O υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Αντώνης Ρουπακιώτης ανακοίνωσε, ότι «έχει ήδη συγκροτηθεί επιτροπή …… για την εισαγωγή στο σωφρονιστικό σύστημα μεθόδου γεωεντοπισμού (ηλεκτρονικό «βραχιόλι») για υποδίκους αλλά και καταδίκους…».
Φοβούμαι ότι μέσω της εισαγωγής και αυτού του τεχνικού μέσου κινδυνεύουμε να συνηθίσουμε στην ιδέα της «γενικευμένης παρακολούθησης» των πάντων....
και στον εκμηδενισμό της «ιδιωτικότητας», που είναι αναφαίρετο συνταγματικά προστατευόμενο δικαίωμα ως έκφανση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση λόγω υπερπληθυσμού στις φυλακές είναι εκρηκτική. Οι κατάδικοι ανέρχονται σήμερα σε 8.200 περίπου και οι υπόδικοι σε 4.200 περίπου το 51% δηλαδή του συνολικού πληθυσμού, ποσοστό αδικαιολόγητα υψηλό.
Επιπλέον, σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου μόνο το 2,52% των κρατουμένων που παίρνουν άδεια δεν επιστρέφουν μετά στη φυλακή, ποσοστό ιδιαίτερα μικρό, που να δικαιολογεί τη χρήση αυτού του μέσου και σε αυτή την κατηγορία.
Ακόμα τίθενται ορισμένα πολύ σοβαρά ζητήματα, όπως :
Α. Το κόστος προμήθειας για κάθε «βραχιολάκι» κυμαίνεται από 1.500 έως 3.500 ευρώ, όταν για το σιτηρέσιο των κρατουμένων στα Διαβατά το Υπουργείο διαθέτει δύο (2) ευρώ την ημέρα !
Β. Σε ποιες κατηγορίες θα εφαρμόζεται: Π.χ. σε όσους έχουν καταδικαστεί σε πλημμελήματα ή κακουργήματα μέχρι 10 χρόνια κάθειρξη , στους αδειούχους , σε όσους έχουν επιβληθεί περιοριστικοί όροι , μόνο στους κατάδικους ή και στους υπόδικους, οι οποίοι στη συνέχεια είναι πιθανόν να αθωωθούν από τη δικαιοσύνη;.
Γ. Ποια θα είναι η εμβέλεια του τεχνικού μέσου, αν δηλαδή θα περιορίζεται στην ακτίνα του σπιτιού του κρατούμενου, αν η ακτίνα αυτή θα δέχεται επέκταση και μέχρι ποια απόσταση ή και αν θα διαφοροποιείται η χρήση του ανάλογα με το είδος των αδικημάτων (σεξουαλικά ή σχετίζονται με τροχαία δυστυχήματα λόγω κατάχρησης αλκοόλ κλπ.).
Αν λάβουμε μάλιστα υπόψη ότι τα μέλη της επιτροπής μελετούν το ενδεχόμενο το κόστος να καλύπτεται από τον ίδιο τον κρατούμενο (!!!) – εκτός κι αν αυτός είναι αποδεδειγμένα άπορος, οπότε το κόστος θα μετακυλίεται στην πολιτεία – είναι φανερό ότι μια τέτοια διάκριση καθιερώνει έντονα ταξικές διακρίσεις , καθώς αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο πάμπλουτοι «μεγαλέμποροι» ναρκωτικών, «σωματέμποροι» ή πανίσχυροι επιχειρηματίες θα μπορούν να διευθύνουν απρόσκοπτα τις «μπίζνες» τους από τη θαλπωρή του σπιτιού τους διαθέτοντας όλα τα «κομφόρ».
Από τη διεθνή εμπειρία υπολογίζεται μάλιστα ότι το 20% των κρατούμενων καταφέρνει να σπάει ή να απενεργοποιεί το περιοριστικό “βραχιόλι”, δυνατότητα που πολλαπλασιάζεται, αν αυτοί διαθέτουν οικονομική ή πολιτική ισχύ.
Την ίδια στιγμή, οι «φτωχο-διάβολοι» θα εξακολουθήσουν να στοιβάζονται σε άθλια και βρωμερά κελιά, αφενός γιατί κανένας δεν διασφαλίζει ότι- σε συνθήκες μνημονιακής ασφυξίας – η πολιτεία θα προμηθευτεί «βραχιολάκια» για τους πιο αδύναμους, αφετέρου γιατί πολλοί από αυτούς είναι κυριολεκτικά “στον αέρα”, καθώς, βγαίνοντας από τη φυλακή, δεν έχουν κανένα σπίτι για να πάνε και καμιά οικογένεια να τους στηρίξει.
Επομένως, το πράγμα δεν είναι τόσο απλό , όσο φαίνεται… Του Μανόλη Λαμτζίδη / Δικηγόρου – μέλους του ΔΣ και πρώην Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης / m.lamtzidis@gmail.com thinkfree.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου