Καμία συγγνώμη δεν είναι αρκετή

Tης Μαριας Κατσουνακη

Πριν από ένα χρόνο ο πλανήτης γνώρισε μία από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές: μια γιγανταία πετρελαιοκηλίδα απλώθηκε δεκάδες χιλιόμετρα, ξεκινώντας από τον Κόλπο του Μεξικού όπου σημειώθηκε έκρηξη στην εξέδρα άντλησης πετρελαίου Deepwater Horizon της BP. 

Αυτή η καταστροφή κατέχει ένα δυσοίωνο ρεκόρ: ποτέ, έως σήμερα, δεν χύθηκε στη θάλασσα τόσο πολύ πετρέλαιο και σε τέτοιο βάθος (1.500 μέτρα). Εκπρόσωποι της εταιρείας ζήτησαν συγγνώμη, ενώ ο πρώην γενικός διευθυντής του πετρελαϊκού κολοσσού, Τόνι Χάιγουαρντ, δήλωσε στο BBC, τον Νοέμβριο του 2010, ότι τα «σχέδια άμεσης ανάγκης» που είχε εκπονήσει η εταιρεία ήταν ατελή και ανεπαρκή και έτσι το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να επιλύει τα προβλήματα που αντιμετώπιζε κάθε μέρα........
Πριν από λίγες ημέρες δημοσίευμα του πρακτορείου Bloomberg αποκάλυπτε ότι οι εισαγγελικές αρχές των ΗΠΑ εξετάζουν την πιθανότητα «να απαγγείλουν κατηγορίες ανθρωποκτονίας κατά στελεχών της BP για τις πράξεις και παραλείψεις τους πριν από τη θανατηφόρα έκρηξη του περυσινού Απριλίου».

Προχθές, εκπρόσωπος της ιαπωνικής εταιρείας Tepco, η οποία διαχειρίζεται τον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα, λίγο πριν αρχίσει η διαδικασία απόρριψης 11.500 τόνων ραδιενεργού νερού στη θάλασσα, με δάκρυα στα μάτια και με τρεμάμενη φωνή από τους λυγμούς ζήτησε συγγνώμη για τη ρύπανση. «Δεν μπορούμε να σας πούμε πόσο λυπούμαστε γι’ αυτό το νέο κακό», είπε.

Ο αγώνας με κάθε οικολογική καταστροφή είναι άνισος και, κατά κανόνα, μοιραίος για τη.....φύση. Με βαριά τραυματισμένους τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό, ο πλανήτης Γη έχει ήδη μολυνθεί οργανικά, καθοριστικά και ανεξίτηλα. Το θαλάσσιο οικοσύστημα μεταλλάσσεται, με άγνωστες συνέπειες για το περιβάλλον.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός επιστήμονας για να κατανοήσει ότι το μέλλον, το οποίο χτίζει ο άνθρωπος με τα ίδια του τα χέρια, όσο πιο τεχνολογικά εξελιγμένο είναι τόσο πιο ανεξέλεγκτο και απρόβλεπτο γίνεται. Η οικονομία και η πολιτική είναι σε στενό εναγκαλισμό με τη φύση. Οπως σημειώνει ο Γάλλος κοινωνιολόγος και ανθρωπολόγος Bruno Latour: «Η αντίληψή μας για την πολιτική και για τη φύση συνδέονται τόσο στενά όσο τα δυο καθίσματα μιας τραμπάλας. Οταν το ένα ανυψώνεται, το άλλο χαμηλώνει και το αντίθετο»...

Με δύο ιστορικά περιβαλλοντικά πλήγματα σε ένα χρόνο δεν έχουμε την πολυτέλεια να λησμονήσουμε και να προχωρήσουμε. Είκοσι πέντε χρόνια μετά το Τσερνομπίλ, ο «φάκελος» παραμένει ανοιχτός και απειλητικός. Καταστροφές αυτών των μεγεθών αθροίζονται, δεν εξαλείφονται. Επισωρεύονται και καμία συγγνώμη, συντριβή ή εισαγγελική απόφαση δεν μπορεί να ανακουφίσει. Οταν οι άνθρωποι ενεργοποιούν τον νόμο ή τη μετάνοια, η φύση έχει ήδη εκδώσει την ετυμηγορία της.

kathimerini.gr                                                  Τεϊοποτείον