Θα μυρίσει "γιασεμί" και σε άλλες αραβικές χώρες;

του Ε.Τσεζερόλε

Η ανατροπή μέσα σε διάστημα λίγων 24ώρων του Τυνήσιου προέδρου, Μπεν Αλί, που βρισκόταν στην εξουσία στη χώρα του από το 1987, μπορεί να έχει μεταδοτικές συνέπειες και στις υπόλοιπες χώρες του αραβικού κόσμου;

Μπορεί, με άλλα λόγια, στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα να συμβεί ένα παρεμφερές γεγονός, σειρά δηλαδή εξεγέρσεων, που θα αλλάξουν την εικόνα της Μέσης Ανατολής, όπως πριν από έναν ακριβώς αιώνα η κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η μοιρασιά των κομματιών της σε Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία, διαμόρφωσαν καθοριστικά την περιοχή;

Μπορεί, με άλλα λόγια, να υπάρξει ένα είδος "ντόμινο", όπως αυτό που το 1989 παρέσυρε το ένα μετά το άλλο τα φιλοσοβιετικά καθεστώτα της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης;

Υεμένη: Διαδηλώσεις κατά του προέδρου Σάλεχ...

Η Κύπρος αναγνωρίζει την Παλαιστίνη... προς έκπληξη του Ισραήλ

Tο ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος εντός των συνόρων της 1967 αναγνώρισε η Κύπρος, όπως μετέδωσαν τα κυπριακά Μέσα σήμερα, Κυριακή. Την είδηση επιβεβαίωσε και ο Κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Σε επιστολή του προς τον Παλαιστίνιο ηγέτη Μαχμούντ Αμπάς, ο Κύπριος πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας εκφράζει την ελπίδα να επιτευχθεί μια ειρηνευτική συμφωνία που θα εξασφαλίσει ένα ανεξάρτητο, κυρίαρχου παλαιστινιακό κράτος με πρωτεύουσά του την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Κάνει επίσης λόγο για «στενές ιστορικές σχέσεις» μεταξύ Παλαιστίνης και Κύπρου.

Ο Δ. Χριστόφιας υπογραμμίζει πως η Κύπρος δεν θα αποδεχθεί οποιεσδήποτε μονομερείς ενέργειες στα παλαιστινιακά εδάφη κατεχόμενα από το Ισραήλ από το 1967.

«Ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας με επιστολή του προς τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούτ Αμπάς επαναβεβαιώνει την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Κύπρου, το Νοέμβριο του 1988, για αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους. "Η απόφαση αυτή παραμένει σε ισχύ", τονίζεται στην επιστολή», δήλωσε ο Κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων....

Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΦΑΡΑΩ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ

Σοβαρές είναι πια οι εξελίξεις στην ευρύτερη γειτονιά μας.

Ενώ εμείς ασχολούμαστε με τα του οίκου μας; την επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους,την ασυλία των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και την απώλεια των μεσογειακών αγώνων, η αυλή στο σπίτι του γείτονα ,έχει ήδη πάρει φωτιά..

Η κατάσταση στην Αίγυπτο είναι ήδη κάτι παραπάνω από σοβαρή και αν και δεν μας αγγίζουν άμεσα τα όσα συμβαίνουν θα έπρεπε τουλάχιστον να μας αφορούν οι επιπτώσεις τους.

Η ένταση της εξέγερσης έχει ήδη έναν τραγικό απολογισμό σε αριθμό νεκρών -που ολοένα και μεγαλώνει- σε μια έκταση από το Κάιρο και την Αλεξάνδρεια μέχρι το Σουέζ και το Σινά

.Οι πληροφορίες μιλούν και για συγκρούσεις Βεδουίνων με την αστυνομία του Μουμπάρακ στα σύνορα της Αιγύπτου με τη Γάζα.

Κι επειδή η Αίγυπτος δεν είναι Τυνησία αφού η γεωγραφική της θέση και τα ογδόντα εκατομμύρια του πληθυσμού της την καθιστούν -κατά κάποιο τρόπο- ένα είδος φυσικού ηγέτη του αραβικού κόσμου, τα όσα συμβαίνουν δημιουργούν αν μη τι άλλο σοβαρό προβληματισμό για ντόμινο εξεγέρσεων στον αραβικό κόσμο,με άγνωστες συνέπειες.....

O πίνακας "Universal Grief" του ζωγράφου Γιάννη Στρατή-σε ένα εξαιρετικό βίντεο βαθύ προβληματισμού με συνοδεία στίχων της Vennis Mak...

O πίνακας "Universal Grief" του ζωγράφου Γιάννη Στρατή-(GIANNIS STRATIS)-σε ένα εξαιρετικό βίντεο βαθύ προβληματισμού με συνοδεία στίχων της Vennis Mak...                                     

Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.

Της Γιούλης Φουσκανδράκη                           Ποτέ τόσο ενδιαφέρον και επίκαιρο το ποίημα του μεγάλου Αλεξανδρινού .

Συσχετισμοί καθόλου τυχαίοι , με τη σκαιώδη κατάσταση , που βρίσκεται η χώρα μας τώρα

πληρώνοντας τα σπασμένα τόσων δεκαετιών .

Το άσχημο είναι , πως δεν ξέρουμε , αν απ΄τις τόσες θυσίες στις οποίες μας έχουν υποβάλλει , θα υπάρξει κάτι θετικό .    

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία

δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,

και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,

ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός

να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή...

Χορτάστε με «φρουτάκια»

Tης Μαριας Κατσουνακη

Η σχέση του επίσημου κράτους με τα τυχερά παιχνίδια κινείται με άνεση από την απόλυτη απαγόρευση (2002) στην πανηγυρική επιστροφή τους (2011). Με τη διαμεσολάβηση βέβαια ενός ηχηρού προστίμου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εξαιτίας της νομοθετικής απαγόρευσης.

Τριάντα χιλιάδες «φρουτάκια», λοιπόν, θα βρουν τη θέση τους σε όλη τη χώρα ύστερα από απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου να εγκρίνει σχέδιο νόμου που ρυθμίζει τη συγκεκριμένη αγορά. Μέσω της δημοπράτησης των αδειών, το Δημόσιο προσδοκά έσοδα 700 εκατ. ευρώ, ενώ άλλο 1 δισ. ευρώ εκτιμά ότι θα εισπράξει ως φορολογικά έσοδα από τον τζόγο την επόμενη τριετία. Το σχέδιο νόμου στοχεύει, παράλληλα, στον περιορισμό του παράνομου τζόγου, στον διαχωρισμό συμμετοχής ανηλίκων - ενηλίκων, περιλαμβάνει τα διαδικτυακά στοιχήματα κ.ο.κ.

Θα πείτε, «σιγά το θέμα» μέσα στον ορυμαγδό σοβαρών και κρίσιμων προβλημάτων. Η απορία εύλογη: εδώ ο κόσμος καίγεται, τα 30.000 παιγνιομηχανήματα μας απασχολούν; Και όμως. Η όποια νομοθετική ρύθμιση δεν είναι μια απλή οικονομοτεχνική διευθέτηση. Προτείνει και μοντέλα ζωής. Δηλώνει προθέσεις, κατευθύνει επιλογές....

Η λύση του προβλήματος του ελληνικού χρέους παίρνει μορφή

Μορφή παίρνει σταδιακά το ευρωπαϊκό σχέδιο για το ελληνικό χρέος. Μετά από συνεχείς διαπραγματεύσεις η «επαναγορά του χρέους» μοιάζει να είναι το πρόγραμμα που προκρίνεται. Παράλληλα, προωθείται και το θέμα της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής, μία «έμμεση αναδιάρθρωση χρέους», όσο κι αν η κυβέρνηση με δηλώσεις αρνείται να χρησιμοποιεί τον όρο.

Το θέμα της επαναγοράς ελληνικών ομολόγων βρίσκεται εδώ και αρκετό καιρό στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπως ανακοίνωσε άλλωστε και ο υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου από το Νταβός και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, και επιβεβαίωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής, αλλά και ο Αμαντέο Αλταφάζ, εκπρόσωπος του Επιτρόπου οικονομίας, Όλι Ρεν.

Μάλιστα, όπως αναφέρεται στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, η οποία επικαλείται διεθνή πρακτορεία ειδήσεων, «υπάρχουν ενδείξεις που επιβεβαιώνουν ότι τα μέλη της ΕΕ ....

Μonika

Νέες και παλαιότερες μπαλάντες της θα παρουσιάσει η τραγουδοποιός Μonika για δύο βραδιές σε κλαμπ της Αθήνας

Λίγους 5μήνες μετά το soldout Αrk Festival στο Γκάζι, η Μonika επιστρέφει και πάλι, αυτή τη φορά στο Fuzz Club (http://www.fuzzclub.gr/).

Οι εμφανίσεις της ελληνίδας τραγουδοποιού είναι... κατά παράδοση επιλεκτικές.....

Με πιάνο και κιθάρα θα ερμηνεύσει τα τραγούδια από το τελευταίο της άλμπουμ «Εxit», τις επιτυχίες από το ντεμπούτο της «Αvatar», καθώς και μια επιλογή από ξένες και ελληνικές διασκευές αγαπημένων της κομματιών. Κοινή συνισταμένη οι μπαλάντες. «Είμαι... μπαλαντόφατσα, κλάψα» ομολογεί. «Αλλά τι να κάνουμε; Αυτή είμαι, αυτό μου αρέσει να κάνω. Από την άλλη, πιστεύω ότι μερικές φορές υπερβάλλω σε αυτά που γράφω. Από μικρή όλα τα έβλεπα δραματικά»....

Ζερμέν Γκριρ: η φωνή του φεμινισμού

Στις 29 Ιανουαρίου του 1939 γεννήθηκε στη Μελβούρνη η Ζερμέν Γκριρ, συγγραφέας, ακαδημαϊκός, δημοσιογράφος και επιφανέστατο στέλεχος του φεμινιστικού κινήματος του 20ού αιώνα. Τα έργα της, ιδιαίτερα το παγκόσμιο μπεστ-σέλερ «Η γυναίκα ευνούχος» (1970), θεωρούνται θεμελιώδη κείμενα του κινήματος απελευθέρωσης των γυναικών.

Η Ζερμέν Γκριρ ήταν η πρώτη που έθεσε ως στόχο την «απελευθέρωση των γυναικών», διαχωρίζοντάς την από την «ισότητα με τους άνδρες». Τα έργα της, συχνά προκαλώντας αντιδράσεις, την έκαναν διάσημη ως μία από τις σημαντικότερες φωνές του φεμινισμού και επηρέασαν εκατομμύρια γυναίκες. Μεταξύ των πιο γνωστών έργων της βρίσκονται «Η Γυναίκα Ευνούχος», «Η Γυναίκα του Σαίξπηρ», «Η Τέλεια Γυναίκα» και το «Σεξ και Πεπρωμένο: Η Πολιτική της Ανθρώπινης Γονιμότητας».

Γεννήθηκε στη Μελβούρνη το 1939 όπου και σπούδασε Γαλλική και Αγγλική λογοτεχνία και φιλολογία. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Σίδνεϊ όπου δίδαξε στο Πανεπιστήμιο, έγινε μέλος του κοινωνικού περιβάλλοντος Sydney Push και αυτοπροσδιορίστηκε ως αναρχική κομουνίστρια - μαρξίστρια....

Αίγυπτος: Επαναστάτες με αιτία!

Του Νικόλαου Μόττα*        Οι ταραχώδεις εξελίξεις στην Αίγυπτο αποτελούν την κατάληξη μιάς τριακονταετούς καθεστωτικής, πολιτικά διεφθαρμένης και κυρίως αντιδημοκρατικής διακυβέρνησης. Η εξέγερση στην Τυνησία λειτούργησε ως «σπίθα» που έβαλε φωτιά στη μεγαλύτερη και ισχυρότερη μουσουλμανική χώρα του κόσμου. Το καθεστώς του Χόσνι Μουμπάρακ πιάστηκε κυριολεκτικά «στον ύπνο», υποτιμώντας τη δύναμη της επαναστατικής οργής του αιγυπτιακού λαού. Σε αυτήν την αυθόρμητη αντίδραση των  Αιγυπτίων η κυβέρνηση του Καϊρου απάντησε με βία και στρατιωτική καταστολή, αποδεικνύοντας το πραγματικό, αυταρχικό, πρόσωπο της.

Μέχρι πριν από λίγους μήνες, ο Χόσνι Μουμπάρακ και η πολιτική ελίτ της Αιγύπτου θεωρούσαν επιστημονικά σενάρια φαντασίας μιά τέτοια εξέλιξη. Η «σιγουριά» του ηγεμονικού κατεστημένου του Καΐρου ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ο γιός του προέδρου, Γκαμάλ, ήταν βέβαιο ότι θα διαδεχθεί τον πατέρα του στην προεδρία. Οι κατά καιρούς υποσχέσεις του Μουμπάρακ γιά περισσότερη δημοκρατία αποδείχθηκαν εύθραυστες και κυρίως υποκριτικές, την ώρα που ο νεποτισμός και η διαφθορά διογκώνονταν επικίνδυνα.....

Για το Άσυλο (είμαστε)

του Γιώργου Πήττα

«Και σε παρακαλώ να μη ξεχνάς πως δεν υπάρχει πιο μεγάλη ενοχή από την ανοχή μας» (Γιώργος Δουατζής-Πατρίδα των καιρών)

Όταν τα Μέσα «Ενημέρωσης» συντονισμένα παράγουν αλλεπάλληλες πλαστές πραγματικότητες για πολλά και διαφορετικά ζητήματα το κάνουν γιατί γνωρίζουν καλά πως μία τεράστια μερίδα της κοινωνίας , δεν έχει άλλο δίαυλο για να μάθει τι συμβαίνει.

Κατά συνέπεια, βρισκόμαστε στο απελπιστικό «έτσι είναι, αφού το είπε η τηλεόραση»

Μετά, σε αυτό που «λέει η τηλεόραση» έρχονται και προστίθενται ποικίλοι αστέρες και αστερίσκοι ή απλώς κάποια θρύμματα είτε της «δημοσιογραφίας» είτε της επαγγελματικής πολιτικής.

Σχολιάζουν, γουρλώνουν τα μάτια τους, κουνάνε τα κεφάλια τους σαν τις μαριονέτες για να δείξουν στο πόπολο βδελυγμία ή επιδοκιμασία, ανάλογα με τι πρέπει να περάσουν.

Όπως λοιπόν με την αδιανόητη ιστορία της κυρίας Φαίη Μαρί Μάγιερ που αναγορεύθηκε σε τρομοκράτισσα «γιατί έτσι».....

Το σύνδρομο του Μόγλη

Της Καίτης Βασιλάκου          «Τι είναι ο άνθρωπος!»

 Όλοι θυμόμαστε την ατάκα του Δημήτρη Καλλιβωκά στη γνωστή ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», όπου ένας άνδρας μέσης ηλικίας πεθαίνει ξαφνικά και ο θάνατός του προκαλεί σοκ στον περίγυρό του.

 Στο ερώτημα πάντως αυτό, «τι είναι ο άνθρωπος;»,  καμιά από τις δοθείσες μέχρι στιγμής απαντήσεις δεν φαίνεται να μας έχει ικανοποιήσει απόλυτα, γι αυτό και οι ορισμοί είναι πολλοί και διάφοροι και καμιά φορά και αντιφατικοί μεταξύ τους.

Άνθρωπος είναι παραδείγματος χάριν το πλάσμα που γελά. Το πλάσμα που σκέφτεται αφαιρετικά. Που περπατά όρθιο στα δυο του πόδια. Που φτιάχνει τέχνη. Που έχει φαντασία. Που χρησιμοποιεί τα χέρια του ως περίπλοκα εργαλεία. Που νιώθει έρωτα. Που γνωρίζει ότι θα πεθάνει. Που θρησκεύεται. Που έχει ανώτερο εγκέφαλο. Που κάνει επιστήμη.

Που μολύνει το περιβάλλον. Που έχει ανακαλύψει την αυτοκτονία. Που σκοτώνει άτομα του είδους του. Που έχει αρθρωμένο λόγο. Που έχει γραπτό λόγο. Που πιστεύει σε ιδέες και έχει αξίες. Που διακρίνει το καλό και το κακό. Που έχει αίσθηση παρόντος, παρελθόντος, μέλλοντος.

Οι ορισμοί δεν τελειώνουν.

 Μπορούμε πάντως να πούμε γενικά ότι άνθρωπος είναι το πλάσμα που  κάποτε ήταν ζώο και τώρα δεν είναι πια....

Μου πάει το σύννεφο;

                                                                  Απαγκιάζω ευλαβικά

                                                                  στα λάθη μου

                                                                  σφιχτά κρατάω την αφορμή

                                                                  τις αιτίες θάβω

                                                                  πλάι στις ολέθριες ήττες

                                                                  ιχνηλατώντας λάθρα στο κενό....

Δημοκρατία του τζόγου

Tου Παντελη Μπουκαλα

Η επίσημη γλώσσα της γραφειοκρατίας, δεν επιτρέπεται να ενδίδει στις λέξεις της καθομιλουμένης και να τις υιοθετεί. Πρέπει να τις βουτάει στην κολυμπήθρα των ευφημισμών και να τις ξαναβαφτίζει, δίνοντάς τους «ονόματα κύρους». Γιατί, όπως και να ’χει, είναι άλλο να λες «φρουτάκια» ή «κουλοχέρηδες» και να καταλαβαίνουν μικροί - μεγάλοι με την πρώτη, κι άλλο να συλλαβίζεις προσεχτικά τις εκθαμβωτικές λέξεις «τεχνικά - ψυχαγωγικά παίγνια». Και μια κι έβαλες μπροστά τη μηχανή του ευφημισμού, συνεχίζεις ακάθεκτος. Διακηρύσσεις λοιπόν, στο σχέδιο νόμου για το διαδικτυακό στοίχημα και τα λοιπά τζογαδόρικα, ότι τα τεχνικά - ψυχαγωγικά παίγνια (διακρινόμενα με επιστημονική λεπτότητα σε μηχανικά, ηλεκτρομηχανικά και ηλεκτρονικά) τυγχάνουν «παίγνια των οποίων το αποτέλεσμα εξαρτάται αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο από την τεχνική ή πνευματική ικανότητα του παίκτη», η δε «διενέργειά τους γίνεται αποκλειστικά για ψυχαγωγικούς λόγους»!

Για σκεφτείτε το. Θα μπορούσε να γράψει ο νομοθέτης μας τη φράση «τα φρουτάκια παίζονται αποκλειστικά για ψυχαγωγικούς λόγους», χωρίς να τον πάρουν τα γέλια; Οχι βέβαια....

Βάναυση θανάτωση αλεπούς στη Δοϊράνη

Palmografos.com  Ποια είναι τελικά τα όρια της ανθρώπινης βαναυσότητας; Τι αξία αποδίδουν στη φύση και τη Ζωή ορισμένοι, όταν όχι μόνο δεν τη σέβονται αλλά την κατακρεουργούν με ανείπωτο τρόπο; Δεν είναι δυνατόν να μην γεννηθούν όλα αυτά τα ερωτήματα, όταν αντικρίζει κανείς  την παρακάτω φωτογραφία… Όταν αντικρίζει τη βάναυση θανάτωση αλεπούς στην περιοχή της λίμνης Δοϊράνης στον Νομό Κιλκίς.   Πόση βαναυσότητα χωράει σε μία εικόνα;

Η αλεπού βρέθηκε από υποστηρικτές της οργάνωσης, το απόγευμα της Κυριακής 9 Ιανουαρίου, νεκρή και κρεμασμένη με δεμένα τα πόδια πάνω σε πινακίδα σήμανσης ποδηλατικής διαδρομής, πάνω από το χωριό Άγιος Χαράλαμπος, στο 14,3 χλμ. της ποδηλατικής διαδρομής που έχει χαραχθεί στην περιοχή.

Το άτυχο ζώο δεν έφερε τραύματα από όπλο και πιθανολογούμε ότι θανατώθηκε με άλλα μέσα (δηλητηρίαση από δολώματα, πνιγμός μετά από παγίδευση).

Πέραν της οργής για....

Γιατί φλέγεται η Αίγυπτος; Το 40% "ζει" με 2 δολάρια τη μέρα!

Στην Αίγυπτο, οι πραγματικοί μισθοί συνεχίζουν να μειώνονται δραστικά και η ανεργία να αυξάνεται.

Από τα τέλη του 2004, η κοινωνική κατάσταση επιδεινώνεται, διαδηλώσεις και απεργίες αυξάνονται. Οι αυξανόμενες τιμές των τροφίμων αυξάνουν τις εντάσεις, και θέτουν τη χώρα σε αναταραχή.Μόνο τώρα που οι ταραχές ξεπέρασαν τα σύνορα της χώρας εμείς οι Ευρωπαίοι αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά στη χώρα των Φαραώ.

Φλόγες πάνω από την πόλη.
"Οι δρόμοι κατακλύζονται από χιλιάδες διαδηλωτές που πετούν πέτρες, φωνάζουν συνθήματα κατά της κυβέρνησης, και αντιμετωπίζουν τα γκλομπς, τα δακρυγόνα και τα πραγματικά πυρά. Τι οδήγησε αυτό το πλήθος στους δρόμους και στη βία;

Ο Γαλλικός Le Monde Diplomatique,επιχειρεί να δώσει μία εξήγηση και αποδεικνύει ότι στην Αίγυπτο το καζάνι βράζει εδώ και πάρα πολλά χρόνια.Σύμφωνα με στοιχεία της εφημερίδας η καθημερινότητα των Αιγυπτίων πολιτών έχει γίνει δραματική εδώ και πολλά χρόνια.....

Kυνηγοί παρανόμων

Tης Μαριαννας Τζιαντζη

Το θέμα των εγκλείστων της Νομικής κυριάρχησε και χθες στην τηλεοπτική ενημέρωση. Για μερικούς, οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι καν «παράνομοι μετανάστες», αλλά σκέτοι «παράνομοι» («είναι παράνομοι και οι παράνομοι δεν έχουν δίκιο», δηλώνει ένας βουλευτής). Ωστόσο, οι ξένοι παύουν προσωρινά να είναι παράνομοι όταν εργάζονται στις οικοδομές και τα χωράφια μας ή γηροκομούν τους γέροντές μας. Η κατάσταση της παρανομίας τους είναι ρευστή, έχει χωρική και χρονική διάσταση, ανάλογα με τις «δικές μας» ανάγκες.

Κάποιοι τηλεοπτικοί καλεσμένοι αποφεύγουν το χαρακτηρισμό «παράνομοι» και προτιμούν το «δυστυχισμένοι (ή εξαθλιωμένοι) άνθρωποι». Ομως η δυστυχία δεν εγκαταστάθηκε ξαφνικά στο κέντρο της Αθήνας. Είτε είναι περιφραγμένη στα κέντρα υποδοχής είτε φωλιάζει σε ερειπωμένους στάβλους στην ύπαιθρο είτε σε άθλιες πολυκατοικίες της περιοχής της Ομόνοιας -είτε τη βλέπουμε καθημερινά είτε δεν τη βλέπουμε- υπάρχει. Υπάρχει και κακοφορμίζει και μας κάνει ρεζίλι, όχι απλώς στα μάτια της Ευρώπης, αλλά κυρίως στα δικά μας.......

Χιλή: Ανοίγει ο "φάκελος" της δολοφονίας Αλιέντε

Η δικαιοσύνη στη Χιλή πρόκειται να ερευνήσει, για πρώτη φορά στα χρονικά, τις συνθήκες θανάτου του πρώην προέδρου της χώρας Σαλβαδόρ Αλιέντε, που πέθανε στη διάρκεια του στρατιωτικού πραξικοπήματος του οποίου ηγείτο ο μετέπειτα δικτάτορας Αουγκούστο Πινοσέτ, στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973, ανακοινώθηκε από δικαστικές πηγές.

"Θα πρέπει να ερευνηθεί εάν επρόκειτο ή όχι για αυτοκτονία και υπό ποιές συνθήκες έγινε" ανέφερε δικαστική πηγή που ζήτησε να τηρηθεί η ανωνυμία της. Η πλέον διαδεδομένη εκδοχή αναφέρει ότι ο Σαλβαδόρ Αλιέντε, που εξελέγη πρόεδρος της Χιλής το 1970 επικεφαλής αριστερής συμμαχίας, «αυτοκτόνησε» στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973 στο προεδρικό μέγαρο, την ώρα που βομβαρδιζόταν από αέρος και δεχόταν πυρά από τους πραξικοπηματίες του στρατηγού Πινοσέτ....

Απεργία λογικής

Η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ για τους μετανάστες στη Νομική

Η ιστορία των απεργιών πείνας των αιτούντων άσυλο ξεκίνησε κάπου στα τέλη Αυγούστου, έξω από τα γραφεία της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες, όταν δύο εκ των Ιρανών απεργών πείνας είχαν ήδη συμπληρώσει τη 36η ημέρα και μαζί τους άλλοι πέντε ή έξι περί τις 14-17 ημέρες. Καθ’ όλο το διάστημα της απεργίας ο εκ της Πολιτείας αντίλογος ήταν ότι η νομοπαρασκευαστική για το πολιτικό άσυλο είναι σε εξέλιξη και θα έπρεπε να περιμένουν. Οι μέρες όμως κυλούσαν και η ζωή των απεργών πείνας κινδύνευε. Έτσι, αποφασίστηκε ύστερα από τρεις ημέρες επώδυνων διαπραγματεύσεων να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους, τα οποία δεν ήταν άλλα από το εξής ένα: να εξεταστούν άμεσα τα αιτήματα ασύλου τους (τα οποία εκκρεμούσαν από τρία έως και πέντε χρόνια). Όχι μόνο η σωματική αλλά και η ψυχική τους υγεία ήταν κλονισμένη και δεν υπήρχε άλλη δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Πράγματι, εκεί, μέσα στο κατακαλόκαιρο ενεργοποιήθηκε η επιτροπή ασύλου του παρελθόντος πια Προεδρικού Διατάγματος και εξετάστηκαν οι αιτούντες. Η επιτροπή απεφάνθη στο μικρότερο δυνατό χρονικό διάστημα. Ενδεικτικό του μη εκβιασμού τους ήταν η άρνησή τους να παραλάβουν το πολιτικό άσυλο (που η επιτροπή έκρινε πως δικαίως έπρεπε να τους δοθεί), να λύσουν την απεργία και να διακομισθούν σε νοσοκομείο.....

Προπάντων ιεράρχηση

Tου Παντελη Μπουκαλα

Γειτόνισσά μας είναι η Ιταλία, γειτόνισσά μας και η Αλβανία και μάλιστα πιο κοντινή - και όχι μόνο γεωγραφικά· εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί ζουν εδώ, εδώ επίσης έχουν μετοικήσει περίπου τα μισά μέλη της ελληνικής μειονότητας, ενώ δεν είναι λίγοι όσοι Ελληνες έχουν οικονομικά και άλλα συμφέροντα στην Αλβανία, με τις εκεί επιχειρήσεις τους. Ωστόσο, η Αλβανία σαν είδηση είναι σπανιότερη και από τις ειδήσεις τον Αύγουστο, τουλάχιστον την εποχή που είχε κάποια ισχύ ο γνωστός και ούτως ή άλλως υπερβολικός αφορισμός του Ουμπέρτο Εκο. Ακόμα και οι τρεις σκοτωμένοι στη διαδήλωση της περασμένης Παρασκευής στα Τίρανα δεν κρίθηκαν επαρκείς ώστε να αναβαθμιστεί το συμβάν στην κλίμακα ενδιαφέροντος των ελληνικών Μέσων.

Στα συντριπτικώς περισσότερα κανάλια μας, ούτε έκτακτες ανταποκρίσεις είδαμε, ούτε εκτενή ρεπορτάζ, ούτε τηλεφωνικές συνδέσεις με κάποιους που να ξέρουν κάπως καλύτερα τα πράγματα λόγω της ειδικότητάς τους, ή έστω με πολιτικούς, που όλο και κάτι θα έβρισκαν να πουν. Αλλά και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, η ίδια σιωπή·........

σε λένε Άννα....

Σε λένε Άννα.

Είσαι τριάντα δυο χρονών, ανύπαντρη. Διαθέτεις πτυχίο Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου καθώς και μεταπτυχιακό τίτλο με θέμα τις ιδιοτυπίες της μεταπολεμικής κοινωνικής διαστρωμάτωσης στην Ελλάδα. Όταν συζητάς με τους φίλους σου γελάτε όλοι μαζί για τις ευφυείς και διέξοδες επιστημονικές σου επιλογές. Εσχάτως, πάντως, σαρκάζετε και τις δικές τους, όποιες κι αν είναι, ό,τι κι αν υπόσχονταν πριν. (Πως τον λένε, που να πάρει, εκείνο τον συμπαθή πρώην συμφοιτητή σας, που τα κατάφερε να γίνει γνωστός δημοσιογράφος στα πολιτιστικά του «Βηματοδότη»; Α, ναι Πέτρο τον λένε και απολύθηκε εν μια νυκτί, μαζί με καμιά ογδονταριά άλλους. Πάπαλα, άνευ επιστροφής).

Δουλεύεις ταμίας στο Hardfure Γαριδόπουλος. Ταμίας, τρόπος του λέγειν. Γιατί κάθε φορά που επισκέπτομαι το μαγαζί για να ψωνίσω, σε αντικρίζω σε διαφορετικό ρόλο: τη μια χτυπάς τα πλήκτρα στην ταμειακή μηχανή, την άλλη κουβαλάς και τοποθετείς τα εμπορεύματα, την τρίτη πετάγεσαι σαν ακρίδα από τα τυριά στα αλλαντικά και τούμπαλιν, ώστε να βγαίνει ταυτόχρονα η δουλειά δύο πωλητών, σε συσκευασία ενός. Και σε τιμή ενός, εννοείται: εφτακόσια σαράντα ευρώ μικτά, με το συμπάθειο. Προς το παρόν, γιατί τρέχα γύρευε τι έχει να γίνει και με τον βασικό....

Γιαρντίμ

   

Συγγραφέας: ΝΑΟΥΜ ΧΡΗΣΤΟΣ

Εκδόσεις: ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ

    

Οι λάθος τριακόσιοι

Γραφει ο πιτσιρίκος             Μετά από μια πάρα πολύ δύσκολη ημέρα, μπήκα στο διαδίκτυο για να διαβάσω τις ειδήσεις. Μόλις διάβασα πως «ξεκινούν απεργία πείνας οι 300», το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι πως οι βουλευτές ξεκινάνε απεργία πείνας για να αλλάξει επιτέλους ο λαός.
Τελικά, την απεργία πείνας θα την κάνουν 300 μετανάστες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Για πολλούς μετανάστες δεν πρέπει να είναι δύσκολη η απεργία πείνας – απ’ ότι βλέπω, πεινάνε ούτως ή άλλως.

Το αίτημα των μεταναστών είναι ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα με τους Έλληνες εργαζόμενους. Τώρα σώθηκαν. Οι μετανάστες δεν έχουν καταλάβει πως οι περισσότεροι Έλληνες εργαζόμενοι έχουν πια τα δικαιώματα των μεταναστών – δηλαδή, δεν έχουν δικαιώματα.

Διαπίστωσα πως υπάρχει μια αντίδραση στην απεργία πείνας των μεταναστών. Δεν αποκλείεται να πάνε και να τους ταΐσουν με το ζόρι.

Είναι ωραίο κόλπο αυτό. Είσαι μετανάστης, δεν έχεις να φας, λες πως ξεκινάς απεργία πείνας και έρχονται οι Ελληνάρες με τα φαγητά και σε στουμπώνουν, για να σε τιμωρήσουν που ήρθες στη χώρα τους. «Φάε ρε κάθαρμα!»....

Ο που γεννηθεί στη φυλακή, τη φυλακή θυμάται

του Γιάννη Μακριδάκη

Ο που γεννηθεί στη φυλακή, τη φυλακή θυμάται, λέει μια σοφή λαϊκή ρήση και αυτό είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα του νεοέλληνα εδώ και μερικές δεκαετίες. Από αυτό ξεκινάνε όλα. Πολύ περισσότερο η πλαστή ευημερία και η τεχνητή κρίση.

Απομακρύνθηκε ο νεοέλληνας από τη φύση, από τη γη, άφησε πίσω την αυτονομία και την ελευθερία του και ανήγαγε ξαφνικά σε μέγιστο ιδανικό την εξάρτηση και την έμμισθη σκλαβιά. Τη μόνιμη ενοικίαση του εαυτού του σε έναν ιδιωτικό ή δημόσιο εκμισθωτή. Για να ζήσει δήθεν καλύτερα. Και όσο πιο μόνιμη η σκλαβωμένη σχέση του με τον εκμισθωτή τόσο πιο ασφαλής άρχισε να νιώθει. Καλύτερα σε μόνιμο κλουβί με την τροφή να πέφτει μέσα στην ταΐστρα βρέξει χιονίσει παρά ελεύθερος έξω να πρέπει να πασχίσει για να ζήσει. Η πρώτη αυτή γενιά σκλάβων είχε ανάμνηση ελευθερίας μα υπέκυψε, ξεπουλήθηκε από ανάγκη ή αδυναμία αντίστασης σε κάποιες σειρήνες.

Κι ύστερα όλοι αυτοί οι νεοσκλάβοι γεννήσανε. Τα παιδιά τους γεννηθήκανε στο κλουβάκι. Μάθανε από μικρά πως κάποιος έχει εκμισθώσει τους γονείς και έτσι μόνο έρχεται στο σπίτι η ευημερία, έτσι μόνο μπορεί να επιβιώσει ο άνθρωπος...

Στην Ελλάδα του 2011… τα πολλά λόγια είναι περιττά!

Γράφει ο Δημήτρης Χαλιώτης

Η Ελλάδα του «είμαι» και του «έχω»… Η Ελλάδα των «θέλω»… Η Ελλάδα του chat και του γλεντιού… Η Ελλάδα που περιμένει… Η Ελλάδα που θες και δεν θες να δεις και να ζεις… Η Ελλάδα σήμερα. Ή αλλιώς… Γκρης Ηλέβεν.

Γκρης Ηλέβεν. Τίτλος σχεδόν ακατανόητος με την πρώτη ανάγνωση. Στο άκουσμά του όμως όλα ξεκαθαρίζουν. Greece ’11. Ο Γιώργος Νανούρης μαζί με τον Γιώργο Καραμίχο, την Ανδριάνα Μπάμπαλη και 18 φοιτητές δραματικών σχολών μιλούν για την Ελλάδα σήμερα…

Επιθεώρηση; Αναθέωρηση της επιθεώρησης; Σάτιρα; Ένα «πείραμα»; Ή απλά σκόρπιες σκέψεις, εικόνες και τραγούδια;

Η Ελλάδα μέσα σε δέκα λέξεις… Θέλω. Έχω. Άθενς. Είμαι. Φαντάσου. Είδα. Λαβ. Ον Λάιν. Περιμένω. Γλέντι.....

Φτωχοί διαδηλωτές, φτωχοί αστυνοµικοί

Του Γκαζµέντ Καπλάνι

Μόλις είχα βγει από την έκθεσητου Edvard Munch στην Αθήνα όταν έµαθα τα θανατηφόρα νέα από την Αλβανία. Τρεις νεκροί και το φάντασµα ενός νέου ‘97 να πλανάται πάνω από τη χώρα. Στην έκθεση του Munch υπάρχει ένας πίνακας µε τον τίτλο «Αγχος». ∆είχνει µια οµάδα ανθρώπων που διαβαίνουν τη γέφυρα, τα πρόσωπά τους γεµάτα σπαρακτική αγωνία.

Ισως επειδή ξέρουν πως δεν υπάρχει επιστροφή και πρέπει να πάνε µπροστά, να διαβούν οπωσδήποτε τη γέφυρα. Ισως για το γεγονός ότι νιώθουν παγιδευµένοι πάνω στη γέφυρα, χωρίς εναλλακτικές λύσεις. Ισως επειδή συνειδητοποιούν ότι η διαδροµή είναι πολύ πιο δύσκολη από αυτήν που είχαν φανταστεί στην αρχή. Αυτός ο πίνακας θα ταίριαζε στη σηµερινή Αλβανία. Η γέφυρα που η Αλβανία διαβαίνει λέγεται «καθαρτήριο». Επειτα από πενήντα χρόνια κόλασης υπό το παρανοϊκό καθεστώς του Ενβέρ Χότζα. Οταν «χάνεις» πενήντα χρόνια από την ιστορία θέλεις άλλα τόσα, τουλάχιστον, για να τα «πάρεις πίσω». Για να γίνεις «οµαλή χώρα». Η διάβαση από το «καθαρτήριο» θυµίζει, δυστυχώς, τους στίχους του Ελύτη: «Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή/ Θέλει νεκροί χιλιάδες να ‘ναι στους τροχούς/ Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίµα τους». ......

Αναγνώρισε την Παλαιστίνη το Περού.

Ως ένα κράτος «ελεύθερο και κυρίαρχο» αναγνώρισε τη Δευτέρα την Παλαιστίνη το Περού, όπως ανέφερε  ο Περουβιανός υπουργός Εξωτερικών, Χοσέ Αντόνιο Μπελαούντε.

«Η κυβέρνηση ανακοίνωσε σήμερα (Δευτέρα 24/1) στον πρεσβευτή της Παλαιστίνης στην Λίμα την αναγνώριση ενός ελεύθερου και κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών, μιλώντας σε δημοσιογράφους.

Ο κ. Μπελαούντε δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες αλλά πρόσθεσε ότι το Περού «υποστηρίζει από το 1947 στα Ηνωμένα Έθνη ότι πρέπει να συνυπάρξουν δύο κράτη, το κράτος του Ισραήλ και το παλαιστινιακό κράτος».

Από τις αρχές Δεκεμβρίου, έξι χώρες της Λατινικής Αμερικής, ανάμεσά τους η Βραζιλία, η Αργεντινή και η Βολιβία, έχουν αναγνωρίσει την Παλαιστίνη ως ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος εντός των συνόρων του 1967.

Με (μη) τελικό σκορ 8 - 7...

Του Παντελη Mπουκαλα

Τυπικά το παιχνίδι έληξε με σκορ 8 - 7. Πράσινοι προς διερεύνηση 8 - Γαλάζιοι 7. Το πρώτο παράδοξο είναι ότι οι δύο ομάδες είχαν τον ίδιο χορηγό επικοινωνίας (και άλλων τινών), τη Ζίμενς, μια γενναιόδωρη επιχείρηση που ενισχύει προθύμους σε όλο τον κόσμο, χωρίς ιδεολογικές ή φυλετικές διακρίσεις. Το δεύτερο παράδοξο είναι ότι οι δύο ομάδες δεν ανταγωνίστηκαν, αλλά συνέπαιξαν, συμπρωταγωνίστησαν στο ίδιο κάκιστο θέαμα, και από κοινού ενέπαιξαν όσους εύπιστους περίμεναν κάτι διαφορετικό· έλπιζαν δηλαδή ότι ο διαιτητής δεν θα είναι πιασμένος ούτε το ματς στημένο, σικέ, κατά το καγχαστικό σύνθημα «κατς - σικέ - απάτη όλα» που γραφόταν κάποτε στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, όταν παλαιστές από τα πέρατα υποτίθεται του κόσμου έδιναν τον αγώνα τον καλό μέχρι τελικής πτώσεως.....

Κείμενο Απεργών Μεταναστών....

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη.

Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.

Το τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς.....

Τα πεζά του Καβάφη

 ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΖΙΟΒΑ        Θέλοντας να τονίσει την αποκλειστική ενασχόληση του Καβάφη με την ποίηση, ένας επισκέπτης του έλεγε: «Ο κ. Καβάφης δεν κάνει τρία πράγματα: δεν κάνει διαλέξεις, δεν δίνει συνεντεύξεις, δεν γράφει πρόζα». Και όμως από το 1882 μέχρι το 1930 ο Καβάφης έγραψε διάφορα πεζά στα ελληνικά και τα αγγλικά τα οποία καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα τρόπων και θεμάτων από το διήγημα («Εις το Φως της Ημέρας») μέχρι το στιχουργικό μελέτημα και από το δημοσιογραφικό άρθρο για το Χρηματιστήριο μέχρι το κριτικό σημείωμα για το τελικό ν. Δεν λείπουν βέβαια ούτε τα ποιητικά πεζά, όπως τα «Ενδύματα», «Το σύνταγμα της Ηδονής» και «Τα Πλοία», ούτε και τα «πολιτικά» πεζά, όπως αυτά για τα Ελγίνεια Μάρμαρα ή για το κυπριακό ζήτημα.

Τα πεζά του Καβάφη μάς προσφέρουν μια ιδέα όχι μόνο για το εύρος των αναγνωσμάτων του αλλά και για τη συγκριτολογική του οξυδέρκεια, καθώς επιχειρεί παραλληλισμούς, ψάχνει ελληνικά ίχνη στον Σαίξπηρ ή ανιχνεύει συνδέσεις μεταξύ συγγραφέων διαφόρων παραδόσεων: Ομηρος, Δάντης, Τέννυσον στο «Τέλος του Οδυσσέως», Φρήντριχ Σίλλερ, Λη Χαντ, Μπράουνιγκ στο «Για τον Βράουνιγκ». Ο Καβάφης εκδηλώνει επίσης την ιδιαίτερη συμπάθειά του και προς τους περιφρονημένους σοφιστές της αρχαιότητας, παρομοιάζοντάς τους με τους σύγχρονούς του αισθητιστές: «Εκείνο που μου αρέσει εις τους Σοφιστάς είναι η ανεπτυγμένη καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία των. Οι άνθρωποι αυτοί έζων μόνον και μόνον δια την Τέχνην, έζων δε δια την Τέχνην με ορμήν και πάθος. (...) Ωμοίαζον πολύ τους καλλιτέχνας των ημερών μας ως εκ του έρωτός των δια το εξωτερικόν κάλλος των καλλιτεχνικών έργων (...) Εμεθούσαν με την γλυπτικήν των φράσεων και με την μουσικήν των λέξεων»......

Από τον Κολόμβο στον Χίτλερ: Ευημερία με βαρβαρότητα

Του Στέλιου Ελληνιάδη.

Πολίτες πρετ-α-πορτέ

Στα χρόνια της ευημερίας και της παντοδυναμίας των μητροπόλεων του καπιταλισμού, οι κοινωνίες έσπρωξαν κάτω από το χαλί όλα τα ιστορικά στοιχεία που η αναφορά τους και μόνο θα σχετικοποιούσε την επιτυχία του συστήματος και θα αμαύρωνε την εικόνα του, κλονίζοντας την αξιοπιστία των θιασωτών του καπιταλισμού και θέτοντας τους ευημερούντες ενώπιον πελωρίων ηθικών ζητημάτων. Εν ολίγοις, η αλήθεια για τη γένεση και την πορεία ανάπτυξης και επικράτησης του καπιταλισμού, δηλαδή το τίμημα της επιτυχίας, θα αναιρούσε πολλά από τα ζωτικά πλεονεκτήματα του συστήματος.

Επίσης, η γνώση της ιστορίας, παλιότερης και νεότερης, θα φώτιζε το υπόστρωμα πάνω στο οποίο στηρίζεται ο καπιταλισμός. Κάτι που είναι πολύ ξεκάθαρο στους λαούς που συνεχίζουν να υφίστανται τις συνέπειες του καπιταλιστικού επεκτατισμού μέχρι σήμερα, στην Ασία, τη Λατινική Αμερική ή την Αφρική, αλλά είναι πολύ θολό ή άγνωστο στους λαούς που ζουν στις καπιταλιστικές μητροπόλεις. Όντας ωφελημένοι από τον πλούτο που συσσωρεύεται στις κοινωνίες που ανήκουν, δεν θέλουν να ξέρουν από πού προέρχεται και με ποιο τρόπο αποκτάται η ευημερία τους, γιατί δεν θέλουν να συσχετίζουν την ευζωία τους, μικρή ή μεγάλη, με μια αλήθεια που, όσο πορωμένος και αλλοτριωμένος κι αν είναι κανείς, δυσκολεύεται να την αποδεχτεί. Έτσι, η κοινωνία ολόκληρη, με την καθοριστική συμβολή της παρεχόμενης παιδείας, της κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας και της καθεστωτικής διανόησης, σπρώχνει κάτω από το χαλί τα στοιχεία που ανατρέπουν τη βολική φιλοσοφία του σύγχρονου «ευ ζην».....

Συνέβη στο Μπουένος Άιρες

Της Καίτης Βασιλάκου                                         Η Αργεντινή είναι μια χώρα μεταναστών. Οι κάτοικοί της στην πλειοψηφία τους έχουν προγόνους μετανάστες, ελάχιστοι είναι οι αυτόχθονες. Αυτό πάντως δεν τους εμποδίζει  να βλέπουν με εχθρότητα τους νέους μετανάστες που έρχονται  από τις γειτονικές χώρες, αν και κατά κάποιο τρόπο είναι συγγενείς και αυτοί, ομόθρησκοι και ομόγλωσσοι. Για τους ντόπιους οι νέοι αυτοί επισκέπτες είναι ξένοι. Δεν είναι γείτονες, δεν είναι συμπολίτες. Και το χειρότερο, είναι πάμφτωχοι.

Για τέσσερις νύχτες, από τις επτά ως τις δέκα Δεκεμβρίου,  ένα σχεδόν εγκαταλειμμένο πάρκο μιας φτωχής συνοικίας στο Μπουένος Άιρες έγινε πεδίο ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ των περιοίκων και των άστεγων μεταναστών που είχαν καταφύγει εκεί. Η αστυνομία κρατήθηκε σε απόσταση και αποφάσισε να επέμβει τελικά  την πέμπτη ημέρα. Εν τω μεταξύ είχαν χάσει τη ζωή τους τρεις τουλάχιστον μετανάστες και πολλοί είχαν τραυματιστεί. Όταν κατέφθασαν οι αστυνομικοί, οι κατατρομαγμένοι άστεγοι καταληψίες τους υποδέχτηκαν ως σωτήρες.

 Προερχόμενοι οι περισσότεροι από τη Βολιβία, την Παραγουάη και το Περού οι μετανάστες αυτοί...

Ρίτσαρντ Γουόλφ: «Φορολογήστε τους πλούσιους!»

«Η αναδιάρθρωση του χρέους θα είναι η επόμενη πράξη του δράματος για την Ελλάδα» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο διακεκριμένος αμερικανός οικονομολόγος Ρίτσαρντ Γουόλφ, περιγράφοντας με μελανά χρώματα τις προοπτικές
της ελληνικής οικονομίας και όχι μόνο. Για τον ίδιο τα σκληρά μέτρα λιτότητας που λαμβάνουν διαδοχικά οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μόνο να επιδεινώσουν μπορούν τις ήδη καταπονημένες οικονομίες τους, ενώ έχουν αποκλειστικά έναν σκοπό:να εξυπηρετήσουν τους πλουσιότερους των πλουσίων και τις μεγάλες
επιχειρήσεις. Θιασώτης του μαρξισμού, πολυγραφότατος συγγραφέας και ακαδημαϊκός, διαχωρίζει τη θέση του από τη σημερινή πεπατημένη των οικονομικών θεωριών, ενίοτε με αιρετική διάθεση, και προβλέπει: «Ηρθε η ώρα ο καπιταλισμός, όπως όλα τα συστήματα, να δώσει τη θέση του σε κάτι άλλο».

O Ρίτσαρντ Γουόλφ παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα και αυτό δεν είναι τυχαίο: ως καθηγητής Οικονομικών στο Κολέγιο Αμχερστ στη Μασαχουσέτη των Ηνωμένων Πολιτειών δίδαξε τον πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου όταν εκείνος σπούδαζε Κοινωνιολογία τη δεκαετία του 1970. Δεν είναι όμως αισιόδοξος για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. «Πιστεύω ότι η Ελλάδα και άλλες χώρες θα προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση του χρέους τους» μας λέει......

Το ελληνικό τείχος του αίσχους

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ Καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου και πρώην πολιτικού πρόσφυγα        Θυμάμαι σαν να 'ταν χτες τον ενθουσιασμό όλων εκείνων που πανηγύριζαν για την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.

Θυμάμαι ακόμη όλους εκείνους που προστέθηκαν στους προηγούμενους και πανηγύριζαν πέρυσι την εικοστή επέτειο αυτής της πτώσης, ενώ ταυτόχρονα είτε επικροτούσαν, είτε σφύριζαν αδιάφορα για το τείχος των Ισραηλινών στη Δυτική όχθη και για εκείνο των ΗΠΑ στα σύνορα με το Μεξικό.

Και να που όλοι οι παραπάνω τάσσονται φανατικά υπέρ της κατασκευής του τείχους-φράχτη του Εβρου από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, την οποία έσπευσε να χειροκροτήσει το ΛΑΟΣ, στο πλαίσιο μιας σύμπλευσης που αποπνέει έντονα μπόχα αλήστου μνήμης εθνοσιαλισμού.

Είναι προφανές ότι εδώ προκύπτουν σοβαρές αντιφάσεις και ασυνέπειες τουλάχιστον για όλους εκείνους που διατείνονται ότι είναι κατά των τειχών για λόγους αρχών.

Ακόμα προκύπτουν σοβαρές αντιφάσεις για όλους εκείνους που από τη μια στηρίζουν την Ε.Ε. και τις αρχές της, ανάμεσα στις οποίες είναι θεμελιακή εκείνη της ελεύθερης διακίνησης των πολιτών της ανάμεσα στις χώρες-μέλη της.

Θα μου πείτε, μα οι λαθρομετανάστες που διακινούνται από τον Εβρο δεν είναι πολίτες της Ε.Ε. Θα σας απαντήσω ότι ακριβώς εδώ εντοπίζω το πρόβλημα. Δηλαδή στον κατεξοχήν διαχωρισμό του ανθρώπινου είδους σε Ευρωπαίους και μη, ή ακριβέστερα σε πολίτες-μέλη των χωρών της Ε.Ε. και μη....

I will survive

Στην αντεπίθεση η Μπιρμπίλη για τις ζώνες Natura

Στην αντεπίθεση περνάει η υπουργός Περιβάλλοντος, Τίνα Μπιρμπίλη σχετικά με τις αντιδράσεις των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για τη διάταξη για τις ζώνες Natura. Με δύο συνεντεύξεις της, στο «Βήμα της Κυριακής» και την «Καθημερινή της Κυριακής», η υπουργός Περιβάλλοντος δίνει απαντήσεις για την επίμαχη ρύθμιση του νομοσχεδίου για την βιοποικιλότητα και απαντάει στις κατηγορίες των συναδέλφων της.

Μιλώντας στην «Καθημερινή της Κυριακής», η Τίνα Μπιρμπίλη τονίζει ότι ο νόμος που κατέθεσε ακυρώνει τις πελατειακές σχέσεις μεταξύ κράτους και πολιτών και αφήνει έμμεσες αιχμές για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που αντέδρασαν. «Πιστεύω σε μία κοινωνία που εκφράζεται μέσα από τους βουλευτές που ψηφίζει, αλλά και σε μία κοινωνία που είναι μακριά από τα συστήματα εξουσίας», πρόσθεσε.....

«Εστάθη εν ζυγώ και ευρέθη υστερούσα»

Tου Παντελη Μπουκαλα

Στη μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων, αλλά και στην ποίησή τους, από την «Ιλιάδα» ώς τη χαμένη τραγωδία του Αισχύλου με τον τίτλο «Ψυχοστασία», και στην αγγειογραφία τους βέβαια, εμφανίζεται ο Δίας να ζυγίζει τις μοίρες των ανθρώπων στη χρυσή του ζυγαριά, ώστε να αποφασίσει ακριβοδίκαια ποιος από τους ήρωες θα κατέβει στον Αδη και ποιος θα παραμείνει για λίγο ακόμα στον απάνω κόσμο. Θνητοί εμείς, δεν έχουμε τέτοια εξουσία και δεν μας επιτρέπεται τέτοιας μορφής ψυχοστασία, να ζυγίζουμε ζωές, μοίρες, ψυχές και να προχωρούμε σε τελεσίδικες αποφάσεις. Κι ωστόσο, η μέτρηση, η ζύγιση, η στάθμιση είναι μια από τις συνηθέστερες πρακτικές του βίου των ανθρώπων, ατομικού και συλλογικού, και μάλιστα αρκετά πριν οι διάφορες επιστήμες τον τεμαχίσουν από την πολλή ερμηνευτική τους όρεξη για να εγκλωβίσουν τα κομμάτια του σε κουτάκια με αριθμούς και ποσοστά, τα οποία εμφανίζονται σαν ισοδύναμα της αληθείας.

Μετράμε και ζυγίζουμε λοιπόν. Συνήθως με σοβαρότητα ή σοβαροφάνεια, και σπανιότατα με τον τρόπο του Αριστοφάνη στους «Βατράχους», όπου παρωδώντας, και ελέγχοντας εμμέσως την εξουσία του Δία ή την πίστη των ανθρώπων στην εξουσία του Δία, έβαλε τον Διόνυσο να ζυγίζει στίχους των ποιητών σαν να ζύγιζε τυρί («ανδρών ποιητών τυροπωλήσαι τέχνην»). Και, ζυγίζοντας και συγκρίνοντας, πέφτουμε καμιά φορά σε μια κάπως αυτάρεσκη μελαγχολία, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, πολλά χρόνια πριν, όταν δήλωνε ότι στην Ελλάδα νιώθει σαν τάνκερ στη λίμνη των Ιωαννίνων, για να βρει μιμητές σαφώς μικρότερου βεληνεκούς από το δικό του αλλά πολύ μεγαλύτερης υπεροψίας....

"Γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα"

Τριγυρνούν στους δρόμους ζητιανεύοντας την αγάπη, άλλοτε κουνώντας φιλικά την ουρά τους, άλλοτε κοιτώντας με ικεσία στα μάτια για λίγα ξεροκόμματα.

Πολλές φορές, το μόνο που εισπράττουν είναι η κτηνωδία και η αδιαφορία των αρμόδιων φορέων, αλλά πάντα, υπάρχουν κάποιοι που διαθέτουν χρόνο και το υστέρημά τους, για να γεμίσουν με νερό μπολάκια στις άκρες των δρόμων, ν' αφήσουν φαγητό σε διάφορα σημεία και να τα περιθάλψουν.Τον τελευταία καιρό, τα περιστατικά κακοποίησης που αφορούν αδέσποτα ζώα και βλέπουν το φως το δημοσιότητας είναι σχεδόν καθημερινά και σοκάρουν με την πρωτοφανή αγριότητα των δραστών. Στη Θεσσαλονίκη, πάντως, οι φιλόζωοι, που είναι πολυδιασπασμένοι σε σωματεία και συλλόγους, θεωρούν ότι ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης και ζητούν οργανωμένη μέριμνα και συνεργασία όλων των εμπλεκομένων φορέων για τα αδέσποτα...

Η Σκληρή Αλήθεια για την Τυνησία

«Αιματοχυσία, δάκρυα, αλλά καθόλου δημοκρατία. Η αιματοβαμμένη αναταραχή δεν προμηνύει απαραίτητα την έλευση της δημοκρατίας».

Του Ρόμπερτ Φισκ, ανταποκριτή της βρετανικής εφημερίδας Independent στη Μέση Ανατολή. (17 Ιανουαρίου 2011)

Πρόκειται άραγε για το τέλος της εποχής των δικτατόρων στη Μέση Ανατολή; Σίγουρα όλοι αυτοί οι πάμπλουτοι σεΐχηδες, εμίρηδες και βασιλιάδες, μεταξύ των οποίων ένας πολύ ηλικιωμένος στη Σαουδική Αραβία, ένας νέος στην Ιορδανία, καθώς και πρόεδροι – ένας ηλικιωμένος στην Αίγυπτο και ένας νέος στη Συρία - νιώθουν το έδαφος να τρίζει κάτω από τα πόδια τους σε όλη τη Μέση Ανατολή. Και αυτό γιατί δεν περίμεναν να συμβεί αυτό που συνέβη στην Τυνησία. Όπως δεν περίμεναν τις αναταραχές για τις τιμές των τροφίμων στην Αλγερία και τις διαδηλώσεις ενάντια στις αυξήσεις των τιμών στο Αμάν. Για να μην αναφερθούμε στις δεκάδες των νεκρών της Τυνησίας, ο δυνάστης της οποίας αναζήτησε καταφύγιο στο Ριάντ- στην ίδια ακριβώς χώρα όπου είχε καταφύγει κάποτε ο Idi Amin.

Αν αυτό μπορεί να συμβεί σε ένα τουριστικό προορισμό όπως η Τυνησία, τότε μπορεί να συμβεί παντού, σωστά; Η χώρα είχε εξυμνηθεί από τη Δύση για τη «σταθερότητά» της όταν ο Zine el-Abidine Ben Ali ήταν στην εξουσία. Οι Γάλλοι, οι Γερμανοί και οι Βρετανοί, τολμούμε να τονίσουμε, πάντα επαινούσαν τον δικτάτορα ως «φίλο» της πολιτισμένης Ευρώπης, ο οποίος κρατούσε υπό έλεγχο όλους εκείνους τους Ισλαμιστές.......

Ταξίδια ψυχής

   Ταξίδια ψυχής
Ποίηση-πρόταση βιβλίου

"Κρατώ τη θύμησή σου ζωντανή.
Δεν την αφήνω ανάμνηση να γίνει.
Ένα φιλί, ένα χάδι τόσο απαλό.
Μετάξι λες.
Ύστερα ρέμβης.
Ωστόσο ακόμα μπορώ να αποκαλώ Άνοιξη,
εκείνο τον Απρίλη θανάτου.
Μ 'αρέσεις μα δεν ξέρω που θα σε βρω.
Πάντα το ένα μισό στο σκοτάδι,
τ' άλλο μισό στο φως.
Μα και το φως ποτέ δεν είναι ίδιο,
φωτεινό κάποτε, γκρίζες σκιές
στην αντανάκλαση
ακόμα κι αυτού του καθρέφτη σου.
Ηδονή της ψυχής ακριβοθώρητης
στη Ζωή μου αναζήτησα λέω
ενός και μοναδικού λεπτού.
Κόσμοι αλλιώτικοι οι δικοί μας.
Εγώ να δίνω,
εσύ να παίρνεις.
Εσύ ο καθρέπτης, εγώ τα κομμάτια."          Κατερίνα Παπά ....

Οικοφαγική ψηφοποικιλότητα

Tου Παντελη Μπουκαλα

Στις εκβολές του Αχελώου, σε έναν βιότοπο που υποτίθεται ότι προστατεύεται από ελληνικούς νόμους και διεθνείς συμφωνίες, υπήρχε φυτεμένη για χρόνια, ώσπου σκούριασε από τις βροχές και την αρμύρα του Λούρου, μια τεράστια πινακίδα που διαφήμιζε κυνηγετικά είδη, τουφέκια και λοιπά εξαρτήματα του οικολογικού πάθους, από το οποίο επιμένουν ότι παρακινούνται οι κυνηγοί. Ηταν ένας καγχασμός από λαμαρίνα, ένα καρφί στα μάτια μιας πολιτείας που ορίζει, αλλά δεν γνωρίζει (ή δεν θέλει) πώς να προστατέψει τους ορισμούς και τις εντολές της, πώς να καταστήσει σεβαστά τα νομοθετήματά της. Είναι βλέπετε κι εκείνο το πολιτικό κόστος, που όλο μας λένε ότι δεν τους νοιάζει κι όλο το μετράνε σε ψηφαλάκια και αναβάλλουν για μεθαύριο αυτό που έπρεπε να έχουν κάνει από προχθές. Και οι κυνηγοί, νόμιμοι και παράνομοι, δεν είναι λίγοι. Μέχρι και κόμμα είχαν συμπήξει σε κάποιες εκλογές.

Σε έναν άλλο βιότοπο τώρα, επίσης αυστηρότατα προστατευόμενο, στο Εθνικό Πάρκο Υγροτόπων Αμβρακικού, τις προάλλες εννιά λεβέντες μπήκαν στις μηχανοκίνητες βάρκες τους και......

Γυναίκα μόνη στο Αλγέρι ψάχνει...

Της Καίτης Βασιλάκου                                                       Το να είσαι γυναίκα στο δυτικό κόσμο σήμερα, σημαίνει ότι έχεις κάποια στοιχειώδη δικαιώματα παραπάνω από όσα είχαν οι ομόφυλές σου πριν από εκατό ας πούμε χρόνια.

 Όχι πως οι γυναίκες έχουν καταφέρει να εξισωθούν με τους άνδρες στην πράξη. Η ισότητα υφίσταται περισσότερο στα χαρτιά και ακόμα πρέπει να τρέξει πολύ νερό στο αυλάκι  για να αλλάξουν οι νοοτροπίες ανδρών και γυναικών και να δούμε επιτέλους κάποτε τα δύο φύλα να συμβιώνουν  στην κοινωνία  χωρίς διακρίσεις.

Αλλά αν η γυναίκα στη δύση κατάφερε τέλος πάντων να κερδίσει κάποια προνόμια, σε άλλες περιοχές του κόσμου υποφέρει από τον κοινωνικό, θρησκευτικό και ανδρικό ρατσισμό σε όλους τους τομείς της ζωής της και σε πολλές περιπτώσεις η τύχη της δεν είναι καλύτερη από αυτή των ζώων που εκτρέφονται στην αυλή της.

 Αντικείμενο οικονομικής συναλλαγής μεταξύ των οικογενειών, μηχανή αναπαραγωγής, με απαγορευμένη κάθε πρόσβαση στη μόρφωση, στο επάγγελμα και στην ατομική ανεξαρτησία η γυναίκα αυτή είναι επί πλέον υποχρεωμένη να υφίσταται πολλές φορές τη χειροδικία των αρσενικών μελών της οικογένειας, τον ακρωτηριασμό των γεννητικών της οργάνων και τέλος και το θάνατο, αν η συμπεριφορά της δεν κριθεί κόσμια.....

Τρεις νεκροί σε διαδηλώσεις στην Αλβανία

Τρεις άνθρωποι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης της αντιπολίτευσης στα Τίρανα, στην Αλβανία. Κατά τη διάρκεια της αντικυβερνητικής διαδήλωσης σημειώθηκαν συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών δυνάμεων, ενώ αυτοκίνητα πυρπολήθηκαν.

«Έχουμε δύο νεκρούς πολίτες. Με βάση τα σημάδια φαίνεται ότι πυροβολήθηκαν από μικρή απόσταση με πιστόλι μικρού διαμετρήματος. Ήταν ήδη νεκροί όταν διακομίστηκαν εδώ», δήλωσε ο Σάμι Κοτσέκου, χειρουργός στο στρατιωτικό νοσοκομείο των Τιράνων.

Στην αντικυβερνητική διαδήλωση, η οποία οργανώθηκε από την αντιπολίτευση, συμμετείχαν χιλιάδες άτομα. Οι διαδηλωτές ζητούν την παραίτηση του πρωθυπουργού, Σαλί Μπερίσα και της κυβέρνησής του, κατηγορώντας την για διαφθορά.                        

Τα επεισόδια σημειώθηκαν έξω από το κυβερνητικό μέγαρο, όπου ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις είχαν δημιουργήσει έναν κλοιό γύρω από το κτίριο..........

Επιστολή-κόλαφος για την ΕΛΑΣ της 27χρονης Γερμανίδας

«Και τώρα που τα φώτα της παράστασης έσβησαν και η αυλαία έχει πια πέσει, ήρθε η ώρα να μιλήσω εγώ. Με τον τρόπο που εγώ θέλω. Για το τι έγινε, τι παιχνίδια θεωρώ ότι παίχτηκαν στην πλάτη μου, αλλά και πέρα από εμένα, γι’αυτά που θα πρέπει πια να αφορούν τον κάθε νοήμονα άνθρωπο στον ελλαδικό χώρο». Με αυτό τον τρόπο ξεκινά η επιστολή που έστειλε στην «Ελευθεροτυπία» η 27χρονη Γερμανίδα Fee Marie Meyer που βρέθηκε μπλεγμένη στο φιάσκο της ΕΛΑΣ την περασμένη εβδομάδα.

Η επιστολή της 27χρονης Γερμανίδας Fee Μarie Μeyer έχει ως εξής:

«Όσον αφορά στην «υπόθεσή» μου: είμαι πια αρκετά σίγουρη ότι από τη στιγμή που τα στοιχεία μου έγιναν γνωστά στα τσακάλια της αντιτρομοκρατικής, βεβαίως απόλυτα δικαιολογημένα – καταλαβαίνετε, ήπια ποτό με τους λάθος ανθρώπους – το έργο ήταν προδιαγεγραμμένο. Πόσο μάλλον όταν goooglαραν το επίθετό μου (σαν να λέμε Παπαδόπουλος στην Ελλάδα) και – φαντάζεστε τι χαρά – ανακάλυψαν το πλούσιο «οικογενειακό» μου ιστορικό. Δεν είχε σημασία το διαφορετικό όνομα του πατέρα μου – άλλωστε «αυτές πάνε όλες με όλους»- ούτε η διαφορετική ημερομηνία γέννησης της μητέρας μου....

«Ενοχος δεν υπάρχει, καπνός...»

Tου Νικου Γ. Ξυδακη

Οι εξεταστικές επιτροπές της Βουλής ολοκληρώνουν τις εργασίες τους, η μία μετά την άλλη: σκάνδαλο Βατοπεδίου, σκάνδαλο Siemens. Οπως σε πολλές ανάλογες εξεταστικές πριν από αυτές, τα εξετασθέντα αδικήματα έχουν παραγραφεί, ουδείς πολιτικός παραπέμπεται, ουδείς τιμωρείται. Τα αδικήματα διαπράττονται, διαπιστώνονται, οι βουλευτές φωνασκούν, τα κόμματα δημαγωγούν, παζαρεύουν, κι ύστερα όλα τελειώνουν: τα αδικήματα έχουν παραγραφεί. Γιατί γίνεται λοιπόν τόση φασαρία; Μα διότι τα δύο κόμματα εξουσίας τέτοια πολιτική παράγουν τόσα χρόνια: αλληλοκατηγορούνται, αλληλοπαραπέμπονται, και στο τέλος συμφωνούν στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή, που είναι η επιβίωσή τους, χωρίς καν αμυχές. Κι έτσι επιβιώνουν πρόσωπα και μηχανισμοί, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες, όλοι αλώβητοι, παράγοντας την ίδια διαφθορά και εξασφαλίζοντας διαρκή ατιμωρησία. Είναι παλιά ιστορία η κομματική διαφθορά, η πολιτική των σκανδάλων, ο διχασμός, οι αλληλοκατηγορίες. Παλιά όσο και το ελληνικό κράτος. Και συχνά τέτοιες εμπλοκές καταλήγουν σε εθνικές καταστροφές. Στον 19ο αιώνα λ. χ. η διαμάχη και οι αλληλοκατηγορίες των παρατάξεων Τρικούπη - Δεληγιάννη κατέληξαν με την πτώχευση και τον καταστροφικό πόλεμο του 1897.....

Αίγυπτος: Η χώρα της... αυτοκτονίας

Τουλάχιστον 104.000 απόπειρες αυτοκτονίας καταγράφηκαν στην Αίγυπτο το 2010. Σύμφωνα με έρευνα, που διενεργήθηκε από το Cabinet Information Centre και δημοσιεύθηκε από τον κρατικό ιστότοπο EgyNews, περίπου το 67% των αποπειρών αυτοκτονίας έγιναν από νέους ηλικίας 15 με 25 ετών, ενώ το 90% των περιπτώσεων αφορά σε άνδρες.

Μόνο αυτή την εβδομάδα ένας άνεργος 25χρονος πέθανε αφού περιλούστηκε με πετρέλαιο και αυτοπυρπολήθηκε στην οροφή του σπιτιού του στην Αλεξάνδρεια.

Επρόκειτο για την έκτη αυτοπυρπόληση αυτή την εβδομάδα, ήταν όμως η πρώτη που κατέληξε σε θάνατο.

Τη Δευτέρα και την Τρίτη δύο άνδρες αυτοπυρπολήθηκαν στο Κάιρο μπροστά από το κοινοβούλιο. .....