Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Ο «ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ» ΚΑΒΑΦΗΣ, Η ΑΠΟΙΚΙΑ ΚΑΙ Η ΤΡΟΪΚΑ….

Μήπως άραγε ο κορυφαίος ποιητής μας Κωνσταντίνος Καβάφης είχε υπόψη του την Τρόικα, το μνημόνιο και τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα, όταν έγραφε το περίφημο ποίημά του υπό τον τίτλο «Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.»;

Κανένας σύγχρονος αναλυτής δεν περιέγραψε τόσο πειστικά και ολοκληρωμένα την οικονομική κρίση της σημερινής «ελληνικής αποικίας» για όσα έλαβαν χώρα μέσα στο 2011 με το ΔΝΤ και την τρόικα και όσα αναμένονται στο νέο χρόνο. Και προβλέπει ακόμη τι πρόκειται να γίνει στις επόμενες φάσεις, ώσπου να επαληθευθούν πλήρως οι συνέπειες «των ριζικών μεταρρυθμίσεων», τις οποίες απαιτούν να «εκτελεσθούν άνευ αναβολής» οι «Αναμορφωταί» της «Αποικίας». Έχουμε, λοιπόν, πολλά ακόμη να δούμε μας το λέει ο Ποιητής  και κυρίως τι θα μείνει «μετά τόση δεινότητα χειρουργική»…


Εν μεγάλη ελληνική αποικία 200 π.Χ.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν....

κατ’ ευχήν στην Aποικία

δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,

και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,

ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός

να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.


Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία

είναι που κάμνουνε μια ιστορία

μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί

αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ

δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,

για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,

κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,

με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.



Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.

Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη•

η κατοχή σας είν’ επισφαλής:

η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.

Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,

κι από την άλληνα την συναφή,

κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική•

είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;

σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.



Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,

βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε•

πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.



Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,

κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,

απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,

να δούμε τι απομένει πια, μετά

τόση δεινότητα χειρουργική.



Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.

Να μη βιαζόμεθα• είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.

Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.

Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.

Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;

Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.                ΤΕΧΝΗΣ ΠΟΝΗΜΑΤΑ 

Δεν υπάρχουν σχόλια: