Με νικήτρια τη Μύκονο

Tου Παντελη Μπουκαλα

Ποιος νίκησε και ποιος έχασε στις φοιτητικές εκλογές είναι δύσκολο να ειπωθεί, αφού, αν αθροίσουμε τα ποσοστά που δίνει κάθε παράταξη στον εαυτό της με την οφειλόμενη γαλαντομία, υπερβαίνουμε κατά πολύ το στενάχωρο 100%. Με μια κάπως ιδιόμορφη ανάλυση των αποτελεσμάτων, πάντως, θα συμπεράνουμε ότι νικήτρια αναδείχθηκε η Μύκονος. Μύκονο υποσχόταν η νεοδημοκρατική ΔΑΠ, γεμίζοντας τις σχολές με δελεαστικές αφίσες: τι διαμονή σε πολυτελέστατα ξενοδοχεία, τι φτηνά ποτά σε «συνεργαζόμενα μαγαζιά», τι κρίση και τι λιτότης. Και βγήκε πρώτη. Μύκονο έταζε και η πασοκική ΠΑΣΠ, λίγο πιο σφιχτά αυτή όμως, ένεκα η ιδεολογία. Και γι' αυτό βγήκε δεύτερη. Η αλήθεια είναι ότι χρόνια τώρα οι βαριά πολιτικοποιημένοι νεολαίοι των δύο παρατάξεων, οι μέλλοντες κυβερνήτες μας δηλαδή, έπαψαν να τάζουν ταξίδια σε μέρη ουτοπικά, προτιμώντας κάτι υλικότερο.........

. Υποτίθεται, βέβαια, ότι περνάμε δύσκολη περίοδο αλλά, πρώτον, οι δυσκολίες δεν τους πλήττουν όλους, όπως πάντα, και, δεύτερον, η φτώχεια θέλει καλοπέραση.

Υποθέτω ότι και ο κ. Σαμαράς, όταν πήγε να μιλήσει στους φοιτητές της παράταξής του για να τιμήσει την παράδοση του «ακηδεμόνευτου και ακομμάτιστου φοιτητικού συνδικαλισμού» και να τους συνεπάρει λέγοντας μέσα στη δημηγορική του ορμή εκείνο το ωραίο, «να έχουμε αυτοπεποίθηση στον εαυτό μας», θα είδε τις αφίσες με τις ομορφιές της Μυκόνου. Ισως μάλιστα συγκινήθηκε που η νεολαία του κόμματός του βρίσκεται τόσο κοντά στις ανάγκες του φοιτηταριάτου. Βεβαίως, η «επανεκκίνηση» της χώρας, την οποία επιτακτικά ζητάει ο πρόεδρος της Ν.Δ., δεν μπορεί να έχει αφετηριακό της σημείο τη Μύκονο, διότι η νήσος αυτή έχει παιχτεί και ξαναπαιχτεί σαν σκοτεινό αντικείμενο του πόθου από τη ΔΑΠ, η οποία φαίνεται ότι προσαρμόζει στα μέτρα της ή στα μέτρα της εποχής μας τις ευδαίμονες νησιωτικές πολιτείες που γεωγράφησε η φαντασία των ουτοπιστών συγγραφέων. Δεν γίνεται δηλαδή να ξαναξεκινάς από το σημείο στο οποίο έχεις βαλτώσει.

Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα. Και ο κ. Σαμαράς, στο Ζάππειο 2, το έλος του λαϊκισμού επέλεξε σαν αφετηρία της «επανεκκίνησης»: τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων. Τα προσδιόρισε μάλιστα, ποιος ξέρει με ποιον μαγικό τρόπο, σε ένα εκατομμύριο. Και με έναν ακόμα πιο μαγικό τρόπο υπολόγισε ότι το 40% είναι χαμηλής κλίμακας, δηλαδή λαϊκά, το 35% μεσαίας και το υπόλοιπο υψηλής, βίλες κττ. Οι υπολογισμοί αυτοί έχουν την ίδια επιστημονική αυστηρότητα με την οποία οι φοιτητικές παρατάξεις κόβουν και ράβουν τα αποτελέσματα των εκλογών. Οσο για την υπόσχεση νομιμοποίησης απάντων των αυθαιρέτων είναι, πολιτικά και πνευματικά, ομόλογη της φοιτητικής υπόσχεσης για διακοπές στη Μύκονο. Ερχονται από τον ίδιο κόσμο και στον ίδιο καταλήγουν - έναν κόσμο παλιό, φθοροποιό και φθαρμένο. Παρ' όλες τις «επανεκκινήσεις».                kathimerini.gr