Η κρίση δεν ήρθε ουρανοκατέβατη. Δεν ήταν ούτε «κεραυνός εν αιθρία». Ασφαλώς τα πρώτα επεισόδια συνέπεσαν με τους κραδασμούς της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης, αλλά στην πραγματικότητα το σκηνικό της κρίσης είχε στηθεί σταδιακά και μεθοδικά στη διάρκεια των τελευταίων 3 δεκαετιών... όταν συστηματικά δαπανούσαμε από 10% μέχρι 15% περισσότερα από αυτά που παράγαμε. Η παγκόσμια κρίση απλώς σήκωσε την κουρτίνα.
Η δική μας κρίση είναι το σωρευτικό αποτέλεσμα πολλών αυτονόητων συμπεριφορών, πράξεων και παραλείψεων. Που επειδή ήταν «αυτονόητες», δεν τις σκεφτόμασταν ποτέ όσο έπρεπε. Έτσι ανεχτήκαμε και σιωπηρώς νομιμοποιήσαμε, κάναμε τα στραβά μάτια και εμπεδώσαμε, στάσεις, πολιτικές και συμπεριφορές που κινούνται γύρω από «τα δικά μας παιδιά», την εξασφάλιση προνομιακής πρόσβασης σε κρατικές προμήθειες, το άνοιγμα πολλών ξεχωριστών ομπρελλών ώστε να προστατευτούν από την καταιγίδα του ανταγωνισμού ειδικά συμφέροντα, ομάδες αγαθά και επαγγέλματα (τα «κλειστά»)...
Η δική μας κρίση είναι το σωρευτικό αποτέλεσμα πολλών αυτονόητων συμπεριφορών, πράξεων και παραλείψεων. Που επειδή ήταν «αυτονόητες», δεν τις σκεφτόμασταν ποτέ όσο έπρεπε. Έτσι ανεχτήκαμε και σιωπηρώς νομιμοποιήσαμε, κάναμε τα στραβά μάτια και εμπεδώσαμε, στάσεις, πολιτικές και συμπεριφορές που κινούνται γύρω από «τα δικά μας παιδιά», την εξασφάλιση προνομιακής πρόσβασης σε κρατικές προμήθειες, το άνοιγμα πολλών ξεχωριστών ομπρελλών ώστε να προστατευτούν από την καταιγίδα του ανταγωνισμού ειδικά συμφέροντα, ομάδες αγαθά και επαγγέλματα (τα «κλειστά»)...