Ένας χρόνος

Αννίτα  Λουδάρου   Στη πλάκα ενός ρολογιού οι δείκτες γυρίζουν κυκλικά.  Οι αστρολόγοι λένε πως ο μοναδικός αστερισμός που σχηματίζουν οι πλανήτες τη στιγμή της γέννησης του κάθε ανθρώπου είναι το διαρκές θέμα της ζωής του, είναι αυτό που καθορίζει την διαδρομή της ζωής του. Μοιρολατρικό μου φαίνεται αυτό. 

      Το κοριτσάκι με τα σπίρτα δεν είναι παραμύθι , αυτό πιστεύω. Είναι μια ιστορία απολύτως αληθινή . Πρώτο  σπίρτο και ο παράφορος έρωτας σου εμφανίζεται στο λεπτό σε αστροδευτερόλεπτα όμως χάνεται και μένεις εσύ και το  κενό. Δεύτερο σπίρτο και ντύνεσαι μαλάματα , παλεύεις , χτίζεις σπίτια , αγοράζεις τραπεζαρία, κρεβατοκάμαρα με ορμή όμως σε συμπαντοδευτερόλεπτα χάνονται κάτω από σκόνη στο πρώτο σεισμό. Τρίτο σπίρτο στο νοσοκομείο αντί για ανυπόμονες νοσοκόμες βλέπεις να υπάρχουν  άγγελοι  . Το σπίρτο όμως σβήνει σε απειροδευτερόλεπτα και εσύ έχεις χτυπηθεί αμείληκτα από την ίδια αρρώστια.  Στη πλάκα ενός  ρολογιού οι δείκτες γυρίζουν κυκλικά , ακριβώς όπως και η αυταπάτη.... 

"Λόγω εορτών"

 Καίτη Βασιλάκου     Λόγω εορτών

η θλίψη θα σιγήσει

το αίμα θα πήξει

θα κλείσουν οι πληγές προσωρινά.

Εξάλλου έχουμε μπροστά μας

όλον τον καιρό

για τις καινούργιες συμφορές

που ήδη το μέλλον ετοιμάζει.

Αδημονεί το νέον έτος.

Θα το καλωσορίσουμε  εμείς

με ευχές, με ξόρκια και πυροτεχνήματα.

Αλλά εκείνο ξέρει τη δουλειά του.

Γι’ αυτό χαμογελά

κρυφά από μας.

«…κι εκεί καθώς θα μιλάμε θα ‘ρθεί συντροφιά κι ο Χριστός»

Tου Νικου Μπογιοπουλου  Αν χρειάζεται μια ημέρα για να κρατηθεί η ελπίδα, ας είναι αυτή η ημέρα τα Χριστούγεννα. Ας αποδεχτούμε αυτή τη μικρή σύμβαση. Δεν χάλασε πια και ο κόσμος.
    Αν πρέπει να υπάρχει μια μέρα που συμβολίζει την αλληλεγγύη, τη στοργή, τη φιλία, την προσμονή για ένα καλύτερο αύριο, την αγάπη, αν πρέπει να υπάρχει μια μέρα που την αποζητάμε για επιστρέψουμε στις «μυρωδιές» από το σπίτι της γιαγιάς, αν χρειάζεται μια μέρα για να δούμε τον κόσμο με τα μάτια των παιδιών, ας είναι η μέρα των Χριστουγέννων.
    Όμως, την αποδοχή αυτής της σύμβασης, οι Αννες και Καιάφες μην κάνουν το λάθος να την εκλαμβάνουν σαν να ήταν κάποια «άνευ όρων παράδοσή μας»....

Μνημονίων Οδύσσεια

του Γιάννη Μακριδάκη
Έξι χρόνια, εφτά μήνες και είκοσι μέρες μας πήρε για να πάμε από το Καστελόριζο ως τη Νίσυρο. 23 Απριλίου 2010 έγραφε το ημερολόγιο όταν λύσαμε κάβους και 13 Δεκεμβρίου 2016 όταν φτάσαμε.
Τότε είχαμε σαλπάρει για Ιθάκη βέβαια. Αυτόν τουλάχιστον τον στόχο είχε θέσει ο καπετάνιος Παπανδρέου, σαν κάλεσε τα ρυμουλκά και τους πιλότους προς βοήθεια του σκάφους μας, αλλά μετά από έξι και βάλε χρόνια ταξιδιού, τέσσερις καπετάνιους, πεντέξι αλλαγές στη γέφυρα, τρία μνημόνια ρυμούλκησης και μια απόπειρα στάσης των στοιβαγμένων μες στο αμπάρι, που καταπνίγηκε στο άψε σβήσε ύπουλα από το πλήρωμα και τους "μένουμε άλφα θέση", βρισκόμαστε να πλέουμε ακυβέρνητοι, όλο και πιο δεξιά σαν με σπασμένο μπούσουλα, εντός των χωρικών υδάτων της Δωδεκανήσου ακόμα και να ακούμε τον καπετάνιο Τσίπρα να αποκαλεί ανόητους τους πιλότους.....

Ο χρόνος είναι κρίμα

Γιάννης Μακριδάκης   Όλα είναι σχετικά. Ιδίως ο χρόνος. Άμα επισκεφτεί κανείς ένα νεκροταφείο στην Τουρκία, θα καταλάβει με τρόπο πολύ εντυπωσιακό την σχετικότητα αυτή. Θα δει μνήματα ανθρώπων που αναγράφουν ότι ο νεκρός είχε γεννηθεί π.χ. το 1225 και απεβίωσε το 1927, ήτοι σε ηλικία 702 ετών. Αυτό συμβαίνει με όλους όσους πέθαναν λίγο μετά τη δημιουργία του κεμαλικού κράτους (1924), οι οποίοι φυσικά είχαν γεννηθεί πρωτύτερα, οπότε η χρονολογία της γέννησής τους αναγράφεται στο μνήμα τους με βάση το έτος της Εγίρας, δηλαδή με το αραβικό ημερολόγιο, αλλά ο θάνατός τους με το ημερολόγιο του σύγχρονου τουρκικού κράτους και της Ευρώπης, οπότε κάθε νεκρός φαίνεται ότι έζησε 622 χρόνια περισσότερα από την βιολογική του ηλικία.....

Διεθνισμός, αυταπάρνηση και έμπρακτη αλληλεγγύη

Η πραγματική σημασία και κληρονομιά της επαναστατημένης Κούβας

Κώστας Γούσης, Γιώργος Μιχαηλίδης

Σε έναν ιστορικό λόγο του τo 1987 για τα 20 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα, ο Φιντέλ Κάστρο είχε κλείσει με τα λόγια του Χοσέ Μαρτί: «Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι χωρίς αξιοπρέπεια, υπάρχουν όμως και άνθρωποι που σηκώνουν στις πλάτες τους την αξιοπρέπεια πολλών ανθρώπων!». Αυτό ο φόρος τιμής του Φιντέλ προς τον Τσε αποδίδεται αυτές τις μέρες στον ίδιο τον Φιντέλ από τη μια άκρη του πλανήτη μέχρι την άλλη, από το αντιφασιστικό Ντονμπάς και τη Ροζάβα, μέχρι το Νεπάλ, το Αλγέρι και την κοιλιά του θεριού, τις ΗΠΑ.
Το κίνημα “Black Lives Matter”, που γεννήθηκε ως απάντηση....

Μια προαναγγελθείσα δικαστική απόφαση

Tου Προκόπη Μπίχτα

“…και τότε οι άνθρωποι κοίταζαν τα γουρούνια και τα γουρούνια τους ανθρώπους και κανένας δεν ήξερε ποιοί ήταν οι άνθρωποι και ποιά τα γουρούνια.”

Τζώρτζ Όργουελ «Η φάρμα των ζώων»

Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης δεν είναι στον παράδεισο. Δεν ξεκίνησε κανένα ταξίδι. Δεν τον νοιάζει αν το χώμα που τον σκεπάζει είναι ελαφρύ ή βαρύ. Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης είναι νεκρός.

Νεκρός, δολοφονημένος από μια ολόκληρη κοινωνία.

Οι συμφοιτητές του που τον βασάνιζαν και τον οδήγησαν στην «αυτοκτονία», οι άλλοι συμφοιτητές του που αδιαφόρησαν, οι «δάσκαλοι» που «δεν ήξεραν», ο διευθυντής που, πιθανότατα, υπάκουε στα κελεύσματα του πολιτικού και υποστηρίζει ότι «έχει ήσυχη τη συνείδησή του», ο ίδιος ο πολιτικός που εξυπηρετούσε τους πελάτες του δεν είναι παρά προσωποποιήσεις μιας διεφθαρμένης, σάπιας κοινωνίας.....

Βόρεια Ντακότα - ΗΠΑ: Νίκη των Ινδιάνων και των κινημάτων!

Σχεδόν έξι μήνες ανυποχώρητης αντίστασης, συγκρούσεων με τις δυνάμεις καταστολής (αστυνομία και πολιτοφυλακή), ξυλοδαρμών, απειλών, ρίψεων νερού και πλαστικών σφαιρών, οι Ινδιάνοι της Ντακότα των ΗΠΑ, στο πλάι των οποίων στάθηκαν αλληλέγγυα και πάλεψαν μαζί τους κινήματα και συλλογικότητες, απέδειξαν με τον καλύτερο τρόπο, πως χαμένοι είναι μόνο οι αγώνες που δεν δίνονται: Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση υποχώρησε μπροστά στο εντυπωσιακό και συνεχώς αυξανόμενο κύμα διαμαρτυρίας και ο απερχόμενος πρόεδρος Ομπάμα έδωσε εντολή να σταματήσει η κατασκευή του πετρελαιαγωγού στη περιοχή της φυλής των Standing Rock Σιου και να μην περάσει κάτω από την λίμνη Oahe στη Βόρεια Ντακότα, η οποία αποτελεί ιερό τόπο για τους Ινδιάνους, αλλά θα απειλούνταν και με περιβαλλοντική καταστροφή από την συνέχιση του έργου....

Ας εξαγριωθούμε

 Γιάννης Μακριδάκης  Στις 5 Δεκεμβρίου, εκτός όλων των άλλων, στην άλλη όχθη του ωκεανού εκπνέει το τελεσίγραφο που έστειλε ο καταναλωτικός καπιταλισμός προς τους ινδιάνους της φυλής των Σιου στην Β. Νεβάδα για να εκπατριστούν οικειοθελώς, αλλιώς θα εκδιωχθούν από τη γη τους με βίαιη στρατιωτική επέμβαση, ώστε να διέλθει απερίσπαστος από εκεί και να την καταστρέψει, μαζί και τα ιερά μνημεία τους, ένας αγωγός πετρελαίου, έργο αξίας αρκετών δις δολαρίων.
Παρόμοιες καταστάσεις εκδίωξης πληθυσμών από τη γη τους στο όνομα αυτής της “ανάπτυξης” συμβαίνουν κατά κόρον στον πλανήτη, από τη ζούγκλα του Αμαζονίου, όπου διώκονται και....

3η Δεκέμβρη – Εθνική ημέρα ατόμων με αναπηρία.

3η Δεκέμβρη 2016 -Εθνική Ημέρα ΑμεΑ και  τα σωματεία και οι σύλλογοι των ατόμων με αναπηρία διαδηλώνουν, διεκδικώντας τη διασφάλιση του δημοσίου συστήματος υγείας –πρόνοιας- παιδείας και την ένταξη τους σε θέσεις εργασίας. Βάσει στοιχείων της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας, το 84% των αναπήρων που εντάσσονται στο εργατικό δυναμικό βιώνει την ανεργία και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Πάγια αιτήματά τους όπως η προσβασιμότητα του δομημένου και φυσικού περιβάλλοντος δεν ικανοποιήθηκαν ούτε και στα χρόνια της υποτιθέμενης ανάπτυξης, ούτε βέβαια μετά την εκδήλωση της πρωτοφανούς και εντεινόμενης οικονομικής δομικής κρίσης του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαιου. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις αρκούνταν στην παροχή πενιχρών προνομιακών επιδομάτων και στην ψήφιση νόμων που δεν εφαρμόζονταν ποτέ....