Το πρόβλημα της δυσπιστίας

Του Πασχου Mανδραβελη

Είναι απίστευτο με πόση δυσπιστία αντιμετωπίζεται η ανακοίνωση της απαγόρευσης του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους. Ολοι κάτι βρίσκουν να χλευάσουν. Ενα μέτρο που έχει εφαρμοστεί με επιτυχία στην Τουρκία, μοιάζει αδύνατον για τον Δυτικό γείτονά της. Η αξιοπιστία του ελληνικού κράτους να τηρήσει τους νόμους έχει πέσει στο ναδίρ. Αυτός ο κυνισμός έχει ρίζες και πρόσφατα παραδείγματα που τον νομιμοποιούν. Εχει εκατοντάδες νόμους που ψηφίστηκαν στο πόδι για να αναθεωρηθούν στην πράξη, επειδή ήταν ανεφάρμοστοι ή επειδή έλειπαν οι μηχανισμοί επιβολής τους. Ακόμη και το Σύνταγμα του 2000 αναθεωρήθηκε το 2006 επειδή κάποιες διατάξεις –προϊόν της λαϊκιστικής πίεσης των ΜΜΕ– έκαναν μεγαλύτερο κακό απ’ όσα θεράπευαν. Αλλοι νόμοι ψηφίστηκαν με παιάνες, εφαρμόστηκαν για δύο τέρμινα και μετά ατόνησαν. Το ελληνικό κράτος είναι συνεπές μόνο στις δαπάνες. Ολα τα υπόλοιπα είναι υπόθεση του ακροτελεύτιου άρθρου του Συντάγματος.

Αυτός ο κυνισμός τροφοδοτείται όχι μόνο από τις πολλές παραλείψεις του κράτους, αλλά από τον αριστερό λαϊκισμό –που βλέπει σε κάθε μέτρο εκσυγχρονισμού μια επίθεση του κεφαλαίου κατά του λαού– και από τις ασπρόμαυρες θεωρήσεις της πραγματικότητας που κάνουν (κυρίως) τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Είναι στη φύση των τοκ-σόου ο λαϊκισμός....

Το τείχος στην Παλαιστίνη

        (Palmografos.com)         Tου Γιάννη Βαρουφάκη

  Σε μερικές μέρες ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούτ Αμπάς, και οι σύμβουλοί τους θα καταφθάσουν στις ΗΠΑ για νέες συνομιλίες υπό την αιγίδα του Προέδρου Ομπάμα. Θα δούμε τηλεοπτικά ρεπορτάζ με δημοσιογράφους που προσπαθούν να ερμηνεύσουν την πρόοδο των διαπραγματεύσεων από το πόσο θερμές ήταν οι χειραψίες. Θα διαβάσουμε άρθρα με αναλύσεις επί αναλύσεων. Θα ακούσουμε εικασίες, προτροπές, διαμαρτυρίες. Στο μεταξύ, το πρόβλημα θα βαθαίνει, οι πληγές θα μολύνονται, η ελπίδα θα σβήνει.

Τον Ιούνιο του 2005 τα ταξίδια μας στις διαχωριστικές γραμμές, μας έφεραν στην σκιά του Τείχους που κόβει την "Γη της Επαγγελίας" στα δύο (*). Στόχος μας να σταθούμε σε αυτόν τον διαχωρισμό, ακριβώς όπως κάναμε και στους άλλους διαχωρισμούς (στο Τείχος που χωρίζει το Μεξικό από τις ΗΠΑ, στην Πράσινη Γραμμή της Κύπρου, στο Κόσοβο, στο σύνορο Αιθιοπίας-Ερυθραίας, στο Κασμίρ, στο Μπέλφαστ). Ο οδηγός μας στην Δυτική Όχθη ήταν Παλαιστίνιος αλλά και Ισραηλινός πολίτης. Από εκείνους που το χωριό τους πέρασε στο Ισραήλ το 1948, όχι το 1967. Όλη του την ζωή ήταν οπαδός του Αραφάτ. Αν και άθεος, μόλις πρόσφατα είχε κάνει το μεγάλο βήμα: προσχώρησε στην Ισλαμική Χαμάς εγκαταλείποντας την Φατάχ και τον Μαχμούτ Αμπάς, τον διάδοχο του Αραφάτ. Καθώς περνάγαμε από την κατεχόμενη πόλη της Καλκίλια, τον πίεσα να σχολιάσει την αδιαλλαξία της νέας του οργάνωσης....

Δημοκρατία και μπούρκα

Tης Καίτης Βασιλάκου                                                  ή δημοκρατία και νικάμπ, μικρή η διαφορά.

Το νικάμπ είναι μια μαύρη φορεσιά που κουκουλώνει τη γυναίκα από πάνω ως κάτω και της κάνει τη χάρη να αφήνει ακάλυπτα τα δυο της μάτια. Πάλι καλά. Θα μπορούσε να άφηνε ακάλυπτο μόνο το ένα.

Έρχονται στο δυτικό κόσμο αυτές οι γυναίκες από έναν άλλο πολιτισμό, είναι θεοσεβούμενες με το δικό τους τρόπο ή καταπιεσμένες με τον τρόπο των ανδρών –  δεν έχει σημασία για το θέμα μας εδώ.

Αυτό κυρίως που μας χαλάει είναι το θέαμα: περπατάς στους δρόμους της Ευρώπης και ανάμεσα στις ξεστήθωτες, τις μισόγυμνες, τις ξώπλατες βλέπεις ξαφνικά ένα κουκουλωμένο πράγμα να σε προσπερνά.

Τι είναι εκεί μέσα; Είναι άνθρωπος;  Αν φορά μπούρκα, μπορείς να υποθέσεις ό,τι θέλεις. Αν φορά νικάμπ, βλέπεις τουλάχιστον δυο μάτια να σε κοιτάζουν.

Πάντως μια ανατριχίλα σε διαπερνά.

Στις ευρωπαϊκές χώρες έχει ξεκινήσει μια συζήτηση γι αυτή την αμφίεση (ή μεταμφίεση), στην οποία δυστυχώς  παρεισφρύουν πολιτικές  σκοπιμότητες και ακραίες ιδεολογίες που εμποδίζουν τον πολίτη να καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα....

Οι άπιστοι Θωμάδες και το φως στο τούνελ

Του Πετρου Παπακωνσταντινου

Kαθώς πλησιάζει η 3η του Σεπτέμβρη, σκέφτεται κανείς ότι, παρά τις αλλεπάλληλες επανιδρύσεις, το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να απογαλακτισθεί σημειολογικά από την κληρονομιά του ιδρυτή του. Μεταξύ άλλων ενδείξεων, αξιοπρόσεκτη είναι η διαχρονική ικανότητα των ηγετών του να διακρίνουν φως στην άκρη του τούνελ -ή «τουνέλου», όπως το ήθελε ο Ανδρέας Παπανδρέου- εκεί που όλοι οι άλλοι δεν βλέπουν παρά μαύρες τρύπες.

Αν η πρόχειρη αναζήτηση μέσω Google δεν μας απάτησε, πρώτος που βεβαίωσε ότι βλέπει το περί ου ο λόγος φως ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ήδη στις 8 Μαρτίου, βεβαιώνοντας ότι οι θυσίες μας θα πιάσουν τόπο. Αργότερα, στις 14 Ιουλίου, ο ίδιος πάντα άγγελος καλών ειδήσεων, όπως δηλώνει και το όνομά του, είχε και δεύτερη οπτική εμπειρία, η οποία όμως πρέπει να ήταν αυτή τη φορά κατά τι αμυδρότερη, αν κρίνουμε από τη δήλωσή του ότι φέτος «θα δοκιμάσουμε τις αντοχές μας» και ότι η έξοδος από το τούνελ θα αρχίσει το 2011. Περισσότερο συγκρατημένος εμφανίστηκε ο Γιώργος Παπανδρέου στις 4 Ιουλίου, όταν είδε το φως στην άκρη του τούνελ κάπου προς το 2013 - εκτίμηση με την οποία συνετάχθη και ο επικεφαλής των επιθεωρητών του ΔΝΤ, κ. Πόουλ Τόμσεν. Ωστόσο, η αυγουστιάτικη πανσέληνος προφανώς ενίσχυσε την όραση του κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου, ο οποίος μας διαβεβαίωσε ότι η άκρη του τούνελ είναι ήδη διακριτή....

Τιμωρήθηκε γιατί δηλητηρίαζε σκυλιά...

«Τα κρούσματα κακοποίησης ζώων στη χώρα μας έχουν πάρει πλέον επικίνδυνες διαστάσεις. Ευτυχώς οι Έλληνες δικαστές με πρόσφατες καταδικαστικές αποφάσεις τους σε βάρος αυτών που κακοποιούν ζώα, άρχισαν να δημιουργούν νέα νομολογία υπέρ της προστασίας των ζώων.Μετά το Πλημμελειοδικείο Ρόδου, το οποίο επέβαλε την βαρύτερη των προβλεπόμενων ποινών για το κρέμασμα και την θανάτωση δύο σκύλων, ήταν η σειρά του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Βέροιας, το οποίο, με την διαδικασία του αυτοφώρου, καταδίκασε σε φυλάκιση πέντε μηνών τον Η.Β. 72 ετών, αγρότη, τον οποίο έκρινε ένοχο για την δηλητηρίαση με φόλα εννιά σκύλων στο χωριό Α. Μαρίνας...

CELEBRITY ή ΔΗΜΑΡΧΟΣ;

Του Τάκη Σπηλιόπουλου                                            Θα είναι ο Γιώργος Καμίνης υποψήφιος δήμαρχος στην Αθήνα με την στήριξη του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Αριστεράς και των Οικολόγων; Μα είναι τόσο σημαντικό το γεγονός; Εν πρώτοις ίσως όχι, να μην είναι σημαντικό. Αν όμως, δείτε προσεκτικά τα επί μέρους χαρακτηριστικά της υπόθεσης, ίσως αλλάξετε γνώμη.

Μέχρι την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, δεν ήταν γνωστό αν το ΠΑΣΟΚ θα στηρίξει ή όχι την υποψηφιότητά, κάτι που έθεσε ως προϋπόθεση ο Γιώργος Καμίνης για την αποδοχή ή όχι της πρότασης Κουβέλη. Αυτό που γνωρίζουμε είναι πώς ξεκίνησαν από το ΠΑΣΟΚ δημοσκοπήσεις στην εκλογική βάση της Αθήνας, για να αξιολογηθεί η υποψηφιότητά του. Να δουν αν κάνει ή δεν κάνει, αν είναι μια ενδιαφέρουσα ή αδιάφορη υποψηφιότητά, αν με άλλα λόγια τραβάει ή δεν τραβάει για τον Δήμο της Αθήνας. Αυτή είναι μια παγιωμένη πρακτική από τα κόμματα.

Για να μην έχετε όμως αγωνία, σας λέμε με απόλυτη βεβαιότητα πως το αποτέλεσμα των γκάλοπ θα είναι αρνητικό, καθώς ο κ. Καμίνης δεν έχει την απαιτούμενη αναγνωρισιμότητα....

Μια ταινία για το «παιδομάζωμα» γυρισμένη στο Γράμμο

Ο σκηνοθέτης Μάνος Ζαχαρίας μιλά για το ντοκιμαντέρ που γύρισε τα τέλη του 1948 στο Γράμμο και στο Βίτσι, σχετικά με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ο Δημοκρατικός Στρατός έστελνε τα παιδιά στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Ακολουθεί τμήμα της παρέμβασής του στο συνέδριο της Εταιρείας Διάσωσηςς Ιστορικών Αρχείων, στο Νεστόριο, 21 Αυγούστου 2010, όπως δημοσιεύεται στο ιστολόγιο «Η καλύβα ψηλά στο βουνό».                                                               Εγώ ήμουνα στο κινηματογραφικό συνεργείο, το ξέρετε. Ήτανε τρεις. Ο Σεβαστίκογλου ο Γιώργος ο επικεφαλής, ο Απόστολος ο Μουσούρης ο οπερατέρ και εγώ, ο σκηνοθέτης. (…)

Η δουλειά μας ήτανε να αποθανατίζουμε τα γεγονότα στην ελεύθερη Ελλάδα, στην περιοχή που ήλεγχε ο Δημοκρατικός Στρατός. Βίτσι – Γράμμο, εμείς κυρίως είμαστε. Ήταν το μοναδικό συνεργείο που υπήρχε, γυρίζαμε διάφορες σκηνές από μάχες, από τη ζωή των ανθρώπων στην περιοχή αυτή, τις οργανώσεις, τα δικαστήρια, τα πάντα. Αιχμαλώτους, στρατόπεδα αιχμαλώτων, σχολές αξιωματικών… Όπου μαθαίναμε ότι θα γίνει κάτι, τρέχαμε να το κινηματογραφήσουμε. Και στέλναμε το υλικό στην Τσεχοσλαβακία, για εμφάνιση. Το υλικό αυτό το χρησιμοποιούσε το Κόμμα τότε, για προπαγανδιστικούς κυρίως λόγους. Για να ενημερώνει τη διεθνή κοινότητα και, με διάφορους τρόπους το χρησιμοποιούσε. (…)...

Παράλληλες ιστορίες της εποχής μας

Του ΓΚΑΖΜΕΝΤ ΚΑΠΛΑΝΙ

Τη Λίνα τη γνώρισα πριν από τρία χρόνια στο κομμωτήριο της γειτονιάς. Δούλευε στη μαύρη. Δεν είχε χαρτιά. Το πραγματικό της όνομα δεν το έμαθα ποτέ. Δεν τη ρώτησα άλλωστε. Η Λίνα ήταν από τη Βαγδάτη.
«Χριστιανή από τη Βαγδάτη», μου είπε όταν συστηθήκαμε.
Τόνισε το «χριστιανή» σαν συνθηματικό που θα της επέτρεπε να περάσει στην άλλη πλευρά, στην καλή πλευρά. Μιλούσε καλά ελληνικά, με εκείνη τη χαρακτηριστική προφορά των Αράβων που κάνει το «χ» να μοιάζει με αναστεναγμό ή προσευχή...

Ηταν όμορφη. Ισως λόγω του χώρου όπου την έβλεπα, το κομμωτήριο, μου έμοιαζε με την Αννα Γκαλιένα στην ταινία «Ο εραστής της κομμώτριας». Είχε έναν αρραβωνιαστικό, ο οποίος στο κομμωτήριο ήταν γνωστός ως Μιχάλης και δεν έμοιαζε στον Ζαν Ροσφόρ. Το αληθινό όνομά του πρέπει να ήταν Ταρίκ (έτσι είχα μάθει). Από το Ιράκ και εκείνος, από τη Βαγδάτη, χριστιανός και αυτός....

Η «προίκα» του 2004

Του ΠΑΝΟΥ ΤΟΤΣΙΚΑ                                                              Και ξαφνικά, εν έτει 2010, η διεθνής κοινή γνώμη ανακάλυψε την ελληνική αναξιοπιστία. Ανακάλυψε τη «δημιουργική λογιστική», τα ψεύτικα και παραποιημένα στατιστικά στοιχεία με τα οποία δημιουργούσε η Ελλάδα μια διαφορετική εντύπωση για την οικονομική της κατάσταση. Ολοι φαίνονται πως αγνοούν ότι η Ελλάδα μπήκε στην ευρωζώνη αν και δεν συγκέντρωνε τα κριτήρια που είχαν τεθεί, χάρη στα παραπλανητικά νούμερα που παρέθεσε και που οι Ευρωπαίοι «εταίροι» αποδέχτηκαν, αν και γνώριζαν ότι ήταν ψεύτικα. Αλλωστε δεν ήταν μόνο η Ελλάδα που παρέθεσε ψεύτικα στοιχεία... Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η Ελλάδα συγκεντρώνει τα φώτα μιας παγκόσμιας αρνητικής δημοσιότητας: Το 2004, λίγους μήνες πριν από τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, η «διεθνής κοινότητα» κρατούσε την ανάσα της αν θα μπορέσουν τελικά να είναι έτοιμες στην ώρα τους οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις και υποδομές που ήταν απαραίτητες για να γίνουν οι Αγώνες. Τότε οι ελληνικές ευρεσιτεχνίες και πατέντες έδωσαν και πήραν, οι εργολάβοι χρέωσαν τα έργα πολύ παραπάνω «λόγω του κατεπείγοντος», θυσιάστηκαν και κάποιοι εργάτες, κυρίως ξένοι, και τελικά «τα καταφέραμε», είπαν.....

Η απληστία γεννά την πείνα στον κόσμο

Του Afua Hirsch / The Guardian

Ο καύσωνας, οι πυρκαγιές δασών και η ξηρασία που έπληξαν τη Ρωσία και την Κεντρική Ασία ίσως να είναι πρωτόγνωρα φαινόμενα στη σύγχρονη ιστορία. Υπάρχει, όμως, κάτι το συνηθισμένο στην απειλούμενη επισιτιστική κρίση, καθώς η τιμή των σιτηρών παραμένει 50% υψηλότερη από ό,τι ήταν πριν από δύο μήνες.
Πέρασαν μόλις δύο χρόνια από την προηγούμενη τέτοια κρίση. Μια απότομη εκτίναξη στις τιμές αγροτικών προϊόντων το 2007-08 είχε προκαλέσει πανικό από την Ιταλία μέχρι και την Αϊτή, αποκαλύπτοντας τις δομικές δυσλειτουργίες των παγκόσμιων αγορών τροφίμων.
Οι δυσλειτουργίες αυτές δημιουργούν με τη σειρά τους πρωτόγνωρες ανθρωπιστικές καταστροφές στις φτωχότερες χώρες του κόσμου. Ο Νίγηρας, για παράδειγμα, υφίσταται τη χειρότερη επισιτιστική κρίση των τελευταίων ετών, χωρίς τα διατροφικά προϊόντα να σπανίζουν στη χώρα. Αν και βουνά σιτηρών στοιβάζονται στις υπαίθριες αγορές της πρωτεύουσας Νιαμέι, η τιμή τους είναι απαγορευτική για τους καταναλωτές....

Tο πολιτικό σκηνικό αλλάζει

Του Οδυσσέα Βουδούρη Μπορεί η «νέα μεταπολίτευση» να αργεί αλλά το πολιτικό σκηνικό αλλάζει ραγδαία τους τελευταίους μήνες. Ας επιχειρήσουμε μια συνοπτική περιγραφή.  Η ΝΔ έχει ήδη διασπαστεί σε τρία κομμάτια. Ο κορμός του κόμματος, που ηγείται ο κ. Σαμαράς, έχει συρρικνωθεί, σύμφωνα με ορισμένες δημοσκοπήσεις, κάτω από το 20%. Το ποσοστό που θα αποσπάσει η κ. Μπακογιάννη είναι ακόμα άγνωστο αλλά προφανώς, αν αναφερθούμε στο ποσοστό που είχε στις ενδοκομματικές αναμετρήσεις, δεν θα είναι καθόλου ευκαταφρόνητο. Ο κ. Καρατζαφέρης συνεχίζει να «ροκανίζει» την πολυκατοικία διαπραγματευόμενος ανοικτά με ένοικους διαμερισμάτων όπως οι κκ. Κακλαμάνης και Κοντογιάννη αλλά και με πολλούς άλλους πέρα από τα φώτα της δημοσιότητας. Το επιτελείο του κ. Σαμαρά επιχειρεί να επιδείξει μια εικόνα ανανέωσης, προσπάθεια που αντιστοιχεί στον τετραγωνισμό του κύκλου εφόσον αδυνατεί αφενός να προβεί σε μια ουσιαστική αυτοκριτική της καταστροφικής διακυβέρνησης της ΝΔ και, αφετέρου, συνεχίζουν να στελεχώνουν το κόμμα του, πλην μερικών εξαιρέσεων, τα ίδια άτομα. Η κατάσταση αυτή ωθεί την ΝΔ σε πλειοδοσία λαϊκισμού και σε εκμηδενιστική ρητορική για την πορεία της χώρας, που προφανώς δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα....

Diaspora αντίπαλος του Facebook από 15/9

Diaspora είναι το όνομα μια νέας υπηρεσίας κοινωνικής δικτύωσης που φιλοδοξεί να ανταγωνιστεί το Facebook. Η νέα υπηρεσία που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από τέσσερις Αμερικανούς φοιτητές, θα ξεκινήσει να λειτουργεί από τις 15 Σεπτεμβρίου. Το Diaspora, το οποίο "χτίστηκε" με ανοιχτό λογισμικό, δεν θα έχει, σύμφωνα με όσα δηλώνουν οι δημιουργοί του, τα κενά ασφάλειας αλλά και τα προβλήματα αυθαίρετης δημοσιοποίησης προσωπικών δεδομένων για τα οποία έχει κατηγορηθεί το Facebook.

"Ο κάθε χρήστης-μέλος του Diaspora θα μπορεί να έχει τον πλήρη έλεγχο των πληροφοριών...

Το Κέπλερ εντόπισε ένα νέο ηλιακό σύστημα

Δύο, και πιθανών τρεις, νέους πλανήτες οι οποίοι κινούνται σε τροχιά γύρω από ένα άστρο ανακάλυψαν οι αστροφυσικοί χρησιμοποιώντας το αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ.

Οι δύο νέοι πλανήτες, οι οποίοι ονομάστηκαν Κέπλερ 9b και Κέπλερ 9c, έχουν το μέγεθος του Κρόνου, το άστρο τους μοιάζει με τον Ήλιο, ενώ ο τρίτος πλανήτης που οι επιστήμονες εικάζουν ότι μπορεί να υπάρχει, θα πρέπει να βρίσκεται σε πιο κοντινή προς το άστρο τροχιά και να έχει μέγεθος ανάλογο με αυτό της γης.

Οι Κέπλερ 9b και Κέπλερ 9c περιστρέφονται γύρω από το άστρο τους σε 19,2 και 38,9 ημέρες αντίστοιχα αλλά αυτός ο χρόνος μπορεί να μεταβληθεί κατά 4 έως 39 λεπτά ανά περιστροφή λόγω της αλληλεπίδρασης των ισχυρών δυνάμεων από την βαρύτητα του κάθε πλανήτη...

Επάγγελμα: Ανθρακωρύχος

Θα πίστευε κανείς πως από τότε που ο Τζ. Κρόνιν έγραψε το συγκλονιστικό βιβλίο «Τ’ αστέρια κοιτάζουν τη Γη», οι συνθήκες εργασίας στα ορυχεία έχουν αλλάξει άρδην.Το πρόσφατο ατύχημα, όμως, στο ορυχείο του Σαν Χοσέ της Χιλής, όπου τριάντα τρείς ανθρακωρύχοι παραμένουν εγκλωβισμένοι επί είκοσι - έως τώρα -ημέρες, σε βάθος επτακοσίων μέτρων, απέδειξε ακριβώς το αντίθετο.

Το παραπάνω θλιβερό γεγονός ωστόσο, δεν είναι παρά μία περίπτωση μόνο από τον μακρύ και ανατριχιαστικό κατάλογο εργατικών ατυχημάτων, που έχουν κοστίσει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές σε όλον τον κόσμο και στον οποίο εξέχουσα θέση κατέχουν τα ατυχήματα σε ορυχεία....

Από τη γκρίνια στη μιζέρια

Υπάρχει κάτι χειρότερο από τη γκρίνια. Η γκρίνια αγκαζέ με την απαισιοδοξία, δηλαδή η μιζέρια.

Κάτι που άλλαξε τον τελευταίο χρόνο είναι η κυβέρνηση, πράγμα το οποίο εμένα προσωπικά με άφησε πολύ πιο αδιάφορο από ότι οι κοινωνικές συμπεριφορές που άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια. Κατ’ εμέ, αυτό που θριάμβευσε (και που συνεχίζει ακάθεκτο ακόμα) τον τελευταίο χρόνο είναι η μιζέρια. Μία ολόκληρη χώρα στα πρόθυρα κοινωνικής και οικονομικής χρεωκοπίας, αντί να στρωθεί να δουλέψει, να δει πως θα σταθεί πάλι στα πόδια της, να δημιουργήσει, απλά γκρινιάζει. Με εξαίρεση μία πενιχρή μειοψηφία, που βρίσκεται τόσο στον πολιτικό, όσο και στον υπόλοιπο κοινωνικό χώρο, η περισσότερη εθνική φαιά ουσία αναλώνεται στη μιζέρια.

Έχω αποκτήσει ένα είδος απέχθειας στους μόνιμα γκρινιάρηδες και απαισιόδοξους. Κάποτε θεωρούσα ότι απλά είναι γραφικοί. Τώρα πιστεύω ότι απλά κάνουν κακό. Σε περιόδους κρίσης που επιτάσσουν τη λήψη σοβαρών αποφάσεων, εάν δεν είσαι μέρος της λύσης, αναγκαστικά γίνεσαι μέρος του προβλήματος, και όσο περνάει ο καιρός η συγκεκριμένη υπόθεση επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο.

Καταστροφολογία, μιζέρια και συντηρητισμός...

Αποχαιρετισμός του καλοκαιριού και της ανεμελιάς

Tης Ριτσας Μασουρα

Το βράδυ της Τρίτης, όταν το αυγουστιάτικο φεγγάρι ακκιζόταν με τον ομορφότερο τρόπο που ξέρει από γεννησιμιού του, η ευρύτερη περιοχή γύρω από το κέντρο της Αθήνας είχε τα χαρακτηριστικά πρωτόγνωρης παράνοιας. Εκατοντάδες ακινητοποιημένα αυτοκίνητα και εκατοντάδες εν κινήσει πολίτες, χωρίς εκνευρισμούς και διαπληκτισμούς όδευαν προς τον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης. Ακόμη και οι αστυνομικοί που είχαν επωμιστεί την πρόσβαση χαμογελούσαν διακριτικά, ενώ οι πέντε - έξι ταξιτζήδες που πάρκαραν παράνομα επί της Φιλελλήνων και της Αμαλίας δεν έγιναν τελικά βορά στο στόμα των οδηγών. Εποχούμενοι και πεζοί θύμιζαν μαριονέτες, σε μια άναρχη θεατρική σύνθεση με μοναδικό θεατή το φεγγάρι του Αυγούστου. Αιφνιδίως, ο πρόσφατος θυμός για τους φύλακες των αρχαιολογικών χώρων εξαφανίστηκε και το άγος των οικονομικών μέτρων υποβαθμίστηκε. Κυρίως, όμως, αμβλύνθηκε ο φόβος που τους τελευταίους μήνες έχει στρογγυλοκαθήσει στο καθιστικό του σπιτιού μας και δεν θέλει να φύγει.

Δύο μέρες μετά, η εικόνα δεν είναι πια μαγική. Η πλανεύτρα σελήνη αποποιήθηκε του κοινωνικού, εκτονωτικού της ρόλου, σηματοδοτώντας το τέλος του καλοκαιριού και της δικής μας ανεμελιάς...

Chainfree Film Festival στην Ρόδο!

Το Ελληνικό Δίκτυο Ανεξάρτητων Κινηματογραφιστών - Chainfree σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Οργανισμό Δήμου Ρόδου και την Κινηματογραφική Λέσχη "Θέασις" παρουσιάζουν ένα ακόμα Φεστιβάλ Ανεξάρτητων Κινηματογραφιστών, για πρώτη φορά στην Ρόδο, με την ονομασία "Rodos Chainfree Film Festival Redux".

Το Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί στις 3-4-5 Σεπτεμβρίου 2010, στο Θερινό Κινηματοθέατρο "Ρόδον" και η είσοδος θα είναι ελεύθερη.

Στο Rodos Chainfree film festival Redux θα συμμετάσχουν 22 ταινίες μικρού μήκους που δημιουργήθηκαν την τελευταία διετία.

Πρόγραμμα....

Του ημέτερου συστήματος παιδείας μετέχοντες

Tου Πασχου Μανδραβελη

Τελικά πόσους εκπαιδευτικούς χρειαζόμαστε; Να συμφωνήσουμε ότι φέτος -λόγω εφαρμογής του Μνημονίου- θα είναι μια δύσκολη χρονιά. Πιθανώς η πιο δύσκολη από την έναρξη της ατέλειωτης αυτής μεταπολίτευσης. Αλλά και πέρυσι, όταν ήμασταν μες την τρελή χαρά και τις δαπάνες, πάλι το ίδιο σενάριο παίχτηκε. Η κυβέρνηση διόρισε 4.800 εκπαιδευτικούς (2.000 περισσότερους από φέτος). Τα συντεχνιακά σωματεία (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ) έσκουζαν ότι υποσκάπτεται η δωρεάν παιδεία. Ο Τύπος -πιστός στο δόγμα «του λαού τα ντέρτια λέω...»- κραύγαζε «χωρίς δασκάλους και καθηγητές τα σχολεία», κι εμείς κάθε χρόνο μένουμε με την απορία. Πόσοι χρειάζονται για να γεμίσουν τα σχολεία;

Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ (Education at a Glance 2009: OECD Indicators) δείχνουν ότι η Ελλάδα έχει την καλύτερη αναλογία δασκάλων προς μαθητές στον δυτικό κόσμο: ένας διδάσκων ανά δέκα διδασκόμενους στην Ελλάδα, όταν η Φινλανδία (με το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα του κόσμου) το αντίστοιχο κλάσμα είναι 1/15. Την ίδια αναλογία δασκάλων μαθητών (1/15) έχουν και οι ΗΠΑ, ενώ ακόμη χειρότερη είναι στις Γερμανία, Ιαπωνία, Γαλλία, Βρετανία, Αυστραλία που πλησιάζουν το 1/20. Τι, στην ευχή, έχουν τα δικά μας σχολεία και μονίμως εμφανίζονται κενά;

Μια εξήγηση είναι τα «Greek statistics»....

Η Ημέρα της Μαρμότας στην παιδεία

Tου Πασχου Μανδραβελη

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή η χώρα ζει την Ημέρα της Μαρμότας. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ασχολούνται -με τελετουργική σχεδόν ακρίβεια- με τις βάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας. Οι τίτλοι είναι πηχυαίοι κι επαναλαμβανόμενοι: «Στα ύψη οι βάσεις» ή «Πέφτουν οι βάσεις στις περιζήτητες σχολές». Κατόπιν, συνεχίζουν με τα συνήθη ρεπορτάζ για εκείνους που αρίστευσαν, συν τα γλυκερά θέματα με συμβουλές για όσους απέτυχαν. Δεν πρέπει να υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο που ο δημόσιος διάλογος (αυτός, τέλος πάντων, που γίνεται στα ΜΜΕ) να αιχμαλωτίζεται επί μέρες με τις βάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ. Ισως επειδή δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο που να έχει βάσεις εισαγωγής. Παντού ασχολούνται με θέματα εκπαίδευσης, αλλά όχι με τις διαδικασίες της. Δηλαδή δεν πρέπει να γίνεται πουθενά μέγα θέμα ο βαθμός δυσκολίας των θεμάτων Φυσικής ή αν το τρίτο ερώτημα στις εξετάσεις Ιστορίας έκρυβε παγίδες.

Φέτος ο διάλογος θα επικεντρωθεί στους χαμηλόβαθμους. Σε εκείνον ή εκείνη που πέρασε στο ΤΕΙ Κοζάνης με βαθμό κάτω της μονάδας. Πέρυσι όλοι ασχολήθηκαν με το γεγονός ότι η βάση του 10 άφηνε 20.000 κενές θέσεις. Οι επικριτές της βάσης ισχυρίζονταν ότι αφαιρεί ευκαιρίες για το μέλλον από νέα παιδιά και οι υποστηρικτές έφερναν το επιχείρημα για τις καφετέριες της επαρχίας.....

Αίσθηση από την ανακάλυψη Οδυσσειακού Ανακτόρου

Αίσθηση έχει προκαλέσει η δημοσίευση για την ανακάλυψη του Οδυσσειακού Ανακτόρου, με αποτέλεσμα οι δυο επιστήμονες που φέρονται ως ανασκαφείς της Ακρόπολης στην Ιθάκη να "βομβαρδίζονται" καθημερινά από τον Ελληνικό και διεθνή Τύπο.

Οι δυο καθηγητές και ανασκαφείς, ο Θ. Παπαδόπουλος και η Λίτσα Κοντορλή -Παπαδοπούλου κάνουν λόγο για το αποτέλεσμα μιας 16ετους έρευνας και ανασκαφής με σημαντικά ευρήματα, που "επιβεβαιώνουν ότι ο τόπος μας που πασχίζει για καλά και ελπιδοφόρα νέα και ότι ο πολιτισμός αξίζει κάθε ευκαιρία που μπορεί να έχει".

Μέρος των ευρημάτων της ανασκαφής που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για το ανάκτορο του Οδυσσέα:....

Save Me

Γιατί γίναμε δικτυογράφοι; Γιατί φτιάχνουμε τα δικά μας προσωπικά μέσα και μάθαμε όλοι να χτυπάμε τα δαχτυλά μας σε ένα πληκτρολόγιο με την ίδια ευκολία που ένας τραγουδιστής της hip hop κάνει ρήμα και τραγούδι με έναν ασταμάτητο ρυθμό; Γιατί έχουμε όλοι την ανάγκη να βλέπουμε αναρτημένο το κείμενό μας σε μία οθόνη και λαχταράμε να έχουμε ακόμη και ένα σχόλιο με μία λέξη; Δε μπορεί να είναι φιλοδοξία αλλά και ούτε ματαιοδοξία εφόσον η πλειοψηφία μας έχει ψευδώνυμο ή ανωνυμία. Ποτέ δεν πρόκειται να δούμε γραμμένο σε μία εφημερίδα ή ένα έντυπο αυτό που συντάξαμε αλλά και ούτε να ακούσουμε το όνομά μας το βαφτιστικό από κανέναν. Και αυτά τα ονόματα με τα οποία αυτοβαφτιζόμαστε χωρίς κολυμβήθρα και χωρίς «απεταξάμην», κρύβουν από πίσω μία προσωπική ιστορία που κανένα όνομα ταυτότητας δεν θα μπορέσει ποτέ να αποδώσει και κανένας Σατανάς δεν θα θελήσει να το διεκδικήσει.
Στην αρχή θεωρείς ότι έχεις γίνει μανιοκαταθλιπτικός και αντικοινωνικός εφόσον μπορείς να σπαταλάς τόσο χρόνο μπροστά σε μία οθόνη.Χρόνο που δεν έχεις σπαταλήσει για να δεις το πρόσωπο του σύντροφού σου...

Κάµα Σούτρα στο Μετρό

Του Γκαζµέντ Καπλάνι

  Εχω τη διαστροφή να προσπαθώ να δω τους τίτλους των βιβλίων που διαβάζουν οι άλλοι που κάθονται δίπλα ή απέναντί µου.

Στην παραλία, στο Μετρό, στο λεωφορείο, στο τρένο. Συµπεριφέροµαι κυριολεκτικά σαν ηδονοβλεψίας. Νιώθω ένα αίσθηµα έντονης µη ικανοποίησης όταν δεν καταφέρνω να δω τον τίτλο. Εν πάση περιπτώσει, θέλω να αφηγηθώ τη σπάνια προχθεσινή µου εµπειρία. Στο Μετρό, µεσηµέρι, µια κυρία γύρω στα σαράντα, µε ένα µοβ βραχιόλι στο δεξί της χέρι, κάθεται στο απέναντι κάθισµα και διαβάζει. Για την ακρίβεια, ξεφυλλίζει ένα χοντρό βιβλίο που έχει ακουµπήσει στο αριστερό της πόδι. Ρίχνω µια µατιά στον τίτλο: «Κάµα Σούτρα, το εγχειρίδιο του έρωτα».

Πρώτη φορά βλέπω στη ζωή µου κάποιον/ κάποιαν να ξεφυλλίζει δηµόσια το Κάµα Σούτρα, λέω µέσα µου. Το βιβλίο έχει πράσινο χρώµα και στο εξώφυλλο δεσπόζει ένα ινδικό ζευγάρι, ηµίγυµνο και εξωτικό. Επάνω είναι γραµµένο το όνοµα του συγγραφέα, του Vatsyayana, του ινδού σοφού που έγραψε το εγχειρίδιο του έρωτα πριν από περίπου 19 αιώνες. Στην Ευρώπη το Κάµα Σούτρα έφθασε αργά, πριν από δύο αιώνες, τότε που µεσουρανούσε η αποικιοκρατία και η λατρεία της εξωτικής Ανατολής. Οι τρεις σκοποί της ύπαρξης, γράφει ο Βατσιαγιάνα, είναι η εξουσία, η ηδονή και η θρησκεία. (Οι άθεοι σαν και µένα έχουν ήδη χάσει τον έναν από τους τρεις σκοπούς). ..

Φ. Νίτσε: «Θα πίστευα μοναχά σε ένα θεό που ξέρει να χορεύει»

Στις 25 Αυγούστου 1900, ο Γερμανός φιλόσοφος και φιλόλογος Φρήντριχ Νίτσε έπνευσε τα λοίσθια στην πόλη της Βαϊμάρης. Η σκέψη του επηρέασε σημαντικά μετέπειτα φιλοσόφους, λογοτέχνες και καλλιτέχνες και έθεσε νέες βάσεις στις υπαρξιακές ανησυχίες για τον άνθρωπο, τη φύση του και τα συστήματα του. Γεννήθηκε το 1844 στο Ρένκεν της Πρωσικής Σαξονίας, από θρησκόληπτους γονείς. Ξεκίνησε σπουδές κλασικής φιλολογίας και θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βόννης τις οποίες όμως εγκατέλειψε, καθώς δεν έδωσαν απάντηση στην θρησκευτικές του αμφιβολίες. Στη συνέχεια, σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, υπό τον καθηγητή Φρήντριχ Βίλχελμ Ριτσλ.

Δημοσίευσε τα πρώτα του φιλοσοφικά άρθρα εμπνευσμένος από την επαφή του με τη φιλοσοφία του Σόπενχαουερ. Παράλληλα, έχοντας ήδη μυηθεί στον κόσμο της κλασικής μουσικής, γνώρισε το μεγάλο μουσικό δραματουργό Ρίχαρντ Βάγκνερ. Η φιλία τους θα διαρκέσει χρόνια μέχρι τη στιγμή που οι προοδευτικές ιδέες του Νίτσε θα έρχονταν σε σύγκρουση με τη θρησκοληψία, το σωβινισμό και τον αντισημιτισμό του Βάγκνερ....

Facebook, Twitter, YouTube και η εποχή του μαζικού ναρκισσισμού

Όλα έχουν συμβεί, μάλλον, πολύ γρήγορα. Η αρχή έγινε το 2001 που η Sharp προώθησε στην αγορά το πρώτο κινητό με ενσωματωμένη κάμερα, ενώ η συνέχεια σημειώθηκε το 2004 όταν τρεις εργαζόμενοι της PayPal συνέλαβαν την ιδέα της πύλης διαμερισμού βίντεο με το γνωστό σε όλους μας όνομα YouTube που μετά από 18 μήνες πουλήθηκε στην Google. Δύο χρόνια αργότερα έκαναν την εμφάνισή τους το Facebook και το Twitter.

Το υλικό αυτό είναι καινούργιο αλλά το αγαπάμε, ή ακόμα καλύτερα το αγαπάνε κυρίως οι χρήστες νεαρής ηλικίας οι οποίοι και ανεβάζουν προσωπικά βίντεο. Έρευνα έχει δείξει ότι το 1/3 των ηλικιών μεταξύ 18-24 βλέπουν τα βίντεο που «ποστάρονται» στα κοινωνικά δίκτυα σε καθημερινή βάση.

Βιντεοσκοπούν τους εαυτούς τους να πίνουν, να μεθούν, να παίζουν κιθάρα, να παίζουν με τους ίδιους τους εαυτούς τους. Λέξεις όπως «lifecasting» και προτροπές του τύπου «Organise and enjoy!», «Create it yourself!», «Show-on-the-Go!» σε μυούν στη φιλοσοφία της τεχνολογικής εποχής....

Η φωτογραφία της εβδομάδας..

Παιχνίδι της τύχης και της πλημμύρας στο Πακιστάν...μια οικογένεια και τα υπάρχοντα της γλύτωσαν από τα νερά και τον θάνατο, καθώς ενα μικρό ολοστρόγγυλο νησάκι σχηματίστηκε...γύρω τους το χάος...

Παιδιά ενός κατώτερου Θεού

Tης Χριστιάννας Λούπα                 Κάθε 5 δευτερόλεπτα, ένα παιδί γεννιέται. Κάθε 5 δευτερόλεπτα, ένα αεροπλάνο απογειώνεται. Κάθε 5 δευτερόλεπτα, κλείνεται μια συμφωνία. Κάθε 5 δευτερόλεπτα κάποιος παντρεύεται, κάποιος γελά, κάποιος κλαίει, κάποιος σκοτώνεται σε τροχαίο.
Κάθε 5 δευτερόλεπτα, ένα παιδί πεθαίνει από την πείνα, κυρίως στην υποσαχάρια Αφρική, το Κέρας της Αφρικής και τη ΝΑ Ασία. Για να μην συμπεριλάβουμε εκείνα τα παιδιά που πεθαίνουν από αρρώστιες και κακές συνθήκες διαβίωσης.

Είναι γεγονός ότι οι δύο μάστιγες του καιρού μας, ο υποσιτισμός και το HIV/AIDS, βασανίζουν τις ξεχασμένες από Θεό κι ανθρώπους χώρες του Τρίτου Κόσμου, που αδυνατούν να ορθοποδήσουν λόγω της φτώχειας και πολύ συχνά μετατρέπονται σε πεδία μάχης, αφού στο έδαφός τους και κυρίως λόγω του ορυκτού πλούτου τους ή της γεωγραφικής θέσης τους, διακυβεύονται τα συμφέροντα των ισχυρών της Γης.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία που παρέχουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα: 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι υποφέρουν από ελλιπή θερμιδική πρόσληψη, με συνέπεια να μην ικανοποιούν βασικές βιολογικές τους ανάγκες. 11 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν το χρόνο από υποσιτισμό, ενώ 30% του πληθυσμού της Γης υποφέρει από πείνα και υποσιτισμό....

Νικημένος

Μία Ελλάδα κολλημένη στις οθόνες των τηλεοράσεων να ακούει για παράκτιες εταιρείες και τραπεζικούς λογαριασμούς ίσα με τον προυπολογισμό της Ελλάδας. Πολιτικοί όλων των τάξεων και όλων των παρατάξεων. Πολιτικοί που έχουν βολέψει τα 30 τους, τα 40 τους, τα 50 τους, τα 60 τους και τον οικογενειακό τους τάφο. Πολιτικοί που ψάχνουν έναν πατέρα εθνάρχη και πολιτικοί που ψάχνουν μία υποψία αριστερού κυττάρου στο γενεαλογικό τους δέντρο, για να δικαιολογήσουν την βουλευτική τους έδρα.
Από κάτω ένας λαός ζει σε μία άλλη γη. Στην Γη των Ψυχοφάγων. Η υποψία περηφάνιας που μπορεί να είχε ο καθένας γκρεμίζεται από τον πιο ρηχό γκρεμό του πλανήτη: τον ενδιάμεσο. Το ανθρωποειδές που σε συνδέει με την εξουσία και που θα σε βοηθήσει να «τρυπήσεις» τιμολόγια, να σου βρει «πόρτα» για την επιδότηση, να δώσει μία θέση στο παιδί σου για το δημόσιο. Το πολιτικό μας Εγώ είναι πλέον χωρισμένο στα δύο: στην υπερηφάνεια και στην επιβίωση. Αυτός ο λαός δεν έχει πλέον σύντροφο να κατέβει στο δρόμο και έχει αφήσει τον εαυτό του έξω από την κρεββατοκάμαρα γιατί δε μπορεί να ονειρεύεται πια.
Λιγδοπλυμμένα ανθρωπάκια περνούν κάθε μέρα από τα «παράθυρα» των τηλεοράσεων λέγοντας κάθε ασυναρτησία τους κατέβει. Λογαριασμοί διοικητών οργανισμών, υψηλόβαθμων κρατικών υπαλλήλων, μοσχοπλυμμένων δημοσιογραφίσκων, συζύγων πολιτικών που φαντάζουν σαν την προίκα της πριγκήπισσας Σοφίας, γίνονται στα αφτιά του λαού κινέζικο βασανιστήριο....

Οι «άρχοντες» του Νοεμβρίου

Του Πασχου Mανδραβελη

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα απέκτησε αρμοδιότητες. Σιγά σιγά, και όπως έγινε πριν από χρόνια σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες, τα αυτοδιοικητικά συμβούλια μπορούν να διαφεντεύουν όλο και περισσότερο την καθημερινότητα των πολιτών τους. Το σύστημα κεντρικής διοίκησης έδειξε τα όριά του: «Το κράτος πλέον είναι πολύ μικρό να κάνει τα μεγάλα και πολύ μεγάλο για τα μικρά» είχε πει ο Αντονι Γκίντενς. Το μελλοντικό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας περνάει από τους δήμους και τις εκλεγμένες περιφερειακές διοικήσεις.

Συνεπώς, οι εκλογές του Νοεμβρίου αποκτούν μεγάλη σημασία. Ο δήμαρχος θα διαχειρίζεται πράγματα που αφορούν την άμεση καθημερινότητα του πολίτη, περισσότερα και από τον πρωθυπουργό. Ο εκλεγμένος περιφερειάρχης θα έχει στον τόπο του μεγαλύτερο ειδικό βάρος και από υπουργό.

Οι αιρετοί τοπικοί άρχοντες καλούνται πλέον να διαχειριστούν πολλά. Γι' αυτό και η επιλογή τους πρέπει να γίνει με σωφροσύνη. Ενα κριτήριο πρέπει να είναι οι διαχειριστικές ικανότητές τους. Σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο, ακόμη και σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης υπάρχουν ευκαιρίες και απειλές. Ο τοπικός άρχων πρέπει να έχει την ευστροφία να τις αντιληφθεί. Χρειάζεται να έχει τις γνώσεις και μια συνολική αντίληψη του κόσμου....

Κράτος και πολιτικό σύστημα στην υπηρεσία του πολίτη: Το αυτονόητο γίνεται πραγματικότητα

Άρθρο Πρωθυπουργού Γιώργου Α. Παπανδρέου  Ορισμένοι αναλυτές σε διεθνή μέσα ενημέρωσης αντιμετωπίζουν την τιτάνια προσπάθεια που κάνουμε για να βγάλουμε μια για πάντα την Ελλάδα από την κρίση, απλά ως ζήτημα ανταπόκρισης της χώρας προς τις δανειακές υποχρεώσεις που έχει αναλάβει.

Οι  αναλύσεις αυτές  συνήθως υποτιμούν  την σημασία της  βασικότερης ίσως παραμέτρου της προσπάθειάς  μας: τις βαθύτατες θεσμικές αλλαγές στη λειτουργία του κράτους.

Δεν υπάρχει  αμφιβολία ότι, καλούμαστε και οφείλουμε  να ανταποκριθούμε στις δανειακές μας  υποχρεώσεις με αξιοπιστία και σοβαρότητα, ώστε να προστατεύσουμε την πατρίδα μας από την λαίλαπα της διεθνούς κερδοσκοπίας. Όπως και από την κατάρρευση κάθε θεσμού κοινωνικής προστασίας.

Μπορεί για  κάποιους τεχνοκράτες και αναλυτές σημασία να έχει μόνο το δημοσιονομικό αποτέλεσμα, στη δική μας περίπτωση: να μειώσουμε το έλλειμμα, να αντιμετωπίσουμε το χρέος, να ξεχρεώσουμε τα δανεικά.

Για εμάς, όχι. Εμείς δεν  αρκούμαστε σε αυτά. Εμείς γνωρίζουμε ότι κανένα θετικό αποτέλεσμα δεν θα έχει μόνιμο χαρακτήρα  χωρίς τολμηρές θεσμικές αλλαγές στη λειτουργία του κράτους και  του πολιτικού  συστήματος.

Αλλά οι «θεσμικές αλλαγές», είναι μια έννοια πολιτικά ουδέτερη. Πίσω από αυτές υποκρύπτεται μια  πραγματική πολιτική μάχη, που διεξάγεται γύρω από αυτές και για αυτές, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο......

Οι δύο Αριστερές της Λατινικής Αμερικής

Του IMMANUEL WALLERSTEIN  Στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα η Λατινική Αμερική ενσαρκώνει την επιτυχία του κόσμου της Αριστεράς. Η αλήθεια αυτή έχει δύο πλευρές. Η πρώτηκαι πιο διαδεδομένη- είναι ότι τα κόμματα της Αριστεράς ή της Κεντροαριστεράς έχουν κερδίσει πολλές εκλογές στη διάρκεια της δεκαετίας. Και όλες οι κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής συνολικά έχουν κρατήσει για πρώτη φορά έναν σημαντικό βαθμό απόστασης από τις ΗΠΑ. Η Λατινική Αμερική έχει γίνει μια σχετικά αυτόνομη γεωπολιτική δύναμη.

Η δεύτερη πλευρά αυτής της αλήθειας είναι ότι τα κινήματα των ιθαγενών της Λατινικής Αμερικής έχουν εδραιωθεί πολιτικά σχεδόν παντού και έχουν διεκδικήσει το δικαίωμά τους να οργανώνουν την πολιτική και κοινωνική τους ζωή αυτόνομα. Ολα ξεκίνησαν με την εντυπωσιακή εξέγερση του κινήματος των νεοΖαπατίστας στη μεξικανική επαρχία Τσιάπας το 1994. Ας μην υποτιμηθεί η εμφάνιση παρόμοιων κινημάτων από τη μία ως την άλλη άκρη της Λατινικής Αμερικής και ο βαθμός στον οποίο αυτά έχουν δημιουργήσει ένα διαμερικανικό δίκτυο τοπικών οργανωτικών δομών.

Το πρόβλημα είναι ότι τα δύο είδη Αριστεράς- τα κόμματα εξουσίας και τα κινήματα των ιθαγενών - δεν έχουν τους ίδιους στόχους, ενώ χρησιμοποιούν αρκετά διαφορετική ιδεολογική γλώσσα....

Sacco και Vanzetti: 83 χρόνια από την εκτέλεση των δύο θρυλικών αναρχικών

Στις 23 Αυγούστου 1927 εκτελέστηκαν οι δύο διακεκριμένοι αναρχικοί Ιταλοί μετανάστες στις ΗΠΑ, Nicola Sacco και Bartolomeo Vanzetti. Προηγήθηκε η δολοφονία ενός ταμία και ενός φύλακα εργοστάσιου στη Μασαχουσέτη, για λεία 15,776 δολαρίων, η οποία αποτέλεσε το σημείο έναρξης μιας θρυλικής ιστορίας.  Οι αστυνομικές αρχές, βασισμένες μάλλον σε ενδείξεις παρά σε αποδείξεις, προχώρησαν στη σύλληψη δυο υπόπτων. Ο Nicola Sacco ήταν τσαγκάρης, γεννημένος στην επαρχία Foggia της Ιταλίας, ο οποίος σε ηλικία 17 ετών μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Ο Bartolomeo Vanzetti, ιχθυοπώλης γεννημένος στη Β. Ιταλία, μετανάστευσε στις ΗΠΑ στην ηλικία των 20. Και οι δυο άντρες έφτασαν στις ΗΠΑ την ίδια χρονιά αλλά πέρασαν 9 χρόνια μέχρι να συναντηθούν.

Αμφότεροι οι άντρες ήταν οπαδοί του Luigi Galleani, ενός Ιταλού αναρχικού που υποστήριζε την επαναστατική βία. Την εποχή εκείνη οι Ιταλοί αναρχικοί βρισκόταν στην κορυφή της λίστας των "επικίνδυνων εχθρών της κυβέρνησης" και είχαν πολλάκις κατηγορηθεί για βομβιστικές επιθέσεις και απόπειρες δολοφονίας. Ο ίδιος ο Galleani απελάθηκε από τις ΗΠΑ στις 24 Ιουνίου του 1919.

Μια αλυσίδα γεγονότων...

Η ανάπτυξη της καταστροφής

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ

Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν γίνει τόσες αλλαγές στον πλανήτη μας που άλλαξαν ριζικά τις συνθήκες της ανθρώπινης ζωής.

Η παγκοσμιοποίηση του αρπαχτικού μαφιόζικου κεφαλαίου επικράτησε παντού και επέβαλε δύο θανατηφόρες καταστροφές. Η μία αφορά το περιβάλλον και η άλλη την εργασία. Οι άνεργοι σήμερα στην Ευρώπη υπολογίζονται σε ογδόντα εκατομμύρια και με προοπτική να φτάσουν στα εκατό τα αμέσως επόμενα χρόνια. Η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι συγκρίσιμη με πυρηνική καταστροφή. Και μόνο μικρές μειονότητες έχουν συνείδηση αυτής της πραγματικότητας. Η πλειοψηφία δεν έχει πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες που αφορούν μόνο τους ψαγμένους. Τα ΜΜΕ, κυρίως τα τηλεοπτικά, είναι η μαζική συσκότιση της πληροφορίας που αντικαθίσταται από την επικοινωνία και τη χυδαία διασκέδαση.

Περίπου 200 πολυεθνικές ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία σε όλους τους τομείς, με τζίρο μεγαλύτερο από το Εθνικό Ακαθάριστο Προϊόν πολλών χωρών.Π.χ., η General Motor είναι πλουσιότερη από τη Δανία. Η Ford είναι πιο ισχυρή οικονομικά από τη Νοτιοαφρικανική Ενωση και η οικονομική δύναμη της Toyota είναι πιο μεγάλη από την πλουσιότερη χώρα του κόσμου· τη Νορβηγία. Και σαν μέσο σύγκρισης ας δούμε δύο αριθμούς. Η μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια που δόθηκε ποτέ σε χώρα ήταν στο Μεξικό και έφτανε στο αστρονομικό ποσό των 50 δισ. δολαρίων.....

Είμαι μειονότητα

Μπορεί να έχω ταυτότητα, ΑΦΜ, εθνικότητα καταγεγραμμένη (δεν ξέρω από ποιον), αλλά νιώθω μειονότητα μέσα στα γεωγραφικά αλλά και στα κοινωνικά όρια της χώρας. Δεν είμαι σε ομάδα, αλλά ούτε ανήκω σε πολιτικό χώρο. Δεν έχω κοινά ενδιαφέρονται με κανέναν και το μόνο που με δένει με τους υπόλοιπους είναι η γλώσσα. Θρησκεία δεν έχω επιλέξει αλλά τις σέβομαι όλες. Ο τόπος που θεωρώ πατρίδα απαρτίζεται από τις μνήμες μου και από πλάσματα (ζωντανά και νεκρά) που θα τα υπερασπιστώ με απόλυτο πάθος μέχρι το τέλος.
Γνωρίζω ότι για την χώρα μου είμαι πολύτιμο ον μόνο κατά τις προεκλογικές περιόδους και έχω πλήρη συναίσθηση ότι για το υπόλοιπο χρονικό διάστημα είμαι μία μετακινούμενη καμπύλη στις δημοσκοπήσεις τους. Ποτέ άλλωστε δε με ρώτησαν ποιον θεωρώ κατάλληλο και ποιον αυστηρά ακατάλληλο για σκεπτόμενους ενηλίκους. Πολλοί με δελέασαν από τα εφηβικά μου χρόνια να ακολουθήσω την πολιτική τους γραμμή, μα όταν άρχισα να κάνω ερωτήσεις μου είπαν ότι η έξοδος είναι πρώτη πόρτα αριστερά όπως θα βγαίνω. Δε με έχουν ρωτήσει ποτέ πώς νιώθω για τις οικιστικές και περιβαλλοντικές παρεμβάσεις τους, παρά μόνο υπομένω τα έκτρωματά τους σαν Ινδός αποικοκρατούμενος από την Μεγάλη Βρετανία....

Μια μετεμφυλιακή ανωμαλία...

Tου Πασχου Μανδραβελη

Κάθε πόλη διογκώνεται ή συρρικνώνεται για οικονομικούς λόγους. Η Αθήνα έφτασε στο σημερινό της μέγεθος για πολιτικούς λόγους. Η υπερδιόγκωση της πρωτεύουσας ήταν το αποτέλεσμα του υπερμεγέθους και συγκεντρωτικού κράτους που αναπτύχθηκε μετά τον εμφύλιο.

Δεν οφείλεται στο γεγονός ότι οι διωκόμενοι αριστεροί ένιωθαν πιο ασφαλείς σε μια μεγάλη πόλη, αντί στο χωριό τους, όπου ήταν σταμπαρισμένοι. Αυτό έπαιξε ρόλο αλλά οριακό. Αν δεν υπήρχαν δουλειές στην πρωτεύουσα, οι κυνηγημένοι αριστεροί δεν θα συνέρρεαν στην Αττική. Πρέπει να υπάρχουν εισοδήματα που λειτουργούν ως θέλγητρο -εσωτερικής έστω- μετανάστευσης. Αυτό που διόγκωσε την Αθήνα ήταν μια συγκεκριμένη πολιτική επιλογή, που είχε πολλές δευτερογενείς και αρνητικές επιπτώσεις αλλά και ένα στόχο: τον κρατικό έλεγχο κάθε δραστηριότητας στη χώρα, υπό τον φόβο της «κομμουνιστικής ανταρσίας».

Μια χώρα με μεγάλο κράτος, αναγκαστικά θα έχει υπερτροφική γραφειοκρατία. Αν αυτό το κράτος είναι συγκεντρωτικό, η γραφειοκρατία του πρέπει να βρίσκεται σ’ ένα γεωγραφικό χώρο. Υπηρεσίες που σε άλλες χώρες προσφέρονται από την αποκεντρωμένη γραφειοκρατία (Τοπική Αυτοδιοίκηση) στην Ελλάδα συγκεντρώνονταν στα υπουργεία. Κάποτε οι δήμαρχοι -συνήθως αριστεροί- είχαν ως μόνη αρμοδιότητα τα σκουπίδια και τα νεκροταφεία. Για όλα τα υπόλοιπα χρειαζόταν η υπογραφή κάποιου υπουργού και φυσικά οι πέριξ αυτού γραφειοκράτες....

Όταν χαράζει....

Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.

Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,
έχει τον ήλιο τον αλάνη.

Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.

Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα.
Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.                       

Ενας περιττός λαός στην Ευρώπη

Του ΓΚΑΖΜΕΝΤ ΚΑΠΛΑΝΙ

Υπάρχει ένας λαός που περισσεύει, και πάλι, αυτές τις ημέρες στην Ευρώπη: οι Ρομά. Αυτούς που περιφρονητικά αποκαλούμε «γύφτους». Ο Σαρκοζί τους απελαύνει κακήν κακώς από τη Γαλλία. Κατεδαφίζει τους καταυλισμούς και τους στέλνει πίσω στις χώρες τους, στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, όπου είναι, έτσι κι αλλιώς, ανεπιθύμητοι. Οπως λέει και το τραγούδι:
«Δεν έχω τόπο, δεν έχω ελπίδα/ δεν θα με χάσει καμιά πατρίδα»...

Οι Ρομά είναι ένας λαός που κουβαλά στην πλάτη του όλα τα συστατικά της λαϊκής φαντασίωσης του φόβου: φτώχεια, έλλειψη μόνιμης στέγης, χωρίς πατρίδα, μυστηριώδης καταγωγή, εγκληματικότητα. Κουβαλά, επίσης, τα ρομαντικά μας στερεότυπα- αυτό που θα θέλαμε να ήμασταν, εμείς οι μηγύφτοι, στην εξωτική μας εκδοχή: ο γύφτος ως «παιδί του ανέμου», ως ελεύθερος κι ωραίος, ως αναρχικός που χορεύει στο φως του φεγγαριού, που κοιμάται κάτω από τα άστρα του ουρανού και ζει για τη στιγμή χωρίς να νοιάζεται για το αύριο. Προπαντός, οι Ρομά κουβαλούν την πιο βαριά ευρωπαϊκή κληρονομιά του εικοστού αιώνα, εκείνη του ναζιστικού Ολοκαυτώματος. Περισσότεροι από 500.000 Τσιγγάνοι δολοφονήθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αλλά αυτή είναι μια ιστορία την οποία σπάνια θυμόμαστε....

Don't cry for Greece Argentina

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ

Διαβάζω  τις δηλώσεις των οικονομικών εγκεφάλων της ΕΕ  για τους νέους κινδύνους που καραδοκούν για την ελληνική οικονομία, απορώ και εξίσταμαι!  Όλα αυτά που κι ένα παιδάκι του δημοτικού μπορούσε να αντιληφθεί ότι θα συνέβαιναν ως απόρροια των οικονομικών μέτρων που επέβαλαν στη χώρα, οι ιθύνοντες , το  enfant gâté της  τρόικας  δεν μπόρεσε να τα αντιληφθεί;

«Η ελληνική κρίση αρνείται να φύγει» αναφέρει δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας «Telegraph», το οποίο κινείται στο ίδιο μήκος με αυτό της γερμανικής «Der Spiegel», που θέλει την Ελλάδα να εισέρχεται σε «σπιράλ θανάτου».

Όπως σημειώνεται στο σχετικό άρθρο«η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε τη δεύτερη δόση των 9 δισ. ευρώ του δανείου προςτην Ελλάδα, ωστόσο η ελληνική οικονομία συνεχίζει να επιδεινώνεται καθώς οι ελληνικές τράπεζες υποφέρουν από απώλειες-ρεκόρ στις καταθέσεις και η παραγωγή συρρικνώνεται με ταχείς ρυθμούς».

Μάλιστα, η βρετανική εφημερίδα ....

Σημαντικό βήμα στην αναγέννηση των νεύρων του νωτιαίου μυελού

Αμερικανοί επιστήμονες κατάφεραν για πρώτη φορά να ενθαρρύνουν σε πειραματόζωα τη σημαντική αναγέννηση των νεύρων στο νωτιαίο μυελό, τα οποία ελέγχουν τις εθελούσιες κινήσεις και είχαν καταστραφεί μετά από τραυματισμό. Το επόμενο βήμα θα είναι η προσπάθεια αξιοποίησης της τεχνικής στους ανθρώπους.

Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Χάρβαρντ και του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Ιρβάιν, υπό τον καθηγητή Όσβαλντ Στιούαρντ, δημοσίευσαν σχετική εργασία στο περιοδικό νευροεπιστήμης "Nature Neuroscience", σύμφωνα με το BBC.

Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ένα ένζυμο, που εμπλέκεται στην ανάπτυξη των κυττάρων, προκειμένου να αναγεννήσουν νεύρα στο νωτιαίο μυελό ποντικιών. Μια ανάλογη τεχνική είχε χρησιμοποιηθεί προηγουμένως για να αναγεννηθεί το οπτικό νεύρο και να αποκατασταθεί η όραση.

Η ικανότητα γέννησης νέων νευρικών κυττάρων είναι υπαρκτή κατά τη γέννηση, αλλά εξαφανίζεται σταδιακά με το πέρασμα του χρόνου, με συνέπεια, μετά από ένα τραυματισμό ή ασθένεια στη σπονδυλική στήλη, όπου βρίσκεται ο νωτιαίος μυελός, τα νευρικά κύτταρα να μην μπορούν να αναγεννηθούν.

Οι ερευνητές κατάφεραν...

Federico Garcia Lorca

... ποίηση Ν.Καββαδία , μουσική Θ.Μικρούτσικου και ερμηνεία Γ.Κούτρα
Ο Καββαδίας , γνωστός για την αριστερή του ιδεολογία στηλιτεύει και καταδυκνύει με τον πιο έντονο και γλαφυρό τρόπο το θάνατο του ποιητή Φ.Γ. Λόρκα απο τον φασιστικό στρατό του Ισπανού δικτάτορα Φράνκο. Περιγραφει ,επισης, την εκτέλεση 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή και την στυγνη σφαγη του ανδρικου πληθυσμου στο Διστομο απο ναζιστες και ταγματασφαλιτες. Το ποιημα ,αυτο, είναι στην ουσία ενας υμνος κατα του φασισμου.Εξαιρετικη μελοποιηση του Θανου Μικρουτσικου στον Σταυρο του Νοτου
ενω αξεπαιραστη ειναι η ερμηνεια του Γ.Κουτρα

Aνέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος ήταν δεν ήτανε θαρρώ,
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι Σταυροφόροι.

Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδιά
και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου.
Στο ρωγοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά
κι ο γέρος έλουζε ακαμάτης τ' αχαμνά του.

Του ταύρου ο Πικάσσο ρουθούνιζε βαριά
και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι
Τραβέρσο ανάποδα -πορεία προς το Βοριά.
Τράβα μπροστά - ξοπίσω εμείς - και μη σε μέλει.

Κάτω απ' τον ήλιο αναγαλλιάζαν οι ελιές
και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια.
Τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές,
τότες που σ' έφεραν κατσίβελε στη μπόλια.

Ατσίγγανε κι Αφέντη μου, με τι να σε στολίσω;
Φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό.
Στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κι ίσαμε έν' αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.

Κοπέλες απ' το Δίστομο φέρτε νερό κα ξίδι.
Κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι,
μεσ' απ' τα διψασμένα της χωράφια τ' ανοιχτά.

Βάρκα του βάλτου ανάστροφη, φτενή, δίχως καρένα.
Σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά.
Σμάρι κοράκια να πετάν στην έρημη αρένα
και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά..     

Επέτειος της δολοφονίας του Federico Garcia Lorca

Τα ξημερώματα της 19ης Αυγούστου του 1936, εκτελέστηκε στο Βίθναρ της Ισπανίας, ο ποιητής, ζωγράφος, δραματουργός και θεατρικός σκηνοθέτης Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Οι παραστρατιωτικοί οπαδοί του Φράνκο έθαψαν τη σορό του, μαζί με τα άλλα τρία άτομα που εκτέλεσαν εκείνη την αυγή σε ομαδικό τάφο.

Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι εκτελέστηκε στο Αλφακάρ και πολλοί πίστευαν ότι είχε ταφεί στην περιοχή αυτή, μαζί με άλλους εκτελεσθέντες. Πέρυσι, οι αρχές της Ανδαλουσίας διέταξαν το άνοιγμα του συγκεκριμένου τάφου, κατόπιν αιτήματος των οικογενειών των άλλων πέντε ανθρώπων που πιθανολογείτο ότι είχαν ταφεί εκεί. Από την ανασκαφή και την έρευνα που έγινε στο χώρο όμως δεν βρέθηκε τίποτα.....

Το τέλος του πολέμου έφερε μαζί του και την «Συμφωνία για Λήθη», μια συμφωνία ανάμεσα στην κυβέρνηση και το στρατό, η οποία άνοιξε την πόρτα για τη Δημοκρατία με αντάλλαγμα γενική αμνηστία για το καθεστώς του Φράνκο. Πρόσφατα όμως εμφανίστηκαν ρωγμές στη συμφωνία....

Θάλασσα

Θάλασσα

Θάνος Μικρούτσικος & Λίνα Νικολακοπούλου

Παράμ, παράμ, παράμ - γυρνάω, χορεύω
στην άμμο του χειμώνα με τα φύκια,
τη θάλασσα που αρρώστησε γιατρεύω
και κάνω με τα αστέρια σκουλαρίκια.

Παράμ, παράμ, παράμ - παραμονεύει
στο πέλαγο του χρόνου το καράβι,
μιαν άγκυρα η ζωή μου ζητιανεύει
το βάθος του έρωτά της να συλλάβει.

Θάλασσα, μάνα, αρμύρα μου εσύ, γαλάζια μοίρα,
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα,
θάλασσα μνήμη, μαύρο μου ασήμι,
πάρ' την καρδιά μου και κάν' την νησί, του ανέμου αγρίμι.

Παράμ, παράμ, παράμ - παραμυθένιο
ναυάγιο μες στα σύννεφα η σελήνη,
κορμί του Ποσειδώνα σιδερένιο,
λιοπέτρινο μουσείο να σε κλείνει.

Θάλασσα, μάνα, αρμύρα μου εσύ, γαλάζια μοίρα,
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα,
θάλασσα μνήμη, μαύρο μου ασήμι,
πάρ' την καρδιά μου και κάν' την νησί, του ανέμου αγρίμι.          

Ποιανού οι φόροι αυξάνονται;

 Tου Immanuel Wallerstein Όλοι γνωρίζουμε το παλιό ρητό “τίποτα δεν είναι αναπόφευκτο εκτός από τον θάνατο και τους φόρους”. Οι περισσότεροι όμως από εμάς κάνουμε ότι μπορούμε για να αποφύγουμε και τα δύο. Οι φορολογία είναι μια ιδιαίτερα μη δημοφιλής πρακτική και σχεδόν κανένας δεν παραπονιέται για το ότι φορολογείται λίγο. Το πρόβλημα όμως είναι πως όλοι μας απολαμβάνουμε τα αγαθά τα οποία πληρώνονται από τους φόρους.

Πρόσφατα στην Γαλλία παρουσιάστηκαν κάποια ιδιαίτερα ενδιαφέροντα αποτελέσματα δημοσκοπήσεων. Η Γαλλία είναι από τις χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά φορολογίας στον κόσμο. Παρόλα αυτά, η πλειοψηφία του πληθυσμού πιστεύει πως η περαιτέρω αύξηση της φορολογίας είναι αναπόφευκτη. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός πως ενώ η Γαλλία κυβερνάται από δεξιά κυβέρνηση, οι δεξιοί ψηφοφόροι περιμένουν αύξηση της φορολογίας σε μεγαλύτερα ποσοστά απ' ότι οι αριστεροί ψηφοφόροι.

Είναι γεγονός ότι η οποιαδήποτε κυβέρνηση στον κόσμο σήμερα, είτε εθνική, είτε τοπική, δεν διαθέτει αρκετό εισόδημα ώστε να ικανοποιήσει τα έξοδα τα οποία απαιτούνται για να ικανοποιήσει της υποσχέσεις της προς τους ψηφοφόρους. Έτσι, οι κυβερνήσεις αυτές αναγκάζονται, είτε να δανειστούν, με αποτέλεσμα να βυθίζονται ακόμα περισσότερο στο χρέος, είτε να μειώσουν τα έξοδα σε βάρος μερίδας του πληθυσμού. Παρόλα αυτά, ούτε ο δανεισμός, αλλά ούτε και η μείωση των εξόδων φαίνεται να επαρκούν.....

Αλβέρτου Αϊνστάιν “Γιατί Σοσιαλισμός”

Η οικονομική αναρχία της καπιταλιστικής κοινωνίας, όπως υπάρχει σήμερα, είναι κατά τη γνώμη μου η πραγματική πηγή του κακού. Βλέπουμε μια τεράστια μάζα παραγωγών που πα­σχίζουν ακατάπαυστα να αφαιρέσουν ο ένας από τον άλλο τους καρπούς της συλλογικής εργασίας τους – όχι με τη βία, αλλά σύμφωνα με τους νόμιμα καθιερωμένους κανόνες.......
(Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο 1 τεύχος του Αμερικανικού περιοδικού Monthly Review, το 1949)

Ας εξετάσουμε πρώτ’ απ’ όλα το ζήτημα αυτό από την άποψη της επιστημονικής γνώσης. Μπορεί να φανεί ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές μεθοδολογικές διαφορές ανάμεσα στην αστρονομία και την οικονομία: οι επιστήμονες και στους δύο τομείς προσπαθούν να ανακαλύ­ψουν τους νόμους, που έχουν γενική εφαρμογή σε ορισμένες ομάδες φαινομένων; για να κά­νουν την αμοιβαία σχέση των φαινομένων αυτών όσο γίνεται πιο κατανοητή. Αλλά τέτοιες με­θοδολογικές διαφορές υπάρχουν στην πραγματικότητα. Η ανακάλυψη των γενικών νόμων στον τομέα της οικονομίας είναι δυσκολότερη γιατί τα υπό παρατήρηση οικονομικά φαινόμε­να, επηρεάζονται συχνά από πολλούς παράγοντες, που είναι πάρα πολύ δύσκολο να εκτιμη­θούν ξεχωριστά....

Η τέχνη του παραλογισμού

Tου Κώστα Βαξεβάνη

Η κρίση στην Ελλάδα δεν μπορεί να περιγραφεί με νούμερα  και στατιστικές. Είναι λάθος  να περιγραφεί με γραφικά και πίνακες. Η κρίση (και η χρόνια θολωμένη κρίση μας) φαίνεται στα καθημερινά μικρά νούμερα. Όταν στηθείς στην ουρά δύο ώρες για δυό λίτρα βενζίνης , αντί να πεις πάω με το τραίνο ή το λεωφορείο. Όταν πληρώνεις έναν καφέ 4 ευρώ επειδή θεωρείς δικαιολογημένο πως τόσο πρέπει να κάνει αφού, ο μαγαζάτορας πληρώνει ενοίκιο στον ιδιοκτήτη ,το ποσό που χρειάζεται για να ζει χωρίς να δουλεύει. Αυτή η αυταπόδεικτη φυσικότητα του καθιερωμένου παραλογισμού. Πού βρίσκεται όλος εκείνος ο παραλογισμός, πώς γεννιέται. Σίγουρα τον γεννά πρωτίστως το πολιτικό σύστημα. Αλλά πώς γίνεται και το σύστημα να μην αλλάζουμε και τον παραλογισμό να αναπαράγουμε; Τρομάζω στην ιδέα πως μπορεί ο Καραμανλής (ο κανονικός) να είχε δίκιο λέγοντας πως είμαστε ένα απέραντο φρενοκομείο. Φρόντιζε να ξεχνάει βέβαια πως το έχτισε με τα χεράκια του, (τη συνεργασία με το παλάτι, τις εκλογές της βίας και νοθείας, το παρακράτος,τα οικογενειακά δημόσια έργα), αλλά και εμάς να μας αρέσει τόσο πολύ να ζούμε σε φρενοκομείο;
Πάρτε την επικαιρότητα της τελευταίας βδομάδας....

Θα βρεθούμε ξανά...

"ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ"
Απο το αλμπουμ ΤΟΠΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ
ΜΟΥΣΙΚΗ : ΝΟΤΗΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ
ΣΤΙΧΟΙ : Τ.ΣΑΜΑΡΤΖΗΣ
ΕΡΜΗΝΕΙΑ : ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΚΑΪΦΥΛΛΙΑΣ           

Τα ελέω κράτους μονοπώλια

Του Πάσχου Mανδραβέλη

Στον Μεσαίωνα πολλοί βασιλείς (όποτε είχαν έξοδα ή ήθελαν να ανταποδώσουν μια χάρη) έδιναν σε κάποιους υπηκόους τους το μονοπώλιο διάφορων προϊόντων. Η απόφασή τους -όπως εξάλλου και όλες οι άλλες- δεν χρειαζόταν κάποια λογική εξήγηση. Διαφέντευαν την επικράτειά τους «ελέω Θεού» και τα παραγόμενα, από τις αποφάσεις τους, μονοπώλια ήταν θεϊκές επιταγές.

Στη Δημοκρατία τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Το κράτος πρέπει να νομιμοποιεί, έστω διά της λογικής τις αποφάσεις του, και η παροχή ενός μονοπωλίου είναι κατ’ αρχήν ανεπίτρεπτη. Αν δηλαδή μια κυβέρνηση αποφάσιζε να δώσει το μονοπώλιο υποδηματοποιίας σε μια οικογένεια θα ήταν φυσικό επακόλουθο να εναντιωθούν όλοι. Γιατί να το πάρει η α΄ ομάδα ανθρώπων και όχι η β΄;
Στον δημοκρατικό -αλλά και λογικό- κανόνα των ίσων ευκαιριών στην αγορά υπήρξαν εξαιρέσεις, πολλές από τις οποίες κατέληξαν σε καρκινώματα. Τομείς της αγοράς που θεωρήθηκαν στρατηγικής σημασίας (π.χ. ηλεκτροδότηση, τηλεπικοινωνίες, ύδρευση) έγιναν κρατικά μονοπώλια.....

Εξαρτημένοι 180 χρόνια

Του Αντώνη Καρακούση                                         Ενας τρίτος ανεξάρτητος παρατηρητής των υποθέσεων του νεοελληνικού κράτους θα ένιωθε το κενό και θα κατέγραφε δυστυχώς ότι κάθε κρίσιμο βήμα έκρυβε εξωτερική πίεση ή παρέμβαση.

Κακά τα ψέματα, η έκβαση της επανάστασης του 1821 κρίθηκε από την παρέμβαση των ξένων δυνάμεων. O ίδιος Καποδίστριας, που έθεσε τα θεμέλια του νεοελληνικού κράτους, ήταν ένας «ξένος», που δεν άντεξαν οι ντόπιοι εκπρόσωποι του αναχρονισμού. Και αργότερα οι Βαυαροί ήλθαν εδώ ως τοποτηρητές των εγγυητριών δυνάμεων.

Η μετέπειτα περίοδος ανάπτυξης στηρίχθηκε επίσης στον δανεισμό, η οποία το 1893 έφερε την πτώχευση και μαζί τον Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο, ο οποίος και επέβαλε σταθερές πηγές εσόδων στο πτωχευμένο και ελεγχόμενο από τους δανειστές ελληνικό κράτος. Ο Εδουάρδος Λω ήταν αυτός που επέβαλε τους φόρους του μονοπωλίου στο αλάτι, στον καπνό, στο φωτιστικό πετρέλαιο, στα σπίρτα και στα παιγνιόχαρτα.Αλλά και αργότερα μετά.....