Κραυγάζουν συνθήματα αλλόκοτα
Προς το αυτοκινούμενο άγαλμα του θεού τους.
Μετ’ επαίνων προσφέρουν ειδωλόθυτο
Κρέας από τον εαυτό τους
Κομμάτια από το μυαλό τους
Πίστη από τον εαυτό τους
Αναμένοντας αντάλλαγμα και σωτηρία.
Μάχες οπαδών
Διαφορετικών ειδώλων
Αιρέσεων μιας ίδιας ψεύτικης υπόσχεσης...
Εκατοντάδες χρόνια τώρα.
Θυσιάζουν τις κόρες τους ελπίδες
Παρθένες καθώς ποτέ δεν απόλαυσαν την πραγματοποίηση
Θυσιάζουν τα ίδια τους τα μάτια
Αχρησιμοποίητα καθώς μένουν κλειστά μπρος στην αλήθεια.
Κι όταν απογοητευτούν από τον έναν
Δεν αποφασίζουν πως λένε ψέματα όλοι οι πλαστοί σωτήρες
Μα σκέφτονται πως αυτοί φταίνε
Που διάλεξαν σε λάθος σωτήρα να θυσιαστούν
Και ψάχνουν άλλον.
Σωτήρα νέο
«Άξιος, άξιος» φωνάζουν τα μετακινούμενα πλήθη
Θυσιάζοντας κι άλλο κρέας από το σώμα τους
Κι άλλες ελπίδες
Κι άλλη πίστη που θα φαινόταν χρήσιμη μόνο για τον εαυτό τους.
Ειδωλολάτρες ικανοί να μείνουν με τα κόκαλά τους
Για να θραφεί το τέρας του Φόβου τους
Για να χορτάσει το κτήνος της Υποταγής τους
Σε κάποιον σωτήρα, ηγέτη, αρχηγό
Πάντα διαφορετικό κι όμως πάντα τον ίδιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου