Άνοστοι “άνθρωποι”

 Γιάννης Μακριδάκης  Το να είσαι 71 ετών, άνθρωπος, να έχεις χτυπηθεί σκληρά από τη ζωή, να έχεις νιώσει την ανθρώπινη αδυναμία σου αφού δεν μπορείς να δώσεις εντολή ούτε καν στα πόδια σου να κινηθούν ή να σε στηρίξουν αλλά παρόλα αυτά να συμπεριφέρεσαι ως αδίστακτος εξουσιαστής, προδίδει βαθιά αμορφωσιά και αποκτήνωση.
Ο εκ Γερμανίας χθεσινός επισκέπτης...
μας είναι αδιάσειστη απόδειξη της κατάντιας της ανθρωπότητας
Ένα ανθρωπόμορφο κτήνος καταναλωτής, οπαδός της ανάλγητης εκμετάλλευσης ανθρώπων και φυσικών πόρων, της κερδοσκοπίας επί των πάντων ακόμη και πτωμάτων, της ανόητης υπόθεσης ελέγχου της φύσης και χειραγώγησης των πλασμάτων της, της ολοένα και περισσότερης κατανάλωσης φυσικών πόρων δίχως αναπλήρωση αυτών, της απύθμενης βλακείας που θεμελιώνεται και αναπαράγεται στα συστημικά πανεπιστήμια και έχει αναγάγει σε βασικό, πρωταρχικό φυσικό πόρο το χρήμα, ένα ανθρωπόμορφο αποκτηνωμένο ον που παρόλη την φυσική του αναπηρία, δεν μπόρεσε ακόμα ούτε να νιώσει ούτε να σκεφτεί τη μικρότητά του, το τίποτα της αναπνοής του μέσα στο, κατά τα άλλα, θαυμαστό οικοσύστημα.
Εκεί έχει φτάσει η ανθρωπότητα δυστυχώς. Στην αποκτήνωση. Όλοι όλοι αντάμα, μεταλλαγμένοι πλέον, ανάπηροι όλοι σωματικά, πνευματικά και ψυχικά, πορευόμαστε και δεν θα αργήσει ο καιρός που όσοι απομείνουν επί της γης, θα τρέφονται με χαρτονομίσματα. Τόσο άνοστοι…