Αμφισβητούνται οι κατακτήσεις των ΑμεΑ σε ολόκληρη την Ευρώπη

Τα άτομα με αναπηρία που βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνίας εξαιτίας της διάκρισης που υφίστανται καθημερινά, πλήττονται περισσότερο όλων από το κύμα των μέτρων λιτότητας που σαρώνει τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η παραπάνω διαπίστωση αποτυπώνεται σε εκτενές ρεπορτάζ του περιοδικού EU Observer με τεκμήρια από το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών. Οπως εισαγωγικά επισημαίνεται, “καθώς οι κυβερνήσεις επιδιώκουν να μειώσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα, οι κοινωνικές υπηρεσίες και γενικότερα οι ενισχύσεις που διευκολύνουν έστω στοιχειωδώς την ζωή των ΑμεΑ, έχουν μειωθεί δραματικά”.

Κεντρική “πηγή” στοιχείων του ρεπορτάζ είναι εκτενής μελέτη του Ευρωπαϊκού Φόρουμ ΑμεΑ (EDF) που καταγράφει τις επιπτώσεις στην ζωή των αναπήρων από τα μέτρα λιτότητας που σαρώνουν την Ευρώπη. Κάποια από τα χαρακτηριστικότερα ευρήματα και/ή συμπεράσματα είναι τα ακόλουθα :........

*Στο Ηνωμένο Βασίλειο, πάνω από 400.000 άτομα με αναπηρία, πρόκειται να υποστούν τις αρνητικές συνέπειες της απόφασης για περιορισμό του επιδόματος ανεργίας και υποστήριξης για ένα έτος.

*Στην Ολλανδία, έχει μειωθεί κατά 90% ο αριθμός των ατόμων στα οποία χορηγούνται επιδόματα για την κάλυψη συγκεκριμένων αναγκών, μεταξύ των οποίων είναι και η κατ’ οίκον φροντίδα.

*Στην Ισπανία, η απόφαση για μείωση της υποστηριζόμενης απασχόλησης για τα άτομα με νοητική αναπηρία μπορεί να οδηγήσει μέχρι και σε απώλεια 12.000 θέσεων εργασίας.

*Σε χώρες όπως το Βέλγιο, η Ελλάδα, η Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, υπήρξε μια προσπάθεια για πάταξη των «μαϊμούδων» αναπήρων. Η συνειδητή όμως υπεραπλούστευση της σχετικής δημόσιας συζήτησης, τείνει να ενισχύσει την προκατάληψη απέναντι στα άτομα με αναπηρία.

*Πίσω από αυτήν την επιφανειακή συζήτηση περί αναπήρων – μαϊμούδων προβάλλει ορατή η απειλή μείωσης του αριθμού των ΑμεΑ που λαμβάνουν επιδόματα μέσω της αλλαγής των κριτηρίων επιλεξιμότητας. Πραγματικός στόχος μοιάζει τελικά να μην είναι άλλος από τον δραστικό περιορισμό των σχετικών δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού.

Οπως με έμφαση τονίζεται στο ρεπορτάζ, “τα άτομα με αναπηρία σε ολόκληρη την Ευρώπη διαπιστώνουν πως τα όποια βήματα προόδου των τελευταίων χρόνων σε ότι αφορά την κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους κινδυνεύουν να εξαφανιστούν ολοσχερώς εξαιτίας της οικονομικής κρίσης”. Προς επιβεβαίωση, παρατίθενται δηλώσεις αναπήρων από διάφορα σημεία της ευρωπαϊκής επικράτειας. «Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αισιοδοξία» δηλώνει αφοπλιστικά ο John Evans από το Ηνωμένο Βασίλειο, χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου  με σοβαρή αναπηρία που χρειάζεται μόνιμη βοηθό και συμπληρώνει : « Πρέπει να είσαι δυνατός και ετοιμοπόλεμος, διαφορετικά θα φτάσεις στη μανιοκατάθλιψη». Ειδικότερα σε ότι αφορά το Ηνωμένο Βασίλειο, επισημαίνεται ότι πέραν του αναμενόμενου περιορισμού του αριθμού των δικαιούχων επιδομάτων, μέχρι το 2015 υπάρχει ρητή πρόβλεψη ότι θα κλείσει το Ανεξάρτητο Ταμείο Διαβίωσης που παρέχει υποστήριξη σε 21.000 άτομα με σοβαρές αναπηρίες ώστε να διαβιούν στο σπίτι και όχι σε ιδρύματα κοινωνικής μέριμνας.

“Επιστροφή στο παρελθόν” λοιπόν τα προβλεπόμενα για το μέλλον εκατομμυρίων Ευρωπαίων με αναπηρία. Αναφορικά με το ακόμα δυσχερέστερο Ελληνικό μέλλον τους, τοποθετείται ο Πρόεδρος της ΕΣΑμεΑ και του EDFΓ. Βαρδακαστάνης με ιδιαίτερα απαισιόδοξο τρόπο και λόγο : “Τα άτομα με αναπηρία έχουν πληγεί από την κυβέρνηση λόγω τόσο των περικοπών σε συντάξεις και μισθούς όσο και από τη μείωση των δυνατοτήτων απασχόλησης. Είναι οι πρώτοι που απολύονται και φυσικά αυτοί που δεν προσλαμβάνονται πουθενά. Επίσης είναι τεράστιος ο αντίκτυπος στην ζωή τους από τις περικοπές του προϋπολογισμού στην εκπαίδευση και κατάρτιση”.

Για να μην πλατιάζουμε, αντίστοιχες μαρτυρίες με αυτήν του Γιάννη Βαρδακαστάνη κομίζουν άπαντες οι εκπρόσωποι των ΑμεΑ από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Για παράδειγμα, η Siobhan Kane, από την Inclusion Ireland (την Ιρλανδική οργάνωση για τα άτομα με νοητική αναπηρία) δηλώνει εμφατικά ότι  “από το 2008 τα επιδόματα αναπηρίας έχουν μειωθεί κατά σχεδόν 900 ευρώ το χρόνο. Επίσης έχουν κοπεί τα επιδόματα για τους φροντιστές. Και οι υπηρεσίες που ήταν προηγουμένως δωρεάν - όπως η «ανάπαυση», ένα διάλλειμα μιας ημέρας στους κουρασμένους συγγενείς από τη φροντίδα των αγαπημένων τους ατόμων, δεν υπάρχουν πια. Περικοπές έχουν σημειωθεί σε όλους τους τομείς”. Στο ίδιο μήκος κύματος η Gunta Anca από τη Λετονία (πρόεδρος της ένωσης για την αναπηρία υπό την επωνυμία Sustento), τονίζει ότι “είναι σχεδόν αδύνατο για τα AμεA να βρουν δουλειά , ενώ όταν χάνει τη θέση εργασίας του ένα άτομο με αναπηρία απωλένει αυτόματα όλα του τα έσοδα, καθώς στη Λετονία δεν υπάρχουν επιδόματα αναπηρίας”.

“Οι κυβερνήσεις διέσωσαν τις τράπεζες και τώρα προσπαθούν να σώσουν τους εαυτούς τους” το από κοινού μήνυμα των αναπήρων από κάθε γωνιά της Ευρώπης, υποκρύπτει μιά βαθιά οργή αλλά και κοινωνική καταγγελία: “Εμείς καλούμαστε να ... σώσουμε ο καθένας τον εαυτό του, να γυρίσουμε σε συνθήκες πολλών δεκαετιών πίσω”...             Ελευθεροτυπία