Καλό καλοκαίρι...

Καλό καλοκαίρι σε όλους του φίλους/ες....θα τα λέμε πάλι αρχές Σεπτέμβρη....Καλές διακοπές!

Η Νορβηγία προειδοποιεί: όχι ανοχή στους νεοναζί

του Π. Κωνσταντίνου

Η θλίψη και το σοκ σε ολόκληρη την ανθρωπότητα για το χαμό πάνω από ενενήντα ανθρώπων από το δολοφονικό χέρι των νεοναζί, οι περισσότεροι από το κάμπινγκ νεολαίας του Εργατικού Κόμματος προκαλεί τώρα την οργή για τους υπεύθυνους. Η ανοχή των κυβερνήσεων στα φασιστικά κόμματα και τους νεοναζί στην Ευρώπη είχε ξεπεράσει κάθε όριο το προηγούμενο διάστημα. Γίνονταν αποδεκτά ακόμη και ως κυβερνητικοί εταίροι , ως εργαλεία για την απομόνωση των εργατικών αντιστάσεων και της αριστεράς που στη περίοδο της κρίσης επέμενε να προβάλει εναλλακτικές λύσεις υπέρ των συμφερόντων της μεγάλης πλειοψηφίας και όχι της μειοψηφίας των κατόχων του πλούτου.

Οι αποτρόπαιες δολοφονικές επιθέσεις του Αντερς Μπρείβικ στη Νορβηγία είναι ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα των φασιστών στη πρόσφατη ιστορία της Ευρώπης. Δεν είναι τυχαίο ότι η Αστυνομία και τα ΜΜΕ διοχέτευαν πληροφορίες για «ισλαμική τρομοκρατία» ενώ....

Vennis Mak - "ΤΙΠΟΤΑ"

"-Πώς μπόρεσες τον έρωτα ν'αφήσεις να φύγει...
Το πεπρωμένο ποτέ δεν ξανάρχεται δεύτερη φορά,
καθώς χαμένο αιώνες σεριάνιζε να σ'ανταμώσει.


-Όλα τώρα καίγονται στην φωτιά μου,
-εγώ,
ο διάβολος να γονατίζει,
-εσύ,
καταρρέω.....

Εκαστος κατά διάνοιαν έχει και πάντων και πασών

Tου Nικου Γ. Ξυδακη

Το καλοκαίρι θα μας σώσει. Οχι με selective default, ευρωομόλογα, κουρέματα και ενέσεις ρευστότητας - αυτά ας έλθουν, καλοδεχούμενα. Το καλοκαίρι υπόσχεται να μας σώσει από τους μαυρισμένους εαυτούς μας, να μας φωτίσει, να μας κάψει λυτρωτικά με το φως του, να μας αγκαλιάσει στα νερά του, να μας βυθίσει στα παιδικάτα και να μας απιθώσει παρηγορητικά στη μακρά διάρκεια, σμίγοντάς μας με τη φύση σαν ύπαρξη και όχι σαν θέαμα, να μας συμφιλιώσει με τον τόπο, την ιστορία και τον κληρονόμο εαυτό μας, να μας πάρει τον στεναγμό και τον φόβο.

Την ώρα που ετοιμάζεται να με αγκαλιάσει η θάλασσα, αναθυμούμαι φευγάτα καλοκαίρια που σφράγισαν το πετσί, κεντήθηκαν στη μνήμη κι έκτοτε αναβοσβήνουν ολοένα πιο αδυνατισμένα, ολοένα πιο αγλαϊσμένα....

Ύμνος εις την Οργή

     Simple Man   Η μεγαλύτερη οργή κρύβεται στην σιωπή. Κάθεται σε μία πολυθρόνα έχοντας κλείσει τις βαριές κουρτίνες αφήνοντας έξω το καλοκαίρι. Σηκώνεται κάθε πρωί και καθώς χτενίζει με βία τα μαλλιά της βλέπει στην βούρτσα τις λευκές τρίχες, απόδειξη ότι χρόνο πολύ ακόμα δεν έχει να ορθωθεί ως πρέπει. Φτιάχνει καφέ χτυπώντας καλά το καφεκούτι υπολογίζοντας την αυριανή δόση και ανάβει τσιγάρο κοιτώντας τον απέναντι τοίχο που πάνω του χιλιάδες φορές έχει οργανώσει την Τελευταία της Έξοδο. Διαβάζει εφημερίδες σφίγγοντας κάθε φορά το στόμα στις φασιστικές δηλώσεις των καταδικαστών της και κλείνει την χούφτα της σε γροθιά κάθε φορά που βλέπει σε φωτογραφίες τα γελαστά γλοιώδη πρόσωπα των δημίων της.
Βγαίνει στον δρόμο με τα προπέρσινα ρούχα της και σκύβει το κεφάλι κάθε φορά που βλέπει το είδωλό της στο τζάμι των βιτρινών μην αντέχοντας να αντικρίζει αυτή την κατάντια να περπατά σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Αποφεύγει τους δρόμους που μπορεί να δει παλιούς γνωστούς αναγκάζοντάς την να τους πει κάτι αισιόδοξο για ό,τι συμβαίνει, αλλά και να τους ομολογήσει τι έχει βαθιά κρυμμένο μέσα της .....

Αναπάντητα ερωτήματα

Γράφει ο Αλέξανδρος Πασσίσης             Η άρρηκτα συνδεδεμένη συναισθηματική σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο πολίτευμα μας και στην πανεπιστημιακή κοινότητα  είναι γνωστή και απολύτως κατανοητή, αν αναλογιστεί κάποιος πως στην ουσία το πανεπιστήμιο είναι αυτό το οποίο διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην «παλιννόστηση της Δημοκρατίας» στη χώρα. Οι κύκλοι του πανεπιστημίου ήταν αυτοί που, τόσο με την εξέγερση στη Νομική, όσο και με αυτή στο Πολυτεχνείο, ουσιαστικά γκρέμισαν τη δικτατορία και έθεσαν τα πρώτα θεμέλια για την αναστήλωση του δημοκρατικού αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτικού Πολιτεύματος στη χώρα.

Η συνεισφορά μάλιστα του πανεπιστημίου, με την ευρύτερη πάντα έννοια, είναι αναγνωρισμένη και κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα, με τις διατάξεις περί ασύλου και ελεύθερης διακίνησης ιδεών στους ακαδημαϊκού χώρους. Μεμονωμένα αυτό καταδεικνύει και θεσμοθετημένα την κατανόηση που έχουμε ως λαός στο ρόλο που έπαιξαν οι ακαδημαϊκοί κύκλοι στην επαναφορά της δημοκρατίας στην Ελλάδα και στην αρχή της μεταπολιτευτικής περιόδου με την ανακήρυξη της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας....

H Amy και τα... ''κοράκια''

Γράφει ο Δημήτρης Χαλιώτης

Λίγες μόλις ώρες μετά τον θάνατό της και για τα βρετανικά tabloids ξεκίνησε το ''πανηγύρι''... Πόσο γραμμάρια κοκαΐνης αγόρασε την προηγούμενη μέρα; Ποια ήταν ακριβώς η χημική σύνθεση του κοκτέιλ θανάτου; Ή μήπως αυτοκτόνησε; Κλασικά εικονογραφημένα...

Δε με αφορά. Ούτε οι φήμες, ούτε η τελευταία εμφάνιση, ούτε καν το ιατροδικαστικό πόρισμα για τον θάνατό της. Δε θα μετρήσω την καλλιτεχνική αξία της Amy Winehouse στα γραμμάρια κοκαϊνης και ecstasy. Αυτό το αφήνω σε αυτούς που ξέρουν να το κάνουν καλά... Η συγκριτική τους διαφορά είναι ότι η Amy με μόλις δύο albums και οκτώ χρόνια καριέρας ''έφυγε'' για να μείνει... Αυτοί πάνε κι έρχονται. Αλλά ποιος νοιάζεται;

Στην περίπτωσή της δεν ταιριάζουν τα αφιερώματα. Δεν ταιριάζουν οι ''επικήδειοι''. Δεν ταιριάζουν τα ηθικά διδάγματα. Κυρίως αυτά....

Οταν η Ελλάδα πλημμύρισε δολάρια

Ονομάστηκε από εγχώρια και διεθνή Μέσα «νέο σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα». Οι πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το ελληνικό χρέος παραπέμπουν στη χρηματοδοτική ανάσα που είχε λάβει η Ελλάδα και η Ευρώπη από τις ΗΠΑ μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μια ενίσχυση που από κάποιους θεωρήθηκε σωτηρία και από άλλους μέσο ελέγχου της πολιτικής του ελληνικού κράτους από τις ΗΠΑ - μια μορφή οικονομικής διπλωματίας και προάσπισης των αμερικανικών γεωπολιτικών συμφερόντων.

Στα ερείπια του πολέμου, σε μια Δυτική Ευρώπη που βρισκόταν αντιμέτωπη με τη φτώχεια και την ανεργία, οι Ηνωμένες Πολιτείες φοβούνταν ότι ο κομμουνισμός θα κέρδιζε ψηφοφόρους και τα ευρωπαϊκά κράτη θα περιέρχονταν στη σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ενωσης. Η Ελλάδα εγκαινίαζε την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου με τον Εμφύλιο και στην κατεχόμενη μεταπολεμική Γερμανία η βιομηχανική παραγωγή είχε πέσει στο ένα τρίτο σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία. Ο αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν με τον υπουργό Εξωτερικών Τζορτζ Μάρσαλ αποφασίζουν το 1947 να χρηματοδοτήσουν οι ΗΠΑ την ανάκαμψη της Ευρώπης......

ΗΠΑ και Ευρώπη σε ανταγωνισμό παρακμής

Του Timothy Garton Ash, BHMA. 24.7.11

Πείτε με Οσβαλντ Σπένγκλερ αν πρέπει [γερμανός ιστορικός και φιλόσοφος (1880-1936), συγγραφέας του βιβλίου «Η παρακμή της Δύσης»], αλλά δύσκολα αποφεύγει κανείς το συμπέρασμα ότι στις ημέρες μας οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση έχουν εμπλακεί σε έναν ανταγωνισμό παρακμής. Οι δύο ηγέτιδες πολιτείες της Δύσης μοιάζουν ανίκανες να αντιμετωπίσουν το χρέος και έχουν υποστεί μεγάλες επιβαρύνσεις του ελλείμματος που σχετίζονται με τον φιλελεύθερο δημοκρατικό καπιταλισμό. Οι πολιτικοί τους χορεύουν σαν μεθυσμένοι στην άκρη του γκρεμού της πτώχευσης. Αν η απόφαση της Σύνοδου Κορυφής των ηγετών της ευρωζώνης δεν πείσει τις αγορές, είναι πιθανόν να καταρρεύσει μέρος της ευρωζώνης. Στην Ουάσιγκτον η αντίστροφη μέτρηση συνεχίζει να οδεύει προς αυτό που οι Αμερικανοί ονομάζουν «ημέρα D», δηλαδή στις 2 Αυγούστου, όταν η κυβέρνηση Ομπάμα ανακοίνωσε ότι δεν είναι πλέον σε θέση να πληρώνει τους λογαριασμούς της λόγω της ανόδου του χρέους στα 14,3 τρισ. δολάρια. Οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου ταλαντεύονται στο χείλος δύο Αρμαγεδδώνων: του ευρω-γεδδώνα και του δολαριογεδδώνα....

«Οταν έκλαψε ο Νίτσε», 10 χρόνια μετά

Η νέα επετειακή έκδοση του βιβλίου και το εκδοτικό φαινόμενο Ίρβιν Γιάλομ            «Οι καμπάνες του Σαν Σαλβατόρε διέκοψαν την ονειροπόληση του Γιόζεφ Μπρόιερ». Με αυτή τη φράση αρχίζει ο αμερικανός ψυχίατρος Ίρβιν Γιάλομ, καθηγητής υπαρξιακής ψυχολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, το μυθιστόρημά του «Όταν έκλαψε ο Νίτσε». Τέτοιες φλύαρες συστάσεις ήταν απαραίτητες πριν από 10 χρόνια, όταν ο Ίρβιν Γιάλομ πρωτοεμφανιζόταν στο ελληνικό κοινό από τις εκδόσεις Άγρα. Έκτοτε, τον ίδιο και το συγκεκριμένο μυθιστόρημα τα ξέρουν ακόμη και οι πέτρες. Κυριολεκτικά. Τέτοια εποχή, έβλεπες το «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» επάνω σε κάθε πετσέτα απλωμένη στα βότσαλα των ελληνικών παραλιών. Η επιτυχία του μυθιστορήματος ήταν ραγδαία, η πρόσληψή του καθολική. Στην αρχή ήταν οι βιβλιόφιλοι. Αργότερα οι πάντες. Το βιβλίο βρισκόταν στις λίστες των μπεστ-σέλερ για χρόνια και, αν δεν το είχες διαβάσει, ήσουν περιφρονητέα μειοψηφία.

Εφέτος, 10 χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση, το «Όταν έκλαψε ο Νίτσε», κυκλοφορεί σε νέα πολυτελή έκδοση, με σκληρό εξώφυλλο, κουβερτούρα και σελιδοδείκτη. Συνοδεύεται από νέο επίμετρο του συγγραφέα, φωτογραφίες και βιογραφικά σημειώματα όλων των ιστορικών προσώπων που αναφέρονται στο βιβλίο καθώς και από δύο επιστολές που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα και που δείχνουν ότι η φανταστική συνάντηση του Νίτσε με τον Μπρόιερ, τον δάσκαλο του Φρόιντ, γύρω από την οποία αναπτύσσεται το μυθιστόρημα, θα μπορούσε να έχει συμβεί στην πραγματικότητα...

Μοναχικοί δρόμοι

Ανθρώπινη ομορφιά

Tης Καίτης Βασιλάκου                    Αν ζούσαμε σε ένα κόσμο όπου όλοι οι άνθρωποι θα ήταν άσχημοι, δεν θα το ξέραμε, γιατί θα αγνοούσαμε το αντίθετο της ασχήμιας. Αν ζούσαμε σε ένα κόσμο όπου όλοι οι άνθρωποι θα ήταν όμορφοι, πάλι δεν θα το ξέραμε, γιατί θα αγνοούσαμε το αντίθετο της ομορφιάς. Δυστυχώς ζούμε σε ένα κόσμο που αποτελείται από όμορφους και άσχημους ανθρώπους κι έτσι έχουμε μέτρο σύγκρισης και μέτρο ανισότητας.

Κάποιοι ευνοούνται από τη φύση και γεννιούνται όμορφοι, κάποιοι άλλοι αδικούνται και γεννιούνται άσχημοι. Αυτή η φυσική τυχαιότητα είναι αφορμή πολλής οίησης για τους όμορφους και πολλής μελαγχολίας για τους άσχημους. Και όχι μόνο αυτό. Είναι επίσης μια από τις αιτίες που ο χαρακτήρας των ανθρώπων διαφοροποιείται και παίρνει ποικίλες κατευθύνσεις.

Συνήθως οι όμορφοι έχουν αυτοπεποίθηση, γιατί από πείρα γνωρίζουν ότι οι πόρτες ανοίγουν στο πέρασμά τους. Αντίθετα οι άσχημοι είναι συνεσταλμένοι, επειδή η πείρα τούς έχει διδάξει ότι περνούν απαρατήρητοι....

Φέτος τον Οκτώβριο γινόμαστε 7 δισεκατομμύρια

Δεκαπέντε παιδιά γεννιούνται στον κόσμο κάθε τρία δευτερόλεπτα                                     Στα 7 δισεκατομμύρια εκτιμάται ότι θα φτάσει στα τέλη Οκτωβρίου ο πληθυσμός της Γης. Εντυπωσιακή είναι η συχνότητα γέννησης στις μέρες μας: πέντε 5 μωρά γεννιούνται κάθε δευτερόλεπτο! Αν υποθέσουμε ότι για να διαβάσουμε μία μέση πρόταση χρειαζόμαστε περίπου τρία δευτερόλεπτα, τότε η γέννηση 15 μωρών στον ίδιο χρόνο φαντάζει ασύλληπτη.

Κάθε χρόνο προστίθενται 78 εκατομμύρια άνθρωποι στην παγκόσμια κοινότητά μας. Αυτή την στιγμή ο πληθυσμός του πλανήτη είναι 6,9 δισεκατομμύρια άτομα. Η συνεχής αύξηση που παρατηρείται, καταγράφεται ιστορικά και με αριθμούς, αφού το 1800 υπήρχαν περίπου ένα δισεκατομμύριο άτομα πάνω στη Γη, το 1960 τρία δισεκατομμύρια και το 1999 έφτασαν τα 6 δισεκατομμμύρια......

Η απουσία θεσμικής συναίνεσης

Γιατί δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη συγκρουσιακή ελληνική κουλτούρα

Του Π. Κ. Ιωακειμίδη

Οσοι έχουμε κάποιες επαφές με την Ευρώπη διαπιστώνουμε ότι σχεδόν το σύνολο των ηγεσιών στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.) και όχι μόνο μένουν κατάπληκτοι και αδυνατούν να κατανοήσουν την αδυναμία του ελληνικού πολιτικού συστήματος, τάξης και κοινωνίας να παράγουν στοιχειώδη θεσμική συναίνεση πάνω σε ζωτικά ζητήματα που συνδέονται με το μέλλον της χώρας. Δεν υποστηρίζουν βεβαίως τον βαθμό συναίνεσης που θα ακύρωνε τα περιθώρια της αναγκαίας δημοκρατικής αντιπαράθεσης. Αλλά τον βαθμό συναίνεσης πάνω στα κρίσιμα εκείνα θέματα που προσδιορίζουν την υπαρξιακή πορεία σε μια χώρα και που ορίζουν το αξιακό σύστημα πάνω στο οποίο στηρίζεται. Και εκπλήσσονται γιατί στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης η «συναινετική» λεγόμενη «δημοκρατία» αποτελεί λίγο - πολύ σταθερό μέρος της πολιτικής διαδικασίας. Οι περισσότερες χώρες - μέλη της Ε.Ε. στηρίζονται στο σύστημα αυτό όπως, μεταξύ άλλων, αντανακλάται στις «κυβερνήσεις συνασπισμού» στις χώρες αυτές....

"Όταν η Ελλάδα κλαίει, η Σικελία δακρύζει"

Της Καίτης Βασιλάκου            Κάποτε ακούστηκε από επίσημα χείλη ότι οι Έλληνες είμαστε έθνος ανάδελφον και όλη η Ελλάδα κάγχασε, έγιναν σχόλια ειρωνικά και σαρκαστικά και γελάσαμε όλοι πολύ.

Δεν ξέρω γιατί βρήκαμε αυτή τη φράση τόσο αστεία, υποπτεύομαι όμως ότι αυτό συνέβη, επειδή την είπε κάποιος, του οποίου το κύρος αμφισβητούσαμε, άσχετα ότι αυτός ο άνθρωπος πέρασε στην Ιστορία στέλνοντας στο δικαστήριο όσους έκρινε υπεύθυνους για μια πολιτική δολοφονία.

Αλλά η πικρή αλήθεια είναι αυτή: είμαστε πράγματι έθνος ανάδελφον, ένα έθνος που δεν έχει συγγενείς στον παγκόσμιο φυλετικό χάρτη. Ίσως γι αυτό νιώθουμε κάθε φορά ευγνωμοσύνη, αν κάποιος ξένος δείξει τη συμπάθειά του σε μας και τον χαρακτηρίζουμε αμέσως φιλέλληνα. Ίσως επίσης γι αυτό νιώθουμε να απειλούμαστε από όλες τις μεριές και πλέκουμε σενάρια παγκόσμιας συνωμοσίας εις βάρος μας. Ένα έθνος ανάδελφο δεν έχει να περιμένει από πουθενά υποστήριξη. Είναι ένα έθνος μόνο....

Το Κέρας της Αφρικής λιμοκτονεί

Η ξηρασία έχει στερήσει την τροφή σε 12 εκατομμύρια ανθρώπους

Σομαλία, Αιθιοπία, Ερυθραία, Ουγκάντα, Κένυα, Τζιμπουτί… «Ανθρωπιστική καταστροφή», «ιστορική ξηρασία», «κατάσταση δίχως προηγούμενο»… Ανεξάντλητοι οι χαρακτηρισμοί για τον τρόμο που επικρατεί στο Κέρας της Αφρικής, καθώς μία από τις πλέον εκτεταμένες και πιο σοβαρές ξηρασίες των τελευταίων 60 ετών πλήττει τους τελευταίους μήνες την Ανατολική Αφρική. Συνολικά, περίπου 12 εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα έλλειψης τροφής και «βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση», σύμφωνα με τη βρετανική ανθρωπιστική ΜΚΟ Oxfam, η οποία από την περασμένη εβδομάδα έχει απευθύνει έκκληση για διεθνή βοήθεια. Από αυτούς, τουλάχιστον το 30% αφορά παιδιά.

Η μεγαλύτερη τραγωδία εκτυλίσσεται στη Σομαλία, και ειδικότερα σε δύο περιοχές στα νότια της χώρας: το Μπακούλ και το Κάτω Σαμπέλ. Είναι η πρώτη φορά εδώ και 19 χρόνια που η χώρα έρχεται αντιμέτωπη με τον λιμό....

«Τιτανικός» reloaded

Του ΓΚΑΖΜΕΝΤ ΚΑΠΛΑΝΙ          Ο «Τιτανικός» φτιάχτηκε στον Βορρά και ναυάγησε στον Βορρά. Τελευταία όμως έχει πέραση στον Ευρωπαϊκό Νότο. Στην αρχή ήταν ο κ. Γιώργος Παπακωνταντίνου που χρησιμοποίησε την παραβολή του «Τιτανικού» για την ελληνική οικονομία. Πριν από λίγες μέρες ο ιταλός υπουργός Οικονομικών κ. Τζούλιο Τρεμόντι αναφέρθηκε και αυτός στον «Τιτανικό». Η Ευρωπαϊκή Ενωση, είπε, μοιάζει με «Τιτανικό» και αν ναυαγήσει δεν θα σωθούν ούτε οι επιβάτες στην πρώτη θέση. Εννοούσε τους προτεστάντες του Βορρά, φυσικά.

Ο «Τιτανικός» εξάπτει διαχρονικά τη φαντασία. Πριν ναυαγήσει ήταν το «πλοίο που δεν μπορεί να ναυαγήσει». Ναυάγησε παρόλα αυτά. Αν δεν υπάρχει η σωστή φροντίδα όλα μπορούν να ναυαγήσουν - τα «πλοία των ονείρων», η Ευρωπαϊκή Ενωση, η δημοκρατία. ...

Το Διαδίκτυο μεταβάλλει τη λειτουργία του εγκεφάλου

Η ευρεία χρήση του Διαδικτύου μεταβάλλει τον τρόπο λειτουργίας του ανθρώπινου εγκεφάλου, επισημαίνουν ερευνητές του Πανεπιστημίου Κολούμπια. Η δυνατότητα εξεύρεσης οποιασδήποτε πληροφορίας στο Διαδίκτυο και η ευκολία ανάκτησής της όποτε υπάρξει ανάγκη αποδυναμώνουν την ικανότητα απομνημόνευσης που διαθέτουμε. Επίσης, συμπληρώνουν οι Αμερικανοί ερευνητές, τείνουμε να απομνημονεύουμε πληροφορίες που πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να αποθηκεύσουμε στον ηλεκτρονικό μας υπολογιστή.                                H χρήση του Iντερνετ αλλάζει τη μνήμη μας     

The New York Times

H ευρεία χρήση του Διαδικτύου, των μηχανών αναζήτησης και των βάσεων δεδομένων επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο αποθηκεύουμε τις πληροφορίες και τις επαναφέρουμε στη μνήμη.

H δρ Σπάροου του Πανεπιστημίου Κολούμπια και οι συνεργάτες της, Ντάνιελ Βέγκνερ του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και Τζένι Λιου του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν, πραγματοποίησαν τέσσερα πειράματα για να βρουν κατά πόσο η ευκολία και η συχνότητα χρήσης του Διαδικτύου μάς βοηθούν να θυμηθούμε…

Ξεπερνώντας κάθε φαντασία

Της ΕΛΙΖΑΜΠΕΤΤΑΣ ΚΑΖΑΛΟΤΤΙ

Η ζωή, το συλλογιζόμαστε, συχνά έχει περισσότερη φαντασία από εμάς. Ετσι, όσα συμβαίνουν τελευταία στον πλανήτη δεν τα είχαν προβλέψει ούτε οι πλέον διορατικοί και δημιουργικοί σεναριογράφοι του Χόλιγουντ.

Κάθε είδος καταστροφής, ανωμαλίας, πλεκτάνης επινόησαν κατά καιρούς για τις ταινίες τους και συχνά-πυκνά τα σενάριά τους επαληθεύτηκαν σε βάθος χρόνου. Να κινδυνεύει όμως ολόκληρη Ευρώπη και ενδεχομένως ο μισός πλανήτης, επειδή μια μικρή χώρα, όπως είναι η Ελλάδα, έπεσε έξω στους υπολογισμούς της και κάποιοι έκαναν πάρτι με το δημόσιο χρήμα, ούτε ο Σπίλμπεργκ θα μπορούσε να το εμπνευστεί.

«Το μέλλον της γηραιάς ηπείρου εξαρτάται από βουλευτές της ελληνικής επαρχίας», «Ελλάδα και ΗΠΑ στην ίδια μοίρα»· είναι τίτλοι που αναμφισβήτητα θα γίνονταν σε άλλες εποχές μπεστ σέλερ στην αγορά των μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας. Πάντως σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε και η πραγματικότητα γράφει ιστορία στο χώρο του παραδόξου...

Το τελευταίο οχυρό της ευρωζώνης

του Νουριέλ Ρουμπινί

Η στάση που τηρεί η ευρωζώνη σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, όχι μόνο δεν είναι αποτελεσματική, αλλά αν δεν αλλάξει μπορεί να οδηγήσει και σε διάλυση της νομισματικής ένωσης, υποστηρίζει ο Νομπελίστας οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί, ο οποίος –παραπέμποντας στα παραδείγματα της Ουρουγουάης, του Πακιστάν και της Ουκρανίας- προτείνει μια ολοκληρωμένη στρατηγική για να σωθεί η ευρωζώνη.

Η κρίση στην ευρωζώνη πλησιάζει στην κορύφωσή της. Η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη. Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία είδαν πρόσφατα τα ομόλογά τους να υποβαθμίζονται σε «σκουπίδια». Η Ισπανία εξακολουθεί να απειλείται με απώλεια πρόσβασης στην αγορά καθώς η πολιτική αβεβαιότητα εντείνει τα δημοσιονομικά και οικονομικά προβλήματά της. Και πλέον, εντείνονται οι πιέσεις στην Ιταλία. Μέχρι το 2012, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας θα ξεπερνά το 160% του ΑΕΠ και θα αυξάνεται.

Οι εναλλακτικές λύσεις σε μια αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας εξαφανίζονται με ταχύ ρυθμό.....

Σημαντικές εικόνες του αστεροειδούς Εστία

Σημαντικές εικόνες του αστεροειδούς "Βέστα" (Εστία) κατέγραψε το διαστημικό σκάφος Dawn,το οποίο έχει τεθεί με επιτυχία σε τροχιά γύρω από τον διαμέτρου 530 χιλιομέτρων αστεροειδή

Οι φωτογραφίες αποκαλύπτουν για πρώτη φορά τους κρατήρες και άλλα στοιχεία της επιφάνειας του αστεροειδούς

Το διαστημικό σκάφος «Dawn» τέθηκε με επιτυχία σε τροχιά το περασμένο Σάββατο γύρω από τον αστεροειδή .

Είναι η πρώτη φορά που ένας τεχνητός δορυφόρος τίθεται σε τροχιά γύρω από ένα αστρικό αντικείμενο μέσα στην κύρια ζώνη αστεροειδών μεταξύ των πλανητών Άρη και Δία. Ο δορυφόρος είναι εξοπλισμένος με ειδικά μηχανήματα με απώτερο σκοπό τη μελέτη της συμπεριφοράς του διαστημικού αντικειμένου και εκτιμάται ότι θα παραμείνει σε τροχιά για έναν χρόνο πριν αναχωρήσει για τον επόμενο προορισμό του, τον πλανήτη-νάνο Δήμητρα, τον Ιούλιο του 2012.....

Ξαναδιαβάζοντας Ηρόδοτο

Tης Χριστινας Κοψινη

Η ιστορία για το πώς ο Κροίσος σώθηκε είναι πασίγνωστη. Οταν εξήγησε στον Κύρο, ο οποίος τον οδήγησε στην πυρά, τον λόγο που επικαλούνταν γοερά τον Σόλωνα, τη γλίτωσε και στη συνέχεια έγινε σύμβουλός του. Κι όταν ο Κύρος ζήτησε γνώμη για το πώς να υποτάξει τους Μασσαγέτες, έναν πολεμοχαρή λαό στην περιοχή του σημερινού Ιράν, ο Κροίσος του είπε: «Οπως έχω μάθει, οι Μασσαγέτες αγνοούν και τα υλικά αγαθά και τον ευχάριστο τρόπο ζωής των Περσών. Λέω λοιπόν να σφάξουμε πολλά ζώα να τα μαγειρέψουμε και να στήσουμε τραπέζι μεγάλο με κάθε λογής τρόφιμα στο στρατόπεδό μας, να φέρουμε πολλούς κρατήρες αγνό κρασί και να αφήσουμε τις πιο αδύνατες μονάδες να το φυλάνε. Οι υπόλοιποι να τραβηχτούμε προς το ποτάμι. Αν δεν κάνω λάθος στον συλλογισμό μου, οι Μασσαγέτες θα επιτεθούν στο στρατόπεδο, βλέποντας όλα αυτά τα αγαθά και τότε εξαρτάται από εμάς να καταφέρουμε μεγάλα έργα». Ετσι περιγράφει ο Ηρόδοτος το σχέδιο του Κροίσου, στο πρώτο από τα εννέα βιβλία του, στην Κλειώ. Και το σχέδιο εφαρμόστηκε επιτυχώς. «Οι Μασσαγέτες έκαναν επίθεση με το ένα τρίτο του στρατού τους και σκότωσαν τους φρουρούς του στρατοπέδου. Ρίχτηκαν τότε στο φαΐ και στο κρασί και αργότερα στον ύπνο. Οι Πέρσες τότε επιτέθηκαν και σκότωσαν ορισμένους, ενώ άλλους τους αιχμαλώτισαν...»

Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει…

Ισραηλινοί κατέλαβαν το "Dignite-Al Karama"

Ισραηλινοί πεζοναύτες επιβιβάστηκαν στο γαλλικό πλοίο "Dignite-Al Karama", το οποίο έπλεε με προορισμό τη Γάζα.

Εκπρόσωπος των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ επιβεβαίωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο πως «το ισραηλινό πολεμικό ναυτικό πήρε τον έλεγχο του πλοίου», ενώ διαβεβαίωσε πως η επιβίβαση των στρατιωτών έγινε «χωρίς να υπάρξουν επεισόδια».

Παρόλα αυτά, όπως μεταδίδει το Ρόιτερς, δεν διευκρίνισε εάν το γιοτ βρισκόταν στα ισραηλινά χωρικά ύδατα.

Το πλοίο απέπλευσε από το Καστελόριζο την Κυριακή με επίσημο προορισμό της Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ωστόσο, οι ακτιβιστές που επέβαιναν σε αυτό δήλωναν μέσω Twitter πως ο προορισμός τους ήταν η Λωρίδα της Γάζας. ...

Μην γιορτάζετε ακόμα

του Οδυσσέα Ιωάννου              Φεύγω για το πλοίο. Μερικές μέρες στις Κυκλάδες, στον πιο ευλογημένο τόπο του πλανήτη για Ιούλιο μήνα. Σκέτη θάλασσα και πέτρα. Και αέρας για να πλένει στεγνά το από μέσα. Χωρίς παράπονα. Αν γκρινιάζεις για τον αέρα να μην πηγαίνεις στις Κυκλάδες, υπάρχουν κι άλλες τρύπες να σε χωρέσουν. Τέτοιες μέρες πέρυσι, έλεγα -όπως και πολλοί άλλοι- πως δεν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα, μόνο πολιτικό. Το να κόβεις την μπουκιά στην μέση για να φάνε δύο αντί για ένας, είναι πολιτική απόφαση, δεν έχει να κάνει ούτε με επάρκειες ούτε με οικονομικούς δείκτες, αυτοί έπονται. Η Ευρώπη δίχως πολιτικούς με άντερα που θα κάνουν το restart σε μία ήπειρο που κακοφόρμισαν όλες οι φιλοσοφικές της καταβολές και οι περισσότερες ανθρωπιστικές εφεδρείες της, είναι καταδικασμένη να γίνει η γαλέρα του επόμενου αιώνα. Ορισμένοι είναι λίγοι και μοιραίοι, άλλοι πουλημένοι -πολιτικοί που παίζουν και cds- και κάποιοι ελάχιστοι, άδολα ευρωπαϊστές που θέλουν να αφήσουν πίσω τους ανθρώπους και όχι ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς πάνω σε κλάματα και απόγνωση. Για τους αριστερούς της πλήρους ανατροπής δεν μιλάω, βλέπουν το παιχνίδι από την εξέδρα.........

Από πού πηγάζει η ανθρώπινη κακία;

Μια επιστημονική προσέγγιση της «νόσου»

The Economist

SIMON BARON-COHEN
Zero Degrees of Empathy: A new theory of human cruelty
εκδ. Allen Lane, σελ. 190

Εδώ και αιώνες, η κακία θεωρείται ότι ανήκει στην αρμοδιότητα της θρησκείας. Για να χαρακτηριστεί κακή μια πράξη πρέπει να είναι σαφώς λανθασμένη και το άτομο που προβαίνει σ’ αυτήν να έχει πλήρη επίγνωση της βλαβερότητάς της. Στο βιβλίο «Zero Degrees of Empathy» («Μηδέν βαθμοί ενσυναίσθησης»), ο ψυχολόγος και ψυχίατρος Σάιμον Μπάρον-Κοέν υποστηρίζει ότι μπορεί να εξηγηθεί επιστημονικά το γιατί κάποιοι άνθρωποι ενεργούν με τρόπο που φαίνεται κακός. Πιστεύει ότι είναι άρρωστοι και ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν θεραπευτικά.

Το παρελθόν έχει προσφέρει όλων των ειδών τις δύσοσμες θεωρίες για την ανθρώπινη συμπεριφορά, οι οποίες έχουν εισαχθεί στην ιατρική επικράτεια με ολέθρια αποτελέσματα. Ας θυμηθούμε, για παράδειγμα, την ευγονική στείρωση διάφορων «ανεπιθύμητων» κοινωνικών ομάδων. Ωστόσο, ο Σ. Μπάρον-Κοέν είναι φιλελεύθερος και τα επιχειρήματά του αξίζουν προσοχής.

Μπορεί ένα παιδί να γεννηθεί κακό; ΄Η μήπως....

Μάικλ Σαντέλ:«Ανήθικη η κοινωνία της αγοράς»

O καθηγητής του Χάρβαρντ απαντά στις ερωτήσεις του «Βήματος»

Αν σας ρωτούσαν ποιο είναι το πιο δημοφιλές μάθημα στο Χάρβαρντ, δύσκολα θα μαντεύατε τη σωστή απάντηση: Είναι οι παραδόσεις του Μάικλ Σαντέλ για την πολιτική φιλοσοφία. Οπου και αν μιλάει, από τη Βοστώνη ως το Τόκιο, τον υποδέχονται σαν ροκ σταρ. Στις διαλέξεις του δεν πέφτει καρφίτσα από ανθρώπους που τρέχουν να ακούσουν πώς θα απαντούσε, π.χ., σήμερα ο Αριστοτέλης στα ηθικά διλήμματα του 2011: Πώς θα πρέπει να κατανεμηθούν τα βάρη της λιτότητας; Ποιες είναι οι ευθύνες των πλουσίων σε μια δίκαιη κοινωνία; Πρέπει να υπάρχουν ηθικά όρια στις αγορές; «Σε καιρούς οικονομικής κρίσης ξεχάσαμε την ηθική και χάσαμε την τέχνη του δημοκρατικού διαλόγου» τονίζει μιλώντας στο «Βήμα» ο αμερικανός καθηγητής, ο οποίος πιστεύει ότι και τα πλέον αμφιλεγόμενα ζητήματα μπορούν να φωτιστούν από μια στέρεη ηθική επιχειρηματολογία.

Ο Μάικλ Σαντέλ πιστεύει ότι η κρίση χρέους της Ελλάδας έχει και ηθικές διαστάσεις. «Στις δυτικές δημοκρατίεςπροσπαθούμε συχνά να συζητήσουμε για την πολιτική και την οικονομία χωρίς να αναφερόμαστε σε ζητήματα ηθικής, αξιών και κοινού καλού. Πιστεύω ότι είναι λάθος....

Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Η ΛΥΣΗ !...

Αναδημοσιευση απο ΛΟΓΟΠΛΟΚΙΕΣ              Για είκοσι μήνες, η χώρα ζει και κινείται διαρκώς υπό προθεσμία. Κάθε βήμα έχει συγκεκριμένα όρια που αμφισβητούνται την επομένη της οριοθέτησης και κάθε φορά μοιάζει σαν να ξεκινάμε από την αρχή, αλλά με αθροιζόμενο το βάρος του παρελθόντος να μας καταδιώκει. Οι θυσίες και οι περιορισμοί μοιάζει να μην έχουν τέλος και η αβεβαιότητα κυριαρχεί στην οικονομία και την κοινωνία. Κάθε μέρα οι πολίτες αγωνιούν για την επόμενη «βόμβα» που θα σκάσει στο κεφάλι τους, χωρίς να βλέπουν πότε και πώς θα τελειώσει το μαρτύριο. Η κατάσταση μοιάζει με πολιορκία που συνεχώς σφίγγει, και τα αποθέματα τελειώνουν από μέρα σε μέρα.

Η απειλή μιας ηρωικής εξόδου που θα παρασύρει εχθρούς τε και φίλους στην άβυσσο, ευτυχώς φαίνεται πως δεν αποτελεί επιλογή και απορρίπτεται μετά βδελυγμίας από την ηγεσία της χώρας, που όμως και αυτή δείχνει να έχει αγγίξει τα όριά της....

Γιάννης Βούλγαρης: Μοιραία εποχή

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου, ο καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης μιλάει στην A.V.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο σας «Η μοιραία πενταετία - Η πολιτική της αδράνειας 2004-2009» (εκδ. Πόλις), στο οποίο συγκεντρώνετε την αρθρογραφία σας κατά το διάστημα αυτό. Καταλογίζετε βαριές ευθύνες στις κυβερνήσεις ΝΔ για τη σημερινή εθνική κρίση… Ναι, και έχει σημασία να μην ξεχνάμε αυτές τις ευθύνες για να αποφύγουμε μια λαθεμένη εκτίμηση για τη σημερινή κρίση και την αξιολόγηση της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Η κρίση δεν ήταν νομοτελειακή. Αν οι κυβερνήσεις μετά το ευρώ, ουσιαστικά δηλαδή οι κυβερνήσεις της ΝΔ 2004-2009, είχαν πραγματοποιήσει κάποιες έστω μεταρρυθμίσεις, την ανάγκη των οποίων όλοι σχεδόν αναγνώριζαν, η Ελλάδα σήμερα θα αντιμετώπιζε μεν δυσκολίες αλλά όχι τη σημερινή καταστροφή. Μάλιστα, κατά τη διετία 2007-2009, όταν πια η παγκόσμια κρίση έχει ξεσπάσει, η ολιγωρία και ο καιροσκοπισμός της κυβέρνησης γίνεται οφθαλμοφανής. Αρκεί κάποιος να κοιτάξει τις καμπύλες εκτίναξης των δημόσιων ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους.........

Le Monde: Τα παιδάκια που μας κυβερνούν

Σε χθεσινό άρθρο της με τίτλο «Τα παιδάκια που μας κυβερνούν», η γαλλική εφημερίδα Le Monde εξαπέλυσε αυστηρότατη κριτική τόσο στην Αμερικάνικη όσο και στην Ευρωπαϊκή ηγεσία, χαρακτηρίζοντάς τες ως υπεύθυνες για την οικονομική κρίση.

«Θα πρέπει να γίνει κατανοητό: η κατάσταση απαιτεί ενήλικες -και μας λείπουν και στην Ουάσινγκτον και στις Βρυξέλες» ανέφερε το σχετικό άρθρο αναλύοντας την κρισιμότητα της κατάστασης των οικονομιών της Ευρώπης και της Αμερικής.

Χαρακτήρισε ως ανεύθυνους και δειλούς τους ευρωπαίους ηγέτες σχολιάζοντας πως «για αρκετούς μήνες διαφωνούν για την υλοποίηση ενός δεύτερου πακέτου βοήθειας προς την Ελλάδα, όπου το πρώτο δεν υπήρξε αρκετό. Οι δισταγμοί και οι διαφορές τους υπονομεύουν την εμπιστοσύνη της αγοράς -η οποία μετά από όλα θα πρέπει να αγοράσει τα χρεόγραφα που εκδίδονται από τα κράτη για τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων τους...»...

Έρως ανίκατε...

Της Καίτης Βασιλάκου                                     Στη γλώσσα μας η διάκριση είναι σαφής: άλλος ο έρωτας , άλλη η αγάπη.

Στην καθημερινότητά μας ωστόσο συγχέουμε τις δύο έννοιες και λέμε  «σ’ αγαπώ» σ’ αυτόν, με τον οποίο είμαστε ερωτευμένοι, «σ’ αγαπώ» λέμε και στο παιδί μας, το ίδιο και στον καλό μας φίλο, το ίδιο λέμε και στο σκυλάκι μας, την ώρα που παίζουμε μαζί του.

Το να λέμε «σ’ αγαπώ» σ’ αυτόν που ο έρωτάς του μας κάνει να χάνουμε τον κόσμο, είναι γλωσσικό ατύχημα κατά τη γνώμη μου. Δεν ξέρω πώς κατέληξε αυτό το ρήμα να εκτοπίσει το αρχαίο ρήμα «εράω/ ερώ» που σήμαινε επιθυμώ, ποθώ κάτι με μανία, ενώ το «αγαπάω/αγαπώ» σήμαινε είμαι ευχαριστημένος με κάποιον, τον αγαπώ τρυφερά και «αγάπη» σήμαινε ψυχική κλίση και συγγένεια. Είχαμε επίσης και το ρήμα «φιλέω/φιλώ» που σήμαινε περίπου ό,τι και το αγαπώ όχι όμως ό,τι και το ερώ.

Από αυτά τα τρία ρήματα, ερώ, αγαπώ, φιλώ, προέκυψαν μερικές  λέξεις  που προκάλεσαν τη σημερινή μας σύγχυση.

Αγάπη, αγαπημένος, αγαπητικός.

Έρωτας, εραστής, ερωμένος, ερωτικός.

Φιλία, φίλος, φιλί..........

Δημοκρατία σε stress test

Του Γιάννη Βούλγαρη

Πόση ανοχή μπορεί να βρει η διαχεόμενη πολιτική βία στην κοινωνία;

Πριν από οτιδήποτε άλλο, οι «Αγανακτισμένοι» είναι ασφαλώς το πιο επιτυχημένο επικοινωνιακό σλόγκαν των τελευταίων ετών. Ευνόητοι οι λόγοι. Ολοι στην Ελλάδα είναι αγανακτισμένοι γι' αυτά που χάνουμε και για την προοπτική που δεν βλέπουμε. Αρχικά εξάλλου, οι «Αγανακτισμένοι» δήλωσαν ότι απορρίπτουν τις κομματικές σημαίες και τη βία, ευθυγραμμιζόμενοι έτσι με το αντικομματικό κλίμα της εποχής και την απώθηση που προκαλούν στην ευρεία κοινή γνώμη οι συνεχείς καταστροφές στο Κέντρο της Αθήνας. Υπήρχε εξάλλου και μια ευρωπαϊκή «αύρα» που περιέβαλε το κίνημα. Οι ισπανοί indignados έμοιαζαν να παίρνουν τη σκυτάλη από την Πλατεία Ταχρίρ και να θέλουν να τη μεταδώσουν στην υπόλοιπη Ευρώπη. Προμήνυμα συμβολικό: είχε προηγηθεί η αιφνίδια εκδοτική επιτυχία του γνωστού και πολυμεταφρασμένου πλέον πάμφλετ του Εσέλ «Αγανακτήστε!», φαινόμενο επίσης αξιομνημόνευτο από επικοινωνιακή άποψη. Ο υπέργηρος συγγραφέας, άγνωστος στη συντριπτική πλειονότητα των μελλοντικών αναγνωστών του, αποτελεί ασφαλώς έναν εκπρόσωπο της αντιφασιστικής, δημοκρατικής, μεταρρυθμιστικής ευρωπαϊκής κουλτούρας, αυτής της πολύτιμης παράδοσης που βαθμιαία χάνεται. Το κείμενο - ομιλία λίγο καιρό πριν θα αντιμετωπιζόταν από τους αριστερούς με συμπάθεια και θυμηδία για την καλοπροαίρετη αφέλειά του....

ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗΣ ΑΝΑΤΑΣΗΣ !...

Πριν κάμποσες ημέρες ο γερμανός υπουργός οικονομικών κ. Σόϊμπλε, δήλωσε πως η Ελλάδα θα μπορούσε να βρει τα λεφτά για ν΄ αποπληρώσει το χρέος της, πουλώντας τον «ήλιο της». «Η μεγάλη ηλιοφάνεια στη χώρα, είναι η βάση για την ανάπτυξη εναλλακτικών πηγών ενέργειας και η Γερμανία είναι διατεθειμένη, αφ΄ενός να συμμετάσχει στις επενδύσεις που χρειάζονται και αφ΄ ετέρου ν΄ αγοράσει το παραγόμενο ηλεκτρικό ρεύμα».

Το γεγονός πως κάποιοι ευήθεις, τάχα αριστεροί και τάχα …ελευθερότυποι, βγάζοντας τα κομπλεξικά απωθημένα τους, έσπευσαν να καταγγείλουν μια ακόμα συνομωσία και μια ακόμα απόπειρα των ευρωπαίων, να αγοράσουν τον …ήλιο μας, δεν εμπόδισε τις εξελίξεις να προχωρήσουν και να διαμορφώσουν συνθήκες εφαρμογής στην πράξη, μιας πτυχής της περιβόητης «πράσινης ανάπτυξης».......

Το στυμένο ποδόσφαιρο

Toυ Κώστα Βαξεβάνη                Κακώς λέμε και γράφουμε πως το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι στημένο. Στυμένο είναι. Αφυδατωμένο από κάθε αθλητική διάσταση,από κάθε προοπτική. Άνυδρο. Χωρίς ίχνος υγρασίας που φέρνει η συγκίνηση. Ακόμη χειρότερα, κοντεύουμε να γίνουμε και εμείς έτσι, να πιστέψουμε πως έτσι είναι το ποδόσφαιρο, και δεν υπάρχει τρόπος για να είναι αλλιώς.

Τι λέω τώρα; Ηθικολογίες και μεγάλες κουβέντες; Όχι. Αλλά δεν υπάρχει τρόπος –σε όλα στη ζωή-να καταλάβεις αν μπορείς να κάνεις ή να αλλάξεις κάτι, εάν δεν απαιτήσεις από το αυτονόητο, να κουβαλήσει τις αποδείξεις του

Ανήκω στους ρομαντικούς, που η σχέση του με το ποδόσφαιρο είναι ας πούμε επιφανειακή και γι αυτό καμιά φορά απαιτητική. Δεν ποτίστηκε με τα ακριβά γκαζόν του ποδοσφαιρικού χλοοτάπητα. Γδάρθηκε στις αλάνες, κυνηγημένη συνήθως από τις αγανακτισμένες γειτόνισσες που είχαν βαρεθεί να αλλάζουν σπασμένα τζάμια. Κι έτσι παρέμεινε. «Με το Δομάζο αρχηγό και το Σιδέρη κυνηγό» ένα πράγμα. Με το Μίμη Παπαϊωάννου και τον Θωμά Μαύρο....

Ένα μικρό μπολ ρύζι την ημέρα

Της Καίτη Βασιλάκου                                      Μπορεί κανείς να ζήσει τρώγοντας μόνο 150 γραμμάρια ρύζι την ημέρα;Ασφαλώς όχι. Αν η μοίρα του τον καταδικάσει σε μια τέτοια διατροφή, σε λίγο καιρό θα πεθάνει.

Στη Βόρεια Κορέα οι μερίδες τροφής που δίνει η κυβέρνηση στους πεινασμένους πολίτες της μειώθηκαν από 400 γραμμάρια ρύζι τον Απρίλιο σε 150 γραμμάρια τον Ιούνιο, δηλαδή σε ένα μικρό μπολ ρύζι την ημέρα.  Τα καταστήματα τροφίμων είναι άδεια και πολλοί έχουν μεταφερθεί στα νοσοκομεία, επειδή αρρώστησαν, όταν αναγκάστηκαν να φάνε χορτάρι. Στις αγορές παιδιά που λιμοκτονούν παρακαλούν τους περαστικούς για λίγη τροφή. Αλλά οι περαστικοί δεν έχουν τίποτα να τους δώσουν. Μισό εκατομμύριο άνθρωποι κινδυνεύουν να πεθάνουν. Ο λιμός που πλήττει τη χώρα οφείλεται σε συνδυασμό συμφορών: εκτεταμένες πλημμύρες την περασμένη χρονιά, ο πιο παγωμένος χειμώνας των τελευταίων πενήντα χρόνων, εξάπλωση επιδημιών....

Διεθνής Αμνηστία: Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στη Συρία

Λονδίνο

Εκκληση προς τον ΟΗΕ να διεξάγει έρευνα στη Συρία για την αιματηρή καταστολή των αντικαθεστωτικών διαδηλώσεων, απηύθυνε η Διεθνής Αμνηστία, καταγγέλλοντας σε έκθεσή της εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από μέρους των συριακών υπηρεσιών ασφαλείας.

Όπως μεταδίδει το BBC, η οργάνωση έχει καταγεγραμμένες περιπτώσεις βασανισμών, δολοφονιών και παράνομων συλλήψεων. Στο πλαίσιο αυτό, κάλεσε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να παραπέμψει τις συριακές υπηρεσίες ασφαλείας στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, να επιβάλει εμπάργκο όπλων και να προχωρήσει στη δέσμευση πόρων του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ και κορυφαίων συμβούλων του και στελεχών της κυβέρνησής του.

«Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι ο συριακός στρατός και....

Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι και η Ελλάδα του Μνημονίου

“Νιώθω συμπόνια για τους νεαρούς φασίστες,
Και στους γέρους, που τους θεωρώ σχήματα
Του  πιο τρομερού κακού, αντιστέκομαι
Μόνο με τη βία της λογικής”.

Πιερ Πάολο Παζολίνι, Ποίηση σε σχήμα τριαντάφυλλου, Εκδόσεις Τυπωθήτω

Ένα είναι βέβαιο: Αν ζούσε σήμερα ο Πιερ Πάολο Παζολίνι, σίγουρα θα είχε γυρίσει ταινία για την Ελλάδα επί εποχής Μνημονίου. Ήδη, παρακολουθώντας κανείς ταινίες του μεγάλου σκηνοθέτη, όπως τις «120 μέρες στα Σόδομα», στην οποία τα βασανιστήρια και ο εξευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης συνθέτουν ένα χωρίς προηγούμενο πορτραίτο της φασιστικής Ιταλίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αυτόματα γίνονται κάποιοι συνειρμοί με την Ελλάδα του 2011. Υπερβολή; Μπορεί. Όμως, μη μου πείτε, ότι ζώντας την σημερινή ελληνική πραγματικότητα, δεν αισθάνεστε πολύ συχνά να σας έρχεται η ίδια αναγούλα, που νοιώθετε βλέποντας τις διάφορες αηδιαστικές – πλην ρεαλιστικότατες - σκηνές του έργου;

Μήπως...

Απ΄τη θάλασσα και τη νύχτα.

Ήταν μια νύχτα η θάλασσα
Και με ρουφούσε σ΄έναν βέβαιο θάνατο
Τα ποτάμια μέσα της ροές διαδρομών, πομπές του Αχέροντα
Της ψυχής μου οι ανταύγειες αβεβαιότητα των σπηλαίων της
Χρόνια πολλά, πλοίο ορφανό στα νερά της η ζωή κι οι ελπίδες μου...

Στην άπειρη αγκαλιά της ετοιμoθάνατοι κι ερωτευμένοι.

Πόλεις ανέραστες κι άπληστες, σε μια γεωγραφία αλλόκοτη
Μεγαλώνουν τη γενειάδα και τ΄ανθρώπινο κλάμα
Yψώνουν το βούρκο στα σύννεφα τ' ουρανού
Παραταγμένοι σταθμοί ζωντανών και νεκρών σε τροχιές αιώνων
Αναζητούν νόημα και στρατηγοί αλλόφρονες αποστολή ...

Ναρκωτικές ουσίες - Απόψεις και πρακτικές

Της Χριστιάννας Λούπα          Μια πολύ σύντομη ματιά στο φλέγον και μείζον πρόβλημα των ημερών μας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών της 26ης Ιουνίου.

Αρκετά κράτη της Ευρώπης έχουν νομιμοποιήσει τη χρήση κάποιων ναρκωτικών ουσιών. Στην Ελβετία η διανομή ηρωίνης ρυθμίστηκε από το ίδιο το κράτος, ενώ στην Ολλανδία ο «ναρκωτουρισμός» αποτελεί κύρια πηγή εσόδων για τη χώρα. Οι συγκεκριμένες πολιτικές ωστόσο, δεν έχουν ακόμα αξιολογηθεί από τους ειδικούς και το ερώτημα αν ενδείκνυται η ελεύθερη διάθεση ναρκωτικών στην αγορά, ως μέσο πρόληψης και αντιμετώπισής τους, εξακολουθεί να παραμένει αναπάντητο.

Συγκεκριμένα, μπορούμε να πούμε ότι έχουν διατυπωθεί τρείς βασικές απόψεις ως προς τη διακίνηση των ναρκωτικών ουσιών:

Η πρώτη συνίσταται στην ολοκληρωτική απαγόρευση της ελεύθερης διακίνησης και διάθεσης. Το επιχείρημα υπέρ αυτής της πρότασης είναι ότι η απειλή αυστηρότατων ποινών για τους εμπόρους και την εμπορία των απαγορευμένων ουσιών οδηγεί στην αναχαίτιση της δράσης των εμπόρων....

Στο ασανσέρ χωρίς ρεύμα

Του Καπλάνι ΓκάζμεντΤο ρεύμα κόπηκε λίγο πριν κοιταχτώ στον καθρέφτη. Είχα προλάβει να κάνω ντους και να ντυθώ. Μάζεψα την τσάντα πλάτης και έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Μια τρομαγμένη φωνή έφτασε στα αυτιά μου - «Μπορείτε να με βοηθήσετε;» είπε. Στην αρχή νόμισα ότι κάποιος θα είχε πέσει από τις σκάλες. «Μπορείτε να με βοηθήσετε, σας παρακαλώ;» επανέλαβε. Σχεδόν αποσβολωμένος προσπαθούσα να καταλάβω εάν αυτή η άγνωστη φωνή απευθυνόταν σε μένα. Σαν να κατάλαβε την απορία μου πρόσθεσε «έχω εγκλωβιστεί στο ασανσέρ. Κόπηκε το ρεύμα». «Πού είσαστε;» ρώτησα τότε. «Εδώ ανάμεσα στους ορόφους. Σταμάτησε απότομα. Κόντεψε να σταματήσει η καρδιά μου». Στην θέση της απορίας ήρθε η αμηχανία. Δεν ήξερα πως να βοηθήσω. Έχω εγκλωβιστεί μόνο μια φορά σε ασανσέρ. Η ταραχή που ένιωσα ήταν μεγάλη. Ήταν, τότε, τον πρώτο καιρό που είχα έρθει στην Αθήνα και δεν είχα συνηθίσει τα ασανσέρ........

H Τράπεζα της Ελλάδος ξέρει ποιοί, πότε και που εξήγαγαν εκτός της χώρας τεράστια ποσά : πάγωμα, δήμευση, ιδιώνυμο !

Toυ Ελευθεριου Τζιολα                                                            Η Τράπεζα της Ελλάδος γνωρίζει ποιοί, πότε και πού (τουλάχιστο σαν πρώτο σταθμό) έχουν εξάγει στο εξωτερικό 120 δισ.€ από την μέρα της ανοιχτής κρίσης χρέους της χώρας, τουλάχιστο του τελευταίους 18 μήνες. Δηλαδή,πολύ περισσότρα από το δάνειο της τρόϊκας (των 110 δισ.€) για το οποίο τόσα νέα αδιέξοδα και διαχρονικά δεινά θα συσωρευθούν. Και μιλάμε μόνο για τις τράπεζες, κι όχι τους ''φορολογικούς παραδείσους''...
Να εξετασθούν όλες αυτές οι περιπτώσεις ! Άμεσα, συστηματικά, αυστηρά.
Ο μέγιστος όγκος αυτών των χρημάτων είναι προϊόντα ''μαύρου χρήματος'', φοροκλοπής, φοροδιαφυγής, εισφοροκλοπής, παράνομων δραστηριοτήττων...
Όσοι δεν μπορούν να δικαιολογήσουν απολύτως τεκμηριωμένα την απόκτησή τους σε συνδιασμό με την καθαρή και συνεπή φορολογική τους θέση, ως ελάχιστη επιλογή δικαιοσύνης οφείλει η ελληνική πολιτεία να δημεύσει τα περιουσιακά τους στοιχεία, να παρέμβει και να παγώσει οι καταθέσεις τους στις τράπεζες του εξωτερικού κι αν δεν τακτοποιήσουν εντός μηνός όλες τις εκκρεμότητές τους προς το ελληνικό δημόσιο να διωχθούν με ιδιώνυμο !
Αυτό είναι το πρώτο μέτρο μιας χώρας που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού με το αποσαθρωτικό οικονομικό της πρόβλημα και θέλει πραγματικά να το αντιμετωπίσει πραγματικά.....

Η Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, κλονίζει τον πλανήτη

Του Μαρκ Μαζάουερ, ΤΟ ΒΗΜΑ - The New York Times , 30.6.11

Χθες, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ισως προκαλεί έκπληξη που αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης.

Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από τη φυλακή της αυτοκρατορίας. Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. "Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου", έγραψε ο Σέλεϊ στο ποιημά του "Ελλάς", "το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε! " Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους...

Η κουλτούρα της καταστροφής

Του Βασίλη Βαμβακά

Ποιοι αρνούνται διά της βίας τον ευρωπαϊκό δρόμο της Ελλάδας

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών δημιουργούν την εντύπωση ότι δύο διαφορετικοί «κόσμοι» έχουν διαμορφωθεί από το ξέσπασμα της κρίσης μέχρι σήμερα. Τα χθεσινά τηλεοπτικά παράθυρα που είχαν μοιραστεί ανάμεσα στη συζήτηση και την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Δημοσιονομικού Προγράμματος στη Βουλή και στις εικόνες διαμαρτυρίας και βίαιων επεισοδίων που συνέβαιναν έξω από τη Βουλή αποτυπώνουν - στο επίπεδο της εικόνας - με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο αυτή τη διχοτόμηση. Η δύναμη της εικόνας είναι τόσο ισχυρή που δύσκολα κανείς συνειδητοποιεί ότι «εντός του εντός» και «εντός του εκτός» της Βουλής υπάρχουν μεγάλες διαφορές, όσο και ότι το «πολιτικό σύστημα» και το πολιτικό αντισύστημα έχουν πολλές συγγένειες. Σε ένα σημείο όμως που το μέσα και το έξω έδειξαν με κυριολεκτικό και μεταφορικό τρόπο τη συνάντησή τους ήταν στην πραγματικότητα ή την εικονικότητα της καταστροφής: ο νεαρός κουκουλοφόρος με τη μολότοφ και ο κυβερνητικός βουλευτής που θα ψηφίσει «όχι», τα επιθετικά πανό της Πλατείας Συντάγματος και η αντιπολιτευτική ρητορεία, οι αμυντικές τακτικές της Αστυνομίας και ο κυβερνητικός λόγος χωρίς θετικά επιχειρήματα γι' αυτό που υποστηρίζει (πέρα από το εθνικό ή παραταξιακό φιλότιμο)....

Αγάπη, ποίηση και ανθρωποθυσίες

Της Καίτης Βασιλάκου                                 Όλοι μιλάμε για την αγάπη.

Αν εξαιρέσουμε κάποιους ιδιόρρυθμους ανθρώπους που για τους δικούς τους λόγους την απορρίπτουν,  οι υπόλοιποι τη θεωρούμε ως το  ευγενέστερο συναίσθημα που μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους μεταξύ τους και να εκταθεί και πιο πέρα από αυτούς, σε όλα τα ζωντανά πλάσματα του κόσμου τούτου.

Είναι απίστευτο πόσα μυθιστορήματα, ποιήματα, τραγούδια έχουν γραφτεί ανά τους αιώνες για την αγάπη. Θα έλεγε κανείς πως με τόσα εγκώμια, με τόσους επαίνους, με τόσα τσιτάτα που επαναλαμβάνουμε όλοι μας καθημερινά, είμαστε κυριολεκτικά κατακλυσμένοι από αγάπη για τους γύρω μας και φυσικά ο κόσμος μας είναι ένας παράδεισος αγάπης. Δεν είναι όμως. Μιλάμε πολύ για την αγάπη, επειδή ακριβώς δεν την έχουμε, όπως μιλούν για την ελευθερία οι σκλαβωμένοι, για τη δικαιοσύνη οι αδικημένοι, για την ισότητα οι απορριγμένοι.

Η αγάπη δεν είναι ένα εύκολο συναίσθημα, όπως είναι το μίσος, η οργή ή η εχθρότητα.  Δεν χρειάζεται να μας τα διδάξει κανείς αυτά, γεννιούνται αυτόματα μέσα μας, μόλις κάποιος μάς πειράξει, μας αδικήσει, μας πονέσει. Επίσης, όταν μιλάμε για αγάπη, εννοούμε την αγάπη που πρέπει να νιώθουν οι άλλοι, γιατί εμείς υποτίθεται ότι την έχουμε ήδη μέσα στην καρδιά μας. Με μια τέτοια παρανόηση και με δεδομένο το γεγονός ότι η αγάπη δεν είναι αγριολούλουδο του κάμπου αλλά πολύ ντελικάτο άνθος που καλλιεργείται με μεγάλη φροντίδα στα θερμοκήπια, δεν είναι παράξενο που ακόμα σπανίζει στις μέρες μας και είναι και τόσο ακριβή.......