Από τον πολίτη στον πελάτη: Μια ιστορική διαδρομή που άλλαξε ΜΟΝΟ δύο γράμματα στην πρώτη από τις δύο λέξεις, αλλάζοντας όμως τόσα πολλά στη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
Η μετάλλαξη αυτή στη μικροκλίμακα της ατομικής μας ιστορίας είχε ως μακρινό και θαμπό φόντο μιαν άλλη αλλαγή, στη μεγάλη εικόνα αυτή τη φορά: την ανεπαίσθητη μετάβαση από τη Δημοκρατία στην Αγορά.
Η αλλαγή αυτή του σκηνικού (και στο βαθμό που ζούμε την εποχή κυριαρχίας της εικόνας) απαίτησε με τη σειρά της και αλλαγή του σεναρίου και του σεναριογράφου. Στη θέση των μετριοπαθών κεϊνσιανών πολιτικών «προσλήφθηκαν» θιασώτες μιας αγοραίας αντίληψης της κοινωνίας, ιδεοληπτικοί του «ανταγωνισμού», της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», του «κέρδους» και της «αξιοποίησης».
Με τη δική τους πολύτιμη συμβολή έγινε το δραματικό πέρασμα σ' αυτό που οι κοινωνιολόγοι και οι πολιτικοί επιστήμονες περιέγραψαν ως πορεία «από το δικαίωμα των πολιτών στις.....
...κοινωνικές υπηρεσίες» στους «χρήστες υπηρεσιών», για τις οποίες έπρεπε να καταβάλουν τίμημα. Δηλαδή η έμφαση πέρασε από τους παραγωγούς κοινωνικού πλούτου με ελάχιστη έστω πρόσβαση σε μέρος αυτού του πλούτου, με τη μορφή του «κοινωνικού μισθού», στους καταναλωτές κοινωνικών αγαθών, αφού πρώτα αυτά έγιναν αντικείμενο ιδιοποίησης από τα πραγματικά αφεντικά των πολιτικών: το εταιρικό κεφάλαιο και τους μεγιστάνες του πλούτου.
...κοινωνικές υπηρεσίες» στους «χρήστες υπηρεσιών», για τις οποίες έπρεπε να καταβάλουν τίμημα. Δηλαδή η έμφαση πέρασε από τους παραγωγούς κοινωνικού πλούτου με ελάχιστη έστω πρόσβαση σε μέρος αυτού του πλούτου, με τη μορφή του «κοινωνικού μισθού», στους καταναλωτές κοινωνικών αγαθών, αφού πρώτα αυτά έγιναν αντικείμενο ιδιοποίησης από τα πραγματικά αφεντικά των πολιτικών: το εταιρικό κεφάλαιο και τους μεγιστάνες του πλούτου.
Από τον πολίτη στον πελάτη: Μια ιστορία βαθμιαίας απαλλοτρίωσης - εκχώρησης αρμοδιοτήτων και δικαιωμάτων μέσω ενός ψευδεπίγραφου κοινωνικού συμβολαίου που μετέτρεψε σταδιακά τον ενεργό πολίτη σε πελάτη ενός κράτους-συμμορίας και ενός πολιτικού συστήματος απόλυτης διαφθοράς και ταξικής μεροληπτικότητας. Μιας δημοκρατίας που δεν χρησιμοποιούσε πια την αγορά με την έννοια του forum για την ελεύθερη έκφραση των ιδεών και τη λήψη των αποφάσεων, αλλά που μετέτρεψε την αγορά σε φετίχ-είδωλο στο οποίο εκχώρησε όλες τις ιδιότητές της και στη συνέχεια το προσκυνούσε. Μια κλασική δηλαδή περίπτωση ειδωλολατρίας, με τα ιερατεία, τα σύμβολα και τις τελετουργίες της.
Υπάρχει σήμερα η δυνατότητα μιας επιστροφής; Μιας αντίστροφης πορείας από τον πελάτη στον πολίτη;
Η βαθιά παγκόσμια κρίση της οικονομίας και η (με κομψούς όρους χαρακτηριζόμενη) κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος ανοίγουν μετά από δεκαετίες μια ρωγμή. Ενα στενό άνοιγμα διαφυγής όχι προς ένα ανέφελο και εξιδανικευμένο παρελθόν κεϊνσιανού ή άλλου παραδείσου, που έτσι και αλλιώς έχει χαθεί για πάντα, αλλά προς ένα μονοπάτι ανάκτησης των ιδιοτήτων του πολίτη και νέας χαρτογράφησης μιας πραγματικά δημοκρατικής πολιτείας.
enet.gr 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου