Το Κράτος, δημιουργώντας εστίες έντασης, επιδιώκει την εμπέδωση των νέων κανονισμών που συνοδεύουν την όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων. Δε δείχνει τυχαία τα δόντια του στους φοιτητές, σ’ αυτούς δηλαδή που δεν έχουν κανένα μέσο επιβίωσης απέναντι στους καπιταλιστές, αλλά αντιθέτως επιδιώκει ...
την επέκταση της γενικευμένης αστυνόμευσης στους χώρους που αυτοί δραστηριοποιούνται. Μετά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τις φυλακές τύπου Γ’, τους εκκενωμένους ελεύθερους χώρους, τα γραφεία των νεοναζί, η αστυνομία παίρνει τη θέση της και στους διαδρόμους των σχολών, επιχειρώντας να εδραιώσει το σεβασμό ή το φόβο απέναντι στην αστική νομιμότητα, σε μία περίοδο κατά την οποία εντείνεται ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός σε μία νέα, σχετικά, αγορά στην Ελλάδα: αυτή των πανεπιστημιακών σπουδών.
Στην πραγματικότητα, ένα μεγάλο μέρος της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, κυρίως της μεταπτυχιακής, απευθύνεται ήδη αποκλειστικά και μόνο στα αστικά και μικροαστικά στρώματα, αποκλείοντας με την επιβολή διδάκτρων (είτε σε κρατικά πανεπιστήμια, είτε σε ιδιωτικά, με μαθήματα εξ αποστάσεως) μεγάλο αριθμό φοιτητών από αυτά, αποδεικνύοντας, γι’ άλλη μια φορά, το σαθρό των διακηρύξεων περί «ίσων ευκαιριών στην αγορά εργασίας» και κλείνοντας οριστικά την οδό που στο παρελθόν υπήρξε στην Ελλάδα το κυρίαρχο μέσο κοινωνικής/οικονομικής ανέλιξης. Η πανεπιστημιακή αγορά άνοιξε, βρίσκεται όμως ακόμη σε εμβρυακό στάδιο σε σχέση με τις προοπτικές που υπάρχουν σ’ αυτή (δίδακτρα, φοιτητικά δάνεια, στέγαση φοιτητών, catering, εκδοτικοί οίκοι κτλ).
Η βίαη «σκούπα» λοιπόν εναντίον των φοιτητών στο προαύλιο του Πολυτεχνείου, η τακτική είσοδος ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας στους χώρους των πανεπιστημίων, πέρα απ’ το εκφοβιστικό μήνυμα που στέλνουν σε όσους αντιδρούν στη νεοφιλελεύθερη επέλαση, αποτελούν το στρώσιμο του κόκκινου χαλιού στις ιδιωτικές επενδύσεις, στην ιδιωτική κερδοσκοπία επί του εμπορεύματος των πιστοποιητικών της γνώσης. Οι στοχεύσεις του Κράτους και του Κεφαλαίου είναι ξεκάθαρες και επισημαίνονται ορθά απ΄τους φοιτητές/τριες της Ελευθεριακής Παρέμβασης Φιλοσοφικής:
«Το κράτος και οι πανεπιστημιακές αρχές προσπαθούν σήμερα με κάθε μέσο να μονοπωλήσουν το δημόσιο χώρο και να τον ορίσουν μονομερώς μέσα σε ένα κλίμα αστυνομικοποίησης, ελέγχου και πειθάρχησης. Και όλο αυτό παράπλευρα και παραπληρωματικά με μία εντεινόμενη εντατικοποίηση των σπουδών (διαγραφές, ν+2 κ.τ.λ.) μέσα στα πλαίσια μιας αυταρχικής προώθησης της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Ένα νέο πανεπιστήμιο, στο οποίο η γνώση θα είναι αυτοματοποιημένη, οι χώροι περιφραγμένοι και περιφρουρημένοι και τα φοιτητικά υποκείμενα αντιδημιουργικά, ανέμπνευστα και προβλέψιμα, θα έχουν ως απώτατο ορίζοντά τους το μάθημα, την ανοιχτή σχολή, τις καθαρές τουαλέτες και το σαββατιάτικο ξενύχτι.»
Μακριά απ’ τις ρεφορμιστικές φοιτητικές παρατάξεις που εν καιρώ κοινωνικού πολέμου σηκώνουν πανό με αναγραφόμενα τα «κάτω η κυβέρνηση – να παραιτηθεί ο Φορτσάκης», θέτοντας το ζήτημα απλώς σε επίπεδο διαχειριστών της εξουσίας, οι φοιτητές/τριες, θεωρούμε πως, θα πρέπει ν’ αποφύγουν να σηκώσουν το συγκεκριμένο γαντάκι της εξουσίας και να μην περιοριστούν σ’ έναν αγώνα ενάντια στην καταστολή της Νομικής, αλλά να δράσουν δημιουργώντας τις καταστάσεις αυτές που θα αμφισβητήσουν ουσιαστικά τους θεσμούς. Αν το Κράτος βολεύεται αυτή την περίοδο με την ένταση σε συγκεκριμένο χωροταξικό πεδίο και απέναντι σε πολύ συγκεκριμένα πολιτικά/κοινωνικά/οικονομικά υποκείμενα, τότε η απάντηση θα πρέπει να είναι αποκεντρωμένη, διάχυτη σε όλη την επικράτεια, και με δρων υποκείμενο το σύνολο όσων αναγνωρίζουν πως δεν έχουν τίποτε να χάσουν, παρά τις αλυσίδες τους.
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΥ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου