Με κατήγγειλε κάποιος από σας, παίδες μου αγαπημένοι, ότι ζω πια στη σελίδα μου στο Facebook. Αμαρτία εξομολογημένη, η μισή συγχωρεμένη μανάρια. Αυτός ο κάποιος έχει δίκιο. Μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει, στο Facebook τη βγάζω. Εχω νοικιάσει εκεί μια γκαρσονιέρα τζιτζί (που λέγανε και τα καρντάσια μου στην Ξεσαλονίκη) και αποσύρομαι τρέχοντας όταν η πραγματική ζωή μου δείχνει τα δόντια της. Τελευταία μάλιστα που μου δείχνει όχι μόνο δόντια αλλά μασέλα δράκουλα, την έχω κάτσει εκεί μέσα με την γαλήνη του ιρακινού που βρίσκει υπόγειο καταφύγιο όταν το κανονικό του σπίτι βομβαρδίζεται από τους αμερικάνους. Όχι παίδες, μη βιάζεστε να μου συστήσετε τον ψυχαναλυτή σας (έχω τον δικό μου που είναι και αυθεντικός φροϋδικός με τη σφραγίδα της εταιρείας), μη βιάζεστε να με πείτε τρελή (δεν θα είστε άλλωστε και οι πρώτοι). Άκουσον μεν , πάταξον δε, όπως συμβούλευαν οι αρχαίοι σας πρόγονοι (εγώ δεν έχω αρχαίους. Ο γηραιότερος είναι 86 ετών). Εχω τόσο ακλόνητα επιχειρήματα που και στην Ιαπωνία να ζούσαν (τα επιχειρήματα) δεν θα τα κλόνιζε ο σεισμός των 9 ρίχτερ....
1. Το Facebook είναι τζαμπαρία! Αντίθετα το νοίκι της ημιυπόγειας γκαρσονιέρας που μου πρόσφερε ο -ανάπηρος -χωρίς -αναπηρία είναι 240 ευρώ που θα αφαιρούνται από το μισθουλάκι μου μήνας μπαίνει, μήνας (δυστυχώς ) βγαίνει. Αρχικά μάλιστα την ονόμασε «σχεδόν ισόγεια» και ζητούσε 300 ευρώ αλλά τον ανάγκασα να βλέπει από το μοναδικό παράθυρο για κανα μισάωρο ώστε να παραδεχτεί ότι οι πατούσες που βλέπαμε να περνάνε δεν ήταν «σχεδόν άνθρωποι» αλλά πατούσες με ολίγη από γάμπα. Έτσι μου έκοψε τελικά 60 ευρώπουλα.
2. Στο Facebook όποτε γουστάρω μπορώ να βάλω λουκέτο στη σελίδα μου και να την κάνω. Αντίθετα για την ποντικότρυπα του non ανάπηρου αναγκάστηκα να υπογράψω συμβόλαιο πως θα μένω εκεί τα υπόλοιπα 89 χρόνια της ζωής μου (ή μέχρι να γκρεμιστεί η γκαρσονιέρα από τα πυρά της Χρυσής Αυγής, που έχει ήδη μετατραπεί σε ένοπλη οργάνωση όπως διαπιστώνω) αλλιώς θα μου κρατήσει την προκαταβολή 2 ενοικίων που με ανάγκασε να του χώσω. Πως θα τη βγάλω επί 89 χρόνια σ΄αυτό το γαμοσπιτο παίδες; 30 τετραγωνικά είναι. Και καλά τώρα που είμαι συλφίς- αν ποτέ κάνω δεσμό με τον 2ο νικητή του μάστερ σεφ Γιάννη, αν το ρίξω στις τρελές μάσες και παχύνω; Αλλού θα αράζει το ένα μπούτι και αλλού το άλλο (τώρα που το σκέφτομαι μια ιδέα είναι να το στέλνω να επισκέπτεται τον γείτονα πακιστανό που μαγειρεύει κάτι υπέροχα κάρι οσάκις δεν πενθεί τον αδόκητο θάνατο του Οσάμα).
3. Στο Facebook κόσμος μπαίνει, κόσμος βγαίνει. Μέρα νύχτα πάρτι παίδες. Ξεσαλώνουμε ελεύθερα. Ποστάρουμε μουσικές και δεν φωνάζουν οι γείτονες. Βρίζουμε και δεν έρχεται η αστυνομία. Κάνουμε μαλακισμένα σχόλια και δεν μας λένε μαλακισμένα. Και να μας λένε δηλαδή χεστήκαμε γιατί άμα γουστάρουμε δεν κυκλοφορούμε με τα κανονικά μας ονόματα γιατί έτσι γουστάρουμε. Γιατί δηλαδή να επιμένεις να είσαι η Μαριάνθη Ψαρούκλα, υπάλληλος των γενικών Αρχείων του κράτους, όταν μπορείς να λανσαριστείς ως Μιρέλα Πάρτον Κιέλα, πολεμική ανταποκρίτρια του Μονακό στο Θιβετ (που δεν γίνεται πόλεμος αλλά δε γαμιέται, ποιος το ξέρει αυτό;…)
Στην γκαρσονιέρα του ανάπηρου αντίθετα ο ανάπηρος ελέγχει το πήγαινε έλα με σχολαστική επιμέλεια-ούτε πόρτα στο κλαμπ «φίλοι του κοριτσιού» να είχε διοριστεί (μέσω ΑΣΕΠ). Είναι και θρασύτατος ο τύπος. Την άλλη μέρα με ρωτάει διακριτικά: ποιο ήταν αυτό το ξανθό το παιδί που κοιμήθηκε χτες σπίτι σου; Ο αδερφός σου; (εγώ του απαντάω συστηματικά «όχι. Ο ξάδερφός μου ο Σάκης». Την 56η φορά παρατήρησε ότι έχω μεγάλη ποικιλία σε ξάδερφο Σάκη, του παρατήρησα ότι χαίρομαι που το παρατήρησε και από τότε τους μετράει από μέσα του)
4. Στο Facebook τα γκομενάκια λένε μπούρδες ασύστολες που ξέρεις ότι είναι μπούρδες ασύστολες. Κανείς δεν πιστεύει (ελπίζω) ότι η Μιρέλα Παρτον Κιέλα είναι 1,80 με γάμπες μήκους 120 εκατοστών, κορμί γαζέλας και μάτια τιρκουάζ Σεϋχέλλας, χώρια τα τρία πτυχία από το Brown University (φιλοσοφίας, πολιτικής δημοσιογραφίας και κοινωνικής ανθρωπολογίας). Ολοι υποψιάζονται πως είναι ο ζουμπάς που μένει στον τρίτο. Δεν τους εμποδίζει όμως να φαντασιώνονται ότι φλερτάρουν επιτέλους με την υπεργκόμενα που τους αναλογεί, η οποία δεν το παίζει απροσπέλαστη και η οποία μετά το 89ο πανέξυπνο σχόλιο τους στο τσατ θα πέσει στην αγκαλιά τους με μισάνοιχτα χέρια (και πόδια hopefully). Τα ανθρωπιστικά μας χαρίσματα ξεδιπλώνονται αβίαστα στο Facebook: τα αγόρια καταγγέλλουν το τράφικιγκ, τα κορίτσια την εκμετάλλευση των παιδιών που ζητιανεύουν στα φανάρια. Οι κομμουνιστές τα χώνουν άγρια στον αμερικάνικο τρόπο ζωής και οι φασίστες ξυλοκοπούν ανενόχλητοι τους ξένους.
Αντίθετα στην (φερόμενη ως) πραγματική ζωή τα αγόρια πηδάνε την Ιρίνα γιατί η ταρίφα είναι μόνον 20 ευρώ, τα κορίτσια περνάνε με κόκκινο για να μη δώσουν 20 σεντς στα ζητιανάκια, οι κομμουνιστές ψωνίζουν τισερτ από τον Τόμι Χίλφιγκερ και οι φασίστες παριστάνουν τους αγανακτισμένους πλην δημοκρατικότατους πολίτες.
ΥΓ. παίδες σας συμβουλεύω α) να γίνετε facebook friends μου για να τα λέμε και β) να μην μπείτε στον κόπο να αντεπιχειρηματολογήσετε. Τα ξέρω τα επιχειρήματά σας. Τα χω γυρίσει μάλιστα και ταινιάκι όταν την έβγαζα στο Κάμπτεν. Με ψευδώνυμο φυσικά. (Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο μεγάλος Πεσόα με τα 347890 ψευδώνυμα!!!) Στην γκαρσονιέρα του ανάπηρου αντίθετα ο ανάπηρος ελέγχει το πήγαινε έλα με σχολαστική επιμέλεια-ούτε πόρτα στο κλαμπ «φίλοι του κοριτσιού» να είχε διοριστεί (μέσω ΑΣΕΠ). Είναι και θρασύτατος ο τύπος. Την άλλη μέρα με ρωτάει διακριτικά: ποιο ήταν αυτό το ξανθό το παιδί που κοιμήθηκε χτες σπίτι σου; Ο αδερφός σου; (εγώ του απαντάω συστηματικά «όχι. Ο ξάδερφός μου ο Σάκης». Την 56η φορά παρατήρησε ότι έχω μεγάλη ποικιλία σε ξάδερφο Σάκη, του παρατήρησα ότι χαίρομαι που το παρατήρησε και από τότε τους μετράει από μέσα του)
4. Στο Facebook τα γκομενάκια λένε μπούρδες ασύστολες που ξέρεις ότι είναι μπούρδες ασύστολες. Κανείς δεν πιστεύει (ελπίζω) ότι η Μιρέλα Παρτον Κιέλα είναι 1,80 με γάμπες μήκους 120 εκατοστών, κορμί γαζέλας και μάτια τιρκουάζ Σεϋχέλλας, χώρια τα τρία πτυχία από το Brown University (φιλοσοφίας, πολιτικής δημοσιογραφίας και κοινωνικής ανθρωπολογίας). Ολοι υποψιάζονται πως είναι ο ζουμπάς που μένει στον τρίτο. Δεν τους εμποδίζει όμως να φαντασιώνονται ότι φλερτάρουν επιτέλους με την υπεργκόμενα που τους αναλογεί, η οποία δεν το παίζει απροσπέλαστη και η οποία μετά το 89ο πανέξυπνο σχόλιο τους στο τσατ θα πέσει στην αγκαλιά τους με μισάνοιχτα χέρια (και πόδια hopefully). Τα ανθρωπιστικά μας χαρίσματα ξεδιπλώνονται αβίαστα στο Facebook: τα αγόρια καταγγέλλουν το τράφικιγκ, τα κορίτσια την εκμετάλλευση των παιδιών που ζητιανεύουν στα φανάρια. Οι κομμουνιστές τα χώνουν άγρια στον αμερικάνικο τρόπο ζωής και οι φασίστες ξυλοκοπούν ανενόχλητοι τους ξένους.
Αντίθετα στην (φερόμενη ως) πραγματική ζωή τα αγόρια πηδάνε την Ιρίνα γιατί η ταρίφα είναι μόνον 20 ευρώ, τα κορίτσια περνάνε με κόκκινο για να μη δώσουν 20 σεντς στα ζητιανάκια, οι κομμουνιστές ψωνίζουν τισερτ από τον Τόμι Χίλφιγκερ και οι φασίστες παριστάνουν τους αγανακτισμένους πλην δημοκρατικότατους πολίτες.
ΥΓ2 «Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας, θα έπρεπε να πλένουμε και το πεπρωμένο μας, να αλλάζουμε ζωή, όπως αλλάζουμε ρούχα – όχι για λόγους επιβίωσης, όπως κάνουμε όταν τρώμε ή κοιμόμαστε, μα με εκείνο το σεβασμό που έχουμε σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό μας.»
Φ. Πεσσόα Protagon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου