Τι είπε λοιπόν ο Σαββόπουλος;

του Γιώργου Πήττα

Αντιλήφθηκα πρώτα τη σκόνη που σηκώθηκε από τις δηλώσεις του Διονύση Σαββόπουλου και στη συνέχεια έψαξα να βρω τον «άνεμο» που τη σήκωσε, δηλαδή τα λόγια του, που υποτίθεται αρκούσαν για να τον χαρακτηρίσουν ορισμένοι ακόμα και χρυσαυγίτη!

Η αλήθεια είναι, πως από όσα διάβασα και πριν ακούσω τον ίδιο, είχα σηκώσει τα φρύδια μου απορημένος αλλά, χωρίς ιδιαίτερη ένταση, καθώς δεν υπάρχει πια τίποτα που να θεωρώ περίεργο για την Ελλάδα.

Μετά, άκουσα. Και ξανάκουσα πολλές φορές, όχι μόνο για τα λόγια που είπε, αλλά και για να εισπράξω το ύφος, τη διάθεση, την δική του αλήθεια.

Τι είπε λοιπόν ο Σαββόπουλος;

Πως η κατάσταση στο κέντρο είναι τραγική και πρέπει να αντιμετωπιστεί ως εκτάκτου ανάγκης.

Ρωτάω: Δεν είναι; Υπάρχει κάποιος που βλέπει στο κέντρο μια κατάσταση ανθρώπινη και βατή;

Τι σημαίνει όμως «εκτάκτου ανάγκης»;

Πρώτα από όλα, σημαίνει...
παρουσία της Πολιτείας ώστε να μην αντικαθίσταται αυτή από νεοναζιστικά τάγματα εφόδου που ασκούν τρομοκρατία προς αλλοδαπούς και μη.

Δεύτερο, σημαίνει ξανά παρουσία της Πολιτείας ώστε να εντοπιστούν και να εξαρθρωθούν οι συμμορίες εμπορίας και διακίνησης ναρκωτικών, νταβατζήδες, λαθρέμποροι.

Το εισαγόμενο οργανωμένο έγκλημα ασφαλώς και βρίσκει όχι απλά γόνιμο έδαφος, αλλά κανονικό θερμοκήπιο καθώς οι ουκ ολίγοι Έλληνες εγκληματίες συνεργάζονται αρμονικότατα με τους ξένους συναδέλφους τους, που ήσαν ήδη εγκληματικά στοιχεία στον τόπο τους.

Αυτά που συμβαίνουν σήμερα στο αθηναϊκό κέντρο, δεν είναι πρωτότυπα, έχουν γίνει και αλλού στην Ευρώπη και αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία λιγότερη η μεγαλύτερη, κυρίως με αποτελεσματικούς μηχανισμούς ένταξης και χωρίς συμπλέγματα για λατρευτικούς χώρους, ξενόγλωσσα σχολειά, κέντρα κουλτούρας των μειονοτήτων. Αυτά όλα, που δεν έγιναν ποτέ στην Ελλάδα και κάθε απόπειρα συνάντησε καχυποψία και πολεμική.

Είναι γνωστό επίσης, πως οι συμμορίες μεταξύ τους, μοιράζουν το «αντικείμενο δραστηριοτήτων» τους και τις περιοχές τους, συχνά με «εθνικά» κριτήρια.

Κάτι που θα διευκόλυνε τις Αρχές, να δράσουν ορθολογικά εδώ και χρόνια, αντί να αδιαφορούν αλείφοντας βούτυρο στο ψωμί των ακροδεξιών συμμοριών.

Μας διαφεύγει δε μονίμως, πως θύματα των αλλοδαπών συμμοριών είναι και οι ίδιοι οι μετανάστες στους οποίους ασκούν αφόρητη τρομοκρατία που βέβαια γίνεται αδιανόητη, αν προσθέσει κανείς και τους αυτόκλητους ελληναράδες.

Έχοντας λοιπόν γράψει αυτά, θα προτιμούσα ο κος Σαββόπουλος να πει πως η Αθήνα διέρχεται μία βαθιά Ανθρωπιστική κρίση αντί να χρησιμοποιήσει τον όρο «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» που κατά το μάλλον ή το ήττον παραπέμπει σε στρατιωτικό νόμο ή πόλεμο.

(Βέβαια, η Χρυσή Αυγή, το έγραψε φαρδύ πλατύ: «Έχουμε Πόλεμο». Και την επόμενη στιγμή, ξαμόλησε τα ντόπερμαν στους δρόμους. Συγνώμη και από τα ντόπερμαν κιόλας)

Μετά, ο Διονύσης Σαββόπουλος, είπε να μεταφερθούν οι μετανάστες (είπε «λαθρομετανάστες» όρος βίαιος, ρατσιστικός και πάνω από όλα αδόκιμος) σε αραιοκατοικημένα νησιά και να δουλέψουν εκεί στη γη, να καλλιεργήσουν.

Και πρόσθεσε και την ανάγκη της βοήθειας του ΟΗΕ.

Σε μένα, αυτό ακούστηκε σαν σύνοψη μιας εθνικής στρατηγικής αντιμετώπισης του προβλήματος που αν είχε ακολουθηθεί εδώ και χρόνια, θα είχε βοηθήσει στην περιφερειακή ανάπτυξη και, θα είχε εντάξει πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους στην Ελλάδα, με λιγότερα προβλήματα, εκτονώνοντας αισθητά την γκετοποίηση που γεννά όλα όσα έγραψα πιο πάνω.

Και, θα είχαν αποφευχθεί (ίσως) τα κάτεργα και οι αθλιότητες που σταθερά η κοινωνία μας βάζει κάτω από το χαλί.

Αναφέρομαι σε περιπτώσεις ανάλογες με αυτές των Φραουλοπαραγωγών της Ηλείας που δεν είναι καθόλου μα καθόλου λίγες.

Ο Σαββόπουλος, δεν μίλησε ούτε για ξερονήσια, ούτε για εξορίες, ούτε για τιμωρητική πρακτική. Έλεος!

Κάποιοι, νομίζω ακούν μόνο αυτά που θέλουν προκειμένου να χύσουν την κομπλεξική χολή τους.

Ξεκίνησε –ο Σαββόπουλος- από την υπαρκτή ανάγκη ανάσας στο κέντρο, να μπορέσουν οι γειτονιές που έχουν υποβαθμιστεί απελπιστικά να ανακάμψουν.

Αναζήτησε Λύση με οφέλη για όλους.

Αν μη τι άλλο, έβαλε το μυαλό του να σκεφτεί, να βρει κάτι, την ώρα που η Πολιτεία απέχει αφού πρώτα βολεύτηκε για χρόνια πολλά με την ανεξέλεγκτη εισροή , τις μηδενικές πρόνοιες ένταξης και την άγρια εκμετάλλευση που συστηματικά καλλιέργησε.

Αυτά όμως που καλοπροαίρετα και αγαθά υποστήριξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, έχουν κάποια προβλήματα.
Κατά τη γνώμη μου.

Είναι πια, πολύ αργά.
Μια τέτοια «επιχείρηση» και ειδικά τώρα, μετά από όσα έχουν συμβεί, θα πάρει τη μορφή του στοιβάγματος στα τρένα των Εβραίων πολιτών στη Γερμανία πριν τον πόλεμο.

Η βία που θα ζήσουν από την αποσαθρωμένη «Πολιτεία» θα είναι λες βγαλμένη από πίνακες του Hieronymus Bosch.

Μια πολιτική ελεγχόμενης διασποράς στην επαρχία με αυστηρή διασφάλιση των συνθηκών εργασίας και ζωής, θα ήταν ό,τι καλύτερο.

Πριν από δέκα χρόνια. Δεν την έκαναν, δεν την θέλησαν.

Προσωπικά, δεν νομίζω πως θα γίνει κάτι.

Ούτε αυτά που λέει ο Σαββόπουλος, ούτε άλλα.

Η χωματερή που είπε κάποια στιγμή, ισχύει.
Μόνο που δεν αφορά τους ξένους συμπολίτες μόνο, αλλά όλους.

Χρόνια τώρα, το κέντρο βαθμιαία μετατρέπεται σε μία ανθρώπινη χωματερή καθώς τα πάντα είναι παρατημένα στη μοίρα τους, με τη μοίρα αυτή να προσφέρει όλο και πιο λίγες επιλογές.

Ανέφερε και τους τοξικομανείς ο Σαββόπουλος. Τρυφερά μίλησε, είπε πως είναι τα παιδιά μας, που πρέπει να βρεθούν μακριά από τους εμπόρους. Ακόμα και σε αυτό, τον αποπήραν.

Στο δικό μου το μυαλό, ανεξάρτητα από όσα είπε ο Σαββόπουλος (θυμίζω, ένας δημιουργός με τεράστια προσφορά στον τόπο του) εγώ σκέφτομαι αυτά:

Από την αθλιότητα του κέντρου, κάποιοι θα πλουτίσουν εν καιρώ.
Μια ενδιαφέρουσα και δύσκολη δημοσιογραφική αποστολή, θα ήταν να ερευνηθεί ποιοι αγοράζουν κτίρια στις περιοχές που έχουν υποβαθμισθεί και ποιων επενδυτών κάνουν τη βρώμικη δουλειά οι συμμορίες και τα τάγματα εφόδου, ώστε η αγοραστική αξία των ακινήτων να πέφτει συνέχεια.

Στον πολύπαθο Άγιο Παντελεήμονα, κάποια στιγμή θα δούμε πάρκα και πεντακάθαρες κατοικίες. Θα έχουν κατοίκους καινούργιους που δεν θα έχουν καμιά σχέση με το σημερινό άθλιο σκηνικό και ίσως ιδιωτική αστυνόμευση.

Οι σημερινοί κάτοικοι, θα έχουν πουλήσει κοψοχρονιά τα σπίτια τους και θα έχουν φύγει άρον άρον. «Συμβαίνει τώρα». Ποιος θα το ψάξει;

ΥΓ. Για να μην πεταχτεί κάποιο κοκοράκι, τον Δ. Σαββόπουλο δεν τον γνωρίζω προσωπικά, ούτε καν σε συναυλία του έχω πάει, εκτός από μία παράσταση του στη Λευκωσία. Αγαπώ όμως πολύ το έργο του και σέβομαι τους δημιουργούς.        tvxs.gr