 |
| Γκουίντο Ρένι, Η σφαγή των νηπίων, 1611 |
του Στρατή Μπουρνάζου
«Ηρώδη» χαρακτήρισαν τον βουλευτή της
Χρυσής Αυγής Ηλία Παναγιώταρο, αρκετά άρθρα σε εφημερίδες και στα social
media, τη βδομάδα που μας πέρασε. Aιτία, η ερώτησή του, με την οποία
ζητάει από τον υπουργό Εσωτερικών τα στοιχεία των «αλλοδαπών βρεφών και νηπίων ανά χώρα προέλευσης που εξυπηρετούνται στους παιδικούς σταθμούς»
της χώρας μας. Και πολύ καλά έκαναν: και Ηρώδη και θηριώδη και άλλα
τόσα άξιζε να τον αποκαλέσουν. Γιατί είναι φανερό ότι ο Χρυσαυγίτης
βουλευτής δεν ζητάει στοιχεία προκειμένου να προβεί σε κοινωνιολογικές
έρευνες, ούτε εζήλωσε αίφνης τη δόξα των Μπουρντιέ και Πασερόν. Τα
ζητάει για να ξεκινήσει μια εκστρατεία «εκκαθάρισης» των βρεφονηπιακών
σταθμών — και μια τέτοια εκστρατεία δεν θα περιοριστεί...
σε ρατσιστικές
κραυγές, εντός και εκτός Βουλής: θα πάρει και πιο «πρακτικές» μορφές,
όπως μας δείχνει η πολιτεία της Χρυσής Αυγής, το τελευταίο διάστημα.
Ανατριχιαστικό, σίγουρα. Ακόμα πιο
ανατριχιαστική όμως βρίσκω την άμεση ανταπόκριση του Υπουργού
Εσωτερικών. Αντί να αρνηθεί, ως στοιχειωδώς θα όφειλε, να δώσει τα
στοιχεία αυτά (βλ. την ανάλυση του Βασίλη Σωτηρόπουλου, για τους νομικούς λόγους που έπρεπε να αρνηθεί στο http://elawyer.blogspot.gr/2012/10/blog-post.html,
αλλά το θέμα βέβαια δεν είναι μόνο νομικό), ο Ευριπίδης Στυλιανίδης
σπεύδει, μία μόλις μέρα μετά την ερώτηση Παναγιώταρου, να ζητήσει, με
εγκύκλιό του, από τους δήμους όλης της χώρας, στοιχεία για τη φυλετική
σύνθεση των παιδικών σταθμών. Είναι η δεύτερη φορά, μέσα σε λίγες μέρες,
που ο κρατικός μηχανισμός κινητοποιείται ταχύτατα, έπειτα από αίτημα
της Χρυσής Αυγής (η πρώτη ήταν η σύλληψη του δημιουργού του «γέροντος
Παστίτσιου», μετά την ερώτηση του Χρ. Παπά). Το ελληνικό κράτος, όπως
είναι φυσικό, σε ερωτήσεις, επερωτήσεις ή άλλες ζητήσεις, απαντάει
συνήθως με τα στοιχεία που διαθέτουν οι αρμόδιες υπηρεσίες του. Τώρα,
που δεν τα διέθετε, έδειξε πρωτοφανή σπουδή να τα αποκτήσει, προκειμένου
να ικανοποιήσει τη Χρυσή Αυγή και διευκολύνοντας τα ρατσιστικά και
εγκληματικά της σχέδια. Και πρέπει ασφαλώς να πούμε ένα μεγάλο μπράβο
στους κατοίκους της Ιεράπετρας, που αρνήθηκαν να στείλουν στοιχεία για
τους σταθμούς της πόλης τους.
Ο Ηλίας Παναγιώταρος και οι Χρυσαυγίτες
πρωταγωνίστησαν αυτή τη βδομάδα και στο θέατρο. Όχι μέσα, αλλά έξω από
το Θέατρο Χυτήριο, όπου θα παιζόταν το έργο Corpus Christi. Μάθαμε,
φαντάζομαι, τα καθέκαστα: τις απειλές και τις πέτρες κατά των ηθοποιών
και του κτιρίου, τον ξυλοδαρμό δημοσιογράφου της LIFO παρουσία των ΜΑΤ,
τον Χρήστο Παππά να εφορμά στην κλούβα και να απελευθερώνει συλληφθέντα,
τις αδιανόητες ύβρεις του νεόκοπου… κοινωνιολόγου της παιδείας και της
βρεφικής ηλικίας Παναγιώταρου (το «αλβανικές κωλοτρυπίδες» ήταν μάλλον
από τις αβρότερες εκφράσεις του) και πολλά άλλα, στ’ αλήθεια θλιβερά. Θα
σταθώ σε δύο σημεία. Το πρώτο είναι η ποιοτική διαφορά την οποία
συνιστά η ύπαρξη της Χρυσής Αυγής. Ανάλογες διαμαρτυρίες υπήρξαν αρκετές
στο παρελθόν (για το περιβόητο «βιβλίο του πιθήκου», το σχολικό βιβλίο
του Λευτέρη Σταυριανού που ονομάστηκε έτσι επειδή αναφερόταν στη θεωρία
του Δαρβίνου για την προβολή του «Τελευταίου Πειρασμού» του Σκορτσέζε
κ.ά.), αλλά ήταν μάλλον γραφικές. Εκείνο που δίνει στις τωρινές
συγκεντρώσεις άλλη διάσταση, τις κάνει επιθετικές και επικίνδυνες —
μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά– είναι η παρουσία της Χρυσής Αυγής.
Και πάλι, όμως, το μείζον πρόβλημα είναι η στάση του ελληνικού κράτους.
Του ελληνικού κράτους που αποτυχαίνει –ή, ορθότερα, δεν επιθυμεί– να
εγγυηθεί στοιχειώδη δικαιώματα, αφήνοντας τον φόβο και τους νεοναζιστές
να αλωνίζουν: στους παιδικούς σταθμούς, στα θέατρα, στη Βουλή και στους
δρόμους. Μας αξίζει αυτό; ρωτάει ο Νίκος Σαραντάκος στο μπλογκ
του (http://sarantakos.wordpress.com/2012/10/12/xytirio/). Ας το
απαντήσει ο καθένας. Αν όμως θεωρούμε, όπως εγώ, ότι δεν μας αξίζει,
πρέπει κάτι να κάνουμε για να το σταματήσουμε. ΕΝΘΕΜΑΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου