Το λιοντάρι, ο ψύλλος και ο ελέφαντας

 Της Μαριάννας Τζιαντζή   «Ο ΣΥΡΙΖΑ γρυλίζει σήμερα σαν φαφούτικο ...λιοντάρι και μόλις κλέψει την ψήφο σου θα μετατραπεί σε αρνάκι στην αντιδραστική ΕΕ και τους επιχειρηματίες», διαβάζουμε σε μια προκήρυξη της ΚΝΕ που δημοσιεύτηκε στον χθεσινό Ριζοσπάστη και απευθύνεται στους μαθητές της Γ’ Λυκείου που θα ψηφίσουν στις 17 Ιουνίου.

Ένα εκατομμύριο Έλληνες διάλεξαν πριν ένα μήνα την «αριστερή μάσκα του εκμεταλλευτικού συστήματος»; Mήπως η εκτίμηση αυτή υποτιμά την κρίση και τη νοημοσύνη του λαού; Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και κάθε πολιτική οργάνωση και κάθε κόμμα, δεν είναι γενετικά προσδιορισμένος να γρυλίζει ή να βρυχάται: Την ένταση των ....
αντιστάσεών του την επηρεάζει, την καθορίζει «και» το λαϊκό κίνημα και η στάση των άλλων πολιτικών δυνάμεων.

Λιοντάρι δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ: ο λαός μπορεί να αποδειχτεί και σκύμνος, δηλαδή λιονταράκι που τα δόντια του ακόμα δεν έχουν γίνει κοφτερά, αλλά και γέρικο λιοντάρι που δεν έχει πια δύναμη να αντισταθεί στο κνούτο του θηριοδαμαστή. Οι άνεμοι της ιστορίας, τα αντιφατικά και μεταβαλλόμενα ρεύματα αντίστασης ή συμβιβασμού και υποταγής μέσα στην κοινωνία καθορίζουν τις σημερινές και τις αυριανές μάχες. Και στη διαμόρφωση αυτών των ρευμάτων συμβάλλουν όλοι, όσο μικροί και αν φαίνονται.

Ένα ινδικό παραμύθι μιλάει για έναν ψύλλο που βρίσκεται καβάλα σ’ έναν ελέφαντα. «Πω πω, σκόνη που σηκώνουμε!» λέει (ο ψύλλος).

Αυτή τη στιγμή τη σκόνη δεν τη σηκώνει ο ΣΥΡΙΖΑ ή ο Αλέξης Τσίπρας. Ο αχαλίνωτος καπιταλισμός της κρίσης κάνει το έδαφος της κοινωνικής ζούγκλας να τρέμει, όμως τη σκόνη τη σηκώνει ο λαός και μάλιστα (από ό,τι δείχνει η γεωγραφική ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων της 6ης Μαΐου, βλ., π.χ., Β’ Αθήνας, Β’ Πειραιά) τη σηκώνει το πιο νεανικό, το πιο παραδοσιακά εργατικό κομμάτι του. Είναι βέβαιο ότι η σκόνη αυτή δεν θα κατακάτσει μετά τις εκλογές, αλλά θα τη δούμε να σηκώνεται και σε άλλα, πολύ κρίσιμα πεδία.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν θέλησε να γίνει ψύλλος στην εκλογική ράχη του ΣΥΡΙΖΑ, όμως ήταν και θα είναι παρούσα στη δύσκολη αλλά και συναρπαστική πορεία μες στη ζούγκλα. Εκεί όπου χρειάζεται «και» ένα όρθιο, απροσκύνητο και ενωτικό ΚΚΕ.               ΠΡΙΝ