Ο σταυρός κατά κανόνα είναι ένα πολύτιμο κόσμημα.
Χρυσός ή ασημένιος, ενίοτε διακοσμημένος με πολύτιμους λίθους, κοσμεί τρυφερά μπούστα, που τους προσδίδει μια αθώα σεξουαλικότητα, που δεν πέρασε απαρατήρητη από τους ποιητές και τους τραγουδοποιούς. Εκτός από κόσμημα είναι και λειτουργικό σκεύος. Συχνά διακοσμεί τα χρυσοποίκιλτα άμφια των ιεραρχών μας και που συναγωνίζονται μεταξύ τους, για το ποιος σταυρός φέρει τα περισσότερα πολύτιμα πετράδια. Υπάρχουν και ο σταυροί έργα- τέχνης που η αξία τους είναι αμύθητη, όχι πάντοτε για τη δουλειά του καλλιτέχνη αλλά για τα πολύτιμα υλικά τους. Μια άλλη χρήση του σταυρού είναι ως εμβλήματος εξουσίας. Αλλος ο σταυρός του Πατριάρχη και άλλος ο σταυρός του Πάπα. Ακόμα, τον συναντούμε ως εθνικό σύμβολο στις σημαίες που υποδηλώνουν χριστιανικό κράτος. Την εποχή των Σταυροφοριών ήταν διακριτικό της στρατιωτικής στολής. Τίποτα από όλα αυτά δεν θυμίζει τι πραγματικά ήταν ο σταυρός. Αν είχαμε καταλάβει τι σημαίνει σταυρός, τότε στη θέα του θα παθαίναμε πανικό. Ο σταυρός είναι από τις πιο φρικτές μηχανές βασανισμού και θανάτου. Αμερικανοί ιατροδικαστές μελέτησαν τη λειτουργία αυτού του μηχανισμού, που μπορεί από μόνος του να βασανίζει το θύμα αρκετές μέρες, ανάλογα με την κράση του, μέχρι να έρθει ο θάνατος.
Ενα από τα ερωτήματα που απασχολούν τους ιστορικούς είναι για ποιον λόγο ο Χριστός θανατώθηκε με αυτό τον τρόπο, που ήταν μια ποινή που προβλεπόταν μόνο για ληστές και επαναστάτες. Και ο θεάνθρωπος δεν ήταν ούτε ζηλωτής (το βίαιο κίνημα των Παλαιστινίων εναντίον των Ρωμαίων κατακτητών) ούτε ληστής. Αλλά είχε διαπράξει ένα βίαιο αδίκημα. Είχε εκδιώξει με το φραγγέλιο τούς χρηματιστές της εποχής, δηλαδή τους κολλυβιστές, τους πλούσιους Εβραίους που είχαν εξουσιοδοτηθεί από τους Ρωμαίους να μετατρέπουν τα ντόπια νομίσματα σε ρωμαϊκά και τούμπαλιν...... Και όλα αυτά στον «οίκο του πατρός του» που είχε μετατραπεί σε τόπο εμπορίου, με τη συμμετοχή, με το αζημίωτο, και των αρχιερέων. Για κάποιους ιστορικούς αυτός ήταν ο λόγος του σταυρικού μαρτυρίου. Και μόνο οι Ρωμαίοι είχαν τέτοια εξουσία, μια και αυτοί διοικούσαν την Παλαιστίνη, και όχι οι τελούντες υπό κατοχήν Ιουδαίοι. Ο Ευαγγελιστής Μάρκος το 70 μ.Χ., που βρισκόταν στη Ρώμη, μεταφέρει την ευθύνη της σταύρωσης στους Εβραίους για πολιτικούς λόγους. Δεν ήθελε η νέα θρησκεία να ταυτιστεί με ανυπακοή και εξέγερση κατά της Ρώμης και «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι».
Μεγάλη Παρασκευή σήμερα, μεγάλος βασανισμός. Δεν θα μπορούσε η Ορθόδοξη Εκκλησία να ανακηρύξει αυτή τη μέρα διεθνή μέρα για την απαγόρευση των βασανιστηρίων; Ο ιδρυτής του Χριστιανισμού ήταν ένας άνθρωπος κρατούμενος και βασανίστηκε μέχρι θανάτου. Και για τους σχολαστικούς, πρέπει να σημειώσω πως η ανθρώπινη φύση του Χριστού βασανίστηκε. Ενα σώμα που πόνεσε το ίδιο, όπως και όλοι οι άλλοι θνητοί που πέρασαν από βασανιστήρια. Η θεϊκή φύση είναι πέρα από τα ανθρώπινα. Το Πατριαρχείο ή η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδας δεν θα μπορούσαν να πάρουν μια τέτοια πρωτοβουλία; Σήμερα, ύστερα από 2.010 χρόνια μετά τη γέννηση του Χριστού, τα βασανιστήρια είναι μια διαδεδομένη μέθοδος ανάκρισης σε περισσότερες από 100 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, Κίνας, Ινδίας κ.λπ.
Στις περισσότερες χώρες που γίνονται βασανιστήρια κυριαρχεί το χριστιανικό δόγμα. Και αυτό συμβαίνει συχνά με την κάλυψη της Εκκλησίας. Να μην πάμε στην Καθολική Λατινική Αμερική. Ας μείνουμε στην «Ελλάδα των Ελλήνων Χριστιανών». Ο προηγούμενος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος ο μακαριστός Χριστόδουλος, δεν ήταν γραμματέας της Ιεράς Συνόδου επί χούντας;
Δεν ήταν αυτός που ήταν υπεύθυνος για να παραλαμβάνει και να πρωτοκολλεί όλα τα υπομνήματα που λάβαινε και αυτός, μαζί με άλλους παραλήπτες στην Ευρώπη, για τους βασανισμούς της χούντας; Αλλά, σύμφωνα με δήλωσή του, δεν ήξερε τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου