Με αφορμή το δημοσίευμα του Guardian

Ρενα Διακιδη       Απόσπασμα από άρθρο μου στις 3 μαρτίου 2010                                        '' Το ραντεβού του Γιώργου Παπανδρέου με την ιστορία''                                                         Η Ελλάδα βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Οι μέρες αυτές κρίνουν το μέλλον της. Υπό αυτή την έννοια ο Γιώργος Παπανδρέου βρίσκεται αυτή την ώρα σε ένα πραγματικό ραντεβού με την ιστορία. Με την τροπή που έχουν λάβει σήμερα τα γεγονότα, ο Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου, είτε το επεδίωξε είτε όχι, θα μείνει στην ιστορία. Είναι καταδικασμένος να κριθεί και να συγκριθεί ιστορικά, από την ώρα που του πέταξε στα χέρια την απασφαλισμένη νάρκη της ελληνικής οικονομίας, ο μοιραίος για την πορεία της χώρας, τέως πρωθυπουργός Κώστα Καραμανλής.

Η νάρκη έσκασε στα χέρια του σημερινού πρωθυπουργού. Και ο Γιώργος Παπανδρέου έχει σήμερα δύο δρόμους. Είτε θα καταφέρει να σώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία, οπότε θα μείνει στην ιστορία με χρυσά γράμματα, ισάξιος του βαρέος ονόματος που φέρει, είτε θα γραφτεί με μαύρα γράμματα, ως πρωθυπουργός επί των μερών του οποίου η Ελλάδα επτώχευσε. Μέση οδός δεν υπάρχει.
Η κρίση μπορεί μπορεί να γίνει ευκαιρία για τη χώρα, έχει πει κατ’ επανάληψη, μπορεί όμως να γίνει ευκαιρία και για τον ίδιο. Εξαρτάται από τους χειρισμούς του.

Από την ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του, έγινε φανερό ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έχει πλήρη συναίσθηση της ιστορικής του ευθύνης. Όχι μόνο απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, αλλά απέναντι στη χώρα την ίδια.
ΥΓ
Είναι εντυπωσιακό το πώς εξελίσσονται τα πράγματα στην πολιτική! Να πέφτει ο κλήρος της σωτηρίας της χώρας στο Γιώργο Παπανδρέου, ένα πολιτικό που μπορεί για πολλούς να «πάτησε» στο όνομα «Παπανδρέου». Όμως το όνομα αυτό, εκτός από εφαλτήριο, αποτελεί και ένα αμείλικτο σημείο σύγκρισης, όταν η ιστορία έχει πλέον κρίνει και αξιολογήσει τους Γεώργιο και Ανδρέα Παπανδρέου.
Στον Γιώργο Παπανδρέου, τον πολιτικό που αμφισβητήθηκε - όσο ελάχιστοι - από το ίδιο του κόμμα και από εκείνους που – σκοπίμως – παρέβλεψαν μια κρίσιμη παράμετρο: Ότι πήρε στους ώμους του και το ΠΑΣΟΚ σε μια πολύ άσχημη στιγμή, το 2004, με προδιαγεγραμμένη την εκλογική ήττα, στην προσπάθεια του Κώστα Σημίτη να αποφύγει την ήττα αυτή και να σώσει την υστεροφημία του. Για να ξεκινήσει την πορεία του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ λίγους μήνες μετά, με το αρνητικό πρόσημο του εκλογικού αποτελέσματος και με την αμφισβήτηση στο πρόσωπο και τις ικανότητές του να φουντώνει μέρα με τη μέρα.
Ο Σημίτης του παρέδωσε ένα κόμμα που ξεκινούσε μια μακρά περίοδο εσωστρέφειας και μείωσης της εκλογικής του δύναμης, ενώ ο Καραμανλής του παρέδωσε μια χώρα χρεοκοπημένη.