Eduardo Galeano
Το
1973 η Χιλή ήταν μια φυλακισμένη χώρα από τη στρατιωτική δικτατορία,
και το Εθνικό Στάδιο είχε μετατραπεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και
αίθουσα βασανιστηρίων.
Η ομάδα της Χιλής θα αντιμετώπιζε τη Σοβιετική Ένωση, σε έναν αγώνα όπου θα κρινόταν η πρόκριση για το Παγκόσμιο Κύπελλο.Η δικτατορία του Πινοτσέτ αποφάσισε ότι ο αγώνας έπρεπε να γίνει στο Εθνικό Στάδιο και πουθενά αλλού.
Οι φυλακισμένοι του Σταδίου μεταφέρθηκαν....
βιαστικά, και οι ανώτατες αρχές του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, αφού επιθεώρησαν το γήπεδο με τον εξαίρετο χλοοτάπητα, έδωσαν την ευλογία τους.
Η σοβιετική ομάδα αρνήθηκε να παίξει.
Τον αγώνα παρακολούθησαν δεκαοχτώ χιλιάδες ενθουσιώδεις οπαδοί, που πλήρωσαν είσοδο και ζητωκραύγασαν το γκολ που έβαλε ο Φρανσίσκο Βαλντές στο άδειο τέρμα.
Η ομάδα της Χιλής έπαιξε χωρίς αντίπαλο.
Από το βιβλίο ''Οι μέρες αφηγούνται'' του Eduardo Galeano, εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ, Οκτώβριος 2012
αριστερό blog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου