Aναδημοσιευση απο το SPAMMER Δεν βλέπω τηλεόραση. Η αλήθεια είναι ότι κάποτε δεν προλάβαινα και ήθελα να βλέπω αλλά πλέον που προλαβαίνω δεν θέλω να βλέπω. Είχα πάντα δε την αίσθηση ως μικρό παιδί, ότι όλοι αυτοί οι κύριοι και κυρίες των ειδήσεων είναι σοβαροί και μορφωμένοι, με την άποψή τους ο καθένας, αλλά σεβαστοί. Ε, μαντέψτε. Έκανα λάθος...
Προχθές έκατσα και είδα κάποιες ειδήσεις. Δεν νομίζω ότι έχει σημασία ποιες... Δεν κατάφερα να τις δω μέχρι το τέλος γιατί ένα αίσθημα ντροπής από την κακογουστιά της σκηνοθεσίας τους με κυρίευσε. Εννοώ: ένα παράθυρο με έναν κεντρικό σχολιαστή και ένας άξονας γύρω του από άλλους σχολιαστές, προσεκτικά διαλεγμένους έτσι ώστε να προκαλείται...
...ένα χάος από φωνές και διαφωνίες.Μια τέτοια εικόνα ασκεί, είτε αυτοί οι ηλίθιοι το ξέρουν είτε όχι, μια τρομερή επιρροή στο πως θα αντιμετωπίσουν οι έτεροι ηλίθιοι που τους παρακολουθούν (εμείς) καθημερινές καταστάσεις. Δυστυχώς αυτό μου επιβεβαίωσε την θεωρία του Guy Debord περί κοινωνίας του θεάματος που ποτέ δεν ήθελα να πιστέψω. Οι ειδήσεις δεν είναι πλέον ενημέρωση, είναι ένα ακόμα σόου..... Το πλέον εξοργιστικό είναι ότι οι "πανελίστες" το ίδιο βράδυ και κάθε βράδυ μπορεί να πηγαίνουν σπίτι τους σκεπτόμενοι "Yeah, σήμερα φώναξα πιο πολύ από όλους τους άλλους, όλοι άκουσαν την δικιά μου γνώμη περισσότερο εξαιτίας των ντεσιμπέλ μου και τα αρχίδια μου θα πρέπει να στέκονται περήφανα μέσα στο παντελόνι μου."
Έτσι κοινωνικοποιούμαστε για να υπηρετήσουμε την δημοκρατία, μέσα από τα κανάλια που επιμελώς σερβίρουν σκουπίδια. Όσο εσείς τα καταναλώνετε τόσο θα συνεχίσουν να μένουν τα ίδια.Όσο επίσης τα μπλόγκ επιμένουμε να αναπαράγουμε "συζητήσεις" που έγιναν στην τηλεόραση ή να σχολιάζουμε την τηλεοπτική σφαίρα δεν κάνουμε τίποτα άλλο παρά να καθαγιάζουμε την παντοδυναμία της στην ενημέρωση. SPAMMER
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου