Κίνημα των 10: Τα ρολόγια στον σταθμό

Του Γκαζμέντ Καπλάνι- Λιγότερα συνθήματα (εάν γίνεται). Νομίζω ότι  η "συνθηματολογία" ως επικρατέστερος τρόπος σκέψης στην Ελλάδα που απευθύνεται αποκλειστικά στο θυμικό έχει νικήσει κατά κράτος τον ορθολογισμό. Δημιούργησε δε μια κοινωνία που μιλάει ακατάπαυστα για αγάπη, νομιμότητα, αλληλεγγύη αλλά που στην καθημερινότητα ο άνθρωπος συμπεριφέρεται συχνά σαν λύκος για τον άνθρωπο.

- Οι μαθητές των δημόσιων σχολείων αντί να μάθουν να παρελαύνουν  μήπως ήρθε η ώρα να διδάσκονται τι σημαίνει φορολογική συνείδηση, ανακύκλωση και το πως στο μετρό δεν πρέπει να ορμάμε για να μπούμε στον συρμό πριν βγουν από αυτόν οι άλλοι επιβάτες;

- Ουσιαστικός χωρισμός κράτους και εκκλησίας. Για να ανακτήσει η εκκλησία την πνευματικότητά της και το κράτος να γίνει πραγματικά νεωτερικό και ορθολογικό....


- Να δοθεί η ιθαγένεια σε όποιον ζει πολλά χρόνια στην Ελλάδα, γεννιέται εδώ και πληρώνει φόρους. Έλληνες του 21ου αιώνα είναι οι μετέχοντες της ημετέρας φορολογίας.

- Να ασκήσουμε τα εκλογικά μας δικαιώματα στον τόπο όπου ζούμε και γκρινιάζουμε καθημερινά και όχι σε εκείνον από όπου καταγόμαστε και επισκεπτόμαστε στις εκλογές και το Πάσχα; Η ταυτότητα του πολίτη φτιάχνεται στο παρόν που ζεις και όχι στο παρελθόν που νοσταλγείς.

- Να φτιάξουν τα ρολόγια στον σταθμό του τρένου στην Λάρισα. Υπάρχουν έξι μεγάλα ρολόγια που δείχνει το καθένα διαφορετική ώρα και κανένα την σωστή. Οι πραγματικές αλλαγές αρχίζουν πάντα από αυτό το μικρό, «ασήμαντο», συγκεκριμένο που μοιράζεσαι καθημερινά με τον διπλανό σου.

- Ας μην περιμένουμε την σωτηρία μόνο από τις δέκα εντολές, τους ένδεκα κουμπάρους, τους δώδεκα Αποστόλους και τους δεκαέξι εταίρους. Μπορούμε να τα καταφέρουμε εάν σοβαρευτούμε. Σοβαρολογώ.

- Η βία είναι μαμή της Υστερίας.

- Το άκουσα σε καφετέρια στα Εξάρχεια και το μεταφέρω. «Εάν πτωχεύσουμε να γίνει καλλιτεχνικός διαγωνισμός για το μνημείο του Αγνώστου Απατεώνα, το οποίο θα αντικαταστήσει ή θα τοποθετηθεί δίπλα στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Θα δείτε πως κανείς δεν θα πειράξει το μνημείο του Αγνώστου Απατεώνα»

- Και λίγο χιούμορ. Με αναδιάρθρωση ή χωρίς η ζωή συνεχίζεται. Μαζί θα μας φάει και θα την φάμε…

*Ο Γκαζμέντ Καπλάνι γεννήθηκε στην πόλη Λούσνια της Αλβανίας το 1967. Από το 1991 ζει μόνιμα στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής και Διδάκτορας του Παντείου. Είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Γράφει ποιητικές συλλογές στα αλβανικά και μυθιστορήματα στα ελληνικά. Το πρώτο του βιβλίο, «Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων» (εκδ. Λιβάνη) έχει μεταφραστεί μέχρι σήμερα στα αγγλικά, πολωνικά και δανέζικα. Πριν έξι μήνες κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο του «Με λένε Ευρώπη» (εκδ. Λιβάνη). Ο ίδιος ταξιδεύει οπότε βρίσκει ευκαιρία, εργάζεται σκληρά και προσέχει να μην πάρει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά.               Protagon