Αναπάντητα ερωτήματα

Γράφει ο Αλέξανδρος Πασσίσης             Η άρρηκτα συνδεδεμένη συναισθηματική σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο πολίτευμα μας και στην πανεπιστημιακή κοινότητα  είναι γνωστή και απολύτως κατανοητή, αν αναλογιστεί κάποιος πως στην ουσία το πανεπιστήμιο είναι αυτό το οποίο διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην «παλιννόστηση της Δημοκρατίας» στη χώρα. Οι κύκλοι του πανεπιστημίου ήταν αυτοί που, τόσο με την εξέγερση στη Νομική, όσο και με αυτή στο Πολυτεχνείο, ουσιαστικά γκρέμισαν τη δικτατορία και έθεσαν τα πρώτα θεμέλια για την αναστήλωση του δημοκρατικού αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτικού Πολιτεύματος στη χώρα.

Η συνεισφορά μάλιστα του πανεπιστημίου, με την ευρύτερη πάντα έννοια, είναι αναγνωρισμένη και κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα, με τις διατάξεις περί ασύλου και ελεύθερης διακίνησης ιδεών στους ακαδημαϊκού χώρους. Μεμονωμένα αυτό καταδεικνύει και θεσμοθετημένα την κατανόηση που έχουμε ως λαός στο ρόλο που έπαιξαν οι ακαδημαϊκοί κύκλοι στην επαναφορά της δημοκρατίας στην Ελλάδα και στην αρχή της μεταπολιτευτικής περιόδου με την ανακήρυξη της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας....

Ο καθένας επομένως, θα περίμενε οι πανεπιστημιακοί να σέβονται τους αγώνες που έχουν δώσει οι προηγούμενες γενιές μέσα στους χώρους τους οποίους εργάζονται και έτσι να τηρούν και προπαντός  να προασπίζουν το δημοκρατικό μας πολίτευμα και τους θεσμούς από τους οποίους διακατέχεται. Είναι εύλογη επομένως η σύγχυση η οποία προκαλείται όταν κάποιος διαβάζει την ανακοίνωση των ακαδημαϊκών, με την οποία γνωστοποιούν με περίσσια περηφάνια πως ακόμα και αν ο νέος νόμος-πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση ψηφιστεί, δεν πρόκειται να τον εφαρμόσουν.

Με λίγα λόγια, οι ακαδημαϊκοί, περιφρονούν καταφανέστατα ένα από τα μεγαλύτερα θεσμικά όργανα του Πολιτεύματος μας, το Κοινοβούλιο. Ένα όργανο,  για το οποίο κάποιοι, λίγα χρόνια μόνο πριν, από τους ίδιους χώρους που τώρα εργάζονται αυτοί έδωσαν το αίμα τους για να συσταθεί και να τεθεί σε λειτουργία ξανά.

Το να αναλωθεί κάποιος στο πόσο καλό ή όχι είναι το νομοσχέδιο για τη παιδεία(που κατά την προσωπική μου άποψη είναι, εκτός από μερικά άρθρα, μία μεγάλη τομή για την ανώτατη εκπαίδευση) για εμένα είναι άσκοπο και στην ουσία αποπροσανατολίζει από το πραγματικό πρόβλημα που τίθεται με τη στάση των πανεπιστημιακών. Είναι δυνατόν, οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα, ειδικά όμως αυτή, η οποία θα έπρεπε να προασπίζει το πολίτευμα και τους θεσμούς του να μην δέχεται να εφαρμόσει ένα νόμο που έχει ψηφιστεί από το ελληνικό κοινοβούλιο; Είναι δυνατόν να καταφεύγει σε διδακτορικές μεθόδους κατάλυσης του Συντάγματος και του Πολιτεύματος(;), καθώς αυτό κάνει όταν αρνείται να εφαρμόσει ένα θεσμοθετημένο νόμο. Αυτό είναι δημοκρατία κατά την ακαδημαϊκή κοινότητα(;) και αυτό προασπίζει με το άσυλο;          Sokakia Blog