Οι «άρχοντες» του Νοεμβρίου

Του Πασχου Mανδραβελη

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα απέκτησε αρμοδιότητες. Σιγά σιγά, και όπως έγινε πριν από χρόνια σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες, τα αυτοδιοικητικά συμβούλια μπορούν να διαφεντεύουν όλο και περισσότερο την καθημερινότητα των πολιτών τους. Το σύστημα κεντρικής διοίκησης έδειξε τα όριά του: «Το κράτος πλέον είναι πολύ μικρό να κάνει τα μεγάλα και πολύ μεγάλο για τα μικρά» είχε πει ο Αντονι Γκίντενς. Το μελλοντικό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας περνάει από τους δήμους και τις εκλεγμένες περιφερειακές διοικήσεις.

Συνεπώς, οι εκλογές του Νοεμβρίου αποκτούν μεγάλη σημασία. Ο δήμαρχος θα διαχειρίζεται πράγματα που αφορούν την άμεση καθημερινότητα του πολίτη, περισσότερα και από τον πρωθυπουργό. Ο εκλεγμένος περιφερειάρχης θα έχει στον τόπο του μεγαλύτερο ειδικό βάρος και από υπουργό.

Οι αιρετοί τοπικοί άρχοντες καλούνται πλέον να διαχειριστούν πολλά. Γι' αυτό και η επιλογή τους πρέπει να γίνει με σωφροσύνη. Ενα κριτήριο πρέπει να είναι οι διαχειριστικές ικανότητές τους. Σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο, ακόμη και σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης υπάρχουν ευκαιρίες και απειλές. Ο τοπικός άρχων πρέπει να έχει την ευστροφία να τις αντιληφθεί. Χρειάζεται να έχει τις γνώσεις και μια συνολική αντίληψη του κόσμου....
Ο δήμαρχος (ειδικά των μεγάλων πόλεων) ή ο περιφερειάρχης δεν αρκεί να είναι ο «καπάτσος» πολιτικός της εγχώριας σκηνής. Πρέπει να έχει θεωρία για τον κόσμο, να μπορεί να εντάξει τον δήμο ή την περιφέρειά του στον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο που σχηματίστηκε για να εκμεταλλευτεί τις πολλές ευκαιρίες που δίνονται.

Πρέπει να έχει φιλοσοφία ανάπτυξης για τον τόπο που θέλει να υπηρετήσει. Προς τα πού θα τραβήξει το κάρο, πώς οραματίζεται να είναι η πόλη ή η περιφέρεια την οποία θα διοικήσει. Εκεί η πολιτική φιλοσοφία του παίζει σοβαρό ρόλο. Ο αιρετός άρχων θα κληθεί να επιλέξει μεταξύ λύσεων που είτε γραφειοκρατικοποιούν την τοπική κοινωνία είτε την κάνουν πιο ευέλικτη. Είτε βασίζουν το μοντέλο ανάπτυξης της τοπικής κοινωνίας σε φόρους και κρατικές επιδοτήσεις είτε σε κινητοποίηση των δυνάμεων της κοινωνίας.

Οι δημοτικές εκλογές δεν παύουν να είναι πολιτικές, αλλά ευτυχώς πλέον δεν είναι κομματικές. Τα διαχωριστικά τείχη έπεσαν κι εμείς οι πολίτες μπορούμε να εκλέξουμε τους άξιους να διοικήσουν την πόλη ή την περιφέρεια. Οι στενά κομματικές επιλογές προσφέρουν τις χείριστες υπηρεσίες στις τοπικές κοινωνίες...                    kathimerini.gr