Του Σ.ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ Η είδηση δεν αφήνει καμιά αμφιβολία: εμπειρογνώμονες από την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα, εκπρόσωποι της Κομισιόν και του ΔΝΤ θα έρθουν τις επόμενες μέρες στην Αθήνα για να ελέγχουν επί τόπου την εφαρμογή και τα αποτελέσματα του Προγράμματος Σταθερότητας. Ηδη από προηγούμενη εβδομάδα, μετά την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής, η Ελλάδας αποτελεί στην πραγματικότητα προτεκτοράτο της Ευρωπαικής Ενωσης- για την ακρίβεια των ισχυρότερων κρατών της.
Οπως είναι γνωστό, η χώρα εκχώρησε κυριαρχικές αρμοδιοτήτες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που έχουν πλέον αποφασιστικό λόγο για την οικονομική πολιτική της εγχώριας κυβέρνησης. Οπως συνέβαινε στα παλιά, καλά προτεκτοράτα, αντιμετωπίστηκε κάποια στιγμή και το ενδεχόμενο της αποστολής μόνιμου τοποτηρητή που θα προλάμβανε τις πιθανές παρασπονδίες των ντόπιων. Ομως με την πρόοδο των επικοινωνιών -τους δορυφόρους, τις τηλεοράσεις και το Ίντερνετ- αποφεύγονται άσκοπες κινήσεις που θίγουν το εθνικό φιλότιμο των ιθαγενών. Το γιατί από τον Οθωνα και τους Βαυαρούς του 19ου αιώνα στην Άγκελα Μέρκελ και τους Γερμανούς του 21ου έχουν αλλάξει τόσο λίγο τα πράγματα είναι μια μεγάλη ιστορία. Το βέβαιο είναι ότι το 1974, μετά από δύο παγκοσμιους πολέμους, έναν αιματηρό εμφύλιο και μια καταστροφική στρατιωτική δικτατορία η Ελλάδα βρέθηκε μπροστα σε μια μοναδική ιστορική ευκαιρία. Αντί να χαράξουν μια νέα πορεία, τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία 35 χρόνια δημιούργησαν και συντήρησαν ένα παραμορφωμένο και διεφθαρμένο σύστημα, στηριγμένο στις πελατιακές σχέσεις και την υφαρπαγή του κράτους απο το κόμμα που κυβερνούσε κάθε φορά.
Τα συστατικά της αλυσσιδωτής αντίδρασης-ένα σπάταλο, γραφειοκρατικό κράτος-τέρας που μισεί την αξιοκρατία και τους νέους, ο υπερδανεισμός μίας χώρας που παράγει όλο και λιγότερα αγαθά, η κατάρρευση του εκπαιδευτικού συστήματος και ο ασφυκτικός έλεγχος της πολιτικής και κοινωνικής ζωής από μια χούφτα διαπλεκόμενες με τα ΜΜΕ οικογένειες- ήταν όλα μαζεμένα στο χημικό εργαστήρι της ιστορίας. Το πενταετές, χωρίς ιστορικό προηγούμενο, νεοδημοκρατικό πλιάτσικο έπαιξε καταλυτικό ρόλο, επιταχύνοντας τις εξελίξεις και προκαλώντας την κατάρρευση την χειρότερη στιγμή.
Δεν είναι μόνο ότι η παγκόσμια οικονομία κάθε άλλο παρά έχει συνέλθει από την έκρηξη της παγκόσμια φούσκας, ενάμιση χρόνο πριν. Ακόμη πιο σοβαρό είναι το γεγονός ότι, μετά και την δραματική διάψευση των προσδοκιών που δημιούργησε η εκλογή Ομπάμα στις ΗΠΑ, στις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις αλλά και στο εσωτερικό της Ευρωπαικής Ενωσης εξακολουθούν να κυριαρχούν οι λάτρεις της “θαυματουργής” αγοράς- οι ίδιοι άνθρωποι που οδήγησαν την παγκόσμια οικονομια στην σημερινή της άθλια κατάσταση.....................
Στους κυριάρχους του πλανήτη, η εκλογή του ΠΑΣΟΚ τον περασμένο Οκτώβριο και κυρίως η ανακοίνωση της νέας κυβέρνησης ότι το έλλειμμα πλησίαζε το 13%, αντι για το 3.7% ή το 6% που παραπλανητικά διατυμπάνιζε η προηγούμενη, δημιούργησε ανάλογα αισθήματα με αυτά των ανθρωποφάγων όταν βλέπουν έναν χαζοχαρούμενο λευκό να μπαίνει στην ζούγκλα. Το πρόγραμμα του κ. Παπανδρέου δεν είχε γεύση σοσιαλιστικής οικονομίας. Απουσίαζαν ριζοσπαστικά μέτρα όπως η δημιουργία μιας ισχυρής κρατικής τράπεζας με δυνατότητα επέμβασης στις οικονομικές εξελίξεις, ένα μέτρο που για το οποίο θα έπρεπε να είχε πρωτοστατήσει πιέζοντας το ΠΑΣΟΚ η αριστερά, αν δεν ζούσε στην κοσμάρα της.
Επρόκειτο για ένα light σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα στηριγμένο στον Κέινς και στην απλή λογική ότι η οικονομία μπορεί να ανασάνει όταν ρίξεις κάποια χρήματα στην αγορά, αντι να την στραγγαλίσεις. Αλλά για τους νεοφιλελεύθερους που έχουν το πάνω χέρι στις Βρυξέλλες και τη Βόννη οποιοδήποτε κυβερνητικό σχέδιο που δεν προβλέπει μείωση του κράτους και των μισθών των εργαζομένων προκαλεί τις ίδιες αντιδράσεις που προκαλούσε έναν αίωνα πριν το κομμουνιστικό μανιφέστο.
Με αφορμή το πραγματικό και απαράδεκτο γεγονός ότι οι Ελληνες μαγείρευαν συχνα τα στατιστικά στοχεία κοροιδεύοντας τους “κουτόφραγκους”, ξεκίνησε έτσι ένα μοναδικό στη διεθνή σκηνή πείραμα με δύο στόχους. Ο πρώτος ήταν η δημιουργία ενός προτεκτοράτου μέσα στην ΕΕ, προς γνώση και συμμόρφωση των υπόλοιπων “γουρουνιών” (PIGS) όπως αποκαλούνται με βάση τα αρχικά τους οι χώρες του Νότου (Portugal, Italy,Greece, Spain), που διατηρούν ακόμη κάποια δίκτυα κοινωνικής προστασίας.
Ο δεύτερος ήταν η μετατροπή μιας χώρας σε ένα είδος “πάμε στοίχημα” όπου ορισμένοι ποντάρουν δισ $ ότι θα φαληρίσει και κάνουν ότι τους περνάει από το χέρι για να το πετύχουν και να πλουτίσουν. Και, το εξοργιστικό σε όλα αυτά, είναι ότι στο ρόλο του κριτή της οικονομίας κάθε χώρας βρίσκονται οι ίδιοι τρεις διεθνείς οίκοι αξιολόγησης (Fitch, S&P και Moody’s) που το 2008 δεν κατάφεραν να δούν τις τραπεζικές χρεοκοπίες οι οποίες γύρισαν τον πλανήτη στο 1929.
Η σημερινή κυβέρνηση αρχικά υποτίμησε το μέγεθος του οικονομικου προβλήματος και στη συνέχεια δεν πρόβλεψε ούτε το κερδοσκοπικό παιχνίδι ούτε ότι οι “σύμμαχοι” Ευρωπαίοι θα την άφηναν στα κρύα του λουτρού. Δεν πήρε επίσης υπ' όψιν της ότι η δεξιά που κυριαρχεί στην Ευρωπαική Ενωση όχι μόνο δεν θα έδειχνε την ίδια ανοχή στις ελληνικές παρασπονδίες με αυτήν που έδειχνε επί 5 χρόνια ο Χοσέ Μανουέλ Μπαρόσο στον ομοϊδεάτη Καραμανλή αλλά θα της τραβούσε και ό,τι χαλί τής είχε μείνει κάτω από τα πόδια: μόλις προχθές ο νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς χαρακτήρισε «εγκληματική» τη δήλωση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρ Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ ότι δεν θα δέχεται πλέον τους ελληνικούς τίτλους ως εγγύηση.
Κάπως έτσι η Ελλάδα υποχρεώθηκε να δανείζεται με εξαιρετικά υψηλά επιτόκια και μπροστα στον κίνδυνο να μην έχει χρήματα να πληρώσει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων αποδέχθηκε την μετατροπή της σε ένα είδος μοντέρνου προτεκτοράτο, με αντάλλαγμα τη χλιαρή προφορική στήριξη των ισχυρών της Ευρώπης. Δυστυχώς, η τραγωδία έχει μόλις αρχίσει καθώς η χώρα καλείται να περάσει χρόνια οικονομικού μαρασμού προκειμένου να εκπληρώσει διάφορους στόχους που δεν έχουν καμία λογική, όπως π.χ. την μείωση του ελλείματος κατά 4% μέσα στο 2010. Σε ένα εξαιρετικό άρθρο που υπέδειξαν σχολιαστές του Tvxs με τίτλο “ Η Ελλάδα υπογράφει συμφωνία της εθνικής της αυτοκτονίας” (Greece Signs Its National Suicide Pact) ο αρθρογράφος MARSHALL AUERBACK αναρωτιέται ακριβώς τι νόημα έχουν τέτοιου είδους αριθμοί, όπως π.χ. το περίφημο όριο του 3% για το δημόσιο έλλειμμα. Γιατί 3 και όχι 60 ή 30 ή 54 ή 89;
Είναι αυτό που στην συνέντευξή του στο Tvxs ο Τζόζεφ Στίγκλιτς αποκαλούσε “φετιχισμό του ελλείμματος”, το οποίο αποτελεί ευαγγέλιο αλλά και εργαλείο εκβιασμών για τους διεθνείς ελεγκτές-τοποτηρητές που φθάνουν στην Αθήνα για να ελέγξουν. Ο κ. Παπακωνσταντίνου πήρε διορία μέχρι τις 15 Μαίου για να δείξει αποτελέσματα αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τότε θα ζητηθούν ακόμη πιο σκληρά έως απάνθρωπα μέτρα που θα φέρουν ακόμη μεγαλύτερο μαρασμό και στην οικονομία και στην κοινωνία. Ομως το προτεκτοράτο είναι δύσκολο να αντιδράσει, έτσι που τα κανε θάλασσα. tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου