Απάντηση στην επιστολή του Μίκη

Αγαπητέ μου Μίκη,
Με όλο τον σεβασμό που τρέφω στο πρόσωπό σου, διάβασα την επιστολή - παρέμβασή σου για όλα όσα γίνονται στη χώρα μας.
Συμφωνούμε στο ότι η όλη κατάσταση είναι «στριμόκωλη» και ότι όλα δείχνουν την "επέμβαση" των ΗΠΑ, όχι όμως στην Ελλάδα, όπως λες, αλλά στην Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία καταρρέει -αυτή είναι ο στόχος των ΗΠΑ- που αφού δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την Κίνα, εφορμά και διεκδικεί την αγορά της Ευρώπης, με τη γνωστή εδώ και χρόνια τακτική πολέμου και κατάληψης ολόκληρων χωρών:
Ο "αεροπορικός βομβαρδισμός" των αγορών και των διάφορων οίκων αξιολόγησης και λίγο μετά οι χερσαίες δυνάμεις", το ΔΝΤ. Η αρχή γίνεται με τους πιο αδύναμους κρίκους, τώρα η Ελλάδα, σε λίγο η Πορτογαλία, σειρά έχει μάλλον η Αγγλία. Προηγήθηκε το πείραμα της Ιρλανδίας και τελειοποιήθηκε με την περίπτωση της Ισλανδίας (κάτι σαν δοκιμή όπλων και αντιδράσεων).
Και ξέρεις, αγαπητέ μου Μίκη, όλες οι παραπάνω χώρες καμιά σχέση δεν έχουν με την Τουρκία και τον επεκτατισμό της. Αν θα την βάλουν στον χορό αργότερα -εφ' όσον καταρρεύσει η Ε.Ε.- ή αν η ίδια η Τουρκία εκμεταλλευτεί τη συγκυρία, αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο, που, ναι, να το δούμε και να προετοιμαστούμε...

Όλα αυτά σου τα γράφω επειδή κάνεις focus σε συνωμοσιολογίες που απέχουν πάρα πολύ από το πρόβλημα και δίνουν ψωμάκι στους Καρατζαφέρηδες και τω συν αυτώ βαρεμένων Ελληναράδων με απρόβλεπτες συνέπειες και πολύ πιο επικίνδυνες για τη χώρα μας που τόσο αγαπάς και νοιάζεσαι.
Εν κατακλείδι, ο πόλεμος που ζούμε είναι η οικονομική επικράτηση της άρχουσας τάξης στην Ευρώπη και ταυτόχρονα η εκ βάθρων εκθεμελίωση των εργασιακών σχέσεων και κοινωνικών παροχών.
Αυτός είναι ο πόλεμος, προς το παρόν, και θα πρέπει να τον σταματήσουμε τώρα, μαζί με όλους τους εργαζόμενους της Ευρώπης, βάζοντας και ταυτόχρονα τα θεμέλια για μια άλλη Ευρώπη, που δεν θα είναι έρμαιο των αγορών και των "ατλαντικών συμμάχων".
Προέχει η ενότητα των αριστερών δυνάμεων στη δράση και την αντίσταση, στη χώρα μας, ώστε να δώσει μια ελπίδα στον κόσμο ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Και θα περίμενα από σένα, αγαπητέ μου Μίκη, ένα τέτοιο προσκλητήριο.


Με τιμή,
Στ. Παπαματθαίου                ANemos