουν την ιστορία και τη σημασία της. Όταν ακούτε γιορτή για τους νεκρούς μην πάει ο νους σας σε κάτι μακάβριο. Κάθε 2 Νοεμβρίου οι Μεξικάνοι θυμούνται τους νεκρούς τους. Γεμίζουν τους τάφους με λουλούδια και για να ξορκίσουν τον θάνατο στήνουν σε σπίτια, σε γραφεία, σε σχολεία και σε πλατείες βωμούς αφιερωμένους στους συγχωρεμένους με ζαχαρένιες νεκροκεφαλές, φαγητά, ποτά και «ψωμί των νεκρών», πασπαλισμένο με κόκκινη ζάχαρη που συμβολίζει το αίμα.

Για τους Μεξικανούς σημασία δεν έχει μόνο ο θάνατος, αλλά και αυτό που ακολουθεί.

Σε αυτό το πλαίσιο ο Σύλλογος Μεξικάνων Καλλιτεχνών και Διανοουμένων στην Ελλάδα "BALAM" σας προσκαλεί στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ για την Ημέρα των Νεκρών 2011 από τις 29 Οκτωβρίου έως τις 2 Νοεμβρίου στην Αθήνα.

Ελάτε, ο χάρος θα… χαρεί να σας... δει!!!....

Το σκάνδαλο του αιώνα μας...

Τσερεζόλε Ε.

Ο Ζαν Ζιγκλέρ, αντιπρόεδρος της συμβουλευτικής επιτροπής του συμβουλίου των δικαιωμάτων του ανθρώπου του ΟΗΕ, έγραψε βιβλίο με τίτλο "Μαζική καταστροφή. Γεωπολιτική της πείνας. "70 εκατομμύρια άτομα πεθαίνουν κάθε χρόνο στον κόσμο, από τα οποία τα μισά λόγω της πείνας και των συνεπειών της. Αυτή η σφαγή είναι το σκάνδαλο του αιώνα μας. Αυτό λέει το Παγκόσμιο Διατροφικό πρόγραμμα: κάθε πέντε δευτερόλεπτα, ένα παιδί κατά των 10 ετών πεθαίνει από την πείνα. 37 χιλιάδες άτομα πεθαίνουν από την πείνα κάθε μέρα, και, επί συνόλου 7 δισ. ανθρώπων που ζούμε στον πλανήτη, περίπου το ένα δισ. υποσιτίζονται σε μόνιμη βάση. Δεν έχουν σεξουαλική ζωή, δεν έχουν δουλειά... Ακρωτηριάζονται από την πείνα, ενώ δεν υφίσταται πλέον αντικειμενική έλλειψη τροφής: υπάρχει έλλειμμα πρόσβασης στην τροφή. Για τον λόγο αυτό λέω ότι με τα μέσα που διαθέτουμε, ένα παιδί που πεθαίνει από πείνα, είναι ένα παιδί που δολοφονείται", τονίζει ο Ζιγκλέρ, μιλώντας στο περιοδικό Κουριέ Ιντερνασιονάλ...

Η αρχαία σοφία περιμένει υπομονετικά...

Ξένια Ειρήνη        Η φιλοσοφία είναι στην ουσία μια μεγάλη παρέα. Η παρέα των φίλων της Σοφίας. Το κείμενο που θα διαβάσετε γράφτηκε από τον πατέρα μιας φίλης μου, το όνομα του οποίου θα κρατήσω εκτός για αρχή. Ελπίζω να σας δώσει νέα πνοή στις σκέψεις σας!

Η Ελλάδα είναι το λίκνο της φιλοσοφίας. Παρ' όλο που η αρχαία σοφία δεν εμπνέει πια τους σημερινούς κατοίκους της χώρας, φωλιάζει ακόμα στα βαθύτερα στρώματα της προσωπικότητας των Νεοελλήνων. Γι' αυτό δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να πεισθούμε για τη σημασία της φιλοσοφίας, αφού ο καθένας μας ξέρει, έστω και υποσυνείδητα, ότι ο φιλοσοφικός στοχασμός για το Αγαθό, το Ωραίο και το Αληθινό, είναι κάτι που σε κάνει περήφανο που είσαι άνθρωπος.

Ωστόσο, η πίεση που ασκεί πάνω μας ο σημερινός τρόπος διαβίωσης, η συνεχής επιτάχυνση του ρυθμού ζωής μας, λόγω της αδυσώπητης τεχνολογίας και των καταναλωτικών προτύπων, έχει κάνει πολλούς να ξεχνάνε τις εσωτερικές ανάγκες του ανθρώπου....

Χαρμόσυνες εκτελέσεις

Στο ένα βίντεο ο Καντάφι είναι ζωντανός, ματωμένος αλλά στεκούμενος. Στο επόμενο μετά από λίγη μόνο ώρα κείτεται νεκρός πάνω στην καρότσα ενός αγροτικού εκτελεσμένος από τον όχλο που τον έπιασε ζωντανό.

Αυτές ακριβώς οι εικόνες είναι που ανάβουν το κέφι σε ένα ολόκληρο κράτος. Άνθρωποι χαρούμενοι βγαίνουν στους δρόμους και πανηγυρίζουν για την θανάτωση. Και μερικοί μπορεί να πείτε...

...ότι στη Λιβύη ο θάνατος τους είχε γίνει καθημερινότητα εξαιτίας ακριβώς αυτού του, πλέον, νεκρού. Μπορείτε να πείτε ότι είναι μια χώρα της Αφρικής και μάλιστα ισλαμική. Σύμφωνα με εσάς δεν θα έπρεπε να περιμένουμε από απολίτιστους σκουρόχρωμους να σέβονται νεκρούς....

Η απίστευτη επιτυχία του Occupy Wall Street

Του Ιμάνουελ Βαλερστάιν, μετάφραση: Γιώργος Σουβλής, Αυγή

Το κίνημα Occupy Wall Street –διότι τώρα αποτελεί  κίνημα–  είναι το πιο σημαντικό πολιτικό γεγονός στις Ηνωμένες Πολιτείες από τις εξεγέρσεις του 1968, των οποίων συνιστά άμεσο απόγονο ή συνέχιση. Για ποιον λόγο ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες τότε που ξεκίνησε –και όχι τρεις μέρες, τρεις μήνες, τρία χρόνια νωρίτερα ή αργότερα– δεν θα το μάθουμε ποτέ με σιγουριά. Οι προϋποθέσεις υπήρχαν: όσοι υπέφεραν οικονομικά αυξάνονταν ραγδαία, και δεν ήταν μονάχα εκείνοι που είχε πλήξει πραγματικά η φτώχεια αλλά και για το ολοένα μεγαλύτερο τμήμα των φτωχών εργαζόμενων (γνωστών και  ως η «μεσαία τάξη»)· πρωτοφανής υπερβολή (εκμετάλλευση, πλεονεξία) του πλουσιότερου 1% του πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών («Γουόλ Στριτ»)· το παράδειγμα των εκρήξεων αγανάκτησης σε όλο τον κόσμο (η «Αραβική Άνοιξη», οι ισπανοί αγανακτισμένοι, οι χιλιάνοι φοιτητές, τα συνδικάτα στο Γουισκόνσιν, και μια μακρά λίστα άλλων). Στην πραγματικότητα, δεν έχει μεγάλη σημασία ποια ήταν η σπίθα που προκάλεσε την φωτιά. Αλλά ότι ξεκίνησε....

Η προτεσταντική ηθική και η καταστροφή του καπιταλισμού.

Του Γεράσιμου Γεωργάτου

Η οικονομική πολιτική που ασπάζεται, προωθεί και ασκεί η Άγγελα Μέρκελ τόσο εντός Γερμανίας όσο και για το σύνολο της Ευρώπης, αποδίδεται, εκτός άλλων, και στην προτεσταντική της ηθική. Κόρη προτεστάντη πάστορα από το Αμβούργο, μεγαλωμένη στο Τεμπλίν της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, με σπουδές στην κβαντική φυσική στη Λειψία, η κα Μέρκελ φαίνεται πως έχει εσωτερικεύσει τις προτεσταντικές αρχές της λιτής ζωής, της αφοσίωσης στο καθήκον, της αποταμίευσης, του αυτοελέγχου και της αυτοπειθαρχίας, εντός ενός ορθολογικά οργανωμένου κοινωνικού και εργασιακού πλαισίου. Και όπως έδειξε ο εκ των πατέρων της κοινωνιολογίας Μαξ Βέμπερ (1864 – 1920), στο περίφημο έργο του «Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού» (1905), οι αρχές αυτές ευνόησαν την πρωταρχική καπιταλιστική συσσώρευση και την ανάπτυξη του βιομηχανικού καπιταλισμού.

Αποτελεί και το χαρακτηριστικότερο και συνηθέστερο παράδειγμα για τη δυνατότητα ενός στοιχείου του εποικοδομήματος (ηθική) να επιδρά επί της υλικής βάσης (οικονομία), σε αντιπαράθεση με την αντίληψη μιας μηχανιστικής - μη διαλεκτικής εκδοχής του μαρξισμού για την απόλυτη προτεραιότητα της υλικής βάσης και το μονοσήμαντο καθορισμό από αυτήν του εποικοδομήματος.

Όμως, από τον 19^ο και τις αρχές του 20ού αιώνα, έχει τρέξει πολύ νερό στο ποτάμι της καπιταλιστικής ιστορίας....

Το κοράσι στον καθρέφτη

Το κοράσι στον καθρέφτη Ποίηση-πρόταση βιβλίου       Χρόνια ολόκληρα το μικρό Λενιώ, μοναχοκόρη και παραχαϊδεμένη, μοιραζόταν λύπες και χαρές με τον αγαπημένο της καθρέφτη. Ποτέ όμως δε φανταζόταν τι μπορεί να κρύβεται μέσα σ' αυτόν. Ένας παράλληλος μαγικός κόσμος, μια χώρα παραμυθιού όπου κατοικούν τα πλάσματα της φαντασίας και ανάμεσά τους ένας μικρός άγγελος, ένα κορίτσι που της θύμιζε τόσο πολύ κομμάτια του εαυτού της και την έκανε συχνά να αναρωτιέται γιατί το ένιωθε τόσο κοντά στην καρδιά της. Τούτος ο καθρέφτης θα γίνει το πέρασμα, η γέφυρα ανάμεσα στους δύο κόσμους τους. Μέσα του θα γλιστράει κάθε νυχτιά για να συναντήσει τη νέα της φίλη. Μαζί της θα ταξιδέψει σε μέρη άγνωστα γι’ αυτήν, σε τοπία ονείρου. Πολύτιμη σύμβουλος και οδηγός, δίπλα τους, μια καλή Νεράιδα και ταυτόχρονα Νονά των δύο κοριτσιών. Κάτι ενώνει και συγχρόνως χωρίζει τα δυο αυτά κορίτσια: ένα μυστικό, ένα μαγικό ξόρκι; Ποιος μπορεί αλήθεια να ξέρει; Τι νέους ορίζοντες θα ανοίξει και για τις δύο τούτη η φιλία; Ποιος μπορεί να κρίνει ποιος από τους δύο κόσμους είναι καλύτερος; Πολλά τα ερωτήματα και μάλλον πολλές και οι απαντήσεις... Στο βιβλίο της Ειρήνης Πάγκαλου "Το κοράσι στον καθρέφτη" θ' ακολουθήσετε τις δύο φίλες σ' ένα μαγικό ταξίδι και ίσως βρείτε στοιχεία και καταστάσεις πιο γνώριμες από ό,τι περιμένετε!  .....

Ο ΓΟΡΔΙΟΣ ΔΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ !...

333 π.Χ. Ο Μέγας Αλέξανδρος προσεγγίζει με το στράτευμα του το Γόρδιο της Μικράς Ασίας και εξετάζει με ιδιαίτερη σπουδή τον γόρδιο δεσμό. Ο δεσμός ήταν εξαιρετικά περίπλοκος με την αρχή του να μην φαίνεται πουθενά ευδιάκριτη. Με συνοπτικές διαδικασίες, ο Μέγας Αλέξανδρος κόβει τον γόρδιο δεσμό με το σπαθί του.

Ελλάδα, 2011 μ.Χ. Η Τρόικα εξετάζει με προσοχή όλες τις διαστάσεις του ελληνικού χρέους το οποίο εκτιμάται (από το Δ.Ν.Τ.) ότι θα ξεπεράσει το 172% του ΑΕΠ το 2012. Η τρόικα, ως άλλος Μέγας Αλέξανδρος, πιστεύει ότι κάνοντας χρήση ενός τεράστιου ψαλιδιού θα «κόψει» το 50%-60% του ελληνικού χρέους καταστώντας το με αυτό τον τρόπο βιώσιμο.

Η ιστορία βέβαια διδάσκει επαναλαμβανόμενη....

Πεθαίνω στο Τιπνίς.

Του Γιώργου Πίττα

  Ο Alcides d'Orbigny (Γάλλος φυσιοδίφης 1802-1857) χαρακτήρισε τη ζούγκλα Τιπνίς στη Βολιβία, σαν την ωραιότερη του κόσμου. Και πρέπει στη σύντομη σχετικά ζωή του, να πρόλαβε να δει πολλές. Η ζούγκλα Τιπνίς δεν κόβει απλά την ανάσα με την ομορφιά της. Όσοι είδαν το Avatar, μπορούν κάπως να φανταστούν γιατί μιλάμε.

Άλλωστε η αλληγορία της ταινίας ήταν και ξεκάθαρη αλλά και χρήσιμη στην ευαισθητοποίηση πολλών ανθρώπων για τα όσα συμβαίνουν εκτός οθόνης.

Έτσι κι’ αλλιώς αυτό που συμβαίνει χρόνια τώρα στον Αμαζόνιο και αυτό που πάει να συμβεί στη ζούγκλα Τιπνίς είναι ακριβώς ένα «Avatar».

Ούτε τυχαία οι άνθρωποι που ζουν γύρω κι’ εντός της , οι ιθαγενείς της , αποκαλούν τη συγκεκριμένη περιοχή «μάνα-γη», αισθάνονται οργανικά τέκνα της και την αντιλαμβάνονται ως Ιερή....

"Έτσι κάνουν όλες", Μίμης Ανδρουλάκης

του Μίμη Ανδρουλάκη   Μην πεις φίλη, φίλε εδώ ο κόσμος χάνεται κι αυτός γράφει μυθιστόρημα με “γυναίκες που κρύβουν κάτι”. Τη γυναίκα από άνεμο. Τη γυναίκα με τη γαλάζια ομπρέλα. Την Κυρία με τα πέντε δέκα πρόσωπα.
Μην ξεχνάς ότι ο Καζαντζάκης έγραψε το πιο χαρούμενο και διονυσιακό μυθιστόρημά του, τον Αλέξη Ζορμπά, μες τη μεγάλη πείνα της κατοχής. Ήθελα με το έτσι κάνουν όλες μια ερωτική “θηλυκή αντιφώνηση” στην απελπισία των ημερών. Υπήρξε κάτι στο παιδικό μου βιολογικό ρολόι που με κάνει να βλέπω την “ταινία” δύο φορές, τη μια στη φαντασία, την άλλη στην πραγματικότητα σαν από φθαρμένη, κομμένη κόπια. Αν μάλιστα καβατζάρω τον Ιούλιο και πιάσω Αύγουστο περιμένω το ένα μετά το άλλο τα χτυπήματα της μοίρας, προσωπικά και συλλογικά και δεν έχω καιρό ούτε ν’ ανασάνω. Φέτος το καλοκαίρι πέντε με εννιά το πρωί πριν πιάσω δουλειά στο μεροκάματο του τρόμου του selective default, έκανα μελάνι και χαρτί τον ερωτικό βίο ενός ανθρώπου που αντιστέκεται σ’ όλες τις αφηγήσεις, του σύγχρονου “Νοστράδαμου”, του Έλληνα Καθηγητή των οικονομικών προγνώσεων στο Κολούμπια. Η ερωτική του τραγωδία, η εφιαλτική του παγίδευση στην υπόγεια δεξαμενή, μας μεταφέρει στην παγίδα που βιώνουν οι Έλληνες. Φιλοξενούνται σ’ ένα λουξ hotel απ’ όπου μπορείς ν’ αναχωρήσεις όποτε γουστάρεις αλλά δεν μπορείς να φύγεις ποτέ. Θυμήσου το παλιό κομμάτι των Ιγκλς “Hotel California”. Η ιστορική ευκαιρία, το ευρωπαϊκό όνειρο έγινε για τους Έλληνες ιστορική παγίδα. Να μείνουν είναι δυσβάσταχτο, να φύγουν καταστροφικό. Ούτε να μείνεις, ούτε να φύγεις μπορείς. Είναι αφόρητο...

Πως θα απαλλαγείτε από το χαράτσι μέσω ΔΕΗ – Πρώτα η πληρωμή μετά η απαλλαγή!!!

- 40 μέρες προθεσμία και μετά κόβουν το ρεύμα
- Ποια δικαιολογητικά χρειάζονται
- Που πρέπει να υποβάλετε τα δικαιολογητικά και πότε

Τη γνωστή διαδικασία θα πρέπει να ακολουθήσουν οι Έλληνες, πρώτα θα πάνε ταμείο να πληρώσουν και ύστερα θα αποδείξουν ότι δεν είναι... ελέφαντες!!!!!!!!!!!

Η ανικανότητα των υπηρεσιών να ξεχωρίσουν ποιοι δικαιούνται απαλλαγή ή ποιοι δικαιούνται φορολόγηση με χαμηλότερο συντελεστή λόγω της φούριας για την είσπραξη επιφυλάσσει μια ακόμη ταλαιπωρία για χιλιάδες ανθρώπους που πρώτα απ' όλα πρέπει να βρουν τα χρήματα να πληρώσουν με τον κίνδυνο να τους κόψει η ΔΕΗ το ρεύμα!.....

Ο «ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ» ΚΑΒΑΦΗΣ, Η ΑΠΟΙΚΙΑ ΚΑΙ Η ΤΡΟΪΚΑ….

Μήπως άραγε ο κορυφαίος ποιητής μας Κωνσταντίνος Καβάφης είχε υπόψη του την Τρόικα, το μνημόνιο και τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα, όταν έγραφε το περίφημο ποίημά του υπό τον τίτλο «Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.»;

Κανένας σύγχρονος αναλυτής δεν περιέγραψε τόσο πειστικά και ολοκληρωμένα την οικονομική κρίση της σημερινής «ελληνικής αποικίας» για όσα έλαβαν χώρα μέσα στο 2011 με το ΔΝΤ και την τρόικα και όσα αναμένονται στο νέο χρόνο. Και προβλέπει ακόμη τι πρόκειται να γίνει στις επόμενες φάσεις, ώσπου να επαληθευθούν πλήρως οι συνέπειες «των ριζικών μεταρρυθμίσεων», τις οποίες απαιτούν να «εκτελεσθούν άνευ αναβολής» οι «Αναμορφωταί» της «Αποικίας». Έχουμε, λοιπόν, πολλά ακόμη να δούμε μας το λέει ο Ποιητής  και κυρίως τι θα μείνει «μετά τόση δεινότητα χειρουργική»…

Εν μεγάλη ελληνική αποικία 200 π.Χ.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν....

Ποιος κρύβεται πίσω από τις μάσκες;

Την εμφάνισή τους ανάμεσα στο κίνημα των «Αγανακτισμένων» έκαναν κάτι περίεργες άσπρες θεατρικές μάσκες. Πρόκειται για μάσκες που παραπέμπουν στη μάσκα του Guy Fawkes, τον ήρωα του graphic novel και μετέπειτα ταινίας «V for Vendetta».

Ο Guy Fawkes θεωρείται το σύμβολο του αναρχισμού. Στο graphic novel ο ήρωας φοράει τη μάσκα και αποφασίζει να εκδικηθεί τους βασανιστές του σκοτώνοντάς τους και το τυραννικό καθεστώς που κυβερνά ανατινάζοντας τη Βουλή.
Στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, το Σίδνεϊ πολλοί ήταν αυτοί που αποφάσισαν να φορέσουν την άσπρη μάσκα και να διαμαρτυρηθούν ενάντια στις αποφάσεις των κυβερνήσεών τους και της παγκόσμιας οικονομίας. Ακόμα και ο ιδρυτής του Wikileaks, Τζούλιαν Ασάντζ, εμφανίστηκε με τη μάσκα αυτή όταν απευθύνθηκε στους «Αγανακτισμένους» του Λονδίνου....

Ανοιχτή επιστολή του Κ. Βαξεβάνη στον Ευαγ. Βενιζέλο

Κύριε Βενιζέλο,

Αυτά που σας  γράφω τα ξέρετε και εσείς και  εγώ. Τα υποψιάζεται, φαντάζομαι, πλέον και ο κόσμος. Θα περιοριζόμουν στην “αντιπαράθεσή” μας στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, αν δεν μου πατούσατε τον “κάλο” με αυτό το “είσαι δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης και πληρώνεσαι από τον ελληνικό λαό”. Εύχομαι να μην εννοείτε αυτό που όλοι κατάλαβαν.

Είμαι λοιπόν δημοσιογράφος και αυτή την εποχή τυγχάνει να εργάζομαι στη Δημόσια Tηλεόραση και όχι Κρατική, όπως την αποκαλείτε εσείς. Έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό, γιατί αντικατοπτρίζει την αντίληψη που έχει ο καθένας για την ΕΡΤ. Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να ελέγχει την εξουσία. Αυτή είναι η υποχρέωσή μου, άσχετα αν αυτό δεν σας αρέσει. Το γεγονός επιπλέον πως “με πληρώνει ο ελληνικός λαός” είναι μια ακόμη ευθύνη για μένα, καθώς πρέπει να “αξίζω το μισθό μου”. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως και τους δυο μας πληρώνει ο ελληνικός λαός. Εσάς από το 1989, εμένα για τα 2-3 χρόνια που είμαι στην ΕΡΤ.

Το δεύτερο που ακούστηκε ως απειλή σε αυτή την  εκπομπή είναι πως θα δημοσιοποιήσετε το πόθεν έσχες των δημοσιογράφων. Αμήν!...

Το δικό μας 1989

Της Μυρσίνης Ζορμπά, Athens Voice

Σήμερα οι περισσότεροι το έχουμε ρίξει στους λογαριασμούς. Μετράμε τι έχουμε, τι λείπει, τι μπορεί να κοπεί. Κάνουμε όλα αυτά βασανίζοντας, ταυτόχρονα, το νου μας για τα λάθη στις στιγμές των μικρών και μεγάλων αποφάσεων στο παρελθόν. Ο κατάλογος περιλαμβάνει τα πιο ετερόκλητα: το μεγάλο δάνειο για το σπίτι, το βουλευτή που σταύρωσες, το παιδί που έστειλες να σπουδάσει στο εξωτερικό, το τι ψήφισες στις εκλογές του 1981, του 2004, του 2009, την αφέλειά σου να νομίζεις ότι μπορούσες να φροντίσεις τον πατέρα σου χωρίς φακελάκι. Μέσα σε ατμόσφαιρα θυμού, ενοχής, εκδίκησης και ματαίωσης παρελαύνουν ο υδραυλικός κι ο ηλεκτρολόγος που δεν σου έδωσαν ποτέ απόδειξη, ο εφοριακός που τα έπιασε για να κλείσεις τα βιβλία, ο δικηγόρος με τα παράβολα, ο ταξιτζής με την τριπλή κούρσα, ο διαχειριστής με τα κοινόχρηστα, ο συνάδελφος με την τράκα τσιγάρο, ο ψιλικατζής που δεν μετράει σωστά τα ψιλά....

Zήτημα Εμπιστοσύνης

Εναγώνια λαχτάρα για λύτρωση

Tης Τασουλας Kαραϊσκακη

Και φτάσαμε στα δύσκολα. «Θα χυθεί αίμα» προειδοποιούσε προχθές συνδικαλιστής της ΠΟΕ - ΟΤΑ. «Δεν θα πεθάνουμε μόνοι μας, θα πάρουμε κι άλλους μαζί μας», τόνιζε από την πλευρά του ο πρόεδρος του ΣΑΤΑ. Ενώ τα κακά νέα, η άμεση προοπτική της σύνθλιψης κάτω από τα επιβαλλόμενα οικονομικά βάρη με ταυτόχρονη μείωση των εσόδων, η έλευση των μπιλιέτων της ΔΕΗ με το ειδικό τέλος για τα ακίνητα, η κατάθεση προς ψήφιση της διπλής έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης σε μισθούς και συντάξεις για το 2012, οι αυξήσεις στις τιμές του ρεύματος, του φυσικού αερίου, του πετρελαίου, το (κατά 60% ή 70%;) κούρεμα του χρέους και το ισομεγέθες πλήγμα σε τράπεζες, ασφαλιστικά Ταμεία, βιοτικό επίπεδο, πληθαίνουν.

Ο κόσμος θα εξεγερθεί; Προς στιγμήν η πλειονότητα, και αυτό είναι το δραματικό, νιώθει τραγικά παγιδευμένη στην κορυφή ενός διπλού βαράθρου, να μην μπορεί να κάνει ούτε πίσω ούτε μπρος, καθηλωμένη σε ένα εφιαλτικό αδιέξοδο, ενσαρκωμένο σε ένα αύριο χωρίς ημερομηνίες (κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πότε η Ελλάδα θα ορθοποδήσει - ούτε η επόμενη γενιά, λένε...). Και αβοήθητη...

Η γενιά των σιωπηλών διαδηλωτών

Της Pιτσας Mασουρα

Δεν είναι εκκωφαντικές οι φωνές. Μάλλον ήπιες και συντεταγμένες. Οι διαδηλωτές πιέζονται, αλλά ο βηματισμός τους είναι ελεγχόμενος. Στις μεγάλες πόλεις της Δύσης, από τη Νέα Υόρκη, την Ουάσιγκτον, ώς τις Βρυξέλλες, το Μπιλμπάο ή τη Λισσαβώνα, οι νέοι άνθρωποι επιχειρούν να σπάσουν προσεκτικά τον φλοιό της ζωής τους. Να σπάσουν το κέλυφος μέσα στο οποίο ασφάλισαν τις σκέψεις τους. Μα ασφαλίζονται οι σκέψεις ποτέ; Κρατούν πλακάτ με συνθήματα, εκφράζουν τους φόβους τους για τη λάσπη και τον ασβέστη - τα συστατικά της ζωής, όπως λένε. Δεν είναι οι νέοι του Μάη του ’68, ούτε οι έφηβοι που έκαιγαν αυτοκίνητα στα γαλλικά προάστια. Είναι η γενιά των σιωπηλών διαδηλωτών. Ως πότε, όμως; Η αίσθηση της αντιπαράθεσης δεν είναι σαφής, η ωρίμανση μιας πράξης επέρχεται σιγά σιγά. Ετσι, δεν ξέρεις αν θα ξεσπάσει κάτι τρομοκρατικό, αν η βία θα μοιάζει κάποια στιγμή με θυμωμένο ποτάμι ή αν θα σιωπήσουν και πάλι οι νέοι πολίτες του κόσμου, διαλυμένοι από τα δακρυγόνα, χτυπημένοι από τα γκλομπ, απογοητευμένοι από την ακαμψία της εξουσίας.

Ναι, η αίσθηση της αντιπαράθεσης δεν είναι σαφής. Είναι όμως σαφές πως την ύστατη τούτη ώρα ο δυτικός κόσμος ακροπατεί στο χείλος του χάσματος που ο ίδιος δημιούργησε.....

Ένα κρίσιμο ερώτημα ενόψει της 23ης Οκτωβρίου

Μιμης Ανδρουλακης Θα θεωρήσουμε δεδομένο εν όψει της 23ης ότι δεν διαθέτουμε καμία διαπραγματευτική δύναμη και θα αποδεχθούμε άκριτα αποφάσεις που θα λαμβάνονται ερήμην μας;

Ή θα πούμε στους εταίρους και στην κοινή γνώμη της Ευρώπης ότι το τίμημα της διάσωσης της Ελλάδας από άμεση χρεωκοπία δεν μπορεί να είναι η τιμωρία της, η καταδίκη της σε μακροχρόνια ύφεση που θα εξαντλήσει την αδύναμη παραγωγική της βάση, θα περιορίσει την απόδοση της φορολογίας, θα κλιμακώσει σε μη βιώσιμα επίπεδα την ανεργία, θα διαλύσει την κοινωνική συνοχή, θα πυροδοτήσει τον κατακερματισμό και τον πανικό, θα δημιουργήσει γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης και πιθανόν να οδηγήσει σε διαδοχικές σύντομες αναλώσιμες κυβερνήσεις; Τότε στο τέλος θα ξανασυναντήσουμε και μάλιστα εξαντλημένοι την αφετηρία, δηλαδή το φάντασμα της χρεωκοπίας.

Θα εμφανιζόμαστε σαν βρεγμένες γάτες, ένοχοι εκπρόσωποι ενός λαού που υποτίθεται “δεν καταλαβαίνει” και είναι “συντεχνιακά διαβρωμένος’’;

Ή....

Όχι στην 6η δόση!

 Tου Τάκη Μίχα       Αυτές τις ημέρες συντελέσθηκε ένα πραγματικό έγκλημα το οποίο οποιοσδήποτε άνθρωπος με έστω και ελάχιστα  ψήγματα κοινωνικής ευαισθησίας θα πρέπει να καταδικάσει: Οι ισχυροί της Ευρώπης εξάντλησαν κάθε μέσο πίεσης και εκβιασμού προκειμένου να εξαναγκάσουν το εργαζόμενο της Σλοβακίας που παίρνει 300 ευρώ τον μήνα να χρηματοδοτήσει το φαγοπότι του Έλληνα «εργαζομένου» στον ΟΣΕ που παίρνει 3000 ευρώ τον μήνα!

Αυτή την στιγμή μια χώρα όπως η Σλοβακία, που κατέβαλε κάθε ανθρώπινη θυσία προκειμένου να ικανοποιήσει τα κριτήρια του Μάαστριχτ για την ένταξη στην ευρωζώνη, καλείται να χρηματοδοτήσει τις σπατάλες ενός κράτους όπως η Ελλάδα που εξαπάτησε με τον πιο  αισχρό τρόπο τους εταίρους της δίνοντας πλαστά στοιχεία για τα ελλείμματα της προκειμένου να μπει στην ευρωζώνη!

Αυτή την στιγμή μια χώρα με κατά κεφαλή ΑΕΠ 32.000 ευρώ όπως η Ελλάδα προσπαθεί να βάλει με κάθε τρόπο τα χέρια της βαθειά στην τσέπη ακόμα και της Σλοβακίας της οποίας το κατά κεφαλή ΑΕΠ είναι 21.000 ευρώ -για να συνεχίσει να συντηρεί ένα επίπεδο ζωής που δεν έχει καμιά σχέση με την παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητά της!....

Επιλεκτικές ευαισθησίες

Της Καίτης Βασιλάκου                         Υπάρχουν κάποιες ελευθερίες που σε μια δημοκρατία είναι αυτονόητες. Ανάμεσα σ’ αυτές η πιο σημαντική είναι νομίζω η προσωπική ελευθερία. Ωστόσο το κράτος σε συμφωνία με τους πολίτες έχει το δικαίωμα να την αφαιρεί από ορισμένα άτομα, όταν αυτά παραβιάζουν το νόμο. 

Γι αυτό εξάλλου υπάρχουν οι φυλακές. Η στέρηση της προσωπικής ελευθερίας για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν σοκάρει κανένα δημοκρατικό πολίτη, όταν πρόκειται για ανθρώπους που έχουν διαπράξει ληστείες, φόνους , βίαιες επιθέσεις, απάτες και καταχρήσεις. Παρ’ όλα αυτά και οι φυλακισμένοι προστατεύονται σε μια δημοκρατική πολιτεία και διατηρούν τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Το σκεπτικό είναι ότι  ο πολίτης ακόμα κι αν είναι παραβάτης του νόμου έχει προσωπικότητα και αξιοπρέπεια που δεν πρέπει με κανένα τρόπο να θίγονται.

Οι σεξουαλικοί εγκληματίες είναι μια ειδική κατηγορία παραβατών του νόμου που  όμως δεν έχουν διαφορετική μεταχείριση από τους υπόλοιπους παράνομους....

Οι ιππότες της στρογγυλής Τραπέζης

Του Κώστα Βαξεβάνη              Ένας 24χρονος κλέφτης οδηγήθηκε αυτές τις μέρες στο αυτόφωρο Ηρακλείου και μετά από μια συνοπτική δίκη αθωώθηκε παμψηφεί. Το θύμα του μάλιστα, κατέθεσε σχεδόν ως μάρτυρας υπεράσπισής του. Ο λόγος της αθώωσης του, είναι αυτό που λέμε όχι και τόσο νομικά «απαλλαγή λόγω βλακείας». Ο νεαρός είχε μπει σε ένα σπίτι, γέμισε μια κούτα με ψιλοπράγματα-ούτε καν χρυσαφικά και τέτοια-και πριν αποχωρήσει έριξε έναν υπνάκο στον καναπέ. Η ιδιοκτήτρια τον βρήκε να κοιμάται και έβαλε της φωνές, λέγοντας πως θα φωνάξει την αστυνομία. Ο νεαρός δεν αντέδρασε. Ζήτησε απλώς να του κάνει έναν φραπέ μέχρι να φτάσει η αστυνομία. Στο δικαστήριο όπου γέλασαν οι πάντες, η κυρία υποστήριξε πως τα κλοπιμαία αξίζουν γύρω στα 10 ευρώ και ο κλέφτης απαλλάχτηκε

Λόγω βλακείας λοιπόν. Ο νόμος προβλέπει πως υπάρχουν περιπτώσεις, στις οποίες ο δράστης έχει το ακαταλόγιστο. Έτσι αποδίδεται δικαιοσύνη, παραβλέποντας την πράξη και βλέποντας το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο υπήρξαν κάποια πράγματα.

Ο νεαρός κλέφτης, ουδεμία σχέση έχει με τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.....

Λευκαδίτης από το Μεγανήσι ο άνθρωπος του Νεάντερταλ

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΕΩΡΓΟΥΔΗ

Στα νησάκια γύρω από το Μεγανήσι της Λευκάδας ζούσε πριν από εκατό χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος του Νεάντερταλ, αφού βρέθηκαν περίπου είκοσι χιλιάδες αρχαία κινητά ευρήματα αυτής της περιόδου, έπειτα από διετή συστηματική αρχαιολογική επιφανειακή έρευνα που ολοκληρώθηκε το περασμένο καλοκαίρι στην περιοχή.

Οι κοινότητες των κυνηγών - τροφοσυλλεκτών φαίνεται ότι προτιμούσαν τα τοπία αυτά του Ιονίου Πελάγους, όχι μόνο εξαιτίας της αφθονίας πυριτόλιθου εξαιρετικής ποιότητας, στον οποίο λάξευαν τα εργαλεία τους, αλλά και γιατί διέθεταν φυσικά καταφύγια, μικρές και μεγαλύτερες κοιλάδες, υγρότοπους, πηγές νερού και θηράματα, που όλα μαζί -και τηρουμένων των αναλογιών- θα λέγαμε σήμερα ότι αποτελούσαν τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της Παλαιολιθικής εποχής. Κρίνοντας από τους αριθμούς των λίθινων εργαλείων θεωρούμε ότι οι παλαιολιθικές κοινότητες επέστρεφαν συχνά εδώ, ήταν, με άλλα λόγια, ένας αγαπημένος προορισμός στις εποχικές μετακινήσεις τους....

JOSEPH E. STIGLITZ: Ο θρίαμβος της απληστίας

Του Θανάση Bασιλείου    Η όλη φιλοσοφία του βιβλίου, που τελευταία έχει γίνει ένα είδος βασικού εγχειριδίου του αμερικανικού κινήματος «Occupy Wall Street» (Κατάληψη στη Γουόλ Στριτ), θα μπορούσε να συνοψισθεί στην παραβολή περί απληστίας που είχε δώσει το 1935 σε ένα άρθρο με τίτλο «Power and the New Deal» ο καθηγητής Arthur Morgan. Η οικονομία της αγοράς δεν λειτούργησε, όπως υποτίθεται ότι θα έπρεπε να λειτουργεί. Και αυτό που εκπλήσσει, λέει ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς για την κρίση του 2008, ήταν το ότι εξέπληξε τόσο πολλούς. Τι πήγε στραβά; «Στις Ανατολικές Ινδίες, για να πιάσουν τους πιθήκους, έπαιρναν μια καρύδα και της άνοιγαν μια τρύπα για να χωράει το χέρι του πιθήκου. Εβαζαν μέσα της μερικούς κύβους ζάχαρη και κατόπιν την έδεναν σε ένα δέντρο. Ο πίθηκος τρύπωνε το χέρι του στην καρύδα να αρπάξει τη ζάχαρη και προσπαθούσε να βγάλει έξω τη γροθιά του. Ομως, η τρύπα δεν ήταν τόσο μεγάλη για να βγει το κλειστό χέρι και, αφού δεν άφηνε ποτέ το έπαθλό του, η απληστία τον καταδίκαζε».
Στο «Freefall» («Ελεύθερη πτώση», όπως είναι ο πρωτότυπος τίλτος) ο Στίγκλιτς «ξεφλουδίζοντας το κρεμμύδι» εντοπίζει τις απαρχές της κρίσης, σχολιάζει με κατανοητό τρόπο τη σημερινή οικονομική πραγματικότητα και θεμελιώνει τα πολιτικά επιχειρήματα για την αλλαγή της....

Σοκαριστικές εικόνες από θανατώσεις ζώων για την κατασκευή Ugg

Σοκαριστικές εικόνες ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, αποκαλύπτοντας θανατώσεις ζώων, και συγκεκριμένα του είδους «raccoon dogs», σε εκτροφεία της Κίνας, ώστε να πάρουν το δέρμα τους και να το εξάγουν στην Αυστραλία για την κατασκευή απομιμήσεων μποτών Ugg.

Η οργάνωση για τα δικαιώματα των ζώων «Humane Society» διενήργησε ελέγχους και αποκαλύπτει πως κατασκευαστές μποτών στην Αυστραλία, προμηθεύονται τη γούνα των «νυκτερευτών» (raccoon dogs) για να τη χρησιμοποιήσουν στις μπότες Ugg, ωστόσο, στους πελάτες τους υποστηρίζουν πως στις μπότες έχει χρησιμοποιηθεί μαλλί προβάτων.....

Εκεί να με πας

Στα ταξίδια της ψυχής σου τ' ακυβέρνητα
σε σταυροδρόμι ανέμων και πλοίων να με πας 

σε κόσμους μαγικούς και αλλόκοτους 

εκεί όπου γοργόνες κουρσάροι ψαράδες 

στοιχειά και θεοί της θάλασσας 

συναντούν δελφίνια ναυάγια του βυθού θησαυρούς 

σπηλιές φάρους μοναχικούς και νησιά ξεχασμένα.....

Οι δύο χρόνοι που τρέχουν. Η χώρα έχει παγιδευτεί στα δίχτυα της διεθνούς κρίσης και της εθνικής αυτοδιάλυσης

Του Γιάννη Βούλγαρη

Στην Ελλάδα τρέχουν σήμερα δύο χρόνοι: ο χρόνος της εθνικής αυτοδιάλυσης και ο χρόνος της αργής ανασύνταξης. Ο πρώτος χρόνος μετρά όσα ζούμε αυτές τις μέρες. Καταστάσεις οξύμωρες: οι συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ καταλαμβάνουν τα υπουργεία για «να διώξουν» την τρόικα, από την οποία εξαρτάται ο μισθός τους. Σε δεύτερη ανάγνωση όμως, εικονογραφούν απλώς το σημερινό ελληνικό αδιέξοδο καθώς η χώρα έχει παγιδευτεί στα δίχτυα της διεθνούς κρίσης και της εθνικής αυτοδιάλυσης. Η Ελλάδα ευνοήθηκε ώς πρόσφατα από την παγκόσμια αλληλεξάρτηση και την ευρωπαϊκή ενοποίηση καθώς κινήθηκε από την περιφέρεια στο κέντρο της ευρωπαϊκής διαδικασίας με ό, τι αυτό σήμαινε για την εθνική ασφάλεια, την οικονομική ανάπτυξη και τη σταθεροποίησης της δημοκρατίας. Σήμερα ζει τις ίδιες εξελίξεις επώδυνα, βρισκόμενη στο χείλος της κατάρρευσης, περιμένοντας και πάλι την αναγκαία για την επιβίωσή της ενίσχυση «από τους ξένους», έναντι των οποίων διαθέτει μηδαμινή διαπραγματευτική δύναμη....

Θεατρική παράσταση “Δούλες” με ελεύθερη είσοδο

Με την παρουσίαση του εξαιρετικού έργου «Οι Δούλες», του Ζαν Ζενέ, ξεκινά η νέα θεατρική σεζόν για το Teatro Piccolo της Αννίτας Καγκάλου.

Από την Κυριακή 2 Οκτωβρίου, στις 20:00 μ.μ., στην Πειραματική Σκηνή του Θεατρικού εργαστηρίου Teatro Piccolo,  νέοι και ταλαντούχοι απόφοιτοι ηθοποιοί εγκαινιάζουν την έναρξη ενός κύκλου παραστάσεων -που θα πραγματοποιούνται κάθε Κυριακή- και που θα διαρκέσει μέχρι τον Δεκέμβριο.....

Αυτοκτονία ή υποταγή; λίγο πριν το χορό του Ζαλόγγου

του Σ. Κούλογλου

Φαίνεται ότι ο κύβος ερρίφθη και απομένουν οι λεπτομέρειες. Πάμε για ένα γενναίο κούρεμα του ελληνικού χρέους, εξέλιξη που είναι και καλή και κακή: το καλό είναι ότι ξελαφρώνει το βάρος ενός χρέους που είναι αβάστακτο. Το κακό είναι ότι το κούρεμα, η αναδιάρθρωση ή με όποιο όνομα το βαφτίσουν, ακόμη και αν ληφθούν μέτρα ώστε να μην καταρρεύσουν τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και το τραπεζικό σύστημα, αποτελεί στη πραγματικότητα μια συντεταγμένη χρεοκοπία. Και η χρεοκοπία αυτή θα σφραγίσει τη χώρα για τα επόμενα χρόνια.

Αυτό που η κυβέρνηση απέφυγε, από την αρχή της κρίσης, να εξηγήσει στους πολίτες είναι ότι η ελληνική τραγωδία βασικά δεν οφείλεται στο μέγεθος του χρέους ούτε στο ποσοστό που αντιπροσωπεύει στο ελληνικό ΑΕΠ: υπάρχουν χώρες οι οποίες, από την άποψη των αριθμών, είναι σε χειρότερη θέση. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι η χώρα έχει σταματήσει να παράγει πλούτο ικανό να τη θρέψει....