ΝΔ: Αχ και νάχαμε χρυσαυγιτισμό χωρίς ΧΑ!

αριστερό blog - σημειώσεις    Λύσαξε η ΝΔ να αποδείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ...καλύπτει την τρομοκρατία. Τη στιγμή που  ο τελευταίος δεν τολμά όχι απλά να αναγγείλει θαρρετά τη διαγραφή του χρέους και την έξοδο από το σφαγείο της  ευρωζώνης, αλλά ούτε καν να καλύψει ένα καρναβαλικό κάψιμο του μνημονίου από τον βουλευτή του Διαμαντόπουλο!

 

Ας μη χαθεί το μέτρο.

 

Οι ευθύνες της ΝΔ, του καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ, των κάθε λογής κυβερνητικών αστικών κομμάτων εξουσίας εδώ και δεκαετίες, είναι άλλης τάξης από τις ευθύνες της κοινοβουλευτικής  αριστεράς....

 

Στους πρώτους αναλογεί η λεληλασία του κοινωνικού πλούτου, η υποθήκευση μακροπρόθεσμα του παραγωγικού δυναμικού της Ελλάδας, η αρπαγή των ''έτοιμων'' με τη ληστρική χρήση του κυβερνητικού και κρατικού μηχανισμού. Η διαμόρφωση ενός δημόσιου τομέα και κράτους που δρά σαν ενοποιητικός μηχανισμός για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και ως υπηρέτης του ιδιωτικού κεφαλαιοκρατικού τομέα. Ενός κράτους, που μαζεύει από τους πολλούς και είναι κατά τούτο κυρίως ''δημόσιο και εθνικό'' και επιστρέφει νόμιμα ή παράνομα στους λίγους, οργανώνοντας την ίδια τη δική του κλοπή, αποδεικνυόμενο έτσι παρασιτικό και διεφθαρμένο. ακριβώς επειδή είναι αστικό. Χρεώνονται την πολιτική του άγριου αυταρχισμού και της συκοφαντίας σε βάρος όσων επιχειρούν να αντισταθούν, ταυτόχρονα με τον εκμαυλισμό όσων θέλουν να ''έχουν την ησυχία'' τους, μέσω της μετατροπής τους σε κομματική πελατεία και ρουσφετολογικό απόθεμα ακόλουθων και υπάκουων. Τους ανήκει δικαιωματικά η διατήρηση, η συντήρηση των ήδη σαπισμένων πραγμάτων. Τρέμουν τη μεταβολή, πνίγονται με τον καθαρό αέρα.

 

Στους δεύτερους, στην αριστερά, αναλογεί η ευθύνη της μη αποτελεσματικής πολιτικής ανατροπής των πρώτων. Έχουν την ευθύνη της μισής και φοβισμένης αντίστασης. Της έλλειψη μιας ριζικά διαφορετικής αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής, όπου θα καταργείται η ιερότητα του κέρδους και της ιδιοκτησίας των λίγων, σε όφελος του κοινωνικού οφέλους και της ελευθερίας για την εργαζόμενη πλειονότητα. Χρεώνονται το τρέμουλο και τα μασημένα λόγια, αντί για τη θαρρετή προβολή όχι του δήθεν ''ίσιου'' και στην ουσία  ''πεπατημένου δρόμου'', αλλά της επαναστατικής τομής, που χρειάζονται πάντα οι κοινωνίες. Τους ανήκει η ρετσινιά ότι ζηλεύουν την εξουσία και τη διαχείρισή της με άλλο, δήθεν χρηστό τρόπο, αντί να εμπιστεύονται την απελευθερωτική ζωγόνο δράση των από κάτω, αυτών που ''πάντα μένουνε απέξω'' και έχουν συμφέρον από το να σαρωθούν όλα. Φυσικά, δεν υπάρχει ''αριστερά'' γενικώς. Είναι μόνο μια γενική συμβατική έννοια. Υπάρχει κομμουνιστική αριστερά, μεταρρυθμιστική, ''ευρωπαϊκή, ελευθεριακή, κυβερνολάγνα, ακόμη και ...συστημική. Δεν είμαστε όλοι όμοιοι και ίδιοι, αλλά αυτή η συζήτηση δε θα αναπτυχθεί εδώ.

 

Αυτές οι διαφορετικής ποιότητας ευθύνες, δεν ζυγιάζονται, δεν συμψηφίζονται.

 

Με τον ίδιο τρόπο, δεν μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι οι κριτικές και οι πολεμικές απέναντί τους.

 

Αλίμονο αν η ''αριστερά'' κάνει κριτική στη δεξιά ότι δεν είναι συνεπής στο να προστατεύσει το ''κοινωνικό και εθνικό συμφέρον''! Τουλάχιστον αστείο να γίνεται κριτική στη κοινοβουλευτική αριστερά, με το στόμα της ''δεξιάς''. Στην πρώτη παγίδα πέφτει συχνά η πλέον συντηρητική αριστερά, νομίζοντας ότι με τα εργαλεία της δεξιάς ιδεολογίας, θα δρέψει από τη δυσαρέσκεια. Στη δεύτερη τάφρο πέφτουν όσοι σκεφτόμενοι κοντόθωρα και νομίζουν ότι το ''κόντεμα'' μιας αριστερής ή μισο-αριστερής δύναμης ή έστω κατά δήλωση αριστερής δύναμης, ακόμη και με τις πλάτες της δεξιάς, θα ανοίξει το δρόμο στη δική τους δικαίωση. Τι ηλίθια εφαρμογή της μαοϊκής ''μεταβλητής γεωμετρίας'' (αξιοποιώ τον αντίπαλο του αντιπάλου μου κατά περίπτωση)!

 

Όσοι θέλουν την ανατροπή της κατάστασης με σταθερό και πραγματικά λυτρωτικό τρόπο για τους εργάτες, τους ανέργους, τους φτωχούς, δεν διαλέγουν με ποιόν θα μοιραστούν και ποιες από τις παραπάνω ευθύνες. Αλίμονο, αν γίνει αυτή η επιλογή και δε διεκδικηθεί ο δρόμος του ανεξάρτητου λαϊκού αγώνα. Ούτε μπαίνουν στον πειρασμό να μπερδέψουν τις κριτικές και τις στοχεύσεις.

 

Σκασμός λοιπόν κύριοι της Νέας Δημοκρατίας! Στην επέτειο των 23 χρόνων από τη δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, βουλώστε το. Η τραμπούκικη ιστορία μηχανισμών της ΟΝΝΕΔ δεν παραγράφεται. Κανείς δεν  ξεχνάει τις ομάδες κρούσης, τους γνωστούς “Κένταυρους” και “Ρέιντζερς”, στις οποίες είχε πρωταγωνιστήσει ο ίδιος ο Σαμαράς, και ο πρωταξάδελφός του φυλακισμένου φύρερ της Χρυσής Αυγής Μιχολολιάκος.

 

Ο δολοφόνος Καλαμπόκας δεν ήταν ένα τυχαίο μέλος της ΟΝΝΕΔ, αλλά Πρόεδρος της  ΟΝΝΕΔ Πάτρας και Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο. Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία Τεμπονέρα η ΝΔ και η ΟΝΝΕΔ οργάνωσαν εκδήλωση συμπαράστασης  στον ''αγωνιστή'' Καλαμπόκα, με ομιλητή το σημερινό βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Μ. Αρβανίτη.

 

Να λοιπόν που τα ονόματα της ακρο-κέντρο- δεξιάς πολυκατοικίας, πάνε και έρχονται. Από την ίδια μήτρα, από το ίδιο σκοτάδι, στον ίδιο βούρκο.

 

Το πρόβλημα της ΝΔ δεν είναι απλό. Θα ήθελε ένα χρυσαυγιτισμό χωρίς Χρυσή Αυγή. Απαγόρευση διαδηλώσεων, οι απεργίες παράνομες, ελεύθερες απολύσεις, λευκά κελιά ''υψίστης ασφαλείας'', μια ΥΕΝΕΔ με χακί, οι μετανάστες στο βυθό της θάλασσας, η ελληνική νεολαία στον αγύριστο της ξενιτιάς. Έλα όμως που  η φασιστική Χρυσή Αυγή διεκδικεί ανεξαρτησία, δικό της μαγαζί, δικά της τα κλεμμένα! Στη ΝΔ ενοχλούνται σφόδρα όχι από άποψη ουσίας, αλλά επειδή από αυτή τη μετάγγιση, κινδυνεύουν να χάσουν την κουτάλα της κυβερνητικής εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ.  Θα δούμε πολλά σε αυτό το διαγωνισμό  χρυσαυγιτισμού μεταξύ ΝΔ, ΧΑ, Πολύδωρα, Νικολόπουλου και ποιος ξέρει και ποιων άλλων. Ούτε και μια προβοκάτσια ολκής με νεκρούς δεν μπορεί να αποκλείεται.

 

Εμάς μας νοιάζει άλλο πράγμα. Να ηττηθεί στο πρόσωπο και της ΝΔ και της ΧΑ, ο κόσμος της εκμετάλλευσης, της μπόχας, της ανελευθερίας, της ευρωδουλείας και της γονυκλισίας σε τραπεζίτες, εφοπλιστές και χιλιοταϊσμένους από το σύστημα βιομήχανους. Να αλλάξει όχι η διαχείριση μιας άθλιας πολιτικής, αλλά να σαρωθεί εκ βάθρων η ίδια. Και αυτό μπορεί να το κάνει μόνο από άλλες κοινωνικές δυνάμεις, το αστείρευτο έντιμο δυναμικό της εργατικής τάξης και από  μια αναγεννημένη μαχητική  αριστερά των κοινωνικών αγώνων και της απελευθρωτικής κομμουνιστικής προοπτικής.