Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

«Είναι υγιές να είσαι βίαιος»


Ισορροπούν ανάμεσα στο πολιτικό και στο απολιτικό. Θεωρούν το θέατρο τον δικό τους χώρο πολιτικής δράσης. Οι τριαντάρηδες συγγραφείς της «Κατσαρίδας» Βασίλης Μαυρογεωργίου και Κώστας Γάκης επιστρέφουν με φόρα στη σκηνή και δημιουργούν ευκαιρίες για συνομηλίκους τους και νεοτέρους

Με κοινή καταγωγή την Ικαρία, ο ένας εκ πατρός και ο άλλος εκ μητρός, ο Βασίλης Μαυρογεωργίου  και ο Κώστας Γάκης, οι οποίοι γνωρίστηκαν ένα καλοκαίρι προ δεκαπενταετίας στο νησί, συνεχίζουν τους τεμνόμενους αλλά και παράλληλους βίους τους με σημείο εκκίνησης το θέατρο. Από την πρώτη ευκαιρία που τους έδωσε ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος στο Θέατρο του Νέου Κόσμου ως σήμερα, που εξακολουθούν να δουλεύουν (κυρίως) στον ίδιο χώρο, αυτό το ντουέτο των συγγραφέων, σκηνοθετών, ηθοποιών και μουσικών (ο Γάκης) έχει προσφέρει στη θεατρική καθημερινότητα έναν αέρα ανανέωσης. Φίλοι κολλητοί, ο Βασίλης και ο Κώστας διανύουν τα πρώτα-άντα της ζωής τους έχοντας συσσωρεύσει εμπειρίες και επιτυχίες....

Με δεδομένη τη διαρκή δημιουργική τους διάθεση και με μια «Κατσαρίδα» να αποτελεί το θεατρικό τους γούρι, μπαίνουν στη νέα θεατρική σεζόν με καινούργια έργα, νέες προτάσεις, φρέσκες σκέψεις και ένα εντυπωσιακό φινάλε- την άνοιξη, στη σκηνή του Βadminton, η «Κατσαρίδα» θα ρίξει την αυλαία της και οι δυο τους θα μοιραστούν και πάλι τους ρόλους που σφράγισαν την είσοδό τους στον χώρο, στις αρχές του 2000. Αν και τότε δεν ήξεραν ότι θα στραφούν στο θέατρο- «ο Κώστας είχε ήδη δείξει την αγάπη του για την κιθάρα» λέει ο Βασίλης και «ο Βασίλης είχε μεγαλύτερη σχέση με τη ζωγραφική και με μια γενικότερη εικαστικότητα» συμπληρώνει ο Κώστας-, φοίτησαν σε δραματικές σχολές και το σανίδι έγινε σπίτι τους.

Η σιωπή και οι μαύρες τρύπες
«Σκεφτόμουν πώς θα είναι να παίζουμε την “Κατσαρίδα” όταν γίνουμε 60 χρόνων» ξεκινά την κουβέντα ο Κώστας Γάκης ένα απόγευμα στο προαύλιο του «Νέου Κόσμου», που δεν προβληματίζεται διόλου για το μέγεθος της σκηνής και του θεάτρου που θα τους φιλοξενήσει την άνοιξη. «Απλώς πρέπει να απλώσεις αυτό που κάνεις και να αλλάξεις τους κώδικες.Οι βασικοί άξονες της ιστορίας μένουν ίδιοι,όπως και η διάθεση για επικοινωνία, η χαρά...». «Το αγαπάμε και οι δύο πολύ αυτό το έργο» συμπληρώνει ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, ο οποίος επισημαίνει ότι για εκείνον η εξέλιξη στο μέλλον «δεν έχει να κάνει με την εμπορική, την οικονομική ή την επαγγελματική έννοιααλλάμε τους νέους ή τον πειραματισμό, την επικοινωνία και τη σχέση μας με τους άλλους». Απολαμβάνουν άλλωστε τους μικρούς χώρους, την «τρυφερή» επαφή με το κοινό, αλλά γοητεύονται και από τα μεγάλα θέατρα...

Εφέτος ο καθένας τους γράφει και σκηνοθετεί το δικό του έργο, ενώ κατά τη διάρκεια της χρονιάς συνεργασίες και νέες δουλειές αναμένεται να ξεπηδήσουν: «Μπλεκόμαστε μεταξύ μας,μιλάμε,επηρεάζουμε ο ένας τον άλλον» συμφωνούν, ενώ ετοιμάζονται να μου μιλήσουν για τις παραστάσεις τους.

«Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με
πολλή φασαρία,όπου ο καθένας μπορούσε να λέει ό,τι θέλει» λέει ο Κώστας Γάκης, του οποίου η παράσταση μόλις έκανε πρεμιέρα. «Μας παρακινούσαν να είμαστε εκδηλωτικοί. Βγαίνοντας έξω συνειδητοποίησα ότι υπάρχει πολλή σιωπή και πολλές μαύρες τρύπες,πολλά θέματα για τα οποία δεν μιλάς, όπως το σεξ. Το “Δεν μιλάμε γι΄ αυτά” αποτελείται από θραύσματα,εικόνες,τραγούδια,μικρά μανιφέστα για το σεξ. Βγήκαμε στον δρόμο,μιλήσαμε με ανθρώπους επί ώρες,διαβάσαμε αρκετά και μετά,παρέα με τους τέσσερις νέους ηθοποιούς που κάνουμε την παράσταση,ξεδιπλώσαμε ο καθένας χωριστά,επί δύο μήνες και με πολύ άγριο και βάναυσο τρόπο, ό,τι θέλουμε να πούμε σχετικά με το θέμα...». Και αυτό ενοχλεί, σοκάρει; «Αυτές οι λέξεις δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιό μου.Σε κάθε παράσταση υπάρχουν τα σημεία συνάντησης και τριβής.Το σεξ προκαλείαντιδράσεις,αλλά για μας δεν είναι αυτός ο στόχος».

Στον αντίποδα, ο Βασίλης Μαυρογεωργίου προετοιμάζει τη δική του παράσταση με τίτλο «Η μεγάλη έκρηξη» που βασίζεται σε «βιωματικές ιστορίες από την περίοδο της αθωότητας,από την περίοδο που ένα παιδί θέλει να υπάρξει,να αποκτήσει ταυτότητα. Και έχει μέσα του ενέργεια την οποία διοχετεύει σε ρόλους- ιππότης,μουσικός,εραστής-μπας και καταφέρει να υπάρξει...».

Μήπως τελικά οι δυο τους φτιάχνουν ένα θέατρο μόνο για νέουςμια που νέοι είναι και οι ίδιοι; Και πώς θα αναπροσαρμοστούν στο μέλλον; «Ο,τι κάνουμε αυτή τη στιγμή,αν ψαχνόμαστε» απαντά ο Βασίλης «εύχομαι να το συνεχίσουμε και στο μέλλον,σπάζοντας τα όρια,κάνοντας κάτι πιο καινούργιο από το καινούργιο». «Αλλωστε» προσθέτει ο Κώστας «δεν είχα ποτέ κάτι από κάτω που να μου λέει τι κάνω.Μπαίνουμε στο θέατρο με άγνοια και χαρά και θέλουμε να ζήσουμε και να ανακαλύψουμε τη σκηνή.Δεν αισθάνομαι ότι απευθύνομαι μόνο σε νεανικό κοινό».
Με μια συναισθηματική προσέγγιση στη δουλειά τους και με μια αφοσίωση οι δυο τους πρόσθεσαν στην καθημερινότητά τους και έναν επιπλέον χώρο δουλειάς, στον Κεραμεικό, τον οποίο νοίκιασαν για να δουλεύουν με τις νεανικές ομάδες που έφτιαξαν με τελειοφοίτους ή αποφοίτους θεατρικών σχολών- το αποτέλεσμα θα φανεί στο Lοw Βudget Festival, στο θέατρο του Ιδρύματος Κακογιάννη. «Αν έχεις κάτι καλό να κάνεις,δεν χρειάζεσαι πολλά χρήματα. Εχει μια ζεστασιά όλο αυτό,μια χαρά...» συμφωνούν, όπως συμφωνούν ότι το θέατρο είναι πλέον τρόπος ζωής, ενώ μέσα από τον διάλογο με τους νέους (νεότερους) κερδίζουν πολλά...

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΩΧΗΜΕΝΟΙ

Συνειδητοποιημένοι και με απόψεις για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας,οι δύο τριαντάρηδες του θεάτρου αμφισβητούν τους πολιτικούς και τον λόγο τους και στέκονται δίπλα στα παιδιά που αντιδρούν:«Τελικά σήμερα είναι υγιές να είσαι βίαιος»λέει ο Κώστας Γάκης.

«Ομολογώ ότι με το ξέσπασμα του Δεκέμβρη ήμουν μάλλον χαρούμενοςαποδοκιμάζοντας φυσικά τις ακρότητες. Μακάρι να υπάρχει ένας κόσμος που αντιστέκεται.Προσωπικά ισορροπώ ανάμεσα στο πολιτίκ και στο απολιτίκ.

Οσο για τους πολιτικούς όρους,θα έλεγα ότι είναι πλέον παρωχημένοι.Πρέπει να βρουν έναν άλλον τρόπο να μιλήσουν.

Εμείς ευτυχώς έχουμε το θέατροκαι αυτό είναι μια άμεση μορφή πολιτικής δράσης». Από την πλευρά του,ο Βασίλης Μαυρογεωργίου πιστεύει ότι«υπάρχει πολύς φόβος- και η βία είναι μια έκφραση του φόβου απέναντι σε αυτό που συμβαίνει.Δεν νομίζω ότι τα νεότερα παιδιά εκφράζονται ελεύθερα.Η εποχή μας είναι μια εποχή επιβίωσης που φοράει το προσωπείο της σύγχρονης, όπως ήταν προ 15ετίας...Σήμερα βλέπω τα παιδιά που βγαίνουν στο θέατρο.Δεν έχουν πού να πάνε.Λείπει η καινούργια ιδέα.Ελπίζω στο μέλλον να σπάσει αυτό το θολό και σκοτεινό τοπίο»καταλήγουν με αισιοδοξία.

Θέατρο
του Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7 και Θαρύπου, Φιξ, τηλ. 210 9212.900.

«Δεν μιλάμε γι΄ αυτά» του Κώστα Γάκη (οι παραστάσεις άρχισαν)

«Η μεγάλη έκρηξη» του Βασίλη Μαυρογεωργίου (από 11 Νοεμβρίου)         
ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ        

tovima.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: