Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Υποστήριξη στην νέα αποστολή διεθνούς στολίσκου για τη Γάζα

Από την νύχτα της Κυριακής προς Δευτέρα 31 Μαΐου 2010, όταν  οι ισραηλινές ειδικές ναυτικές δυνάμεις επιτέθηκαν σε διεθνή ύδατα (80 μίλια από τις ακτές του Ισραήλ) στον πολυεθνικό στολίσκο «Freedom Flotilla», σκοτώνοντας 9 συνανθρώπους μας, τραυματίζοντας βαριά δεκάδες άλλους, οδηγώντας στην συνέχεια το σύνολο των συλληφθέντων σε ισραηλινές φυλακές, πέρασε σχεδόν ένας χρόνος.
 

Οι 38 Έλληνες της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα» που συμμετείχαν στην διεθνή αυτή αποστολή -την δεύτερη σε αριθμό επιβαινόντων αντιπροσωπεία- συνελήφθησαν, κάποιοι υπέστησαν σοβαρούς τραυματισμούς, τα υπάρχοντά τους κλάπηκαν, ενώ τα 2 ελληνικά πλοία της αποστολής, σε αντίθεση με τα τουρκικά πλοία που αποδεσμεύθηκαν  σε τρεις μόλις μήνες μετά το πειρατικό συμβάν, βρίσκονται ακόμα,  υπό ισραηλινή κατοχή στο λιμάνι της Χάιφας.
Σε όλο τον κόσμο ξέσπασαν τότε ισχυρές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις καταγγελίας που οδήγησαν το Ισραήλ σε σχετική απομόνωση και –πρόσκαιρη έστω- διπλωματική αναδίπλωση.....

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Η απληστία, ο Ντοστογιέφσκι κι ένα κρεμμυδάκι

Tου Παντελη Μπουκαλα

Με το σύνθημα «Πρώτα ο άνθρωπος, μετά η απληστία» διαδήλωσαν λίγες ημέρες πριν μερικές χιλιάδες πολίτες στη Χάβρη της βόρειας Γαλλίας, ενόψει της συνόδου του G8 στην πόλη Ντοβίλ. Ορισμένοι, πραγματιστές, και νομπελίστες της οικονομίας ανάμεσά τους, είναι πολύ πιθανό να θεωρήσουν αφελές και ανώριμο το σύνθημα αυτό, που καταπώς φαίνεται έρχεται διεθνώς να πάρει τη θέση τού αμέσως προηγούμενου, «Πρώτα ο άνθρωπος, μετά τα κέρδη», δεδομένου ότι πολυεθνικές, τράπεζες, επενδυτικές εταιρείες, όσες αποτελούν μια εξουσία αφανή πλην υλικότερη και δεσποτικότερη και από το G8 ή το G20, δεν ικανοποιούνται πια με τα κέρδη, όσο μεγάλα, αλλά δρουν άπληστα εις βάρος όχι μόνο της μιας ή της άλλης χώρας, μικρής ή μεγάλης, αλλά του ίδιου του πλανήτη στο σύνολό του. Αλλοι, κυνικοί, θα έβρισκαν το ίδιο σύνθημα ανεδαφικά ρομαντικό, αφού οι ίδιοι ακολουθούν πια άλλες σχολές σκέψης, οι οποίες έχουν θέσει εκποδών τα αισθήματα και τα συλλογικά όνειρα, σαν κατάλοιπο της εποχής του προϊστορικού ανθρώπου.
Αλλοι πάλι, λάτρεις της ωμής γλώσσας της αγοράς, θα χαρακτήριζαν το σύνθημα αντιπαραγωγικό, αφού έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο κινητήριος μοχλός της ιστορίας και η προωθητική της μηχανή είναι η παντί τρόπω επιζήτηση του μέγιστου κέρδους, ό,τι κι αν θυσιάζεται, ανθρώπινες ζωές, εθνικές κυριαρχίες ή οικολογικές ισορροπίες....

Η δημοσιογραφία των πολιτών

Τι κάνουμε εδώ μέσα στο δίκτυο ανωνύμως; Γράφουμε πομπώδη κείμενα με λόγους πύρινους, κάνουμε αστειάκια για τους έμμισθους πολιτικούς και το πιο θλιβερό συμμετέχουμε στον καταιγισμό παραπληροφόρησης άλλοι ασυνείδητα και άλλοι συνειδητά. Αυτά που πριν μία 20ετία κομματόσκυλα και αγανακτισμένοι έκαναν στα καφενεία της γειτονιάς, κάνουμε εμείς εδώ μέσα. Και ο πολιτικάντης στο μπαλκόνι χαίρεται, όπως και τότε. Καταντήσαμε να κάνουμε την αυτοψυχοθεραπεία μας και κάποια κομματικά γραφεία μέσα από την ανωνυμία να κάνουν αισχρότερη δουλειά από τα αφεντικά τους. Το διαδίκτυο έχει μετατραπεί εδώ και καιρό σε ένα επικίνδυνο όπλο. Πίσω από την ταμπέλα της «δημοσιογραφίας των πολιτών» ξεπεράσαμε ακόμα και τους δημοσιογράφους. Όχι αυτούς που με διασταύρωση πληροφοριών και άνευ προσωπικού συμφέροντος καταθέτουν αλήθειες, αλλά από τους άλλους που λόγω των καταπιεσμένων προσωπικών φιλοδοξιών, του ασυγκράτητου εγωκεντρισμού και πολύ συχνά ενός μικρού μεροκάματου γνωστών-άγνωστων κομματικών γραφείων, γράφουν ό,τι θέλουν, όπως το θέλουν χωρίς πάντα την ευθύνη της υπογραφής τους.
Και ο Έλληνας τσιμπάει....

Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Παλίρροια

Εμείς που λατρέψαμε τον έρωτα
χαράξαμε τις ηδονές στις παλάμες μας
υγρές  να γλύφουν τα δάχτυλα
στο βελούδινο κρεβάτι της αίσθησης
χωρίς δάκρυ μονάχα χαμόγελα
στο στήθος της πιο αγέρωχης πνοής
κραυγάζει το πάθος ξεσηκώνεται το κορμί
ακούς; ξενυχτούν και σήμερα οι καρδιές μας
περπατούν αθόρυβα
παλίρροια στους παλμούς
ο πόθος λάβαρο σηκώνεται μέσα μου μέσα σου

ακούς το δρασκέλισμα;  βικυ δερμανη            
ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ  

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Από Μάη σε Μάη

Tου Παντελη Μπουκαλα
Μιλούσε σε κάποιο κανάλι ένας από τους πολίτες που, ανταποκρινόμενοι στο διαδικτυακό προσκλητήριο, βρέθηκαν την Τετάρτη το βράδυ στην πλατεία Συντάγματος. «Πρώτη φορά αφήνω το σπίτι μου για να κατέβω σε συγκέντρωση», αυτό είπε, και δεν κατάφερα να σιγουρευτώ αν το έλεγε καυχώμενος ή με τόνο αυτοκριτικό. Τριαντάρης μού φάνηκε. Μεγάλωσε δηλαδή υπό το σύστημα ΠΑΣΟΚ, όταν ο λαός βρισκόταν στην εξουσία και δεν χρειαζόταν να κατεβαίνει στους δρόμους. Τώρα μπορεί να τον έχουν πετάξει στην ανεργία, να του έχουν μειώσει τον μισθό, να έχει μπει και αυτός στο δίχως τέλος τούνελ της αγωνίας. Και, με τον κόμπο στο χτένι, βγήκε να συναντήσει τους ομοίους του, να αθροίσει τον θυμό του με τον θυμό πολλών άλλων που νιώθουν επίσης ξεκρέμαστοι, προσβεβλημένοι και από τα ψεύδη και από την εκποίηση των τιμαλφών, και, πιθανότατα, «δεν έχουν κόμμα να ψηφίσουν»....

Το κίνημα των Αγανακτισμένων

Γράφει ο Αλέξανδρος Πασσίσης        Κάθομαι αυτές τις μέρες και παρατηρώ το «κίνημα των αγανακτισμένων» και πραγματικά αισθάνομαι σαν να είμαι μάρτυρας μίας ιστορικής στιγμής, όπως η επανάσταση της 3ης Σεπτέμβρη ή αυτή του 1862, ή ακόμα κάτι σαν το κίνημα στου Γουδί . Ήδη πολλοί κάνουν λόγο για το κίνημα της 25ης Μαΐου και αυτό φυσικά συμβάλει στην διεύρυνση αυτής της εντύπωσης.

Είναι αλήθεια πως «οι αγανακτισμένοι» έχουν πολλά κοινά σημεία με όλες τις προαναφερθείσες επαναστατικές περιστάσεις και πως πληρούν τις περισσότερες συνισταμένες προκειμένου το κίνημα να εξελιχθεί σε μία λαϊκή επανάσταση. Παρόλα αυτά αν κάποιος σκεφτεί καλύτερα και με μεγαλύτερη ηρεμία θα εξάγει το συμπέρασμα πως δεν πληρούν τα τρία σημαντικότερα στοιχεία που προϋποθέτουν την ευτυχή περαίωση μίας επανάστασης....

Εμείς γι’ αλλού κινήσαμε…

Γράφει η Ελένα Μπέλλη
Μας πούλησαν το όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης ως εργαλείο βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου μας. Ως όχημα προς την ισοπολιτεία και την ισονομία, ως εφαλτήριο διεύρυνσης του κράτους πρόνοιας, ως απαρχή της κοινωνίας του πολίτη, ως εξασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης. Συνόδευσαν το «πωλητήριο» με μέτρα για την ανάκαμψη των περιφερειών, μέσω των Ταμείων Συνοχής και άλλων οικονομικών προγραμμάτων. Οι ονειροπόλοι ταξίδευαν ήδη προς τη νέα εποχή. Οι καχύποπτοι ανησυχούσαν…

Εξήντα χρόνια μετά το πρώτο πείραμα στην πολιτική ένωση, όταν οι Βρετανοί εκχώρησαν στους Γάλλους βρετανική υπηκοότητα και πρότειναν, μεσούντος του πολέμου, κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας, τίποτε από το αρχικό όραμα δεν μοιάζει αληθινό. Όχι, το όραμα δεν διαλύθηκε. Απλώς αντιστράφηκε. Δεν είναι η Ευρώπη στην υπηρεσία του Ευρωπαίου, αλλά ο πολίτης στην υπηρεσία της ανάλγητης Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και, ναι, κάποιοι θυμώνουν…

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Κλιμάκωση με άγνωστη έκβαση

Tης Τασουλας Καραϊσκακη

Αδιέξοδο λέγεται το αποτέλεσμα της κωφότητας στα καμπανάκια της κρίσης. Κρίση είναι το αντίθετο της πρόληψης. Αν δεν έχεις φτιάξει από τα πριν τον μηχανισμό που θα ξαναβάλει, κάπως, τα πράγματα στη θέση τους, τότε η αδιαφορία, η αβλεψία, η παρανομία, το λάθος ή σειρά αυτών, θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια σε κρίση. Στη συνέχεια, αν αντιμετωπίσεις την κρίση ως συμφορά και όχι ως πραγματικότητα προς άμεση διαχείριση, τότε η κρίση θα ταρακουνήσει άσχημα το σύστημα, ή και θα το ισοπεδώσει. Ωστόσο, αν λάβεις έστω και μετά την εμφάνισή της, αλλά πριν από την τελειωτική κλιμάκωσή της, τα μέτρα που θα έπρεπε να είχαν ληφθεί εξαρχής, οι συνέπειες θα είναι λιγότερο οδυνηρές.
Πολύπλοκο; Καθόλου. Η απορία είναι γιατί ουδείς από τους ιθύνοντες το ακολουθεί. Αν πάθαμε ό,τι πάθαμε, αν φτάσαμε μια ανάσα πριν από το αναγκαστικό σάλτο, δεν είναι μόνο γιατί οι αρμόδιοι δεν έκαναν κάτι για να προλάβουν το κακό που ήξεραν ότι έρχεται κατά πάνω μας, αλλά και γιατί δεν ενήργησαν όπως όφειλαν, μετά.....

Έλα να αγανακτούμε ντάρλινγκ

Αναδημοσιευση απο το Το ελληνάκι                Χθες, σε κάποια φάση στη συγκέντρωση των «αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα, έσκασε μύτη η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ με δύο γερανοφόρα και σήκωσε ένα τεράστιο πανό. Κάποιοι από το συγκεντρωμένο πλήθος άρχισαν τα γιουχαΐσματα, και η απορία που μου δημιουργήθηκε ήταν αναπόφευκτη. Προς τί το γιουχάισμα; Και η ΓΕΝΟΠ δεν είναι αγανακτισμένη; Άλλωστε το μότο της διοργάνωσης ήταν σαφές: «Αυθόρμητα, ακομμάτιστα, ειρηνικά, με μοναδικό κοινό παράγοντα, την αγανάκτησή μας». Άρα υπήρχε χώρος για οποιονδήποτε αγανακτισμένο.

Η αλήθεια είναι ότι χθες κατέβηκαν πολλών ειδών αγανακτισμένοι. Ενδεχομένως οι της ΓΕΝΟΠ να μην έτρωγαν γιουχάισμα αν δεν φορούσαν τα πορτοκαλί καπελάκια και δεν κατέβαιναν συντονισμένοι ως ΓΕΝΟΠ. Οι υπόλοιποι αγανακτισμένοι όμως τί ήταν; Αν κρίνω από τα διαδικτυακά καλέσματα, ανάμεσά τους υπήρχαν και εθνικιστές, «Σπίθες», «Άρματα», αριστεριστές, ακροδεξιοί, «Δεν πληρώνω», συνδικαλιστές (χωρίς καπελάκια) και γενικώς ένα κάρο κόσμος που ήταν αγανακτισμένος για τους δικούς του προσωπικούς λόγους....

Στο στολίσκο με προορισμό τη Γάζα ο Μανκέλ

Ο Σουηδός συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων Χένινγκ Μανκέλ θα συμμετάσχει και πάλι στο διεθνή στολίσκο που θα επιχειρήσει να μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα στα τέλη Ιουνίου, όπως ανακοίνωσε σήμερα το σουηδικό τμήμα της μη κυβερνητικής οργάνωσης "Ένα πλοίο για τη Γάζα".

Ο "πατέρας" του επιθεωρητή Βαλάντερ, που είχε συμμετάσχει και πέρυσι στην αποστολή, θα λάβει και φέτος μέρος στο "Στολίσκο της ελευθερίας 2", ανέφερε η οργάνωση. Συνολικά οκτώ Σουηδοί θα είναι μεταξύ των εκατοντάδων ανθρώπων που σκοπεύουν να επιβιβαστούν σε 15 πλοιάρια και να κατευθυνθούν στη Γάζα.....

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Το μήνυμα του «Αγανακτισμένου»

Του Λουκά Βελιδάκη

Εάν κάποιος είχε βάλει στοίχημα, το κέρδισε. Η
πλατεία γέμισε, δεν είχε κομματικά πανό και σημαίες, δεν είχε παλαιολιθικά συνθήματα, δεν είχε βία- έλειπαν τα κλομπ και τα στειλιάρια, δεν υπήρχαν μολότοφ και δακρυγόνα. Υπήρχε κόσμος- χιλιάδες. Όχι με οργή του τύπου «ήρθαμε να τα σπάσουμε», αλλά με αμιγώς πολιτική αγανάκτηση- με την ανάγκη να πει δυνατά ότι «είμαι και εγώ εδώ». Και ήταν πολλοί…

Στην Ελλάδα αν υπάρχει κάτι που δεν εμφανίζει έλλειμμα είναι οι συγκεντρώσεις και οι πορείες. Τι μετατρέπει σε ξεχωριστές τις
συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων» στην πλατεία Συντάγματος, στο Λευκό Πύργο και σε πολλές ακόμα πόλεις της περιφέρειας;

Πολλά και διάφορα. Κατ’ αρχάς οι συγκεντρώσεις οργανώθηκαν μέσα σε 24 ώρες μέσω
Facebook. Ήταν αυθόρμητες, αυτό-οργανωμένες και ζητούσαν ακηδεμόνευτη και ειρηνική διαμαρτυρία. Ο στόχος βρήκε στο κέντρο.....

Η στερνή ανάσα της ευρωπαϊκής ιδέας

του Γιάνη Βαρουφάκη             Κάποτε, το κύριο σύνθημα υπέρ της αστικής δημοκρατίας ήταν το σύνθημα: Κανένας φόρος χωρίς αντιπροσώπευση. Πέρασαν αιώνες για να γίνει δικαίωμα αυτό το αίτημα: Κανείς δεν θα φορολογείτο ξανά χωρίς να έχει το δικαίωμα λόγου και ψήφου, μέσω αντιπροσώπων του, στο σώμα που παίρνει αποφάσεις φορολογικού χαρακτήρα.

Αργότερα προέκυψε η ιδέα να μαζευτούν οι λαοί της Ευρώπης κάτω από την ίδια στέγη, την Ευρωπαϊκή Ένωση, με μοναδικό γνώμονα αυτό το απλό, ισχυρό ιδεώδες: την ιδέα ότι καμία φορολογική εξουσία πάνω μας δεν νομιμοποιείται χωρίς ουσιαστική αντιπροσώπευση που να είναι ισότιμη ανεξάρτητα του πόσο πλούσιοι ή φτωχοί, χρεωμένοι ή φερέγγυοι, παραγωγικοί ή αναποτελεσματικοί είμαστε.

Έτσι, με αυτό τον μπούσουλα, διαφορετικοί λαοί, που μιλούν διαφορετικές γλώσσες, και έχουν διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, βαλθήκαμε να φτιάξουμε από κοινού έναν φάρο που να στέλνει το φως της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στις τέσσερις γωνιές της οικουμένης - ένα φως που να δίνει ελπίδα στην Αφρική, στην Κίνα, στα πέρατα της γης ότι η απλή αυτή ιδέα της ισότιμης αντιπροσώπευσης σε όλα τα κέντρα αποφάσεων μπορεί να δουλέψει....

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Το δυσάρεστο και το καταστροφικό

Tου Πασχου Μανδραβελη
Ο μεγάλος οικονομολόγος Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ είχε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 μια συμβουλή για τον νεοεκλεγέντα, τότε, πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζον Φ. Κένεντι: «θα διαπιστώσεις» του είπε, «ότι η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού. Είναι η επιλογή μεταξύ του δυσάρεστου και του καταστροφικού». Στην περίπτωσή μας το δυσάρεστο είναι τα μέτρα που ελήφθησαν. Το καταστροφικό θα ήταν να μη ληφθούν.
Για τα μέτρα καθαυτά μπορούν να ειπωθούν πολλά. Και λέγονται πολλά. Ολα αυτά εμπίπτουν στο κόλπο του «άλλου μείγματος» που προτείνει ο κ. Σαμαράς και το οποίο καταλήγει σε μια απέραντη κολοκυθιά. Επειδή υπάρχουν άπειρες διαφορετικές συνταγές δημοσιονομικής πολιτικής, καθένας μπορεί να υιοθετήσει μία και ν’ αρχίσει το παιγνίδι: «Γιατί να φορολογηθεί αυτό;». «Αμ τι να φορολογηθεί;». «Να περικοπεί το άλλο». «Και γιατί να περικοπεί το άλλο;». «Αμ τι να περικοπεί;»...

Βορράς-Νότος

του ΓΙΩΡΓΟΥ Χ.ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Η αραβική άνοιξη με τις διαδηλώσεις των νέων έδειξε ότι μία διαμαρτυρία μπορεί να οδηγήσει στην πολιτική αλλαγή. Αυτή η πίστη οδηγεί μιμητικά ή δίκην μολυσματικού ιού και τους νέους της Ισπανίας και γενικά της Ευρώπης να στραφούν εναντίον της βάρβαρης λιτότητας και της ανεργίας. Κάποιοι μάλιστα φθάνουν στο σημείο να θεωρούν ότι η αντικοινωνική Ευρωπαϊκή Ένωση φθάνει στο τέλος της. Άλλο, όμως, η Ισπανία, η Ελλάδα και η Πορτογαλία κι άλλο η ΕΕ.

Μπορεί να έχουμε πολιτικές αλλαγές στην Ισπανία και γενικά στις περιφερειακές χώρες του ευρώ, αλλά αυτό δύσκολα θα επηρεάσει το συσχετισμό δυνάμεων στην ΕΕ, όπου κυριαρχούν οι βορειο-ευρωπαίοι. Βέβαια και στην Αγγλία είχαμε τις μεγάλες διαμαρτυρίες των νέων εναντίον των αυξήσεων στα δίδακτρα των πανεπιστημίων, αλλά αυτές είναι εντελώς διαφορετικές από τις διαμαρτυρίες στον ευρωπαϊκό νότο, καθώς στις χώρες του βορρά το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας δεν έχει διαλυθεί εντελώς, όπως συμβαίνει στις μεσογειακές χώρες..

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Οι Indignados διδάσκουν

Tου Ν. Γ. Ξυδακη
Το κίνημα των Indignados της Ισπανίας, σαν έκφραση και σαν δυναμική, προβληματίζει ήδη τους Ελληνες. Η ανεργία, η ύφεση, η διαφθορά, η ανικανότητα των κυβερνώντων, το έλλειμμα δικαιοσύνης, υπάρχουν και εδώ, με την ίδια ή σφοδρότερη ένταση. Πώς αντιδρά εδώ η κοινωνία, πώς αντιδρά στην Ισπανία; Ο καθείς με τον τρόπο του και με την παράδοσή του.
Στη μεταφρανκική περίοδο, οι Ισπανοί δεν έχουν παράδοση άγριων απεργιών και συγκρουσιακών διαδηλώσεων, όπως οι γείτονές τους Γάλλοι και Ιταλοί. Μετά σαράντα χρόνια σιδηράς και σταθερής δικτατορίας, που επεβλήθη ύστερα από έναν τρομακτικό εμφύλιο, η ισπανική βασιλευομένη δημοκρατία διήγε βίο συγκρατημένο, ίσως και μελαγχολικό, με απόλυτη κυριαρχία ενός παντοδύναμου δικομματικού συστήματος. Αυτό το σύστημα, που οδήγησε τη χώρα σε βαθιά οικονομική και ηθική κρίση, αμφισβητείται τώρα από τις νεότερες γενιές, οι οποίες δεν έχουν αναμνήσεις δικτατορίας, φοβικά σύνδρομα και πολιτική μελαγχολία....

Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΖΑ

Η μικροαστική οικογένεια κινδυνεύει. Η ακροδεξιά στροφή και ο φόβος πιο εύκολα προσελκύει απελπισμένους και απαίδευτους. Οι νέοι που βλέπουν τον φόβο στα μάτια των γονιών τους και θέλουν να κάνουν “ξεκαθάρισμα”. Μόνο που η ζωή δεν είναι ταινία περιπέτειας. Τα θύματα γίνονται θύτες. Και μεγαλύτερα θύματα λόγω αυτής τους της στάσης. Υπάρχουν μετανάστες εγκληματίες; Σαφώς. Πόσοι είναι; Δεν τους μέτρησε κανείς, οπότε τα αυθαίρετα στατιστικά εξυπηρετούν συγκεκριμένες προθέσεις. Το σίγουρο είναι πως υπάρχουν θύματα πολλών χρωμάτων και φυλών. Αστυνομικοί έχασαν πριν κάποιους μήνες δικούς τους. Μετά χτυπούσαν με λύσσα στις διαδηλώσεις. Μετά πάλι αντίποινα στα Εξάρχεια. Μετά τι;

Μετά μια μαύρη σκοτεινή μάζα που απλώνεται μπροστά μας. Δεν σε αφήνει να δεις καθαρά. Εμείς την τρέφουμε. Η εποχή δεν σε θέλει στην μέση. Πρέπει να ταχτείς σε κάποιο άκρο. Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι έκφρασης. Η κοινωνία αλλάζει και θ’ αλλάξουν και οι άνθρωποι........

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Με τη σημαία σαν όργανο μίσους

Tου Παντελη Μπουκαλα
Δέκα και δεκαπέντε χρόνια πριν, το βασικό επιχείρημα ότι εμείς οι Ελληνες είμαστε, γενικώς και γενετικώς, μη μισαλλόδοξοι και αντιρατσιστές, σαν πιστοί του Ξενίου Διός και ταυτοχρόνως του Ιησού της αγάπης, είχε την εξής μορφή: «Μα είδατε να υπάρχουν εκδηλώσεις μίσους εναντίον των μαύρων της Αφρικής, των σκούρων της Ασίας ή των ξανθών του Βορρά; Οχι βέβαια. Μόνο για τους Αλβανούς ακούγονται κατάρες και μόνο αυτούς περιλαβαίνουν οι σκούπες, γιατί μόνο αυτοί προκαλούν προβλήματα». Ηταν τότε που είχαμε αποφασίσει ότι οι Αλβανοί είναι ράτσα εκ γενετής χαλασμένη, μια πεποίθηση που κωδικοποιήθηκε άλλωστε στο μαζικής χρήσεως σύνθημα «Δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ, Αλβανέ», το οποίο σε ώρες εθνικής έξαψης το απευθύνουμε επιθετικά ακόμα και σε αλβανικής προελεύσεως αθλητές που μετέχουν σε ελληνικές εθνικές ομάδες. Δεν μας περνούσε από το νου πως ήταν σαφές δείγμα ρατσιστικής σκέψης η πίστη ότι εμείς μεν διαθέτουμε όλοι αντιρατσιστικά γονίδια (ακόμα και οι νεοναζιστές της Χρυσής Αυγής και οι εβραιοφάγοι του ΛΑΟΣ), οι δε Αλβανοί, και πάλι όλοι, βαρύνονται από γονίδια χαμηλής στάθμης, ανάγωγα και απολίτιστα.........

Καλυψώ

Της Καίτης Βασιλάκου                                                     Όχι...
Την ταπεινή και φρόνιμη γυναίκα σου ήθελες εσύ. Τον ταπεινό και υπάκουο λαό σου να σε προσκυνά. Το γιο σου ήθελες εσύ, το άγονο νησί σου και το γέρο σου πατέρα, τον ετοιμοθάνατο. Τα σπαθιά σου και τα τόξα σου. Την αγορά και τη φλυαρία των γερόντων. Βουκόλους και γιδοβοσκούς να σε θαυμάζουν. Την ταπεινή, θνητή σου φύση ήθελες ν’ ακολουθήσεις. Να κυνηγάς αγριόχοιρους, να κλέβεις τα γειτονικά κοπάδια, να σφάζεις και να τρως στο μέγαρό σου βόδια.
 Την καθημερινή ρουτίνα του χωριάτικου αρχοντικού σου ήθελες,
τις υποτακτικές σου δούλες και τις κότες που τριγυρίζουν και τσιμπολογούν γύρω απ’ το θρόνο σου. Τις ψείρες στο κρεβάτι σου και τους κοριούς. Το στέμμα γύρω από τα λιγδωμένα σου μαλλιά. Τα ξεραμένα αίματα από τις θυσίες στην αυλή σου και τις αλογόμυγες.
 Αφέντης ήθελες να είσαι εσύ, αρσενικό με άγρια γένια,
με νύχια βρώμικα και περιδέραια από χρυσό πάνω στα στήθια σου, τα λερωμένα από τα κρέατα κι απ’ το κρασί. Τις δούλες ν’ αγκαλιάζεις ήθελες εσύ, ν’ αφήνεις γέλια τρανταχτά και η βασίλισσα γυναίκα σου να τρέμει, να κρύβεται μες στους θαλάμους, κάθε φορά που θα επιστρέφεις μεθυσμένος. Το γιο σου να διατάζεις ήθελες, τους άλλους άρχοντες να σε φοβούνται και να  σκύβουν το κεφάλι. Την εξουσία σου ήθελες εσύ.....

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Αγρύπνια στην Πουέρτα ντελ Σολ

Του Nικου Γ. Ξυδακη
«Αν δεν μας αφήσετε να ονειρευτούμε, δεν θα σας αφήσουμε να κοιμηθείτε». Το σύνθημα των ξάγρυπνων νέων κάθε βράδυ στην Πουέρτα ντελ Σολ της Μαδρίτης, και σε άλλες πλατείες της Ισπανίας, λυρικό, ρομαντικό, ακούγεται σαν να βγαίνει από τα βάθη του εξεγερμένου '68. Ομως όχι, μόνο η ρομαντική γλώσσα είναι κοινή· η ιστορική σύμφραση είναι ριζικά διάφορη. Το '68, οι νέοι ζητούσαν να έρθει η φαντασία στην εξουσία, τώρα ζητούν επιπλέον τα θεμελιώδη: υπεράσπιση της ζωής και της αξιοπρέπειας.
Οι νέοι της Democracia Real Ya (Αληθινή Δημοκρατία Τώρα) είναι άνεργοι, διαψευσμένοι, οργισμένοι. Με 4,9 εκατομμύρια ανέργους, 21,3% επί του ενεργού πληθυσμού, η προ πτωχεύσεως Ισπανία δεν προσφέρει στους νέους της κανένα μέλλον, παρά μόνο απελπισία. Οπως και η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, που ήδη έχουν χρεοκοπήσει....

Τι είπε λοιπόν ο Σαββόπουλος;

του Γιώργου Πήττα

Αντιλήφθηκα πρώτα τη σκόνη που σηκώθηκε από τις δηλώσεις του Διονύση Σαββόπουλου και στη συνέχεια έψαξα να βρω τον «άνεμο» που τη σήκωσε, δηλαδή τα λόγια του, που υποτίθεται αρκούσαν για να τον χαρακτηρίσουν ορισμένοι ακόμα και χρυσαυγίτη!

Η αλήθεια είναι, πως από όσα διάβασα και πριν ακούσω τον ίδιο, είχα σηκώσει τα φρύδια μου απορημένος αλλά, χωρίς ιδιαίτερη ένταση, καθώς δεν υπάρχει πια τίποτα που να θεωρώ περίεργο για την Ελλάδα.

Μετά, άκουσα. Και ξανάκουσα πολλές φορές, όχι μόνο για τα λόγια που είπε, αλλά και για να εισπράξω το ύφος, τη διάθεση, την δική του αλήθεια.

Τι είπε λοιπόν ο Σαββόπουλος;

Πως η κατάσταση στο κέντρο είναι τραγική και πρέπει να αντιμετωπιστεί ως εκτάκτου ανάγκης.

Ρωτάω: Δεν είναι; Υπάρχει κάποιος που βλέπει στο κέντρο μια κατάσταση ανθρώπινη και βατή;

Τι σημαίνει όμως «εκτάκτου ανάγκης»;

Πρώτα από όλα, σημαίνει...

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Πλάτωνας: «Το σώμα είναι ο ναός της ψυχής»

Η 21η Μαΐου έχει καθιερωθεί από τη βιογραφική παράδοση, ως η μέρα που γεννήθηκε ο άνθρωπος που επηρέασε όσο ελάχιστοι, τη σκέψη του δυτικού πολιτισμού. Ο Πλάτωνας γεννήθηκε περίπου στα 428 π.Χ. και έζησε στην αρχαία Αθήνα των πολιτικών ζυμώσεων μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Αποσπάσματα από το κείμενο της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα matia.gr

Ο Πλάτων, υπήρξε ο δεύτερος της μεγάλης τριάδας των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων -Σωκράτης, Πλάτων και Αριστοτέλης- που έθεσαν σε συνάφεια ο ένας προς τον άλλον τα φιλοσοφικά θεμέλια του Δυτικού πολιτισμού. Το πρώτο του όνομα ήταν Αριστοκλής, στην εφηβεία του όμως ονομάστηκε Πλάτωνας λόγω του ότι είχε πλατύ στέρνο και μέτωπο.

Ως Αθηναίος ευπατρίδης ο Πλάτων έλαβε στην παιδική και στην εφηβική του ηλικία επιμελημένη γνώση και παιδεία με τους καλύτερους δασκάλους της εποχής, για τα γράμματα, τη μουσική, τη γυμναστική. Αρχικά, ασχολήθηκε με τη μελέτη της ποίησης -αφού υπήρξε και ποιητής- όπως επίσης υπήρξε και αθλητής.

Ό,τι όμως υπήρξε αποφασιστικό για τον ηθικοπνευματικό του προσανατολισμό, ήταν η γνωριμία του με τον δαιμόνιο άνδρα των Αθηνών, τον Σωκράτη, σε ηλικία είκοσι χρονών.....

Εμείς... του 2011 οι εκδρομεις

Ο Διονύσης Σαββόπουλος έστειλε σήμερα επιστολή στην «Ε» όπου μιλάει για λογοκρισία και διαστρέβλωση των λεγομένων του. Όλη η επιστολή εδώ: http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=277003

Παρεμπιπτόντως, μου κάνει εντύπωση ότι και οι λίγοι διανοούμενοι που μίλησαν δεν τόλμησαν να καταγγείλουν την δολοφονία ενός 20χρονου στα Πατήσια και το λιντσάρισμα δεκάδων ανθρώπων στο κέντρο - γκέτο της Αθήνας από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, λόγω του χρώματος της επιδερμίδας τους. Το λιντσάρισμα δεν έχει σταματήσει άλλωστε. Καμία σύλληψη δεν έγινε και δεν γίνεται. Καμία εισαγγελική έρευνα δεν έχει αρχίσει. Οι εικόνες κρύφτηκαν και κρύβονται από τα ΜΜΕ. Οι δημοσιογράφοι σιώπησαν και σιωπούν.....

Με νικήτρια τη Μύκονο

Tου Παντελη Μπουκαλα
Ποιος νίκησε και ποιος έχασε στις φοιτητικές εκλογές είναι δύσκολο να ειπωθεί, αφού, αν αθροίσουμε τα ποσοστά που δίνει κάθε παράταξη στον εαυτό της με την οφειλόμενη γαλαντομία, υπερβαίνουμε κατά πολύ το στενάχωρο 100%. Με μια κάπως ιδιόμορφη ανάλυση των αποτελεσμάτων, πάντως, θα συμπεράνουμε ότι νικήτρια αναδείχθηκε η Μύκονος. Μύκονο υποσχόταν η νεοδημοκρατική ΔΑΠ, γεμίζοντας τις σχολές με δελεαστικές αφίσες: τι διαμονή σε πολυτελέστατα ξενοδοχεία, τι φτηνά ποτά σε «συνεργαζόμενα μαγαζιά», τι κρίση και τι λιτότης. Και βγήκε πρώτη. Μύκονο έταζε και η πασοκική ΠΑΣΠ, λίγο πιο σφιχτά αυτή όμως, ένεκα η ιδεολογία. Και γι' αυτό βγήκε δεύτερη. Η αλήθεια είναι ότι χρόνια τώρα οι βαριά πολιτικοποιημένοι νεολαίοι των δύο παρατάξεων, οι μέλλοντες κυβερνήτες μας δηλαδή, έπαψαν να τάζουν ταξίδια σε μέρη ουτοπικά, προτιμώντας κάτι υλικότερο.........

Aδέσποτοι πλανήτες

Για πρώτη φορά, οι αστρονόμοι συνειδητοποιούν ότι στο σύμπαν δεν είναι καθόλου σπάνια η ύπαρξη πλανητών που περιπλανιούνται κυριολεκτικά, δίχως να βρίσκονται σε τροχιά γύρω από ένα μητρικό άστρο. Πρόκειται δηλαδή, για πλανήτες - πλάνητες και υπολογίζονται γύρω στα 400 δισεκατομμύρια

Οι πρώτες στατιστικές-μαθηματικές εκτιμήσεις δείχνουν ότι τέτοιοι πλανήτες είναι δυνατό να είναι τόσοι πολλοί, όσοι και τα άστρα-ήλιοι στο γαλαξία μας ή ακόμα περισσότεροι. Σύμφωνα με μια εκτίμηση των ερευνητών, μπορεί να υπάρχουν έως και 400 δισεκατομμύρια τέτοιοι "μοναχικοί" πλάνητες, δηλαδή πολύ περισσότεροι από τα κοινά άστρα όπως ο Ήλιος μας..........

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Βαρκούλες

ο πίνακας είναι της φίλης μου Μελίνας
ή άλλως πως nameliart


Μαρτύριο οι ώρες που δεν έρχονται
σαν στο λιμάνι καράβια αργοπεθαίνουν

και ότι απέμεινε για να κατέχουμε
ένα κομμάτι θάλασσα
και λίγες μικρές  βαρκούλες
να ταξιδεύουν όνειρα
στους τόπους της  γαλήνης           βικυ δερμανη              ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ     

Υποστήριξη στην νέα αποστολή διεθνούς Στόλου για τη Γάζα

Από την νύχτα της Κυριακής προς Δευτέρα 31 Μαΐου 2010, όταν οι ισραηλινές ειδικές ναυτικές δυνάμεις επιτέθηκαν σε διεθνή ύδατα (80 μίλια από τις ακτές του Ισραήλ) στον πολυεθνικό στολίσκο «Freedom Flotilla», σκοτώνοντας 9 συνανθρώπους μας, τραυματίζοντας βαριά δεκάδες άλλους, οδηγώντας στην συνέχεια το σύνολο των συλληφθέντων σε ισραηλινές φυλακές, πέρασε σχεδόν ένας χρόνος.Οι 38 Έλληνες της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα» που συμμετείχαν στην διεθνή αυτή αποστολή - την δεύτερη σε αριθμό επιβαινόντων αντιπροσωπεία - συνελήφθησαν, κάποιοι υπέστησαν σοβαρούς τραυματισμούς, τα προσωπικά τους αντικείμενα κλάπηκαν, ενώ τα 2 ελληνικά πλοία της αποστολής, σε αντίθεση με τα τουρκικά πλοία που αποδεσμεύθηκαν τρεις μόλις μήνες μετά το πειρατικό συμβάν, βρίσκονται ακόμα, υπό ισραηλινή κατοχή στο λιμάνι της Χάιφας. ....

Η επανάσταση ξεκίνησε στην Ισπανία

Η πλατεία είναι γεμάτη με τον κόσμο που απαιτεί να μπει τέλος. Τέλος στα διεφθαρμένα αλλά και στα ανίκανα υπάρχοντα κόμματα. Ξημερώνει μία άλλη μέρα για την Ισπανία;                Άνεργοι, υποαπασχολούμενοι, φοιτητές, όλοι μία γροθιά. Συνεννοήθηκαν μέσα από το διαδίκτυο, σε συζητήσεις και δημόσιες τοποθετήσεις. Και κατέβηκαν όλοι στην πλατεία. Είναι το κίνημα των εξοργισμένων.
Ματαίως η δημοτική αρχή της Μαδρίτης προσπάθησε να απαγορεύσει την ολονύκτια συγκέντρωση διαμαρτυρίας τους, επικαλούμενη την προεκλογική περίοδο. Ακόμα και η αστυνομία προχώρησε σε πολύ ήπιες προειδοποιήσεις και άφησε ουσιαστικά τους διαμαρτυρόμενους πολίτες να συγκεντρωθούν στην Πουέρτα ντελ Σολ, την "πλατεία Ταχρίρ" της Μαδρίτης, όπως αποκαλείται πλέον, για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στα "ανίκανα και διεφθαρμένα" πολιτικά κόμματα....

Οι Ζαπατίστας στο Βοτανικό! - VIVA MEXICO!

  Sierra Maestra                  VIVA MEXICO! O σκηνοθέτης από του Ζαπατίστας, Nicolas Defosse, παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ “Viva Mexico”, 25 Μαϊου στον Βοτανικό Κήπο 

“Λος Άντζελες, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Στην καρδιά της πόλης, Μεξικάνοι μετανάστες χωρίς χαρτιά κυνηγιούνται από την αστυνομία και αγωνίζονται για να κερδίσουν τα προς το ζην χωρίς να χάσουν την ταυτότητά τους.
Από την άλλη πλευρά των συνόρων, στα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού, η αυγή φτάνει, κρυμμένη στην ομίχλη. Είναι 1 Ιανουαρίου, 2006 και χιλιάδες ιθαγενείς Ζαπατίσταςπροετοιμάζονται να αποχαιρετίσουν τον εκπρόσωπο τους Υποδιοικητή Μάρκος. Η αποστολή του: να ταξιδέψει σε όλη τη χώρα για τους επόμενους έξι μήνες για να μάθουν από την αντίσταση Μεξικανών ανδρών και γυναικών που αγωνίζονται για ένα καλύτερο Μεξικό.
Ένα ταξίδι που είναι γραφτό να φτάσει στην άλλη πλευρά της χώρας αρχίζει … Ένα ταξίδι που τολμά να «ξεκινήσει η δημιουργία της εικόνας, αυτού που πραγματικά είμαστε.”...........

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

19 Μαΐου 1919 - Πόντος: Ώρα μηδέν!

 Palmografos.com  «Μα δε θα λένε:
Ήτανε δύσκολοι καιροί.
Θα λένε:
Γιατί σωπαίνουν οι ποιητές τους;»
Berthold Brecht, 1937

Ας μου επιτραπεί σήμερα μια σύντομη ιστορική αναδρομή, in memoriam, με την ευκαιρία της θλιβερής επετείου της Γενοκτονίας των Ποντίων. Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι παρά ένα ευλαβικό μνημόσυνο για τις χιλιάδες αθώες ψυχές που χάθηκαν μεταξύ 1914 και 1922, επειδή είχαν την ατυχία να κατοικούν στα παράλια του Εύξεινου Πόντου και να είναι χριστιανοί. Ο σκοπός του είναι να θυμίσει, μα πάνω απ’ όλα να ενημερώσει για τη μεγάλη σφαγή, που έγινε στο όνομα της τουρκικής εθνοκάθαρσης, εμπνευστής της οποίας υπήρξε ο Κεμάλ Ατατούρκ.
Μετά τη διάλυση της βυζαντινής αυτοκρατορίας και για οκτώ ακόμα χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνισμού, ο Πόντος, παρέμενε ελεύθερο. Το 1461, η άλωση της Τραπεζούντας σήμανε την απώλεια της ανεξαρτησίας του, αλλά όχι και της εθνικής συνείδησής του, η οποία διατηρήθηκε αμείωτη στο πέρασμα των αιώνων.....

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Τη αγνώστω καμαριέρα.

(από την Αυγή της 17ης/5)

Τη αγνώστω καμαριέρα που πολλοί αγάπησαν ξαφνικά. Γιατί όχι μόνο δεν του κάθισε του Στρος Καν, όχι μόνο αντιστάθηκε σθεναρά στη γοητεία της εξουσίας του, αλλά και τον έστειλε αδιάβαστο στον εισαγγελέα, που τον έστειλε με τη σειρά του, διαβασμένο αλλά φευ αργά, να φωτογραφηθεί με χειροπέδες. Αυτή κι αν είναι φωτογραφία που αξίζει όσο χίλιες λέξεις! Και χίλια ζήτω, μεταξύ μας, από τους εμπαθείς.

Και προς τι τα σαρδόνια χαμόγελα, θα πεις; Σάμπως θα αλλάξει η τρόικα μυαλά, θα γίνει το ΔΝΤ ταμείο αρωγής φτωχών και κατατρεγμένων καμαριέρων (συγγνώμη για τη γενική) ή θα αλλάξει η μοίρα της Ελλάδας επειδή μπαγλάρωσαν οι Αμερικάνοι τον άνθρωπό τους -και άνθρωπό μας, αν πιστέψουμε όσα λέγονται εδώ; Θα ξοφλήσει το ελληνικό χρέος η καμαριέρα, όσα εκατομμύρια κι αν λάβει ως αποζημίωση;...

Φασιστική πρόκληση σε βάρος του Γ.Πήττα

Μια πρωτοφανής ενέργεια σημειώθηκε σε βάρος του συνεργάτη της εφημερίδας «Πολίτης», Γιώργος Πίττας, μετά από τη σειρά ρατσιστικών επιθέσεων που έλαβαν χώρα σε βάρος μεταναστών. Φαίνεται πως μετά τους μετανάστες σειρά έχουν όσοι υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους. Ο αρθρογράφος της εφημερίδας έπεσε προχθές θύμα μιας ενέργειας.

Ο κ. Πίττας βρήκε το πρωί της Δευτέρας το πίσω δεξί τζάμι του αυτοκινήτου του θρυμματισμένο και μέσα σε αυτό υπήρχε μια κόλλα που ανέγραφε με μεγάλα γράμματα «Η επόμενη φορά θα είναι στο κεφάλι σου, ανθέλληνα». Η φράση ήταν γραμμένη ανορθόγραφα σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, με τη λέξη κεφάλι να είναι γραμμένη «κεφάλη» και τη λέξη ανθέλληνας να είναι γραμμένη «ανθέληνας». Όπως ανέφερε στην εφημερίδα «Πολίτης», ο κ. Πίττας ανάρτησε το σημείωμα στο facebook όπως ακριβώς ήταν γραμμένο για να καταδείξει «την απόλυτη ανορθογραφία και ασχετοσύνη των δήθεν Ελληναράδων με ότι οτιδήποτε είναι πραγματικά ελληνικό».....

Νοσταλγία, η γλυκιά αυταπάτη

 Της Καίτη Βασιλάκου Διάβασα προ καιρού τους στίχους ενός ανώνυμου ποιητή που καταγγέλλει την  αλλοτρίωση που έχει υποστεί ο άνθρωπος ζώντας μέσα σε μια κοινωνία άδικη, σκληρή και ανάλγητη. Σας τους παραθέτω:
«Σε ποιον να μιλήσω σήμερα;
Τα αδέλφια είναι κακά,
οι σημερινοί φίλοι δεν αγαπούν.
Σε ποιον να μιλήσω σήμερα;
Οι καρδιές είναι άπληστες,
 άρπαξαν όλοι  τα αγαθά των συντρόφων τους».....

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Εξουσία μου, αμαρτία μου...

Του Παντελη Mπουκαλα
Πόσο «φίλος της Ελλάδας» ήταν ο κ. Nτομινίκ Στρος-Καν, που συνελήφθη με την κατηγορία ότι αποπειράθηκε να βιάσει μια καμαριέρα, καλύτερα από τους αγιογράφους του το γνωρίζουν όσοι έχασαν τη δουλειά τους, όσοι είδαν τους μισθούς και τις συντάξεις τους να περικόπτονται, όσοι μετρούν τα δικαιώματά τους καθημερινά μικρότερα. Πόσο σοσιαλιστής είναι το γνωρίζουν καλύτερα οι σύντροφοί του στη Γαλλία και στην Ελλάδα, οι οποίοι δεν είχαν πρόβλημα να συνυπάρξουν επί πολλά χρόνια στη Διεθνή τους με λαμπρές φυσιογνωμίες του σοσιαλισμού, όπως οι ματωμένοι απολυταρχικοί ηγεμόνες των αραβικών κρατών, που γκρεμίστηκαν ήδη ή γκρεμίζονται από τις επαναστάσεις των λαών τους.
Οσο για το πόσο θα πλήξει τα συμφέροντα της Ελλάδας η διαφαινόμενη αντικατάσταση του κ. Στρος-Καν, η απάντηση φαίνεται εύκολη. Αρκεί να συνεκτιμήσει κανείς ότι επί των δικών του μνημονιακών ημερών αφενός χάσαμε ένα τμήμα της εθνικής μας κυριαρχίας, κατά την ομολογία του κ. Παπανδρέου, αφετέρου, πάλι κατά τις πρωθυπουργικές εκμυστηρεύσεις σε ιταλική εφημερίδα, οι δανειστές μας απαιτούν ως εγγύηση μνημεία του τόπου ή και νησιά του....

Κοίτα ν' αντέξεις

Tου Οδυσσέα Ιωάννου         Κρατήσου. Κοίτα ν΄ αντέξεις. Δεν σου δίνω οδηγίες, δεν πουλάω συμβουλές, ίσως δεν σου απευθύνομαι καν. Πες πως κρυφακούς ένα παραμιλητό. Κοίτα ν' αντέξεις. Όταν αισθάνεσαι τους κυνόδοντές σου να μεγαλώνουν,  πιες νερό, άσε το αίμα των ανθρώπων στη θέση του. Δεν είσαι εσύ αυτό.
Όταν ο θυμός σου σε πνίγει σαν αναρρόφηση από μεθύσι, μην γίνεσαι ο ίδιος το αλκοόλ. Μη μου μιλάς για επαναφορά θανατικής καταδίκης, για τους δολοφόνους του ανθρώπου στην 3ης Σεπτεμβρίου. Χάνονται οι μάχες, μη χαθεί και ο πόλεμος.  Mη χάσεις τον εαυτό σου.
   
Όταν σκοτεινιάζει ο κόσμος στα δύο μέτρα και νιώθεις ζεστή πίσσα να σου φράζει τα πνευμόνια,  στην σκέψη μιας ανεργίας που θα σε κάνει επαίτη του επιούσιου για τις καρδιές σου - τα παιδιά σου, τους δικούς σου- έχεις ακόμη την αγάπη σου να τους δώσεις. Μην ξεχνιέσαι. Βγες να σε χτυπήσει ο αέρας και όταν γυρίσεις σπίτι, αγάπα τους, πάλι, από την αρχή. Πώς το λένε στα μαθηματικά; Μπορεί να μην είναι ικανή συνθήκη αλλά είναι αναγκαία....

Ημερολόγια Επανάστασης

Η Ελληνοαμερικανική Ένωση παρουσιάζει, σε συνεργασία με το Κέντρο Τεχνών της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, την έκθεση φωτογραφίας Ημερολόγια Επανάστασης (My Revolution Diaries). Η έκθεση εγκαινιάζεται σήμερα, Δευτέρα 16 Μαΐου 2011, στις 20:30. Μην την χάσετε

Για δεκαοχτώ μέρες ο κόσμος παρακολουθούσε τις πρωτοφανείς για την ιστορία της Αιγύπτου διαδηλώσεις που οδήγησαν στην πτώση του τριακονταετούς καθεστώτος, κάτι που ο ίδιος ο αιγυπτιακός λαός βίωσε και αποκάλεσε επανάσταση. Από τις 25 Ιανουαρίου (αποκαλούμενη ως Ημέρα Οργής) ως και τις 11 Φεβρουαρίου του 2011 δεκάδες χιλιάδες Αιγύπτιοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Ταχρίρ στο κέντρο του Καΐρου και σε πολλές πόλεις της Αιγύπτου για να διαδηλώσουν κατά των δύσκολων συνθηκών που επικρατούσαν στην χώρα τους. Στις διαδηλώσεις αυτές πρωτοστάτησαν οι νέοι της Αιγύπτου, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονται και πολλοί καλλιτέχνες.....

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Ας τα δούμε όλα από την αρχή

Του Πασχου Mανδραβελη

Δεν είναι δέκα τα πράγματα που πρέπει να γίνουν για να σωθεί η χώρα. Ούτε καν εκατόν δέκα. Είναι χιλιάδες κι όλα αλληλένδετα. Γι’ αυτό οι κουβέντες δεν καταλήγουν πουθενά. Η συζήτηση μοιάζει με φαύλο κύκλο. Ναι: η (μη) λειτουργία της Δικαιοσύνης είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του τόπου. Για να έχουμε όμως αδέκαστους δικαστές πρέπει να τους αμείβουμε καλά. Για να πληρώνουμε πολλά λεφτά, πρέπει η εφορία να τα μαζεύει. Για να τα μαζεύει πρέπει οι φοροφυγάδες να ξέρουν ότι η Δικαιοσύνη θα τους τιμωρήσει και συνεπώς θα λειτουργεί. Η Δικαιοσύνη δεν λειτουργεί, λεφτά δεν μαζεύονται, άρα αδιέξοδο...
Αδιέξοδο; Μα δεν λέμε ότι «η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα»; Πώς γίνεται και η δική μας δημοκρατία σε κάθε πρόβλημα βρίσκει τοίχο; Πώς γίνεται να μην έχουμε λύσει ούτε καν το πρόβλημα των σκουπιδιών της Αθήνας; Πώς γίνεται να έχουμε μάχες στους δρόμους για ένα πρόβλημα που αντιμετώπισαν όλες οι δυτικές πόλεις και το έλυσαν χωρίς μολότοφ και ΜΑΤ;
Μήπως, τελικά, είμαστε ένα Ιράκ (χωρίς –προς το παρόν, τουλάχιστον– τις αυτοσχέδιες βόμβες) όπου η δημοκρατία δεν ανθεί όσο κι αν την υμνούμε;....

Το πρόβλημα του ρατσισμού

Tου Πασχου Mανδραβελη

Εχουμε λοιπόν πρόβλημα ρατσισμού στην Ελλάδα; Ναι. Για την ακρίβεια πάντα είχαμε, απλώς έλειπαν οι μετανάστες για να εκδηλωθεί. Δεν υπάρχει χώρα, δεν υπάρχει κοινωνία, που να μην έχει σε κάποια στιγμή της ιστορίας της μολυνθεί από τη δυσανεξία, και τα «ελληνικά γονίδια», εκτός του γεγονότος ότι δεν υπάρχουν, ήταν μια πρώιμη έκφραση ρατσισμού.
Το ζήτημα, λοιπόν, είναι πώς αντιμετωπίζονται τα ρατσιστικά φαινόμενα. Ο χειρότερος τρόπος είναι αυτός που ακολουθούσαμε μέχρι σήμερα. Να κλείνουμε τα μάτια στο πρόβλημα και να θεωρούμε τη ρατσιστική βία «μεμονωμένα γεγονότα». Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε πογκρόμ κατά των μεταναστών, όπως πληθωριστικά γράφουν πολλοί. Αλλά από την άλλη μεριά, ούτε η Κου Κλουξ Κλαν έκανε πογκρόμ στον Νότο των ΗΠΑ. Ηταν μεν πιο αποτελεσματική από τη δική μας «Χρυσή Αυγή», αλλά δεν ήταν πλειοψηφικό ρεύμα, με την έννοια ότι δεν κυκλοφορούσαν όλοι με τα λευκά σεντόνια....

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Ωριμάζει στην κοινωνία η ανάγκη για μια νέα ιδρυτική φάση


Μιμης Ανδρουλακης:Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο τη συνέντευξης που παραχώρησα στο "Πρώτο Θέμα"
---
Είχατε πει προεκλογικά ότι το βιβλίο σας Ε, Πρόεδρε! ήταν μια ύστατη προειδοποίηση κινδύνου ενώπιον του ναρκοπεδίου. Εισακουστήκατε;
Όχι, η μέθη της επερχόμενης δωρεάν εξουσίας και οι ειδυλλιακές φωνές της αμερημνησίας αποδείχθηκαν ισχυρότερες. Η Κυβέρνηση Παπανδρέου όπως είχα πει προεκλογικά έπρεπε τον Οκτώβρη του 2009 να είχε χαρακτηριστικά κυβέρνησης έκτακτης εθνικής ανάγκης στη σύνθεση, στις λειτουργίες και τις δυνάμεις που θα την στήριζαν ώστε να βάλει γρήγορα "ζώνη ασφαλείας" στη χώρα, να προκαλέσει εθνικό συναγερμό για τη σωτηρία της χώρας και την τραγική συναίσθηση μιας κοινής μοίρας στην κοινωνία. Ήταν η πρόταση για ένα νέο 1909, για μια ανατροπή του πολιτικού σκηνικού.
Θα βλέπατε τώρα τον σχηματισμό αυτής της κυβέρνησης;
Η χαμένη στιγμή δεν επανέρχεται ποτέ η ίδια. Τότε, είχες την πρωτοβουλία των κινήσεων, ένα ισχυρό πλειοψηφικό κορμό, το momentum και τις θετικές προσδοκίες της κοινωνίας.....

Αλλος κόσμος, ένα στενό παρακάτω

Tης Μαριας Κατσουνακη
Ηταν ένα ανοιξιάτικο βράδυ, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Διασχίζοντας τον πεζόδρομο μέχρι τον σταθμό του Θησείου, οι εικόνες που εναλλάσσονται είναι τόσο ιδανικές, που φαντάζουν αλλόκοτες. Σαν σκηνοθετημένες. Θα μπορούσαν να αποτελούν και μέρος ενός διαφημιστικού σποτ για την Αθήνα. Πλανόδιοι μουσικοί με προσεκτικά επιλεγμένο ρεπερτόριο ευρέος φάσματος, από Μάνο Χατζιδάκι μέχρι Κάρλος Σαντάνα. Μια παρέα νεαρών με κιθάρες τραγουδούσε χαμηλόφωνα ένα ρεμπέτικο. Διαφορετικής προέλευσης ήχοι συνυπήρχαν, χωρίς να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον. Ελληνες και ξένοι σε περιπατητική διάθεση. Ενα περιπολικό εμπόδισε την παράνομη διέλευση αυτοκινήτου, ζητώντας ευγενικά αλλά ανυποχώρητα από τον οδηγό και την τετραμελή παρέα του να κάνει όπισθεν. Το τουριστικό τρενάκι του Δήμου Αθηναίων ξεναγούσε τους λιγοστούς επιβάτες....

"Πεθαίνω σα χώρα"

(…) … Μισώ αυτή τη χώρα. Μου έφαγε τα σπλάχνα. Γράφω σʼ εσένα γιατί μαζί ποθήσαμε να είναι γόνιμα αυτά τα σπλάχνα, κι αυτός ο πόθος μας ένωσε νύχτες και νύχτες… και σʼ άλλες ώρες της μέρας, όταν ξαφνικά γινόταν ένα θαύμα και ξεχνούσαμε τον τρόμο που έτρεχε στους δρόμους καθώς μες στις φλέβες μας… τα εφιαλτικά δελτία ειδήσεων που μας εμπόδιζαν ακόμα και να κοιταζόμαστε… διαβασμένα από θεότρελους εκφωνητές… τα ουρλιαχτά που σκέπαζαν ακόμα και τις σειρήνες των ασθενοφόρων. Μισώ αυτή τη χώρα. Μου έφαγε τα σπλάχνα. Μου τα ʼφαγε. Τη μισώ. Ναι, τη μισώ, τη μισώ.

Από το συγκλονιστικό και μοναδικό «Πεθαίνω σα χώρα» του Δημήτρη Δημητριάδη, δημοσιευμένο για πρώτη φορά το 1978…
Και βέβαια, ενώ τη μισεί, τη μισεί, μόνο ο κλινικά ηλίθιος δεν μπορεί να δει πόσο τη λατρεύει, τη λατρεύει, τόσο που του γίνεται καρκίνος και χτικιό.
Χτυπάει μέσα στο κεφάλι αυτές τις μέρες το γραπτό του Δημητριάδη.
Χτυπάει γιατί αναδεικνύει το χρονικό εύρος μέσα στο οποίο ένας καλός δέκτης πυροδοτήθηκε για να γράψει αυτό μεγάλης σημασίας και αίσθησης κείμενο, θυμίζει πως ο θάνατος που τώρα κάνει με θράσος την περιφορά του στην Ελλάδα, ήταν ήδη εκεί από τότε και ας μην τον βλέπαμε.....

Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Στον φαύλο κύκλο του αίματος

Tης Τασουλας Καραϊσκακη

Αντί να πετούν το μπαλάκι των ευθυνών ο ένας στον άλλον, οι αρμόδιοι για την ομαλότητα της καθημερινής ζωής των πολιτών θα έπρεπε να δράσουν τώρα! Χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση. Να κοιτάξουν κατάματα το πρόβλημα και να λειτουργήσουν ως ιθύνοντες σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Αμεση εξυπηρέτηση, έλεγχο, προστασία του πολίτη, διευθέτηση των κρίσιμων εκκρεμοτήτων, εφαρμογή των σχεδίων που υπάρχουν στα συρτάρια. Με τα υπάρχοντα διαθέσιμα μέσα (ποτέ δεν κάνουμε κάτι, βολικά αναμένοντες να εκταμιευτεί όλο το ποσό, να διοριστούν όλοι οι προϋπολογισμένοι υπάλληλοι). Οπως θα έπραττε κάποιος που βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο, σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, σε συνθήκες πολέμου. Οι προϊστάμενοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι το «σπίτι μας» έχει πιάσει φωτιά και οφείλουν να τη σβήσουν αξιοποιώντας ό, τι δυνάμεις διαθέτουν. Να σηκώσουν από τις καρέκλες όσους βολεύτηκαν σε μια θεσούλα περιορισμένων απαιτήσεων, να επιστρατεύσουν τμήματα σε μερική αδράνεια, να κάνουν κάτι! .....

Requiem - Για μια νεκρή πόλη

Tης Χριστιαννας Λουπα                         Ήταν κάποτε μια μικρούλα πολιτεία, στη σκιά της Ακρόπολης χτισμένη, με τις γειτονιές της, τα σπιτάκια, τις αυλές της. Δεν ήταν όλοι καλοί, όπως σε καμία κοινωνία δεν είναι ποτέ, ούτε ζούσαν όλοι άνετα, υπήρχαν φτωχογειτονιές και γειτονιές πρωτοκλασάτες. Δεν ήταν εύκολοι οι καιροί, υπήρχαν και μίση και κακίες και διχόνοια – κατάλοιπα ενός βδελυρού εμφυλίου. Όμως, τα παιδιά έπαιζαν χαρούμενα στους δρόμους και τις αλάνες, τα γιασεμιά και το αγιόκλημα μοσχοβολούσαν στις αυλές, παρέες περπατούσαν τις νύχτες στους δρόμους τραγουδώντας, γλέντια γίνονταν στα σπίτια με λίγα εδέσματα και πολύ κέφι και οι πόρτες των σπιτιών έμεναν ξεκλείδωτες τη νύχτα.
Ύστερα ήρθε το τσιμέντο. Σταδιακά χάνονταν οι αυλές και οι αλάνες, τα παιδιά δεν είχαν πού να παίξουν κι οι φωνές τους έσβησαν από τους δρόμους, τα γιασεμιά εξαφανίστηκαν, το καυσαέριο μας έπνιξε, οι παρέες που τραγουδούσαν λιγόστεψαν κι η πόλη άλλαζε καθημερινά πρόσωπο.....

Ζώντας στο Facebook

του κοριτσιού του διπλανού portal          Με κατήγγειλε κάποιος από σας, παίδες μου αγαπημένοι, ότι  ζω πια στη σελίδα μου στο Facebook. Αμαρτία εξομολογημένη, η μισή συγχωρεμένη μανάρια. Αυτός ο κάποιος έχει δίκιο. Μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει, στο Facebook τη βγάζω.  Εχω νοικιάσει εκεί μια γκαρσονιέρα τζιτζί (που λέγανε και τα καρντάσια μου στην Ξεσαλονίκη) και αποσύρομαι τρέχοντας όταν η πραγματική ζωή μου δείχνει τα δόντια της. Τελευταία μάλιστα που μου δείχνει όχι μόνο δόντια αλλά μασέλα δράκουλα, την έχω κάτσει εκεί μέσα με την γαλήνη του ιρακινού που βρίσκει υπόγειο καταφύγιο όταν το κανονικό του σπίτι βομβαρδίζεται από τους αμερικάνους. Όχι παίδες, μη βιάζεστε να μου συστήσετε τον ψυχαναλυτή σας  (έχω τον δικό μου που είναι και αυθεντικός φροϋδικός με τη σφραγίδα της εταιρείας), μη βιάζεστε να με πείτε τρελή (δεν θα είστε άλλωστε και οι πρώτοι). Άκουσον μεν , πάταξον δε, όπως συμβούλευαν οι αρχαίοι σας πρόγονοι (εγώ δεν έχω αρχαίους. Ο γηραιότερος είναι 86 ετών). Εχω τόσο ακλόνητα επιχειρήματα που και στην Ιαπωνία να ζούσαν (τα επιχειρήματα) δεν θα τα κλόνιζε ο σεισμός των 9 ρίχτερ....

Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

Από σενάριο σε σενάριο

Tου Παντελη Μπουκαλα
Αντί να αποσαφηνίζονται τα πραγματικά περιστατικά της επιχείρησης «Τζερόνιμο» όσο περνούν οι μέρες, συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Η αυτοκρατορία δείχνει να ενδιαφέρεται για την ενημέρωση του οικουμενικού ακροατηρίου της (και πρωτίστως των ίδιων των Αμερικανών) όσο θα ενδιαφερόταν και η κραταιά Ρώμη αν έμπιστοι λεγεωνάριοί της είχαν ξεπαστρέψει κάποιον ενοχλητικό φύλαρχο στα απώτατα όρια της επικράτειάς της. Υποτίθεται, βέβαια, πως έκτοτε πέρασαν χιλιετίες, πως κάποιο διεθνές δίκαιο ισχύει πια, καλύπτοντας μάλιστα ακόμα και τους εχθρούς της δημοκρατίας και της ειρήνης. Υποτίθεται επίσης ότι τα σύνορα κάθε χώρας (και του Πακιστάν) είναι απαραβίαστα. Αλλά η ιστορία δεν προκόβει αν παίρνουμε στα σοβαρά τέτοιες υποθέσεις.
Σύμφωνα με το πρώτο σενάριο, λοιπόν, επισήμως ανακοινωθέν, στους κομάντος αντιστάθηκαν με τα όπλα τους όλοι οι Αλ-Καϊντικοί, του Μπιν Λάντεν συμπεριλαμβανομένου, άρα η εξόντωσή τους ήταν υποχρεωτική...

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Ν. Chomsky: Η αντίδρασή μου στο θάνατο του Οσάμα

Ο γνωστός Αμερικάνος διανοητής Noam Chomsky μιλά για τη δολοφονία του Oσάμα μπιν Λάντεν, τονίζοντας εξαρχής, σε άρθρο του στο περιοδικό «Guernica», ότι πρόκειται για παραβίαση των κανόνων διεθνούς δικαίου. Βάζει, επίσης, τους αναγνώστες να αναρωτηθούν τι θα συνέβαινε αν Ιρακινοί κομάντος σκότωναν τον George W. Bush, τη δράση του οποίου συγκρίνει με τα πολεμικά εγκλήματα των Ναζί.
Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι η επιχείρηση ήταν μια σχεδιασμένη δολοφονία, που παραβίασε πολλαπλώς στοιχειώδεις κανόνες διεθνούς δικαίου. Απ’ ο,τι φαίνεται, δεν υπήρξε καμία προσπάθεια να συλλάβουν το άοπλο θύμα, πράγμα που προφανώς θα μπορούσε να είχε γίνει από 80 κομάντος οι οποίοι ουσιαστικά δεν αντιμετώπισαν κάποια άμυνα – με εξαίρεση τους ισχυρισμούς ότι η σύζυγός του τους εναντιώθηκε. Σε κοινωνίες που πρεσβεύουν κάποιο σεβασμό στο νόμο, οι ύποπτοι συλλαμβάνονται ώστε να προσαχθούν σε δίκαιη δίκη. Τονίζω το «ύποπτοι». Τον Απρίλιο του 2002, ο επικεφαλής του FBI Robert Mueller πληροφόρησε τον Τύπο πως μετά από την πιο ενδελεχή έρευνα στην ιστορία, το FBI δεν μπορούσε να ισχυριστεί κάτι παραπάνω από το ότι πίστευε πως η 11η Σεπτεμβρίου σχεδιάστηκε στο Αφγανιστάν, αν και προετοιμάστηκε και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Γερμανία....

Η κυβέρνηση, ο Μπακούνιν και η θεωρία του χάους

Tου Γιωργου Mαντελα

Στην κυβέρνηση, μολονότι δεν το παραδέχονται, είναι θαυμαστές του συστήματος που στην αναρχική ορολογία ονομάζεται «αυτοοργάνωση» ή αν προτιμάτε «αυτοδιεύθυνση». Λέγεται ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, στις συσκέψεις του Μαξίμου, είναι αυτός που άθελά του μάλλον την ενθαρρύνει. Αυτό δεν θα ήταν απαραιτήτως κακό, αν εξελισσόταν «οργανωμένα» στο πλαίσιο μιας... τοπικής κομμούνας ή αν στο τέλος της κυβερνητικής σύσκεψης επιχειρείτο μια σύνθεση των αντίθετων απόψεων που ακούγονται, για να προκύψει κι ένα αποτέλεσμα. Συνήθως, όμως, οι παριστάμενοι υπουργοί αποχωρούν, έχοντας εντρυφήσει, πρακτικά, στη μεθοδολογία του Μπακούνιν, αλλά δεν έχουν καταστεί σοφότεροι ως προς το ακολουθούμενο μοντέλο διακυβέρνησης, αν κρίνει κανείς από τη διαστολή στις κόρες των οφθαλμών τους, όταν αποχωρούν από το Μέγαρο. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, η αναζήτηση αυτού του μοντέλου είναι το βασικό ζητούμενο. Γιατί ο Μπακούνιν, αποδεδειγμένα, μπορεί να περιμένει, η τρόικα, πάλι, όχι. Εν προκειμένω, τι σημαίνει πρακτικά αυτό;...

Δώσε θάρρος στο φιδάκι...

Αναδημοσιευση απο το Το ελληνάκι            Όσοι έχουν τύχει να βρεθούν σε συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής ή λοιπών φασιστοειδών, το ξέρουν το σκηνικό. Τα ΜΑΤ βρίσκονται εκεί όχι για να αποτρέψουν ενδεχόμενες φασιστικές ή ρατσιστικές πράξεις, αλλά για να διασφαλίσουν ότι δεν θα υπάρξει καμία σύγκρουση με ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου. Παρόλο που είναι κοινό, δεν είναι πλέον καθόλου μυστικό ότι στον Αγ. Παντελεήμονα και άλλες περιοχές όπου οι «αγανακτισμένοι κάτοικοι» προπηλακίζουν και ασκούν συνεχόμενη ψυχική και σωματική βία σε αλλοδαπούς, η αστυνομία επεμβαίνει μόνο με τη μορφή προφορικών υποδείξεων. Οι κλούβες και το αδιάλλακτο πρόσωπο της αστυνομίας φαίνεται πως εξαντλείται μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα, στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων.
Το βράδυ της 11ης Νοεμβρίου 2010, οι συγκεκριμένες περιοχές των Πατησίων, πέρα από την άτυπη αστυνομική ασυλία, είχαν και άλλο λόγο να πανηγυρίζουν. Ο ακροδεξιός κ. Μιχαλολιάκος, στηριζόμενος από τη Χρυσή Αυγή, εκλέγεται για το νεοσύστατο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων....

Παιδική εργασία

Της Καίτης Βασιλάκου  Το παιδί πρέπει να πηγαίνει στο σχολείο, να μαθαίνει γράμματα, να παίζει και να προετοιμάζεται για τη ζωή του ενήλικου, στην οποία θα μπει μετά από λίγα χρόνια. Αυτό απαιτεί η σύγχρονη αντίληψη για την ανατροφή των παιδιών. Η γνώση που έχει συσσωρεύσει η ανθρωπότητα πρέπει να περάσει στους νέους ανθρώπους και αυτό θα γίνει μέσα από το σχολείο. Άρα μέχρι περίπου τα δεκαοχτώ του χρόνια  ο νέος άνθρωπος θα αποχτά γνώσεις και δεξιότητες και θα ετοιμάζεται για να μπει στην κοινωνία των ενηλίκων πλήρως εξοπλισμένος.

Στο παρελθόν δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Αν σήμερα η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική για όλα τα παιδιά, κάποτε δεν ήταν. Τα παιδιά των φτωχότερων τάξεων ούτε μπορούσαν ούτε σκέφτονταν να πάνε στο σχολείο, εφόσον η οικογένεια απαιτούσε εργατικά χέρια που θα έφερναν στο σπίτι ψωμί....

Τρίτη 10 Μαΐου 2011

ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΝΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΕΙΣ ?...

Aναδημοσιευση απο ΛΟΓΟΠΛΟΚΙΕΣ  Βρέθηκε το σημείο αναφοράς της κριτικής και της αξιολόγησης της κυβερνητικής πολιτικής για την οικονομία, το έλλειμμα και το χρέος : η έξοδος ή όχι, της χώρας στις αγορές, το 2012 και το 2013 !
Προδικάζεται η αδυναμία εξόδου ( σε λογικά επιτοκιακά επίπεδα) και άρα το Μνημόνιο απέτυχε, ο Παπανδρέου απέτυχε !
Σε τι απέτυχε ; Να ξαναβγάλει την Ελλάδα στις αγορές για ...δανεικά ! Και τι κάνει δηλαδή ; Προσπαθεί να βρει τα δανεικά, που οι αγορές δεν τα δίνουν ή τα δίνουν πανάκριβα, από άλλες πηγές. Και που προσφεύγει γι αυτό ; Στην Ευρωπαϊκά ΄Ενωση, της οποίας μέλος του σκληρού πυρήνα της, είναι και η χώρα μας...
΄Εγκλημα ; Ναί, έγκλημα ! Για τους μεν, επειδή με τα μέτρα που πήρε, μέχρι τώρα, δεν έπεισε τις αγορές να ξανανοίξουν. Κατηγορούμενος, και, γιατί δεν έλαβε όλα όσα - σκληρά - μέτρα απαιτούνταν και γιατί, αυτά που αποφασίστηκαν δεν εφαρμόστηκαν αταλάντευτα και χωρίς περιστροφές.
Για τους δε, το έγκλημα συνίσταται στο ό,τι αναγνωρίζουμε το χρέος και αναλαμβάνουμε να το ξεπληρώσουμε, ενώ θάπρεπε να πούμε "δε χρωστάμε σε κανέναν...", ν΄ αρνηθούμε κάθε πληρωμή και φυσικά να μην δανειστούμε ξανά. Όλοι φτωχοί, άνετοι κι ωραίοι !....