Tης Μαριας Κατσουνακη
Ηταν ένα ανοιξιάτικο βράδυ, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Διασχίζοντας τον πεζόδρομο μέχρι τον σταθμό του Θησείου, οι εικόνες που εναλλάσσονται είναι τόσο ιδανικές, που φαντάζουν αλλόκοτες. Σαν σκηνοθετημένες. Θα μπορούσαν να αποτελούν και μέρος ενός διαφημιστικού σποτ για την Αθήνα. Πλανόδιοι μουσικοί με προσεκτικά επιλεγμένο ρεπερτόριο ευρέος φάσματος, από Μάνο Χατζιδάκι μέχρι Κάρλος Σαντάνα. Μια παρέα νεαρών με κιθάρες τραγουδούσε χαμηλόφωνα ένα ρεμπέτικο. Διαφορετικής προέλευσης ήχοι συνυπήρχαν, χωρίς να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον. Ελληνες και ξένοι σε περιπατητική διάθεση. Ενα περιπολικό εμπόδισε την παράνομη διέλευση αυτοκινήτου, ζητώντας ευγενικά αλλά ανυποχώρητα από τον οδηγό και την τετραμελή παρέα του να κάνει όπισθεν. Το τουριστικό τρενάκι του Δήμου Αθηναίων ξεναγούσε τους λιγοστούς επιβάτες....
Κάθε τόσο, σταματούσα και γυρνούσα να επιβεβαιώσω ότι σωστά αντιλαμβανόμουν και δεν επρόκειτο για αντικατοπτρισμό. Μια ζώνη ελεύθερης διέλευσης μέσα σε μια εμπόλεμη Αθήνα.
Οι τελευταίες ημέρες εκτόξευσαν τον περίπατο αυτό στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Φόνοι στο κέντρο της πόλης, συρράξεις ανάμεσα σε γηγενείς και αλλοδαπούς, πολίτες και εξουσία έμπλεοι φόβου και αγανάκτησης. Γιατί και οι αρχές, η πολιτεία και η Aυτοδιοίκηση αντιδρούν σαν σοκαρισμένοι ή αγανακτισμένοι πολίτες κι αυτοί.
«Η διαφορά ανάμεσα στην Αχαρνών και στο Θησείο είναι, αναλογικά, η ίδια με το Μπρονξ της δεκαετίας του ’80 και το Μανχάταν», λέει φίλη που έχει μετακομίσει στο Θησείο εδώ και λίγους μήνες, για προσωπικούς λόγους, ενώ η σταθερή διαμονή της, πάνω από μία δεκαετία, είναι στην Ηπείρου. Είναι μια ζωντανή μαρτυρία, γέφυρα σε δύο συντριπτικά αντίθετες όψεις της πόλης. «Κι αν δεν έχουμε φωνάξει ότι θα χυθεί αίμα... Και τώρα ο πρωθυπουργός δηλώνει πως τη Δευτέρα θα ανακοινώσει μέτρα για το κέντρο... Δηλαδή, μέσα σε τρεις ημέρες θα συντονιστούν τα συναρμόδια υπουργεία και ο δήμος και θα δώσουν λύσεις; Με ποιο τρόπο, άραγε; Εξαπολύοντας ανθρωποκυνηγητό εκεί όπου ζουν παιδιά και ηλικιωμένοι; Και σε παλαιότερα μέτρα που εφαρμόστηκαν για το κέντρο, «καθάρισε» η Σοφοκλέους και ένα ανθρώπινο ρεύμα απλώθηκε με παραποτάμους προς την Αχαρνών και την Ομόνοια. Επί δέκα χρόνια οπλίζουν το χέρι της Χρυσής Αυγής και από την ερχόμενη Δευτέρα θα συμβεί το... θαύμα; Η αλήθεια είναι ότι μας περιφρονούν. Η ίδια η πολιτεία μας περιφρονεί που ζούμε εδώ. Γι’ αυτό και όλοι απορούν και μας κοιτούν με έκπληξη όταν δηλώνουμε ότι μένουμε Αχαρνών, Ηπείρου, Πατήσια. Λοιπόν, ξέρεις τι τίτλο θα βάλεις στο άρθρο σου; Τους στίχους του Σαββόπουλου: Αν δε ντρέπεσαι / να καθίσεις πίσω / Ελα Ηπείρου κι Αχαρνών / να σε γιουχαΐσω...».
Την άκουσα. Αυτή τη φορά με περισσότερη προσοχή. Γιατί η ανεξέλεγκτη βία αφαιρεί, τραυματίζει, παραλύει ζωές. Και φτιάχνει σύνορα. Από το Θησείο στην Αχαρνών. Από τον ένα δρόμο στον άλλον. Από τη μία γωνία στην άλλη. Στρίβεις και όλα είναι αλλιώς. Οχι μόνο στην πόλη, αλλά και μέσα σου. kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου