Μεταξύ πανηγυρισμών και πένθους

Γκασμεντ Καπλανι           Μετά από κάθε απόφαση των εταίρων στην Ε.Ε. για την Ελλάδα αιωρείται στον αέρα ένα λεξιλόγιο που θυμίζει ποδοσφαιρικούς αγώνες στην καλύτερη περίπτωση και πόλεμους στην χειρότερη. «Πανηγυρίζει η κυβέρνηση για τη νέα συμφωνία» διάβασα σε έναν τίτλο εφημερίδας. «Δεν πανηγυρίζει η κυβέρνηση» έγραφε ένας άλλος. «Δεν υπάρχει κανένας λόγος για πανηγυρισμούς» λένε τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ένα λεξιλόγιο που κινείται μεταξύ πανηγυρισμών και πένθους. Δεν αιωρείται απλά στον αέρα ως λεξιλόγιο αλλά το βλέπεις και ως κατάσταση που διαγράφεται στις πόζες των πολιτικών. Αναρωτιέμαι: η πολιτική και η δημόσια κουλτούρα σε αυτή την χώρα είναι καταδικασμένες να κινούνται διαρκώς μεταξύ πανηγυρισμού και πένθους; Αυτά αποτελούν τα δυο άκρα μιας συγκινησιακής κατάστασης που έχει παραμερίσει την ορθολογική σκέψη. Μεταξύ πανηγυρισμού και πένθους υπάρχουν και άλλες καταστάσεις, ουσιαστικά και ρήματα όπως: «σκέφτομαι», «περισυλλογή», «ορθολογική προσέγγιση», «υπολογισμός», «αντιρρήσεις», «κριτική», «αμφισβήτηση», «αναμονή» κλπ. κλπ. κλπ. Μεταξύ «πανηγυρισμού» και «πένθους» κινούνται διαρκώς μόνο τα κακομαθημένα παιδιά. Ή όσοι δεν κατάφεραν να μεγαλώνουν και να ωριμάζουν ποτέ…              Υπάρχουμε….. Συνυπάρχουμε