Λίγες μόλις ώρες μετά τον θάνατό της και για τα βρετανικά tabloids ξεκίνησε το ''πανηγύρι''... Πόσο γραμμάρια κοκαΐνης αγόρασε την προηγούμενη μέρα; Ποια ήταν ακριβώς η χημική σύνθεση του κοκτέιλ θανάτου; Ή μήπως αυτοκτόνησε; Κλασικά εικονογραφημένα...
Δε με αφορά. Ούτε οι φήμες, ούτε η τελευταία εμφάνιση, ούτε καν το ιατροδικαστικό πόρισμα για τον θάνατό της. Δε θα μετρήσω την καλλιτεχνική αξία της Amy Winehouse στα γραμμάρια κοκαϊνης και ecstasy. Αυτό το αφήνω σε αυτούς που ξέρουν να το κάνουν καλά... Η συγκριτική τους διαφορά είναι ότι η Amy με μόλις δύο albums και οκτώ χρόνια καριέρας ''έφυγε'' για να μείνει... Αυτοί πάνε κι έρχονται. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Στην περίπτωσή της δεν ταιριάζουν τα αφιερώματα. Δεν ταιριάζουν οι ''επικήδειοι''. Δεν ταιριάζουν τα ηθικά διδάγματα. Κυρίως αυτά....
Η κορυφή έχει σκοτάδι. Το διαφορετικό έχει κόστος.
Απίστευτα αστεία και η συζήτηση για το νεαρό της ηλικίας της, με διάφορα άρθρα που διαβάζω να μας υπενθυμίζουν ότι στα 27 τους πέθαναν και ο Morrison, η Joplin, ο Cobain, o Hendrix... Εκλεκτικές συγγένειες και αηδίες. Πού; Στον θάνατο; Δηλαδή αν η Winehouse πέθαινε στα 29 θα άλλαζε κάτι; Ο Jackson πέθανε στα 51 του, η Piaf στα 48 της, η Garland στα 47 της... Και λοιπόν;
To ποια είναι (σταθερά ενεστώτας) η Winehouse αρκεί να το καταλάβεις ακούγοντας ένα τραγούδι της... Κι αυτό μπορείς να το κάνεις, φίλε μου, για όσο θες και μπορείς. Κάποιοι άνθρωποι δε χρειάζονται συστάσεις. Υπόκλιση. Nooz.gr
Back to black λοιπόν, Amy... Ήταν λίγο, αλλά πολύ δυνατό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου