Γιατί στηρίζω τον ΣΥΡΙΖΑ

Του Στάθη Δρογώση

Τις τελευταίες μέρες όποιος δει τις αναρτήσεις μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα νομίζει ότι ξαφνικά μεταμορφώθηκα από καλλιτέχνης σε κομματόσκυλο. Αποφάσισα να γράψω ένα κείμενο που να εξηγεί την στάση μου στους φίλους μου.

Η αλήθεια είναι ότι από το 1995 που ψηφίζω έχω ψηφίσει μια φορά ΚΚΕ και όλες τις άλλες συνασπισμό της αριστεράς και της προόδου. Ποτέ όμως δε βγήκα να το φωνάξω.....
Ντρεπόμουν όχι για τις ιδέες μου αλλά για την αισθητική μιας δήλωσης κομματικής τοποθέτησης.

Προέρχομαι από οικογένεια αριστερή. Στα δεκεμβριανά χίτες σκότωσαν τον προπάππου μου γαζώνοντάς τον με σφαίρες στα χέρια της γιαγιάς μου (Ευσταθίας –πήρα το όνομά της) γιατί δεν κατέδωσε τους εαμίτες γιους του.

Στην οικογένεια όμως δεν υπήρχε φανατισμός. Ποτέ δεν υποστήριξαν οι γονείς μου το ΠΑΣΟΚ του 1981 και ποτέ δε πήγα ως παιδί σε καμία κομματική συγκέντρωση. Βιβλία πολλά στο σπίτι μου θυμάμαι. Ο πατέρας μου άνοιγε πάντα πολιτικές συζητήσεις με όλους χωρίς δογματισμούς. Θα σας φανεί αστείο αλλά στα 12 μου έδωσε να διαβάσω το «Κοινωνικό συμβόλαιο» του Ρουσώ.

Στο πανεπιστήμιο πέρασα και από τα ΕΑΑΚ. Ήμουν μέλος μόνο στο σχήμα της σχολής μου –στο μαθηματικό της Αθήνας. Για ένα παράξενο λόγο ακόμα και τότε συνασπισμό ψήφιζα και όχι κάποιο κόμμα εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Με τους ανθρώπους που γνώρισα εκεί (στα ΕΑΑΚ) συναντιόμαστε σε όλες τις πορείες , τις συναυλίες και τις συνελεύσεις. Είναι άνθρωποι με ήθος με αγωνιστικότητα και διαβασμένοι. Δε συμφωνώ σε όλα αλλά το σχήμα αυτού του χώρου- η ΑΝΤΑΡΣΥΑ- αξίζει να μπει στη βουλή και να αρθρώνει κι από κει τον αντισυστημικό αριστερό της λόγο.

Ας μπω όμως τώρα στο θέμα. Γιατί στηρίζω και μάλιστα μερικές φορές με φανατισμό τον Συριζα. Ο λόγος έχει να κάνει με την οικονομική και πολιτική κατάσταση της χώρας μου.

 Έχω διαβάσει το πρόγραμμα του σύριζα και το πρόγραμμα των άλλων κομμάτων για την οικονομία. Δε θέλω να σας κουράσω αλλά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ως πρόγραμμα έχουν τα μνημόνια. Δεν είναι λαϊκιστικό αυτό που λέω.

Η αφήγησή τους λέει ότι α) Φταίμε εμείς που δεν εφαρμόσαμε σωστά το μνημόνιο για την κατάσταση που προέκυψε στη χώρα. Και φταίμε διότι δεν προχωρήσαμε σε μεταρρυθμίσεις.

Κι όμως απαντάω εγώ έχουμε κάνει πάρα πολλές μεταρρυθμίσεις. Αρχικά διαλύσαμε το ασφαλιστικό μας σύστημα. Μετά το σύστημα υγείας. Μετά την το σύστημα της παιδείας μας. Και τελικά διαλύσαμε και την αγορά εργασίας. Η πολιτική που εφαρμόστηκε στην ουσία δημιούργησε μια ακόμα βίαιη αναδιανομή του πλούτου υπέρ των πλουσίων. Η εσωτερική υποτίμηση διέλυσε τη μεσαία τάξη.

β) Λένε ότι τώρα θέλουν να επαναδιαπραγματευθούν ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΩ. Δεν διαπραγματεύτηκαν ποτέ. Στην ουσία είπαν ναι σε όλα και όχι επειδή είναι κακοί άνθρωποι αλλά επειδή τα μέτρα του μνημονίου –νεοφιλελεύθερα ως το κόκκαλο- τα ήθελαν και οι ίδιοι. Και εξηγώ. Οι νεοφιλελεύθεροι οραματίζονται ένα κόσμο όπου το κοινωνικό κράτος απλά δεν υπάρχει. Ο άνεργος για αυτούς φταίει που είναι άνεργος διότι δεν προσπάθησε αρκετά ή δε σπούδασε αρκετά. Οι άνεργοι για τους νεοφιλελεύθερους είναι τεμπέληδες. Τα πανεπιστήμια πρέπει να είναι ιδιωτικά και για λίγους. Το ίδιο και τα νοσοκομεία. Αν ήσουν άξιος στη ζωή σου αξίζεις σύνταξη και ασφάλιση. Αν ήσουν άτυχος δε θα εγγυηθεί το κράτος για σένα. Όλο αυτό το πλέγμα μέτρων εκεί οδηγεί. Και αυτά είναι οι μεταρρυθμίσεις που επαγγέλλονται.

Συνεπώς τα δυο κόμματα αφού διέλυσαν τη χώρα τώρα συνασπίζονται με τους ακραίους νεοφιλελεύθερους και μας κουνάνε το δάχτυλο. Και τέλος για να συσπειρωθούν εκφράζονται μόνο με επιχειρήματα φόβου. Ανέβασαν τα ποσοστά των ναζιστών παίζοντας μπάλα στο ίδιο ακροδεξιό γήπεδο. Στοχοποιούν τους μετανάστες και χαϊδεύουν τα αυτιά των παρακρατικών ζητιανεύοντας ψήφους. Ρίχνουν το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου με αστείο εμφυλιοπολεμικό λόγο. Γενικά είναι σε πανικό επειδή τελειώνουν. Δεν έχουν όμως το δικαίωμα να μας πάρουν μαζί τους στον τάφο της ακροδεξιάς. Με την φτώχεια που μας έφεραν μπορούμε να παλέψουμε. Με τον φασισμό τους όμως οδηγούν την κοινωνία μας στη διάλυση. Ακροδεξιός νεοφιλελευθερισμός. Κανονικά ως όρος δεν είναι δόκιμος. Είναι η ελληνική ιδιαιτερότητα. Και τη ζούμε στο πετσί μας.

Στο πρόγραμμα του σύριζα είδα ότι α) θέλει να κάνει τη δική του αναδιανομή του πλούτου ΣΕ ΒΑΡΟΣ των προνομιούχων. Και β) ότι θέλει να ξαναφτιάξει από την αρχή το κοινωνικό κράτος. Συμφωνώ και με τα δύο και για αυτό τον στηρίζω.

Αν θα τα καταφέρει εξαρτάται και από τους πολίτες που τον στηρίζουν. Τελείωσε η εποχή των «καναπεδάτων» ψηφοφόρων. Την προοδευτική μεταρρύθμιση στην υγεία για παράδειγμα δεν αρκεί να την ψηφίσουν στη βουλή. Όλο το σύστημα το παλιό και οι νεοφιλελεύθεροι θα φωνάζει και θα προσπαθεί να την ακυρώσει με κάθε τρόπο. Όσοι πιστεύουμε σε μια αριστερή κυβέρνηση θα πρέπει να τη στηρίξουμε όχι μόνο με την ψήφο μας αλλά και στο δρόμο ειρηνικά αλλά μαζικά.

Απεχθάνομαι τη στρατευμένη τέχνη. Αλλά επειδή σε λίγο καιρό θα γίνω κι εγώ πατέρας κι επειδή θέλω να παλέψω για να παραδώσω στο παιδί μου έναν καλύτερο κόσμο επιλέγω συνειδητά την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιουνίου.

Στάθης Δρογώσης Αθήνα 11 Ιουνίου 2012 

Αναδημοσίευση από το blog ΑΝΤΕΛΜΑ