Χριστούγεννα χωρίς τσαντίρια, χωρίς στρωματσάδα στο πεζοδρόμιο της
πλατείας Συντάγματος θα μπορούν να απολαύσουν οι Αθηναίοι. Ύστερα από 30
μέρες δοκιμασίας, άνοιξε ένα«παράθυρο διεξόδου στο ανθρωπιστικό δράμα»
των σύρων προσφύγων που κάνουν απεργία πείνας, όπως είπαν τα ΜΜΕ. Ύστερα
από συνάντηση των εκπροσώπων των Σύρων με τον δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο
Καμίνη, αποφασίστηκε ...
η φιλοξενία των προσφύγων σε ξενώνες αστέγων του δήμου και άλλες κοινωνικές δομές, ενώ δόθηκε η υπόσχεση ότι θα γίνουν ενέργειες για την επιτάχυνση της χορήγησης ασύλου. Το υπουργείο επέμεινε στη θέση του ότι είναι αδύνατη η ενεργοποίηση των μηχανισμών της ΕΕ που επιτρέπουν την ελεύθερη μετακίνηση των θυμάτων ενόπλων συρράξεων στο εσωτερικό, χωρίς να απαιτείται άσυλο.
Μόνο που το δράμα των Σύρων της πλατείας Συντάγματος αλλά και των χιλιάδων άλλων εκτός πλατείας προσφύγων δεν είναι μόνο «ανθρωπιστικό», είναι απόρροια ενός ευρύτερου πολιτικού δράματος για το οποίο δεν είναι μόνο υπεύθυνος ο πόλεμος γενικά αλλά η εγκληματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο μεταναστευτικό. Και προς αυτή την κατεύθυνση, πέρα από εκκλήσεις και αυτονόητες επισημάνσεις, δεν έγινε ούτε μια συμβολική, έστω, πολιτική χειρονομία, π.χ. μια πορεία προς τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η «Ευρώπη των λαών» κλείνει κατάμουτρα την πόρτα στους πρόσφυγες που δεν θέλουν άσυλο στην Ελλάδα, δεν θέλουν να ζουν χάρη σε προσωρινές φιλανθρωπικές προσφορές, θέλουν ταξιδιωτικά έγγραφα για τη Δύση. Στην περίπτωση αυτή «πικρό σαν δηλητήριο» δεν είναι το διαβατήριο, αλλά το γάλα που κάποτε θα στερέψει.
Η ελληνική «Λίστα του Σίντλερ» περιλαμβάνει τους πολύπαθους Σύρους της πλατείας Συντάγματος. Τι συμβαίνει όμως με τους δεκάδες χιλιάδες κατατρεγμένους που είναι καταδικασμένοι σε μια ρημαγμένη ζωή σε μια ρημαγμένη (και άλλο τόσο ανάλγητη) χώρα; Πόσα άλλα γυναικόπαιδα πρέπει να ξεπαγιάσουν, πόσοι άλλοι ανώνυμοι απεργοί πείνας να «χορέψουν με το θάνατο», για να βρουν άσυλο στην Ευρώπη που δεν θέλει τα «πολεμικά ανθρώπινα απόβλητα» στο σαλόνι της αλλά στη χώρα-δωμάτιο υπηρεσίας, την Ελλάδα; ΠΡΙΝ
η φιλοξενία των προσφύγων σε ξενώνες αστέγων του δήμου και άλλες κοινωνικές δομές, ενώ δόθηκε η υπόσχεση ότι θα γίνουν ενέργειες για την επιτάχυνση της χορήγησης ασύλου. Το υπουργείο επέμεινε στη θέση του ότι είναι αδύνατη η ενεργοποίηση των μηχανισμών της ΕΕ που επιτρέπουν την ελεύθερη μετακίνηση των θυμάτων ενόπλων συρράξεων στο εσωτερικό, χωρίς να απαιτείται άσυλο.
Μόνο που το δράμα των Σύρων της πλατείας Συντάγματος αλλά και των χιλιάδων άλλων εκτός πλατείας προσφύγων δεν είναι μόνο «ανθρωπιστικό», είναι απόρροια ενός ευρύτερου πολιτικού δράματος για το οποίο δεν είναι μόνο υπεύθυνος ο πόλεμος γενικά αλλά η εγκληματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο μεταναστευτικό. Και προς αυτή την κατεύθυνση, πέρα από εκκλήσεις και αυτονόητες επισημάνσεις, δεν έγινε ούτε μια συμβολική, έστω, πολιτική χειρονομία, π.χ. μια πορεία προς τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η «Ευρώπη των λαών» κλείνει κατάμουτρα την πόρτα στους πρόσφυγες που δεν θέλουν άσυλο στην Ελλάδα, δεν θέλουν να ζουν χάρη σε προσωρινές φιλανθρωπικές προσφορές, θέλουν ταξιδιωτικά έγγραφα για τη Δύση. Στην περίπτωση αυτή «πικρό σαν δηλητήριο» δεν είναι το διαβατήριο, αλλά το γάλα που κάποτε θα στερέψει.
Η ελληνική «Λίστα του Σίντλερ» περιλαμβάνει τους πολύπαθους Σύρους της πλατείας Συντάγματος. Τι συμβαίνει όμως με τους δεκάδες χιλιάδες κατατρεγμένους που είναι καταδικασμένοι σε μια ρημαγμένη ζωή σε μια ρημαγμένη (και άλλο τόσο ανάλγητη) χώρα; Πόσα άλλα γυναικόπαιδα πρέπει να ξεπαγιάσουν, πόσοι άλλοι ανώνυμοι απεργοί πείνας να «χορέψουν με το θάνατο», για να βρουν άσυλο στην Ευρώπη που δεν θέλει τα «πολεμικά ανθρώπινα απόβλητα» στο σαλόνι της αλλά στη χώρα-δωμάτιο υπηρεσίας, την Ελλάδα; ΠΡΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου