Μην γιορτάζετε ακόμα

του Οδυσσέα Ιωάννου              Φεύγω για το πλοίο. Μερικές μέρες στις Κυκλάδες, στον πιο ευλογημένο τόπο του πλανήτη για Ιούλιο μήνα. Σκέτη θάλασσα και πέτρα. Και αέρας για να πλένει στεγνά το από μέσα. Χωρίς παράπονα. Αν γκρινιάζεις για τον αέρα να μην πηγαίνεις στις Κυκλάδες, υπάρχουν κι άλλες τρύπες να σε χωρέσουν. Τέτοιες μέρες πέρυσι, έλεγα -όπως και πολλοί άλλοι- πως δεν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα, μόνο πολιτικό. Το να κόβεις την μπουκιά στην μέση για να φάνε δύο αντί για ένας, είναι πολιτική απόφαση, δεν έχει να κάνει ούτε με επάρκειες ούτε με οικονομικούς δείκτες, αυτοί έπονται. Η Ευρώπη δίχως πολιτικούς με άντερα που θα κάνουν το restart σε μία ήπειρο που κακοφόρμισαν όλες οι φιλοσοφικές της καταβολές και οι περισσότερες ανθρωπιστικές εφεδρείες της, είναι καταδικασμένη να γίνει η γαλέρα του επόμενου αιώνα. Ορισμένοι είναι λίγοι και μοιραίοι, άλλοι πουλημένοι -πολιτικοί που παίζουν και cds- και κάποιοι ελάχιστοι, άδολα ευρωπαϊστές που θέλουν να αφήσουν πίσω τους ανθρώπους και όχι ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς πάνω σε κλάματα και απόγνωση. Για τους αριστερούς της πλήρους ανατροπής δεν μιλάω, βλέπουν το παιχνίδι από την εξέδρα.........


Από κοντά και όσοι σιτίζονται από το pay roll της “νέας εποχής”, δημοσιογράφοι και παντός είδους αναλυτές, με επιθετικό θράσος και την ρομφαία του ρεαλισμού μοιάζουν με ποντίκια που εκλιπαρούν για μία θέση στο καταφύγιο μετά την καταστροφή. Πιστεύουν πως είναι η ώρα τους να τελειώνουν με τους εχθρούς τους και εμπιστεύονται τα ρέστα τους στους διαφαινόμενους -κατ' αυτούς- νικητές που θα τους ανταμείψουν όταν η Οικονομία ξεμπερδέψει με τα παράσιτα, τους ατάλαντους και τους τεμπέληδες που ταμπουρωμένοι εδώ και χρόνια πίσω από κάτι “τελειωμένες” έννοιες όπως “εργασιακά δικαιώματα”, “συνδικαλισμός”, “μέριμνα” ,“προστασία του αδύνατου”, ρουφάνε σαν βδέλλες τον πλούτο, την παραγωγικότητα και το ταλέντο αυτής της χώρας. Σιγά μην σκίσετε καμιά κιλότα...

Το δυστύχημα είναι ότι πραγματικά μοιάζει πως ήρθε η ώρα τους να τα καταφέρουν. Είναι πολύ κοντά. Γι΄ αυτό και δεν κρύβονται. Τα δίνουν όλα σε ένα απίστευτο ντεμαράζ. Έχουν ανοιχτεί πολύ. Οι πιθανότητες είναι με το μέρος τους, αλλά όχι όλες. Δεν υπερηφανεύομαι για το ανάπηρο ένστικτό μου, δεν ξέρω αν είναι πολιτική πρόβλεψη ή ευσεβής πόθος, αλλά κάτι μου λέει πως η νίκη τους δεν θα είναι τόσο περιφανής όσο έχουν αρχίσει ήδη να γιορτάζουν. Και την ώρα που θα πετάγονται οι φελλοί από τις σαμπάνιες, μπορεί να τους φτάσουνε και τα μαντάτα πως κάπου βρέθηκαν πολιτικοί με αρχίδια...     Protagon