Ούτε μια στάλα αίμα

της Κατερίνας Γκαράνη

Κοιτώντας τον ματωμένο σταθμό της Άγκυρας περνάει ασυνείδητα η σκέψη τι θα γινόταν άραγε αν οι Έλληνες οργισμένοι, αγανακτισμένοι έβγαιναν στον δρόμο με πανό εναντία στον φασισμό  της Ε.Ε που επί 5 ολόκληρα χρόνια έχει ξεκληρίσει ελληνικές οικογένειες και εθνική οικονομία έχοντας επιβάλλει έναν Ερντογανισμό, οικονομικού όμως επιπέδου, με τους αχυρανθρώπους στο ρόλο της κάθε εκλεγμένης ελληνικής κυβέρνησης.... Πώς θα το έστηναν το σκηνικό άραγε με μία βόμβα που θα μπορούσε να σκάσει σε μία από τις πολυάριθμες διαδηλώσεις έξω από κομματικές σημαίες για το δίκαιο των ατομικών δικαιωμάτων και της εθνικής ανεξαρτησίας; Θα ήταν ένας ακροαριστερός ή ακροδεξιός δάκτυλος που θα έφερνε το αιματοκύλισμα και την τρομοκράτηση ενός λαού; Και ο λαός μετά τι θα έκανε; Θα συστρατευόταν με την εξουσία ή θα πείσμωνε ακόμα περισσότερο στην θέα του αίματος;

Θεωρούμε ότι η τουρκική πολιτική είναι πιο σκληρή και πιο φασιστική εναντίον των πολιτών που δεν φυλάνε το πόδι του σουλτάνου Ερντογάν σε σύγκριση με αυτή που έχει εγκαθιδρυθεί στην Ελλάδα εδώ και 5 χρόνια. Νομίζουμε ότι ο ισλαμισμός είναι κάτι που πρέπει να τρέμουμε ενώ ο ευρωπαϊσμός που ακολουθούν σαν σκυλάκια τα κομματικά αθύρματα της Ελλάδας είναι κάτι ορθό, πολιτισμένο και δημοκρατικό. Μόνο που δεν σκεφτήκαμε ότι ο ισλαμισμός έχει ένα καλό έναντι του ευρωπαϊσμού: Ο ισλαμισμός χτυπάει καθαρά κατά μέτωπο και μάλιστα εναντίον ομάδων που δεν τον γουστάρουν, αντίθετα με τον ευρωπαϊσμό που χτυπάει μονάδες απομονωμένες με καλύτερα αποτελέσματα και άνευ κοινωνικής αντίδρασης, είτε τον γουστάρεις είτε όχι.

Ας πάρουμε τα θύματα που είχε η πολιτική γραμμή του Ερντογάν εναντίον των εθνικών και πολιτικών του αντιπάλων στην μέχρι σήμερα διακυβέρνησή του είτε ως πρωθυπουργός είτε ως πρόεδρος στα τελευταία 10 χρόνια. Δεν είναι πάνω από 2,000 θύματα σε έναν πληθυσμό άνω των 80 εκατομμυρίων πολιτών βάζοντας μέσα και τους Κούρδους που ξεκλήρισε με αεροπορικές επιδρομές. 

Η Ελλάδα όμως έχει καταγεγραμμένα στον μισό χρόνο με μία ευρωπαϊκή κυριαρχία τουλάχιστον 10,000 αυτόχειρες και άγνωστο αριθμό  χιλιάδων νεκρών λόγω μη νοσηλευτικής και φαρμακευτικής κάλυψης. Πόσος είναι ο πληθυσμός της Τουρκίας που πραγματικά πεινάει; Αποκλείεται πάντως να είναι το 1/3 πράγμα που συμβαίνει στην Ελλάδα διότι οι παγκόσμιοι και ευρωπαϊκοί οργανισμοί έχουν καταγράψει με εκθέσεις τους ότι τουλάχιστον το 1/3 του ελληνικού πληθυσμού την βγάζει με μακαρόνι, ρύζι και αυτό χειρίστης ποιότητας. Τα παιδιά των Ελλήνων μεσαίας και χαμηλής οικονομικής "τάξης"  δεν παίρνουν πρωτεΐνη αφού το κρέας, το τυρί και το ψάρι είναι είδος πολυτελείας για τις οικογένειές τους. Έχουν αντικαταστήσει μέχρι και το ελληνικό ελαιόλαδο με σπορέλαιο εισαγόμενο από την Γερμανία.

Αν και ο σουλτάνος δεν υπάρχει πια στην πρώην οθωμανική επικράτεια να στήνει συσσίτια απόρων και φτωχοκομεία, η Ελλάδα το κάνει πλέον με ρυθμούς εντατικούς και μάλιστα με την υπογραφή του Ευρωπαϊκού Σουλτανάτου. Το πακέτο Γιούνκερ για τους Φτωχούς Έλληνες δεν διαφέρει σε τίποτε από τα ιμαρέτ της οθωμανικής αυτοκρατορίας μόνο που ο Οθωμανός φρόντιζε να κοιμάσαι μέσα στα φτωχοκομεία του ενώ επί ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας μόνο τις ημέρες με βαρύ χειμώνα ανοίγει κανένα γυμναστήριο για να στοιβαχτούν οι άστεγοι μην πεθάνουν στον δρόμο και φανεί το πρόσωπο του πραγματικού εξευρωπαϊσμού.

Πάθαμε σοκ από το αίμα στην πρωτεύουσα της Τουρκίας. Εντελώς αυθόρμητα το μυαλό όλων πήγε σε "δάκτυλο" του Ερντογάν που στέλνει μήνυμα στους εχθρούς του ότι έτσι απαντά όταν ανθρώπινα εμπόδια μπαίνουν στο διάβα του. Κανένα σοκ όμως δεν παθαίνουμε ως Έλληνες καθημερινά αν και οι κρεμάλες των συμπατριωτών μας, οι αυτοκτονίες με γκάζι μέσα σε αυτοκίνητα, το φουντάρισμα από μπαλκόνια δεν έχουν κοπάσει ούτε λεπτό. Άγνωστες οι εικόνες για το πόσοι χιλιάδες Έλληνες παίρνουν βράδυ τα σάπια φρούτα από τα καφάσια και άγνωστες οι εικόνες το τι γίνεται στα κοινωνικά ιατρεία και στα νοσοκομεία από Έλληνες που στέκονται απέξω περιμένοντας το αυτονόητο να συμβεί: Να έχουν δικαίωμα στην ζωή και στην υγεία. 

Ο εχθρός - εξουσία είναι καλύτερα να είναι σκληρός όπως ένας Ερντογάν παρά γλυκός, ομορφούλης και χαμογελαστός όπως ένας Τσίπρας. Ο εχθρός που δεν έχει το πραγματικό του πρόσωπο λέγοντας ξεκάθαρα ότι θέλει να κάνει εθνική κάθαρση υπέρ των συμφερόντων και της εξουσίας των εντολέων του είναι πιο επικίνδυνος από το μεγαλύτερο ισλαμοναζιστή της υφηλίου. 

Οι Έλληνες είχαν την συμφορά στον 5ετή πόλεμο που συντελείται εναντίον τους να μην μυρίσουν αίμα. Το δικό τους ή του διπλανού τους. Να γυρίσει το μάτι τους ανάποδα και όχι να τρέχουν σε δημοψηφίσματα και εκλογές να στηρίζουν τους μακελάρηδες τους. Ακόμα κι αν σκιάζονταν θα ψήφιζαν από φόβο και όχι από υποτέλεια. Θα είχαν μία δικαιολογία για τον ιστορικό του μέλλοντος.

Δεν θα ήταν εμφύλιος όπως δεν είναι εμφύλιος αυτό που γίνεται στην Τουρκία. Είναι ξεκαθάρισμα. Η εξουσία βάλλει και ο λαός αντιστέκεται. Είναι ο φυσικός κανόνας κάθε υγιούς λαού. 

Όσο για τους Τούρκους έχουν ένα πλεονέκτημα έναντι των Ελλήνων. Όποια κι αν είναι η συμφορά τους για την στάση τους εναντίον της εξουσίας θα έχουν πατρίδα, αντίθετα με τους Έλληνες που εδώ και 5 χρόνια υπέγραψαν ότι την παραδίδουν διά της δημοκρατικής τους ψήφου για ένα συσσίτιο εκ Βρυξελλών και μια ταυτότητα ευρωπαϊκή. Η διατήρηση της εθνικής τους ταυτότητας είχε ως προϋπόθεση αντίσταση και ψωμοτύρι. Αλλά αυτά είναι για λαούς που δεν φοβούνται ούτε να αντικρίσουν, ούτε να μυρίσουν αίμα όταν αυτό χύνεται υπέρ του αυτονόητου.           
στον Τοίχο