Κρύβονται από τη λογική, από την πραγματικότητα, από τις εκλογές ...
κι από τον λαό. Διαδίδουν ότι είναι νόμιμη κυβέρνηση, αλλά καταγγέλλουν τις εκλογές. Επιμένουν ότι το δικαίωμα να καταστρέφουν τη χώρα τούς το έδωσε ο λαός, όμως στον λαό δεν απευθύνονται. Ψιθυρίζουν ότι υπερασπίζονται τα συμφέροντα των πολιτών, όμως κρύβονται από τους πολίτες. Κυβερνούν κρυμμένοι ως παράνομοι. Και ως παράνομους ήρθε η ώρα να τους αντιμετωπίσουμε, τώρα που η λογική δε βρίσκει χώρο να σταθεί.
Πριν μόλις 5 ημέρες η Ντόρα Μπακογιάννη ρωτήθηκε «Αν θα περάσουν από τη Βουλή τα νέα μέτρα». Η κ. Μπακογιάννη απάντησε λέγοντας: «Από τη στιγμή που έχουμε φτάσει στο τέλος της διαδρομής, δεν μπορούμε να τα τινάξουμε στον αέρα. Και αν θέλετε, προτιμώ να πέσω ηρωικώς, από το να πέσω ξεφτυλισμένη». Πριν μόλις 7 ημέρες ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Γιώργος Κύρτσος δήλωνε «Ας υπογράφαμε λιγότερα, αλλά αυτά που υπογράψαμε, πρέπει να τα εφαρμόζουμε».
Πού βρίσκεται, λοιπόν, η διαπραγμάτευση σε όλο αυτό; Τι μπορεί να διαπραγματευτεί ο πρόεδρος ενός κόμματος από τη στιγμή που το κόμμα του δηλώνει ότι δεν πρέπει να διαπραγματευτεί τίποτα κι ότι πρέπει να αποδεχτεί τα πάντα; Σε ποια λογική στηρίζεται η πολιτική μιας συγκυβέρνησης από τη στιγμή που ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ δηλώνει ότι το μεγάλο πρόβλημα στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα είναι το δημοσιονομικό κενό ενώ ο πρόεδρος του συγκυβερνώντος ΠΑΣΟΚ δηλώνει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ;
Πόσο λογικά να αντιμετωπίσεις το γεγονός ότι ενώ ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ δηλώνει ότι το πρόβλημα είναι το δημοσιονομικό κενό, έρχεται ο Άδωνις Γεωργιάδης να δηλώσει ότι «Για την αύξηση του ΦΠΑ στα ξενοδοχεία φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν συμφωνεί στην προεδρική εκλογή» και εντελώς συμπτωματικά ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ και ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι το ίδιο πρόσωπο; Αυτόν τον διχασμό πώς μπορείς να τον αντιμετωπίσεις με τη λογική;
Ακόμη όμως κι αν προχωρήσεις σε όλες τις υποχωρήσεις λογικής του κόσμου και ασπαστείς τον συγκυβερνητικό παραλογισμό, πώς μπορείς να αποδεχτείς το επιχείρημα ότι «σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αμέσως οι δανειστές θα υποχωρήσουν, θα μειώσουν τις απαιτήσεις τους, δε θα επιμείνουν στην παράταση του μνημονίου και θα δεχτούν την ελληνική εκδοχή για το δημοσιονομικό κενό»; Διότι η περίληψη όλου του πολιτικού σκηνικού αυτή την περίοδο σε αυτή τη φράση χωράει. Αν συμφωνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογή προέδρου Δημοκρατίας, βγαίνουμε από το Μνημόνιο και δε λαμβάνονται νέα μέτρα.
Μέσα σε αυτό το λαγούμι έχουν κρυφτεί οι συγκυβερνώντες. Μέσα σε αυτή την πρόταση κρύβονται από τη λογική, από την πραγματικότητα, από τις εκλογές κι από τον λαό. Δεν θέλουν να φύγουν. Θέλουν να παραμείνουν κρυπτόμενοι. Να δώσουν κι άλλα χρήματα στον Μπόμπολα, να παραγραφούν κι άλλα αδικήματα υπουργών, να σώσουν κι άλλους υποστηρικτές τους , να ταΐσουν κι άλλο τις τράπεζες, να εξευτελίσουν ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους, να αυξήσουν κι άλλο τους άνεργους ώστε να τους μετατρέψουν ευκολότερα σε σκλάβους.
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει εκπροσώπηση του λαού στη Βουλή. Υπάρχει μόνο εκπροσώπηση συμφερόντων των δανειστών, των τραπεζιτών, της ολιγαρχίας. Επιμένω να πιστεύω ότι θα βρεθούν οι 180 που θα ψηφίσουν για τη συνέχιση εξυπηρέτησης αυτών των συμφερόντων. Και για όσο ακόμη η αξιωματική αντιπολίτευση θα επιμένει στην επιλογή της «να τους ταράξουμε στη νομιμότητα» ουσιαστικά θα συμμετέχει στο έγκλημα, θα στηρίζει τον παραλογισμό και θα συναινεί στη διατήρηση της παρανομίας.
Το κάνει για τους δικούς της λόγους. Είναι επιλογή της, όμως ας σταματήσει να αποποιείται τις ευθύνες της για τη συνέχιση της καταστροφής. Η εξαθλίωσή μας δε θα συνεχίσει για πολύ να λειτουργεί ως αυξητική ορμόνη της δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις. Η συνέχιση της εξαθλίωσής μας θα είναι ήττα και του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου