στα μυαλά των πολιτών-υπηκόων τονίζοντας την αναγκαιότητα και τα οικονομικά οφέλη για την τοπική κοινωνία από την ανέγερση ‘’σωφρονιστικού καταστήματος’’ όπως έχουν επιλέξει να ονομάζουν πάντα ‘’πολιτισμένα’’ τις χωματερές ανθρώπινων ζωών ,τους χώρους που οδηγείται κάθε ένας που δεν πληροί τις προϋποθέσεις για την συνοχή του κοινωνικού συνόλου. Το δημοτικό συμβούλιο του Αγρινίου έδωσε το πράσινο φως στο υπουργείο ‘’δικαιοσυνης΄΄παραχωρώντας 280 στρέμματα προσδοκώντας έτσι κέρδη από τους επισκέπτες των φυλακών και νέες θέσεις εργασίας για τους σύγχρονους δήμιους- σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Συμφώνα με τα λεγόμενα των δημοτικών αρχών η δημιουργία φυλακών είναι ο μόνος τρόπος για να μπει ρεύμα,νερό και να κατασκευαστεί δρόμος στον κάμπο του Αγγελοκαστρου, εξαγοράζοντας έτσι την οποιαδήποτε αντίδραση των κατοίκων και μαζί οποιαδήποτε συνείδηση για το τι πρεσβεύει μια φυλακή!
Την εποχή όπου οι εξουσιαστές κλείνουν σχολεία ,νοσοκομεία ,απολύουν εργαζομένους και μειώνουν μισθούς και συντάξεις(ανεβάζοντας τις δικες τους) ,χρήματα για την κατασκευή φυλακών περισσεύουν. Που αλλού όμως θα στοιβάξουν τους απόκληρους αυτής της κοινωνίας? Τους μετανάστες ,τους πολιτικούς κρατούμενους ,τους αντιδραστικούς ,’’αλήτες’’, όλους αυτούς που η αδικία ,η φτώχεια και η κρατική αδιαφορία οδήγησαν στην παρανομία,μιας και αυτοί αποτελούν την πλειοψηφία των φυλακισμενων ,αφού λίγες φορές και για τα μάτια του κόσμου έχουν οδηγηθεί πρεζεμπορες ,νταβατζηδες, άτομα της υψηλής κοινωνίας, κρατικοι δολοφόνοι, παρακρατικοί φασιστικών συμμοριών.
Πως είναι όμως να περιορίζεται η φυσική ελευθερία ενός ατόμου? (απόσπασμα από Φυλακές και Έγκλημα του Αλεξάντερ Μπεργκμαν)
Ένα άτομο στερείται την ελευθερία του, τα δικαιώματα και τη χαρά της ζωής˙ όλες οι φυσικές παρορμήσεις του, καλές και κακές, καταπιέζονται. Υπόκειται σε ταπεινώσεις και πειθαρχείται με σκληρές και συχνά απάνθρωπες μεθόδους και γενικά προσβάλλεται και κακοποιείται από επίσημα κτήνη τα οποία απεχθάνεται και μισεί. Ο νεαρός κρατούμενος, εντελώς ταλαιπωρημένος, φτάνει να αναθεματίζει για τη γέννησή του ,τη γυναίκα που τον γέννησε και όλους όσοι είναι υπεύθυνοι, στα μάτια του, για τη δυστυχία του. Αποκτηνώνεται από τη μεταχείριση που δέχεται και εξεγείρεται βλέποντας τον εαυτό του να εξαναγκάζεται να βρίσκεται στη φυλακή. Η ανίσχυρη οργή και πικρία του μετατρέπονται σε μίσος προς τους πάντες και τα πάντα, που η έντασή του αυξάνεται όσο περνούν τα χρόνια της δυστυχίας του. Η κοινωνία τον έχει κάνει φυσικό της εχθρό. Κανείς δεν είχε δείξει σ’ αυτόν καλοσύνη ή έλεος˙ θα είναι αμείλικτος με τον κόσμο.
Ύστερα αποφυλακίζεται. Οι πρώην φίλοι του τον απορρίπτουν˙ οι γνωστοί του πλέον δεν τον αναγνωρίζουν˙ η κοινωνία κουνά το δάχτυλο στον πρώην κατάδικο˙ αντιμετωπίζεται με χλευασμό, απέχθεια και περιφρόνηση˙ είναι δύσπιστος και προσβαλλόμενος. Δεν έχει λεφτά και δεν υπάρχει κάποιο φιλανθρωπικό ίδρυμα για την «ηθική λέπρα». Αναγνωρίζει στον εαυτό του τον Ισμαήλ της κοινωνίας, με τα χέρια όλων να στρέφονται εναντίον του και αυτός να στρέφει τα χέρια του εναντίον όλων των άλλων.
Ποιος είναι ο ρόλος ενός κτιρίου εγκλεισμού ,σε μια κοινωνία φυλακή?
Έχει πια περάσει η εποχή που φανταζόμασταν πως κλεισμένος μέσα σε τέσσερις τοίχους ο καταδικασμένος θα <<γινόταν καλυτερος>>, σήμερα πλέον λέμε πως οι ΦΥΛΑΚΕΣ είναι ΦΥΛΑΚΕΣ και τα ΚΕΛΙΑ είναι ΚΕΛΙΑ. Επίσης πως στόχος δεν είναι να τους σωφρονίσουμε αλλά να τους εξορίσουμε από τα σύνορα της κοινωνίας. Έτσι η φυλακή είναι ο ιδανικός θάνατος, αφού εξαλείφει μαζικά αυτούς που το ‘’δημοκρατικό προφίλ’’ των σύγχρονων εξουσιαστών δεν μπορεί να σκοτώσει με άλλον τρόπο.
Ναι, αλλά νοείται κοινωνία χωρίς φυλακές? Και τι θα γίνει με όσους διαπράττουν εγκλήματα?
Καμία ποσότητα ποινών δεν μπορεί να αποτρέψει το έγκλημα ,μέσα στις παρούσες συνθήκες ,εντος και εκτός φυλακων,εφοσον η λειτουργία αυτού του συστήματος οδηγεί τους ανθρώπους σε αυτές.
Προφανώς και σε αυτή την παράγραφο δεν θα αναφερθούμε στους μικροπαραβατες ,τους μετανάστες ,τους αγωνιστές, τις πόρνες και τους χρηστες ουσιων που αποτελούν και το συντριπτικό ποσοστό των έγκλειστων,αλλα για όσους έχουν διαπράξει ειδεχθή εγκλήματα.
Κατά αρχάς πρέπει να κατανοήσουμε τα αίτια της εγκληματικότητας όπου διαμορφώνονται ανάλογα με την κοινωνική πραγματικότητα ,την έλλειψη ευημερίας και εκπαίδευσης.Σε μια κοινωνία χωρίς εξουσιαστές ,με ισότητα,ελευθερία και ευημερία για όλους,είναι φυσικό και η εγκληματικότητα να αποτελεί σπάνια εκδήλωση αντικοινωνικής πράξης.Και σαν αντικοινωνική πράξη αναφερόμαστε σε εκείνες τις πράξεις που παραβιάζουν το δικαίωμα όλων για ισότητα εν ελευθερία και όχι το πλήθος των πράξεως που τιμωρεί ο ποινικός κώδικας για να προστατεύει τα συμφέροντα της εκαστοτε κυρίαρχης ελίτ, τιμωρώντας όποιον δεν πληροί της προδιαγραφές της και τους νόμους της, αφήνοντας ανοιχτα παράθυρα διαφυγής γι αυτη.
Μια αντιεξουσιαστικη κοινωνία που θα λειτουργεί με γενικές συνελεύσεις(στις γειτονιες,στην εργασία και όπου αλλού χρειάζεται να παρθούν συλλογικές αποφάσεις)πρέπει από μόνη της να εξαλείψει κάθε κοινωνική αιτία του εγκλήματος ,να καλλιεργηθεί ο αλληλοσεβασμός και να αναζητηθούν νέες εναλλακτικές λύσεις ,λαμβάνοντας υπ όψιν και θεωρώντας τους εγκληματίες αδέλφια μας που έχουν παρεκτραπεί ,ασθενείς που χρειάζονται στοργική θεραπεία .Αυτή η κοινωνία θα πρέπει να αμυνθεί από μόνη της σε τέτοια φαινόμενα, μέχρι την πλήρη εξάλειψη του εγκλήματος μέσα από την καλλιέργεια της παιδείας και του αλληλοσεβασμού, αλλιώς πάντα θα εμφανίζονται οι μπάτσοι ,οι δικαστές , οι κυβερνήσεις και όλα τα δεινά που φέρνουν μαζί τους.
Καταλαβαίνουμε πλέον πως οι φυλακές δεν είναι γεμάτες αιμοδιψείς δολοφόνους ,αλλά πως η ιδία καπιταλιστική κοινωνία νοσεί και η ασθένεια αυτή καλλιεργείται και πολλαπλασιάζεται μέσα από την εκμετάλλευση ,την αδικία και την ανισότητα.
Αντιεξουσιαστες-στριες απο Αγρινιο omnia sunt communia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου