να σ' αγναντεύω θάλασσα

Να σ’ αγναντεύω, θάλασσα, να μη χορταίνω

απ’ το βουνό ψηλά

στρωτή και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω

απ’ τα μαλάματά σου τα πολλά.

Να ’ναι χινοπωριάτικον απομεσήμερο, όντας

μετ’ άξαφνη νεροποντή

χυμάει μες απ’ τα σύνεφα θαμπωτικά γελώντας

ήλιος χωρίς μαντύ.

Να ταξιδεύουν στον αγέρα τα  νησάκια, οι κάβοι,

τ’ ακρόγιαλα σα μεταξένιοι αχνοί

και με τους γλάρους συνοδιά κάποτ’ ένα καράβι

ν’ ανοίγουν να το παίρνουν οι ουρανοί....

Όμορφη νύχτα...

Κάθισα στο παγκάκι της μικρής πλατείας και την άραξα. Τέντωσα τα πόδια και κοίταξα ψηλά αυτό τον χειμωνιάτικο ουρανό και χαμογέλασα. Οι κόποι μιας ζωής που είχαν στόχο να μην φτάσω πουθενά ένοιωθαν επί τέλους δικαιωμένοι. Δεν με μπορείτε να με εκβιάσετε. Ο πατέρας μου όταν ήμουν παιδί, αυτό μου είχε δώσει σαν συμβουλή κι ευχή. Να φέρεις τη ζωή σου έτσι ώστε να μην μπορεί να σε εκβιάσει κανείς... 

Το δέντρο

Αννίτα Λουδάρου Μιλάμε για μια ρίζα. Μια ρίζα ενός αειθαλούς , γερού δέντρου. Ενός δέντρου που φύτρωσε μια στιγμή  μόνο του.  Χωρίς καμιά ιδιαίτερη προδιάθεση , ούτε καν αυτής της καλής πρόθεσης. Κάποιος αέρας σήκωσε μια στιγμή  ένα σπόρο. Ο σπόρος αγκάλιασε την γη μια άλλη στιγμή και έφερε ζωή.  Στην αρχή το δέντρο είχε  πολύ λεπτό  κορμό. Ακόμα και ένα μωρό μπορούσε να το κλείσει μέσα στα χέρια του.Κανείς δεν το πρόσεχε.Όλοι το προσπερνούσαν αδιάφορα χωρίς να του ρίχνουν ούτε ματιά . Στους αγέρηδες λύγιζε  δεξιά κι αριστερά . Έλεγες θα σπάσει δεν μπορεί. Δεν θ' αντέξει.....

Στην Αριστοτέλους που γερνάς

της Κατερίνας Γκαράνη

Δεν είναι η οίηση ή στην νεοελληνική ο κωλοπαιδαρισμός σύσσωμης της κυβέρνησης και των δημοσίων οργάνων όλων των υπηρεσιών τους που δεν καταπίνεται. Αυτό που δεν καταπίνεται είναι η δική μας δειλία σε ό,τι συντελείται. Η σκηνή στην Αριστοτέλους στην Θεσσαλονίκη, όπου τα ένστολα νιάτα τα έβαλαν με τα γηρατειά και το σίγουρο δημοσιοϋπαλληλικό μεροκάματο με τον βιοπορισμό, είναι ένα φτύσιμο στα μούτρα όλων μας. Ένα κράτος εναντίον ενός καστανά, εναντίον μιας γριάς που πουλούσε καρότα χωρίς άδεια και βιβλίο εσόδων-εξόδων, εναντίον μιας άλλης γριάς που πουλούσε καλαμπόκια χωρίς άδεια από κάποιον νομοταγή δήμο είναι εξουσιαστικές κινήσεις προειδοποίησης της κυβέρνησης προς όλους τους υπόλοιπους...

Την λύση θα την δώσει η Φύση

Γιάννης Λαζάρου 

  Οι φιέστες για την κλιματική αλλαγή που δεν αλλάζουν τίποτε.  Το δυστύχημα είναι πως το παράσιτο του πλανήτη, ο άνθρωπος, που υποτίθεται πως διαθέτει λογική επηρεάζει μέχρι θανάτου τον ίδιο τον πλανήτη ο οποίος του επιτρέπει ακόμη να ανασαίνει. Ανάμεσα στις άλλες φιέστες, που γίνονται κατά καιρούς περισσότερο για να κυκλοφορεί το χρήμα σκορπώντας εντυπώσεις, είναι και το ενδιαφέρον των ανθρώπων για την κλιματική αλλαγή. 

Η τελευταία παράσταση της COP21 δόθηκε στο Παρίσι όπου πραγματικά είναι απορίας άξιον πως με τα αποτελέσματα αυτής της συγκέντρωσης επιμένουμε ακόμη πως είμαστε έλλογα όντα....

Σημειώσεις για τη Βενεζουέλα

Στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές στη Βενεζουέλα,  η κυβέρνηση Μαδούρο και γενικά το στρατόπεδο των Τσαβιστών, ηττήθηκε με μεγάλη διαφορά από την αστική, φιλοαμερικάνικη (και διαχρονικά πραξικοπηματική) αντιπολίτευση.
Η σημαντικότατη αυτή πολιτική αυτή μεταβολή, μαζί και η ήττα της κεντροαριστεράς στην Αργεντινή από το στρατόπεδο των νεοφιλελεύθερων, σηματοδοτεί την είσοδο σε μια νέα πολιτική περίοδο που ορίζεται από την κρίση των ποικίλων «εναλλακτικών δρόμων» και πειραματισμών σε σειρά χωρών της νότιας Αμερικής....

Μόνο η αλήθεια της εξουσίας επιτρέπεται

Κατερίνα Γκαράνη

Ειδομένη: Χωρίς ανεξάρτητους μάρτυρες μπορεί να έχουν συμβεί τα πάντα.   Είναι η πρώτη φορά που η δημοσιογραφία χτυπιέται τόσο φασιστικά από την εξουσία στα μεταπολιτευτικά χρόνια. Η απομάκρυνση των φωτορεπόρτερς από την ελληνική αστυνομία μετά από εντολή της κυβέρνησης στην επιχείρηση μεταφοράς μεταναστών και προσφύγων  από την Ειδομένη προς το εσωτερικό της χώρας είναι πρωτοφανές γεγονός. Είναι, διότι δεν έχει συμβεί ποτέ άλλοτε σε ελληνικό έδαφος παρόμοιο περιστατικό...

Οι "κατηγορίες" των φασιστών, τιμή για τους αγωνιστές

ΑΝΤΑΡΣΥΑ - antarsya.gr  Ο Θάνος Τζήμερος, όσο και να προσπαθεί να καταγραφεί ως γραφικός διασκεδαστής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν είναι παρά ένας ακραιφνής υποστηρικτής φασιστικών πρακτικών, πολιτικών και μεθοδεύσεων.
Το αποδεικνύει συχνά-πυκνά με φασιστικές τοποθετήσεις, προπηλακισμούς, επιθέσεις εναντίον αριστερών. Τώρα ξεπέρασε κάθε όριο: στοχοποιεί δημόσια δικηγόρους, οι οποίοι έχουν αναλάβει υποθέσεις ανθρώπων που διώκονται λόγω της συμμετοχής τους σε κινήματα, αγωνιστών που αντιστέκονται ενάντια στην κυβερνητική –κρατική – εργοδοτική – φασιστική βία. Ξιφουλκεί με παραληρηματικό, όσο και ασφαλίτικα μεθοδικό τρόπο εναντίον όσων όχι απλώς κάνουν τη δουλειά τους, αλλά και στέκονται δίπλα σε όσους και όσες σηκώνουν ανάστημα στα αφεντικά του....

Η “ανάπτυξη” δεν υπάρχει

Γιάννης Μακριδάκης  Μήπως έτυχε να δείτε σημερινές φωτογραφίες από τον θάλαμο αερίων που ονομάζεται Πεκίνο;
Αιθαλομίχλη τόσο πυκνή που περιορίζει την ορατότητα σε μερικά μέτρα στους δρόμους της κινεζικής πρωτεύουσας.
Το 2011 ήταν η πρώτη χρονιά στην ιστορία της ανθρωπότητας, που η Κίνα απέκτησε πληθυσμό αστών καταναλωτών περισσότερο από τον πληθυσμό των παραγωγών-αγροτών. Το 2008 ήταν η πρώτη χρονιά που ο πληθυσμός των αστών καταναλωτών της γης ξεπέρασε τον πληθυσμό των παραγωγών- αγροτών, και άρχισε η οικονομική κρίση, τι σύμπτωση…

Βγάλε τα ρούχα σου, Ιοκάστη

Γελωτοποιός  Όπως και να το δεις, όπως και να το πεις, όταν ο Αριστοτέλης γράφει ότι ο Οιδίποδας Τύραννος είναι η μεγαλύτερη τραγωδία, πρέπει να κάνεις ενός λεπτού σιγή.
Για να σκεφτείς.

Μη σκέφτεσαι. Ένα φως ανάβει στην διπλανή πολυκατοικία. Μια γυναίκα, γυμνή, περνάει μπρος απ” το παράθυρο. Υποψία γέλιου και το σβήσιμο της λάμπας. Μετά ησυχία. Κάποιοι αγκαλιάζονται.

Δεν πιστεύω στη μοίρα ούτε σε τίποτα άλλο. Δεν πιστεύω στον άνθρωπο.

Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα: «Ο άνθρωπος είναι ζώο άπτερο, δίποδο κι αιματοβαμμένο». Ισορροπούμε πάνω στην ατέρμονη γραμμή του αίματος. Δεξιά κι αριστερά, όπου κι αν πέσεις, ο θάνατος....

Ίντα θα γίνομε Νικολή

Γιάννης Μακριδάκης   Από την ώρα που είδα τις πρώτες στιγμές από το βίντεο του φίλου μου του Αντώνη (διότι ολόκληρο δεν θέλω να το δω), έχω πέσει σε βαθιά θλίψη, δεν έχω διάθεση για κουβέντες και κείμενα, νιώθω το τέλος της εποχής που μας προσπέρασε ήδη όλους εμάς τους λεγόμενους ρομαντικούς ή αντυαναπτυξιακούς, και κουνάω μονάχα το κεφάλι μου με απογοήτευση για την ιδιοτέλεια, την αχορταγιά αλλά κυρίως την ανοησία και την απρονοησία της ανθρωπότητας των πολιτισμένων, των εκπαιδευμένων, των προοδευμένων.
Είχα γράψει λοιπόν το Λαγού μαλλί, έναν αποχαιρετισμό στο Αιγαίο, στην παραδοσιακή ναυπηγική, στα σκαριά...

Από καρδιάς...

του Simple Man
Μας χωρίζουν θάλασσες. Βαθιές και τόσο μαύρες που θα τρομάξεις, ραγιά της αριστεράς, της δεξιάς, του κέντρου, του κράτους και του παρακράτους. Η τρύπια βαρκούλα που έβγαλες στα ρηχά και αρμενίζεις μέχρι εκεί που πατώνει ο αστράγαλός σου φαντάζει από εδώ που σε βλέπουμε σαν καρυδότσουφλο. 

Μας χωρίζουν βουνά. Ψηλά κι άγρια, καημένε της πολιτικής, της εξουσίας, της συντεχνίας, της λαμογιάς. Η μυρμηγκοφωλιά που έχτισες με λαγούμια υπόγεια μοιάζει από εδώ που σε χαζεύουμε σαν λιλιπούτειος τάφος που αργά ή γρήγορα θα πλημμυρίσει με την πρώτη βροχή....

Οι στάνες των ανθρώπων

Είναι εμπόρευμα

Είμαστε εμπόρευμα...

Ανάμισης ντενεκές του Γιάννη Μακριδάκη

Eίχα διαβάσει κριτικές για το βιβλίο «Ανάμισης Ντενεκές» του Γιάννη Μακριδάκη – δυστυχώς, το βιβλίο δεν είχα την χαρά να το διαβάσω.
Με είχαν ιντριγκάρει οι κριτικές που μιλούσαν για την τοπική διάλεκτο της Χίου, την ιστορία του Πέτικα, τo θρύλο γύρω από το όνομά του, τον μεγάλο ανεκπλήρωτο έρωτα του, τις περιπέτειές του....

Η κτηνωδία των πολιτισμένων του βορρά

Ποιος είναι το κτήνος τελικά; Τι αξίζει άραγε σ' αυτούς που αποφασίζουν για την ζωή και τον θάνατο ελεύθερων πλασμάτων; Ποιος θα κυνηγήσει επιτέλους νόμιμα τα κτήνη του πλανήτη; Θα έρθει άραγε κάποτε η στιγμή να βρεθούν στην πλευρά του κυνηγημένου; Σίγουρα όταν μυρίσουν το δικό τους αίμα θα καταλάβουν έστω και την ύστατη στιγμή την αγωνία του άδικου θανατικού που σπέρνουν συνέχεια.

Χιλιάδες Νορβηγοί (ανθρωπόμορφα κτήνη) εγγράφηκαν για να κυνηγήσουν 16 από τους 30 εναπομείναντες λύκους της χώρας....

Ειδωλολάτρες

Καρτέσιος  Σε πλατείες και μεγάλες αίθουσες
Κραυγάζουν συνθήματα αλλόκοτα
Προς το αυτοκινούμενο άγαλμα του θεού τους.
Μετ’ επαίνων προσφέρουν ειδωλόθυτο
Κρέας από τον εαυτό τους
Κομμάτια από το μυαλό τους
Πίστη από τον εαυτό τους
Αναμένοντας αντάλλαγμα και σωτηρία.
Μάχες οπαδών
Διαφορετικών ειδώλων
Αιρέσεων μιας ίδιας ψεύτικης υπόσχεσης...