Αφού λεηλάτησαν την καταστροφή της Ελλάδας, Ισπανίας, της Πορτογαλίας μέσω Μνημονίων, προχωρούν το «δολοφονικό τους δρομολόγιο» στην Κύπρο, κλέβοντας τις καταθέσεις, πριν προχωρήσουν στη λεηλασία του φυσικού πλούτου....
και των ενεργειακών κοιτασμάτων, αφού πετσόκοψαν μισθούς και συντάξεις.
Η ΕΕ και γενικότερα οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί δεν θα είχαν πετύχει τέτοια πλήγματα στο λαό της Κύπρου και την ανεξαρτησία του νησιού, αν δεν στηρίζονται από τη συμμαχία, στη βάση κοινών συμφερόντων, με το κυπριακό κεφάλαιο.
Εγκληματικές ευθύνες έχει ο δεξιός πρόεδρος Αναστασιάδης, που δέχτηκε άνευ όρων τη ληστεία και τα βάρβαρα μέτρα, μαζί με τα στηρίγματά του, ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ, αλλά και όσους στήριξαν το δρόμο που οδήγησε σε αυτές τις εξελίξεις (ΕΔΕΚ, ακροδεξιά).
Συνένοχος είναι ο προηγούμενος πρόεδρος Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ που αποδέχτηκαν το Μνημόνιο, σε μια ιστορική προδοσία των κατακτήσεων, των αγώνων αλλά και του μέλλοντος του κόσμου της εργασίας. Οι εξελίξεις στην Κύπρο δείχνουν τις τραγικές συνέπειες της αυταπάτης για αριστερή διακυβέρνηση εντός ΕΕ, με τράπεζες και επιχειρήσεις ακλόνητες στη θέση τους. Πολιτική απάτη αποδεικνύεται η ισότητα και αλληλεγγύη των κρατών μελών της ΕΕ, αλλά και οι δυνατότητες για διαπραγμάτευση μέσα σε αυτή την κοινότητα των αρπακτικών.
Αντίστοιχα μέτρα ετοιμάζονται από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη και στην Ελλάδα, καθώς τα μνημονιακά μέτρα δεν αποδίδουν όσα προβλέπονται, κάτι που είναι σχεδιασμένο. Αυτά δρομολογούνται μαζί με την αρπαγή των λίγων χρημάτων που απέμειναν στο λαό για ώρα ανάγκης, με τα χαράτσια και τους αντιλαϊκούς φόρους, όταν οι επιχειρήσεις απολαμβάνουν μείωση φόρων στο όνομα της δήθεν «ανάπτυξης».
Μόνο ο λαϊκός ξεσηκωμός μπορεί να πετάξει στα σκουπίδια όλους αυτούς τους φονιάδες των λαών τους, την αδίσταχτη οικονομική και πολιτική ολιγαρχία ντόπια και διεθνή. Οι εργαζόμενοι της Κύπρου έχουν ακόμη χρόνο να την πετάξουν στη θάλασσα, πριν τους κάτσουν στο σβέρκο όπως έγινε στην Ελλάδα, με τον εκβιασμό «χρεοκοπία και καταστροφή», αλλά και με ένα νέο «σχέδιο Ανάν». Υπάρχει ελπίδα με ένα οργανωμένο λαϊκό κίνημα ανατροπής, με καρδιά το εργατικό κίνημα. Η πρωτοβουλία και η στήριξη αυτής της ελπίδας είναι μονόδρομος για τις δυνάμεις της Αριστεράς που συνεχίζουν να παλεύουν για την κοινωνική απελευθέρωση κι όχι για τη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Μπορούμε, κάθε λαός στη χώρα του, να ανατρέψει αυτή την πολιτική για να αναζητήσουμε μαζί τους δρόμους που θα κρατήσουν όρθια την κοινωνία, θα εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή ζωή έξω από τα Μνημόνια, το ευρώ και την ΕΕ για το συμφέρον της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου