Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

το λίπος

αντικατοπτρισμοί, κτήριο Αβέρωφ, Πολυτεχνείο
e-Apenanti     Υπάρχει ακόμη λένε, κι' έχουν δίκηο. Υπάρχει παντού. Όπου κι' αν πέσει το βλέμμα, σε ό,τι αγγίξουν τα χέρια, σε ό,τι γροικήσουν τ' αυτιά. Είναι εδώ, μέσα και τριγύρω μας, προδίνεται η παρουσία του από την βαριά μυρουδιά του, πιο θανατερή και από τη μυρουδιά του τίποτα.   
Λίπος ημερών παλαιών, είκοσι, ίσως τριάντα, ίσως σαράντα χρόνων. Σε χρώμα καφετί με επιστρώσεις μαύρου, απλωμένο κάτω από την επιδερμίδα, κρυμμένο στ' αυτιά, στη μύτη, πίσω από τις βλεφαρίδες....
Χαμένο βαθειά στα νευροκύτταρα του εγκεφάλου, κολημένο πάνω στις φωνητικές χορδές. Λίπος βαρίδι στο αίμα, πάγος μες στις φλέβες, το κρατεί κρύο, να μη ζεσταθεί, να μη χυθεί. 
Σκορπισμένο παντού. Πάνω στα ρούχα, στα σκεπάσματα, στους τοίχους, στα τζάμια, στις σκάλες, στ΄ανάχρεια, λίπος μονωτικό υλικό για τα έξωθεν, για τα έσωθεν. 
Λίπος, που κρατά κρυμμένο το μυστικό της μικροζωΐας. Συγκομιδή εποχών ανομβρίας και ευμάρειας. Χορηγεία κτηνοτρόφων πονηρών. Λίπος από μεταλλαγμένο καλαμπόκι, ορμονιασμένες τροφές, γκαστρωμένους αριθμούς, αμβλυμένες συνειδήσεις, κίβδηλες αφηγήσεις. Λίπος made in China, φθηνό, διατίθεται και εκτίθεται παντού, σε βιτρίνες, σε οθόνες, σε ιλουστρασιόν περιοδικά, σε τοίχους. 
Λίπος άκοπο, αδιάτρητο, αλεξίπυρο. Χάθηκε ο xαλκιάς, έσβησε το καμίνι του. Η natale solum* έγινε ανάμνηση αναψυχής, οι αποδράσεις λιπαρές, το ίδιο το γέλιο, ο πόνος, το τραγούδι. Νοτισμένα μέχρι το κόκκαλο τα σώματα, στην τεχνική αναπνοή οι ζωές. 
Το μαχαίρι στομωμένο από την αχρηστία, το λοστάρι πουλήθηκε, πρώτη ύλη για το mosfet**-ί ηχοσύστημα, σασί στο έτερον μας ήμισυ. 
Λίπος αλεξίφωτο, σκοτεινιάζει τα πάντα. Και κείνη την επιγραφή που μας αφιέρωσε κάποιος παππούς μια μέρα πριν έλθουμε στον κόσμο, τάξιμο για τον ερχομό μας και παρακαταθήκη: Το νικάν εαυτόν πασών των νικών πρώτη τε και αρίστη εστί. 
Λίπος, πρώτη ύλη σωματότυπων αλεξίνοων, που γενάν αλήθειες, μα αυτές δεν χορεύουν πια πάνω στα κάρβουνα. Αλήθειες που δεν δέχονται παρακλήσεις, δεν δίνουν υποσχέσεις, αλήθειες διατρητικά εργαλεία των ψυχών, να εισχωρήσει παντού η πρώτη ύλη του νέου κόσμου. 
*****
Σε λέν ελένη, με λέν θανάση, θα σου πώ για τον νίκο, θα μεθύσουμε με τον Μύθο της Περσεφόνης, ονόματα τυχαία, παραμυθίες της προϊστορίας, περιστατικά κάποιας στιγμής, μια εφημερία η ζωή ολάκερη. Με φωνάζω δεν ακούς, με καλώ δεν σ' ακούω. Το λίπος αδρανής δίοδος, τα νεύρα απρόθυμα να μεταβιβάσουν το μήνυμα, το αίμα παγωμένος Φειδιππίδης, δεν θα φέρει στην καρδιά το άγγελμα. 
από που έρχονται οι φωνές που δεν ακούω ; 
...γιατί κείτομαι ανάπηρος, ασθενής υπό επιτήρηση, μια-μια καταφθάνουν οι απαγορεύσεις, κάνε ό,τι σου λέν οι γιατροί στριγγλίζει η οικογένεια, μη χάσεις τη δουλειά σου, μη σου πάρουν το σπίτι, μην αφήσεις ξωπίσω σου ορφανά και χήρα. 
Ασιτεύουσες ψυχές, εναιωρήματα ενός κάτω κόσμου, απόκαμαν τα σύννεφα να τις περιμένουν, τ' αστέρια να τις καλούν, τα βουνά να τις λυπούνται. 
Έχουν δίκηο οι σοφοί του κάτω κόσμου, λίπος υπάρχει. 

...πόσο μακρινός και ξένος έμοιαζε ο κεραυνός 
τη στιγμή που ο μπούφος μας κοίταξε με τα κίτρινα μάτια του 
κι' ανοίξαμε -έκπληκτοι- το βιβλίο των τυφλών. 

Μη φοβάσαι. Οι νεκροί είναι καλόβολα ζώα, 
τριγυρνούν ανάμεσα στα πόδια μας, αναζητώντας συντροφιά 
και λίγη ζεστασιά για ν' αντέξουν την υποταγή...

Οράσιο Καστίγιο, Μη φοβάσαι τον άρπαγα,
από τη συλλογή Οι γάτοι της Ακρόπολης
εκκδόσεις των συναδέλφων.

*natale solum, η πατρική γή 
mosfet** τύπος τρανζίστορ που προσομοιώνει τη λειτουργία των λυχνιών.

Δεν υπάρχουν σχόλια: