"Μελαγχολία"

Καίτη Βασιλάκου    Θα επιτρέψω φέτος στη μελαγχολία μου

να εκδηλωθεί,

θα την αφήσω ελεύθερη να εκφραστεί

με όποιο τρόπο της αρέσει,

έτοιμα έχω τα ποτήρια μου με το φαρμάκι

και  σκέψεις ζοφερές υφαίνω

που όμορφα θα με τυλίξουν

στο σκοτεινό κουκούλι τους,

ο χρόνος θα κυλά στυφός

μέσα σε μιαν ατέλειωτη σιωπή,

μακριά, πολύ μακριά οι άλλοι

κι εγώ στο φοβερό μου κόσμο

με τα επικρεμάμενα μαχαίρια.

Ω, φέτος η μελαγχολία μου

θα δικαιωθεί,

είναι καιρός που την κρατώ φυλακισμένη,

θα της ανοίξω όλες τις πόρτες,

θα τη φουντώσω με τα εύφλεκτα υλικά μου,

σε μια τρανή γιορτή κατάθλιψης 

έχω αποφασίσει να δοθώ.

36 χρόνια φυλακή χωρίς καν αποδεικτικά!

1927, Ιταλία, στην καφκική καταδίκη του Γκράμσι ο φασίστας Εισαγγελέας ουρλιάζει ότι «πρέπει να σταματήσουμε να λειτουργεί ο εγκέφαλος αυτός για 20 χρόνια».
Σήμερα σχεδόν έναν αιώνα μετά, η αστική δικαιοσύνη δείχνει πάλι τις «εκλεκτικές της συγγένειες», με την απάνθρωπη -σε βαθμό εκδικητικότητας- καταδίκη του αναρχικού Μάριου Σεϊσίδη σε 36 χρόνια φυλάκιση, χωρίς αναστολή και αναγνώριση κανενός ελαφρυντικού. Χωρίς κανένα μάρτυρα κατηγορίας (!), χωρίς αποδεικτικά, μέσω μιας τρωτής διαδικασίας λήψης και πιστοποίησης γενετικού υλικού από «κάπου», ο Mάριος Σεϊσίδης αθωώθηκε για όλες τις κατηγορίες περί ληστειών και τη συγκρότηση οργάνωσης ξεπλύματος βρόμικου χρήματος, αλλά καταδικάστηκε για τη ληστεία στη Σόλωνος το 2006 και 3 απόπειρες ανθρωποκτονίας (εναντίον του φύλακα της τράπεζας και των 2 ειδικών φρουρών). Η επικήρυξή του, μαζί με το Σακκά, από τον Χρυσοχοΐδη το 2009 για 600.000 ευρώ, εντασσόταν στο απαραίτητο θέαμα αρένας που έστηνε το βαθύ κράτος πριν να πάρει το λαϊκό ψωμί με την καταιγίδα των μνημονίων.....

Ο Φυσικός Άνθρωπος

Ή αλλιώς το κατά Γιάννη Μακριδάκη Ευαγγέλιο, μια παραγγελία του Γιώργου Κουμεντάκη για την Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ, που παρουσιάστηκε στην παράσταση Ημέρες Λατρευτικής Μουσικής – Παραφράσεις Ιερών Κειμένων, στο ΚΠΙΣΝ, στις 4 και 5 Απριλίου 2017, ερμηνευμένο από την ηθοποιό Ράνια Οικονομίδου συνοδεία των αυτοσχεδιασμών στο πιάνο του Αντώνη Ανισέγκου:

Την νύχτα εκείνη ο Ιησούς και οι μαθητές Αυτού, εξόν του Ιούδα, μετέβησαν πέραν του χειμάρρου των Κέδρων και εισήλθαν εις τον ελαιώνα της Γεσθημανής όπως προσευχηθούν.
Τον τόπο εκείνον εγνώριζε ασφαλώς και ο Ιούδας, διότι είχαν μεταβεί πλείστες φορές εκεί μαζί με τον Ιησού. Κατέφθασε κατόπιν λοιπόν και ούτος εκεί, επικεφαλής πλήθους οργίλων Καταναλωτών τε και Δούλων του Συστήματος, εχόντων ανά χείρας δαυλούς, λύχνους, ξύλα και μάχαιρες, συνοδευόμενοι υπό πανόπλων Στρατιωτών και Φρουρών, οίτινες είχαν διαθέσει εις αυτόν οι Τραπεζίτες, οι Επενδυτές και οι Άρχοντες. Ο Ιησούς, ειδών τότε τον όχλο αυτόν, προχώρησε και ρώτησε αυτούς: «Τίνα ζητείτε;». «Τον Ιησού τον Ναζωραίο» του απεκρίθησαν. Και είπεν τότε ο Ιησούς: «Εγώ είμαι».
Την αυτήν στιγμή ο Ιούδας, όστις είχε λάβει υπό του Κεντρικού Τραπεζίτου τριάκοντα αργύρια ίνα προδώσει τον Ιησού, πλησίασε, χαιρέτισε και ησπάσθη Αυτόν.....

6 Απρίλη: αντίσταση, ανατροπή κι αγώνας για να τσακίσουμε παλιά και νέα μνημόνια!

6 ΑΠΡΙΛΗ: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓIΑ NA ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ!

 ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΣΚΛΑΒΙΑ ΕΕ-ΔΝΤ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

 

Καμιά Ανάσταση δεν μπορούν να αναμένουν οι εργαζόμενοι και ο λαός από τις «διαπραγματεύσεις» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με ΕΕ και ΔΝΤ για τη δεύτερη αξιολόγηση. Αυτοί ήδη τα έχουν πει και τα έχουν συμφωνήσει: μείωση του αφορολόγητου κάτω από τις 6.000 ευρώ και νέα σφαγή σε μισθούς και συντάξεις, πρωτογενή πλεονάσματα αφαίμαξης του λαού, ξεπούλημα της ΔΕΗ, του ΟΛΘ και του νερού, πάγωμα των προσλήψεων, περαιτέρω περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων, επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας.

 

Με την εργοδοτική ΓΣΕΕ και την συμβιβασμένη ΑΔΕΔΥ να περιμένουν να έρθουν τα μέτρα στην Βουλή για να βγάλουν την υποχρέωση με μια 24ωρη απεργία, η μόνη ελπίδα βρίσκεται στην οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα από σωματεία, ομοσπονδίες και επιτροπές αγώνα σε χώρους δουλειάς προκειμένου να μην περάσουν τα νέα μέτρα και να ανατραπεί η βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου, της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ....

"Κατέβηκαν ξανά τα μαύρα σύννεφα..."

Καίτη Βασιλάκου      Κατέβηκαν ξανά τα μαύρα σύννεφα,

φόβος απλώθηκε στην πολιτεία,

ο Θάνατος καβάλα στο άλογό του

βαρύθυμος περνά

κι οι δρόμοι άδειασαν.

Ακούγονται τα πέταλα του αλόγου του,

όπως χτυπούν τις πλάκες,

ήχος τρομαχτικός,

αναστενάζει Αυτός

και ακονίζει το δρεπάνι του.

Ένας πατέρας τραβάει τα μαλλιά του,

πιο πέρα μια γυναίκα

παραδίνεται χωρίς αντίσταση

κι ένα παιδί ανύποπτο κοιτάζει.

Απόλυτη σιωπή στην πολιτεία,

παράθυρα κλειστά

και τα λουλούδια στα μπαλκόνια

αδιάφορα αναδίνουν

το μεθυστικό τους άρωμα.

Άνοιξη,

σταυρωθείτε οι άνθρωποι.

Αιρετικός

Στίχοι: Έκτωρ Κουφοντίνας
Μουσική: Georges Brassens
Τραγούδι: Έκτωρ Κουφοντίνας

Στο χωριό μου δε μου μιλούν,
έχουν όλοι κάτι να πουν.
Κάτι για μένα τον αιρετικό,
πως για παράδειγμα δεν κοινωνώ.
Δεν ψηφίζω κάποιον ούτε και θέλω,
άλλο τους νενέκους να κυβερνάνε.

Ο λαός τους ξέρει καλά,
χρόνια κρατά αυτή η ομερτά.
Κι αν ρωτήσεις κάθε φτωχό,
δεν θα σου πει «καλό το ευρώ».
Η συμμορία των βουλευτών.
Μάτι το μάτι των κορακιών!...

«Το άγνωστο κορίτσι»

της Μαριάννας Τζιαντζή
Η Ζενί, μια όμορφη γιατρός γύρω στα 30, είναι ο κεντρικός χαρακτήρας στο «Άγνωστο κορίτσι», την όγδοη και μια από τις ωραιότερες ταινίες των αδελφών Νταρντέν. Η Ζενί φαίνεται από πρώτη ματιά μάλλον άχρωμη: χαμηλών τόνων, λιγόλογη, διόλου φιλάρεσκη, τυπική, ευσυνείδητη. Ένα τυχαίο γεγονός θα αλλάξει τη ζωή της. Κι αυτό το γεγονός είναι κάτι που δεν έκανε: δεν άνοιξε την πόρτα της όταν της χτύπησε κάποιος άγνωστος.
Η Ζενί, την οποία υποδύεται έξοχα η Αντέλ Ενέλ, εργάζεται σε ένα συνοικιακό ιατρείο του ΕΣΥ σε μια βιομηχανική πόλη του Βελγίου κοντά στη Λιέγη. Έχει εδώ και ώρα τελειώσει τη βάρδια της, είναι ξεθεωμένη κι έτσι δεν ανοίγει την πόρα του ιατρείου της ξέροντας ότι με τόση κούραση δεν θα μπορούσε να κάνει σωστή διάγνωση. Δεν είναι κάτι που το συνηθίζει, αφού αργότερα τη βλέπουμε να σηκώνεται από το κρεβάτι της μες στη νύχτα για μια κατ’ οίκον επίσκεψη.
Την άλλη μέρα μαθαίνει από την αστυνομία ότι αυτός που χτύπησε την πόρτα της δεν ήταν κάποιος ασθενής, αλλά μια νεαρή Αφρικανή σε κατάσταση υστερίας, όπως έδειξε η κάμερα ασφαλείας του ιατρείου. Το πτώμα της βρέθηκε πάνω σε έναν τσιμεντένιο ογκόλιθο στην όχθη του ποταμού Μεύση απέναντι από το ιατρείο....

Ένας λαός στο Survivor

Μια 17χρονη λιποθύμησε γιατί δεν είχε φάει. Όχι δεν έπαιζε στο τηλε-ριάλιτι Survivor. Ήταν μαθήτρια στην Πάτρα και είχε τρεις μέρες να φάει κανονικά. Η οικογένειά της μαστίζεται από ανεργία και φτώχεια. Δεν είναι η μόνη. Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες ζουν στο κοινωνικό λυκόφως, κόβουν από το φαΐ, τη θέρμανση, το ρεύμα. Ένας λαός φυλακισμένος στο μνημονιακό Survivor.
Την ίδια ώρα το τηλεοπτικό Survivor του Σκάι (του φανατικού υποστηρικτή των μνημονίων), που «πουλά» την επιβίωση σε ακραίες συνθήκες πείνας, σωματικών δοκιμασιών και οξύτατου ανταγωνισμού σπάει τα ρεκόρ τηλεθέασης. Αφού δεν έχει άρτο, πάρτε θεάματα… Αφού μας έκαναν να συνηθίσουμε την εξαθλίωση, την εργασιακή ζούγκλα, τη λογική επιβίωσης σε βάρος των συναδέλφων και των άλλων, έρχεται ένα τηλεοπτικό σόου να μετατρέψει την πείνα και τη λογική «ο θάνατός σου, η ζωή μου» σε διασκέδαση, σε cool κατάσταση. Όχι, ο εξευτελισμός δεν είναι cool. Είναι ντροπή!              ΠΡΙΝ

Όλα για καλό

Οι εκδόσεις της Εστίας ανακοινώνουν με χαρά την κυκλοφορία ενός νέου τίτλου στη σειρά 
«Σύγχρονη Ελληνική Πεζογραφία»
 Γιάννης Μακριδάκης
Όλα για καλό
 Μυθιστόρημα                   

Γιάννης Μακριδάκης

Σκουριές, 13 Μάρτη: Μπορεί να χωρέσει ένα ολόκληρο χωριό σε μια αίθουσα δικαστηρίου;

• Την Δευτέρα 13 Μαρτίου στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης η αστυνομία και το δικαστικό σύστημα θα προσπαθήσουν να χωρέσουν ένα ολόκληρο χωριό μέσα σε μια δικαστική αίθουσα. Εκτιμάται ότι από αυτό θα προκύψουν διάφορα προβλήματα όπως:

• Πως θα ξεχωρίζουν οι δικαστές τους ενόχους μέσα σε τόσο κόσμο;
• Πως θα επιβάλουν ποινές σε κατηγορητήρια που είναι πανομοιότυπα λες και έχουν βγει με καρμπόν;
• Πως θα στοιχειοθετήσουν ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση όταν οι αρχηγοί είναι γιαγιάδες και παιδιά;
• Πόσες «πίτσες» και «μπύρες» παραγγείλανε οι κάτοικοι μέχρι να καταλάβουν οι διωκτικές αρχές ότι αυτές οι λέξεις είναι συνθηματικά που καλύπτουν εγκληματικές πράξεις;
• Πόσα κιλά χρυσό πρέπει να τοποθετηθούν στη ζυγαριά που κρατάει το άγαλμα της δικαιοσύνης για να καταδικάσει κάποιους ανθρώπους που αγωνίζονται να μην καταστραφεί ο τόπος τους;

Κάθε σπίτι κι ένα διωκόμενο, κάθε οικογένεια κι έναν «τρομοκράτη».....

Πληθωρισμένες λέξεις

του Θανάση Σκαμνάκη
Ο μοντερνισμός στη λογοτεχνία, όπως εκφράστηκε στις κορυφαίες εκδηλώσεις του, από τον Τζόυς, το Ρίλκε, τον Έλιοτ…, αποτέλεσε μια απεγνωσμένη κριτική στην αστική παρακμή, κυρίως μετά τον Πρώτο μεγάλο πόλεμο, μαζί με μια νοσταλγία κάποιου εξιδανικευμένου παρελθόντος. Μετά το Δεύτερο πόλεμο, το φαινόμενο επαναλήφθηκε με τόσο πιο δραματικό τρόπο, όσο πιο δραματικός και εξοντωτικός ήταν και ο προηγηθείς πόλεμος. Αναρωτήθηκαν, τότε, μεγάλοι δημιουργοί, με ποιό τρόπο μπορούν να εκφράσουν τη βαρβαρότητα και την αποξένωση. Αυτή που προηγήθηκε του πολέμου κι αυτή που ακολούθησε. Την ώρα που η Ευρώπη ξανάχτιζε τις πόλεις της πέτρα-πέτρα, εκείνοι αναζητούσαν να στήσουν το νέο ευρωπαϊκό οικοδόμημα των λέξεων και των εικόνων. Τα υλικά όμως....

Πολιτική πρόταση της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

H ΑΝΤΑΡΣΥΑ διαπιστώνει ότι σήμερα, παρά τις αναγνωρισμένες και σεβαστές διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις δυνάμεις που κινούνται σε αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική, αντιΕΕ κατεύθυνση, και τις ευρύτερες δυνάμεις ανατροπής, που απορρίπτουν τις λογικές «φιλολαϊκής» διαχείρισης του καπιταλισμού, είναι αναγκαίο, ώριμο και ρεαλιστικό να υπάρξει τουλάχιστον ένας κοινός συνολικός πολιτικός βηματισμός με ανοικτή την δυνατότητα της πολιτικής συνεργασίας.
Για το λόγο αυτό διατυπώνουμε την πολιτική αυτή πρόταση για τον κοινό πολιτικό βηματισμό και την πολιτική συνεργασία

(Λεπτομέρειες για το σε ποιους απευθύνεται η πρόταση και πρόσκληση προς τις ΤΕ και ΚΕ να την συζητήσουν στην απόφαση του ΠΣΟ που είναι εδώ: http://antarsya.gr/node/4146)                    
Πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ, ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ, ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ, ΑΝΤΙ-ΕΕ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
  
Διαβάστε τη Εδώ:   http://antarsya.gr/node/4147

Στη Γη Της Επαγγελίας

του Κώστα Λουλουδάκη (Ιουλιανού)  Το 2016 ήταν η πιο θανατηφόρα χρονιά της τελευταίας δεκαετίας για τους ανήλικους Παλαιστίνιους, στα κατεχόμενα εδάφη της Δυτικής Όχθης. Τουλάχιστον 32 Παλαιστίνιοι, κάτω των 18 ετών, έχασαν τη ζωή τους από σφαίρες των ισραηλινών δυνάμεων. Τα στοιχεία δημοσίευσε η οργάνωση «Defense for Children».

Όταν διαβάσαμε την παραπάνω είδηση στο μυαλό μας ήρθαν τα λόγια του Ισραηλινού ποιητή Haim Gouri ο οποίος το 1960 έγραψε: «Κάθε ισραηλινός γεννιέται με ένα μαχαίρι που τον ίδιο θα σφάξει (…) Αυτό το χώμα δεν ξεδιψά και πάντα ζητά περισσοτέρους τάφους και φέρετρα για τάφους».

Η φρικαλεότητα που περιγράφει η «Defense for Children» δεν είναι η πιο θανατηφόρα αλλά είναι μια ακόμα συνέχεια της ιστορίας τρόμου της Παλαιστίνης....

Αποχαιρετισμός (στα όπλα) από Ομπάμα

Την τελευταία εβδομάδα ο Ομπάμα έσπευσε να διευρύνει τις δυνατότητες παρακολούθησης της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (NSA). Με τους νέους κανονισμούς, η NSA θα μπορεί να μοιράζεται με άλλες 16 υπηρεσίες τεράστιους όγκους ανεπεξέργαστων πληροφοριών που συλλέγει σε ολόκληρο τον πλανήτη.
του Άρη Χατζηστεφάνου-ΠΡΙΝ
Πόσα ψέματα μπορείς να χωρέσεις σε μια αποχαιρετιστήρια ομιλία; Αν είσαι ο Αμερικανός πρόεδρος που κέρδισε Νόμπελ ειρήνης ενώ κατάφερε μόνο στον τελευταίο χρόνο της θητείας του να βομβαρδίζει ταυτόχρονα επτά χώρες, ρίχνοντας 48.819 βόμβες (περίπου 2,7 βόμβες ανά ώρα) τότε η απάντηση είναι… πολλά ψέματα. Με μουσική υπόκρουση τους U2 (ένα είδος τροβαδούρων των σύγχρονων ηγεμόνων), ο Ομπάμα επιχείρησε να παρουσιάσει μια ψευδή εικόνα ευημερίας και ασφάλειας για τους Αμερικανούς πολίτες και την εθνική οικονομία. Παρέλειψε φυσικά να σημειώσει ότι για πρώτη φορά την τελευταία 25ετία μειώθηκε το προσδόκιμο ζωής των Αμερικανών πολιτών ενώ η αμερικανική νεολαία βλέπει τα εισοδήματά της να συρρικνώνονται. Οι μόνοι δείκτες που...

Χιονιάς και αποκτήνωση

Δυστυχώς δεν είναι κυβέρνηση γελοίων, ούτε κράτος ανίκανων. Δυστυχώς είναι κυβέρνηση υποκριτών και κράτος τελειωμένων. Αποκτηνωμένων από τον καταναλωτικό καπιταλισμό, που κατακρεουργούν αδίστακτα στον βωμό του ευρώ τα πάντα, από το φυσικό κεφάλαιο και τους πόρους της πατρίδας τους μέχρι μια χούφτα μετανάστες και πρόσφυγες, που έφτασαν εδώ και ζήτησαν καταφύγιο στη δύσκολή τους ώρα.   του Γιάννη Μακριδάκη 
Πενήντα χιλιάδες πρόσφυγες σημαίνει φυσικά 5 άτομα για κάθε 1.000 ιθαγενείς. Παρόλα αυτά κραυγάζουν οι αποκτηνωμένοι πως έχουμε γεμίσει αλλοδαπούς και οι υποκριτές πως κάνουν ό,τι μπορούν για να τους φιλοξενούν υπό συνθήκες ανθρώπινες αλλά δεν είναι δυνατόν να γίνει αυτό για όλους. Τα εκατομμύρια των ευρώ που ήρθαν, και έρχονται ακόμη, από την Ευρώπη για τον σκοπό αυτό τα λυμαίνονται οι ίδιοι που φωνάζουν να διώξουνε τους πρόσφυγες και οι ίδιοι που ψεύδονται πως κάνουνε ό,τι μπορούν για την αξιοπρεπή και ασφαλή φιλοξενία αυτών. Την ίδια ώρα άνθρωποι ζουν μες στον πάγο, σκεπασμένοι με χιόνι στην ύπαιθρο, λόγω της αποκτήνωσης των κοινωνιών και της υποκρισίας των κυβερνώντων. Επίσης παιδιά μένουν χωρίς σχολείο λόγω των ρατσιστών που θέτουν θέματα υγείας των αποστειρωμένων τέκνων τους, την ίδια ώρα που και ο πιο ηλίθιος καταλαβαίνει ότι αν υπάρχει παιδί ανεμβολίαστο, αυτό είναι που κινδυνεύει και όχι τα εμβολιασμένα. Αντιδρούν λοιπόν δραστήριοι κρετίνοι να μην πάνε τα παιδιά των προσφύγων στο σχολείο, να μην συναναστραφούν με τα δικά τους παιδιά, να μην κοινωνικοποιηθούν, να παραμείνουν αποκλεισμένα, να ζήσουν στο περιθώριο, να γκετοποιηθούν, να γεννηθεί μέσα τους ο τρομοκράτης που θα σφάξει, θα σκοτώσει, θα λιώσει σε λίγα χρόνια την κοινωνία αυτή που τα άφησε στην άκρη της....

ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ

του Γιάννη Μακριδάκη
Την παρούσα ιστορική περίοδο της ανθρωπότητας συμβαίνει ένα τεράστιο κύμα μετανάστευσης, κατά το οποίο οι άνθρωποι μετακινούνται κατά εκατομμύρια είτε εξαιτίας της διαχρονικής φτωχοποίησης λόγω εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων των τόπων τους από τους αποικιοκράτες του καταναλωτικού καπιταλισμού, είτε εξαιτίας πολέμων με παραδοσιακά όπλα ή με σύγχρονα εναλλακτικά, δηλαδή μεταρρυθμίσεις και μνημόνια νεοπτωχοποίησης για την άμεση μελλοντική εκποίηση και τον έλεγχο των φυσικών πόρων και του πλούτου των πατρίδων τους. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι όλοι ανεξαιρέτως οι μετανάστες και πρόσφυγες κατευθύνονται φυσικά προς εκείνες ακριβώς τις χώρες που τους έχουν καταστρέψει τις πατρίδες και τις ζωές τους. Παρατηρώντας αυτή την ιστορική πραγματικότητα, λοιπόν, δεν είναι ....

«Καλή χρονιά», είπες;

Νίκος Μπογιόπουλος  «Καλή χρονιά». Μια ευχή, μια φράση που ακούγεται και φέτος εκατομμύρια φορές. Αλλά όλοι το ξέρουμε. Λίγοι, πια, την εννοούν. Ελάχιστοι την πιστεύουν. Ποτέ άλλοτε τόσα εκατομμύρια άνθρωποι δεν έβαλαν τόσες φορές στο στόμα τους μια φράση που δεν την πιστεύουν. Παλιά ήταν η ελπίδα που σε έκανε να μοιράζεσαι την ευχή με τους άλλους. Τώρα είναι η προσπάθεια μέσω της ευχής να βρεις την ελπίδα. Να υποδυθείς πως πιστεύεις ότι κάπου – δεν μπορεί – θα υπάρχει…
   Οι ταγοί μας – πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε – σε μεγάλο βαθμό το κατάφεραν: Σκότωσαν την ελπίδα. Μοιάζουμε όλο και περισσότερο με την πιο καταθλιπτική εκδοχή της «Πανούκλας» του Καμύ. Το χειρότερο – έγραφε – δεν είναι η Πανούκλα. Το χειρότερο είναι να συνηθίσεις την Πανούκλα. Το χειρότερο δεν είναι η δυστυχία, η απελπισία. Το χειρότερο είναι να συνηθίσεις την απελπισία…
   Φυσικά, μέσα στην καταχνιά, ο Τσίπρας, ο Μητσοτάκης, οι δορυφόροι και οι παραποταμίσιοι τους, παρά τις έγνοιες τους το τήρησαν το έθιμο. Στις ευχές τους για το νέο έτος μας το υποσχέθηκαν όλοι μαζί: Το 2017 θα δούμε φως στην άκρη του τούνελ…

Ένας χρόνος

Αννίτα  Λουδάρου   Στη πλάκα ενός ρολογιού οι δείκτες γυρίζουν κυκλικά.  Οι αστρολόγοι λένε πως ο μοναδικός αστερισμός που σχηματίζουν οι πλανήτες τη στιγμή της γέννησης του κάθε ανθρώπου είναι το διαρκές θέμα της ζωής του, είναι αυτό που καθορίζει την διαδρομή της ζωής του. Μοιρολατρικό μου φαίνεται αυτό. 

      Το κοριτσάκι με τα σπίρτα δεν είναι παραμύθι , αυτό πιστεύω. Είναι μια ιστορία απολύτως αληθινή . Πρώτο  σπίρτο και ο παράφορος έρωτας σου εμφανίζεται στο λεπτό σε αστροδευτερόλεπτα όμως χάνεται και μένεις εσύ και το  κενό. Δεύτερο σπίρτο και ντύνεσαι μαλάματα , παλεύεις , χτίζεις σπίτια , αγοράζεις τραπεζαρία, κρεβατοκάμαρα με ορμή όμως σε συμπαντοδευτερόλεπτα χάνονται κάτω από σκόνη στο πρώτο σεισμό. Τρίτο σπίρτο στο νοσοκομείο αντί για ανυπόμονες νοσοκόμες βλέπεις να υπάρχουν  άγγελοι  . Το σπίρτο όμως σβήνει σε απειροδευτερόλεπτα και εσύ έχεις χτυπηθεί αμείληκτα από την ίδια αρρώστια.  Στη πλάκα ενός  ρολογιού οι δείκτες γυρίζουν κυκλικά , ακριβώς όπως και η αυταπάτη.... 

"Λόγω εορτών"

 Καίτη Βασιλάκου     Λόγω εορτών

η θλίψη θα σιγήσει

το αίμα θα πήξει

θα κλείσουν οι πληγές προσωρινά.

Εξάλλου έχουμε μπροστά μας

όλον τον καιρό

για τις καινούργιες συμφορές

που ήδη το μέλλον ετοιμάζει.

Αδημονεί το νέον έτος.

Θα το καλωσορίσουμε  εμείς

με ευχές, με ξόρκια και πυροτεχνήματα.

Αλλά εκείνο ξέρει τη δουλειά του.

Γι’ αυτό χαμογελά

κρυφά από μας.

«…κι εκεί καθώς θα μιλάμε θα ‘ρθεί συντροφιά κι ο Χριστός»

Tου Νικου Μπογιοπουλου  Αν χρειάζεται μια ημέρα για να κρατηθεί η ελπίδα, ας είναι αυτή η ημέρα τα Χριστούγεννα. Ας αποδεχτούμε αυτή τη μικρή σύμβαση. Δεν χάλασε πια και ο κόσμος.
    Αν πρέπει να υπάρχει μια μέρα που συμβολίζει την αλληλεγγύη, τη στοργή, τη φιλία, την προσμονή για ένα καλύτερο αύριο, την αγάπη, αν πρέπει να υπάρχει μια μέρα που την αποζητάμε για επιστρέψουμε στις «μυρωδιές» από το σπίτι της γιαγιάς, αν χρειάζεται μια μέρα για να δούμε τον κόσμο με τα μάτια των παιδιών, ας είναι η μέρα των Χριστουγέννων.
    Όμως, την αποδοχή αυτής της σύμβασης, οι Αννες και Καιάφες μην κάνουν το λάθος να την εκλαμβάνουν σαν να ήταν κάποια «άνευ όρων παράδοσή μας»....

Μνημονίων Οδύσσεια

του Γιάννη Μακριδάκη
Έξι χρόνια, εφτά μήνες και είκοσι μέρες μας πήρε για να πάμε από το Καστελόριζο ως τη Νίσυρο. 23 Απριλίου 2010 έγραφε το ημερολόγιο όταν λύσαμε κάβους και 13 Δεκεμβρίου 2016 όταν φτάσαμε.
Τότε είχαμε σαλπάρει για Ιθάκη βέβαια. Αυτόν τουλάχιστον τον στόχο είχε θέσει ο καπετάνιος Παπανδρέου, σαν κάλεσε τα ρυμουλκά και τους πιλότους προς βοήθεια του σκάφους μας, αλλά μετά από έξι και βάλε χρόνια ταξιδιού, τέσσερις καπετάνιους, πεντέξι αλλαγές στη γέφυρα, τρία μνημόνια ρυμούλκησης και μια απόπειρα στάσης των στοιβαγμένων μες στο αμπάρι, που καταπνίγηκε στο άψε σβήσε ύπουλα από το πλήρωμα και τους "μένουμε άλφα θέση", βρισκόμαστε να πλέουμε ακυβέρνητοι, όλο και πιο δεξιά σαν με σπασμένο μπούσουλα, εντός των χωρικών υδάτων της Δωδεκανήσου ακόμα και να ακούμε τον καπετάνιο Τσίπρα να αποκαλεί ανόητους τους πιλότους.....

Ο χρόνος είναι κρίμα

Γιάννης Μακριδάκης   Όλα είναι σχετικά. Ιδίως ο χρόνος. Άμα επισκεφτεί κανείς ένα νεκροταφείο στην Τουρκία, θα καταλάβει με τρόπο πολύ εντυπωσιακό την σχετικότητα αυτή. Θα δει μνήματα ανθρώπων που αναγράφουν ότι ο νεκρός είχε γεννηθεί π.χ. το 1225 και απεβίωσε το 1927, ήτοι σε ηλικία 702 ετών. Αυτό συμβαίνει με όλους όσους πέθαναν λίγο μετά τη δημιουργία του κεμαλικού κράτους (1924), οι οποίοι φυσικά είχαν γεννηθεί πρωτύτερα, οπότε η χρονολογία της γέννησής τους αναγράφεται στο μνήμα τους με βάση το έτος της Εγίρας, δηλαδή με το αραβικό ημερολόγιο, αλλά ο θάνατός τους με το ημερολόγιο του σύγχρονου τουρκικού κράτους και της Ευρώπης, οπότε κάθε νεκρός φαίνεται ότι έζησε 622 χρόνια περισσότερα από την βιολογική του ηλικία.....

Διεθνισμός, αυταπάρνηση και έμπρακτη αλληλεγγύη

Η πραγματική σημασία και κληρονομιά της επαναστατημένης Κούβας

Κώστας Γούσης, Γιώργος Μιχαηλίδης

Σε έναν ιστορικό λόγο του τo 1987 για τα 20 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα, ο Φιντέλ Κάστρο είχε κλείσει με τα λόγια του Χοσέ Μαρτί: «Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι χωρίς αξιοπρέπεια, υπάρχουν όμως και άνθρωποι που σηκώνουν στις πλάτες τους την αξιοπρέπεια πολλών ανθρώπων!». Αυτό ο φόρος τιμής του Φιντέλ προς τον Τσε αποδίδεται αυτές τις μέρες στον ίδιο τον Φιντέλ από τη μια άκρη του πλανήτη μέχρι την άλλη, από το αντιφασιστικό Ντονμπάς και τη Ροζάβα, μέχρι το Νεπάλ, το Αλγέρι και την κοιλιά του θεριού, τις ΗΠΑ.
Το κίνημα “Black Lives Matter”, που γεννήθηκε ως απάντηση....

Μια προαναγγελθείσα δικαστική απόφαση

Tου Προκόπη Μπίχτα

“…και τότε οι άνθρωποι κοίταζαν τα γουρούνια και τα γουρούνια τους ανθρώπους και κανένας δεν ήξερε ποιοί ήταν οι άνθρωποι και ποιά τα γουρούνια.”

Τζώρτζ Όργουελ «Η φάρμα των ζώων»

Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης δεν είναι στον παράδεισο. Δεν ξεκίνησε κανένα ταξίδι. Δεν τον νοιάζει αν το χώμα που τον σκεπάζει είναι ελαφρύ ή βαρύ. Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης είναι νεκρός.

Νεκρός, δολοφονημένος από μια ολόκληρη κοινωνία.

Οι συμφοιτητές του που τον βασάνιζαν και τον οδήγησαν στην «αυτοκτονία», οι άλλοι συμφοιτητές του που αδιαφόρησαν, οι «δάσκαλοι» που «δεν ήξεραν», ο διευθυντής που, πιθανότατα, υπάκουε στα κελεύσματα του πολιτικού και υποστηρίζει ότι «έχει ήσυχη τη συνείδησή του», ο ίδιος ο πολιτικός που εξυπηρετούσε τους πελάτες του δεν είναι παρά προσωποποιήσεις μιας διεφθαρμένης, σάπιας κοινωνίας.....

Βόρεια Ντακότα - ΗΠΑ: Νίκη των Ινδιάνων και των κινημάτων!

Σχεδόν έξι μήνες ανυποχώρητης αντίστασης, συγκρούσεων με τις δυνάμεις καταστολής (αστυνομία και πολιτοφυλακή), ξυλοδαρμών, απειλών, ρίψεων νερού και πλαστικών σφαιρών, οι Ινδιάνοι της Ντακότα των ΗΠΑ, στο πλάι των οποίων στάθηκαν αλληλέγγυα και πάλεψαν μαζί τους κινήματα και συλλογικότητες, απέδειξαν με τον καλύτερο τρόπο, πως χαμένοι είναι μόνο οι αγώνες που δεν δίνονται: Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση υποχώρησε μπροστά στο εντυπωσιακό και συνεχώς αυξανόμενο κύμα διαμαρτυρίας και ο απερχόμενος πρόεδρος Ομπάμα έδωσε εντολή να σταματήσει η κατασκευή του πετρελαιαγωγού στη περιοχή της φυλής των Standing Rock Σιου και να μην περάσει κάτω από την λίμνη Oahe στη Βόρεια Ντακότα, η οποία αποτελεί ιερό τόπο για τους Ινδιάνους, αλλά θα απειλούνταν και με περιβαλλοντική καταστροφή από την συνέχιση του έργου....