ΓΑΓΓΡΑΙΝΑ

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ  Αν δεν ήταν τόσο θλιβερή, θα ήταν απολαυστικά αστεία όλη αυτή η «ταραχή» γύρω από την «αποκάλυψη» ότι ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έσβησε από τη λίστα Λαγκάρντ τα ονόματα δύο … κάτι. Εξαδέλφων του, ανιψιών του, μπατζανάκηδων, κάτι. Έχω μπερδευτεί με τα σόγια των πολιτικών, οπότε πλέον δε δίνω σημασία στις συγγένειες...
.
Άλλωστε όλοι τους είναι συγγενείς εξ αγχιστείας. Έχουν παντρευτεί μεταξύ τους τα τέκνα του παράνομου πλουτισμού. Παλιότερα, ας πούμε, είχαμε «το σκάνδαλο των κουμπάρων». Όλοι μια οικογένεια είναι. Άλλωστε, η μία ξαδέρφη, ανιψιά ή ό,τι άλλο του Γιώργου Παπακωνσταντίνου του ΠΑΣΟΚ είναι κόρη του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου της ΝΔ. Αυτό μας μάρανε;
Το πολιτικό σύστημα που έστησαν οι δύο παρατάξεις που κυβέρνησαν τη χώρα έχει τα θεμέλιά του στη διαφθορά. Από την κορυφή ως τα νύχια είναι σάπιο. Ζέχνει. Γι’ αυτό δεν είναι καθόλου τυχαία, ούτε αδικαιολόγητη η καχυποψία των πολιτών για τους πολιτικούς. Όλοι ξέρουν «κάτι» για κάποιον από αυτούς. Αλλά τους ψηφίζουν. Επειδή πείστηκαν ότι αυτό είναι. Έτσι είναι τα πράγματα. Η πολιτική είναι βρώμικη. Το λες και ξεμπερδεύεις. Αποενοχοποιείσαι. Το έκανες το χρέος σου. Λες, «δεν είμαι μαλάκας μωρέ, ξέρω τι γίνεται». Ναι, δεν είσαι μαλάκας, είσαι μάγκας. Καλά, εντάξει.
Οι πολίτες, όμως, είναι πολίτες. Πλήθος. Επί το πλείστον «ανώνυμοι». Δε μπορείς να πιάνεις τον καθένα ξεχωριστά και να του εξηγείς. Δεν είσαι και η Μητέρα Τερέζα της κοινωνικής αφύπνισης. Οι πολιτικοί, αντίθετα, είναι συγκεκριμένοι. «Επώνυμοι». Καταμετρημένοι. Ξέρεις τους κομπιναδόρους. Τους βλέπεις. Αλλά δεν τους αγγίζει κανείς.
Φτάσαμε στο σημείο όπου ο Βενιζέλος που κατασκεύασε την ατιμωρησία των υπουργών να κάνει κηρύγματα ηθικής και να μαλώνει όσους αμφισβητούν την εντιμότητά του ιδίου και του κόμματός του. Ενός κόμματος που οργάνωσε τη διαφθορά του Κράτους και έκανε επάγγελμα τη λαμογιά. Κι, όμως, τολμά ακόμη να μιλάει. Ορίστε, οι συνταγματολόγοι διαφωνούν για το αν παραγράφηκε το αδίκημα του Παπακωνσταντίνου επειδή μία περίοδος της Βουλής διήρκησε 24 ώρες! Ούτε στην κλιμακτήριο τέτοια ανωμαλία. Γίνεται εύκολα κατανοητό για ποιο λόγο εξαφανίστηκε η λίστα επί 2 χρόνια. Έπρεπε να σιγουρευτούν τα δύο κόμματα ότι θα υπάρξει παραγραφή.
Φτάσαμε όμως και σε ένα ακόμη σημείο. Να βγαίνουν οι έχοντες στην πλάτη τους το μισό ποινικό κώδικα και να διδάσκουν ηθική. Βγαίνουν οι χρυσαυγίτες να καταγγείλουν τη διαπλοκή, τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή. Ποιοι; Αυτοί που έχουν μπουρδελοξενοδοχεία και κάνουν μηδενικές δηλώσεις εσόδων. Δηλαδή, έχουμε λαλήσει εντελώς.
Πραγματικά είναι να τρελαίνεσαι με τον «πολιτικό σάλο» που γίνεται όποτε ακούγεται ότι κάποιος πολιτικός είναι μπλεγμένος σε σκάνδαλο.
Οι καθαροί τρομάζουν με τους λερωμένους. «Δεν είχαμε υποψιαστεί τίποτα. Δεν έδωσε ποτέ δικαίωμα. Ο Άκης ήταν το καλύτερο παιδί στη γειτονιά». Κι άντε αρχίζει το πανηγύρι της υποκρισίας και διαγράφουν τον Τσοχατζόπουλο από το κόμμα. Ύστερα ξανατρομάζουν οι καθαροί και διαγράφουν και τον Παπακωνσταντίνου από το κόμμα. Και ηθικά νιώθουν δικαιωμένοι και ξεμπερδεμένοι.
Κάνουν λες και ξαφνικά αντελήφθησαν πως ένα δαχτυλάκι του πολιτικού συστήματος έπαθε μόλυνση και το κόβουν για να μην επεκταθεί η μόλυνση. Ύστερα κόβουν κι άλλο δαχτυλάκι, πάλι για να μην επεκταθεί η μόλυνση. Εν τω μεταξύ, ολόκληρο το σώμα της Εξουσίας είναι μέσα στη γάγγραινα. Σαπίζει. Δεν έχει μείνει υγιής ούτε ιστός, ούτε θεσμός. Κι αυτό το σάπιο σώμα, αποφασίζει από μόνο του να αυτοϊαθεί κόβοντας ένα δαχτυλάκι που και που.
Θυσιάζει τα πιο άχρηστα κομμάτια του για να μπορεί να στέκεται όρθιο και να μολύνει την κοινωνία ολόκληρη. Αυτό το σώμα θα έπρεπε να αποτεφρωθεί και η στάχτη του να σταλεί στο διάστημα μήπως και σωθούμε. Αντ’ αυτού, καθόμαστε ως κοινό και παρακολουθούμε τις εξελίξεις. Τις «αποκαλύψεις». Το θέατρο του παράλογου σφαγείου. Διότι, ενώ αυτοί κόβουν δαχτυλάκια από το σάπιο σώμα τους, την ίδια ώρα σφαγιάζουν τα πιο υγιή κομμάτια της δικής μας ζωής.
Διώχνουν τους νέους από την Ελλάδα, τους τιμωρούν με ανεργία, τους φυλακίζουν στην ανέχεια, αποκεφαλίζοντας ουσιαστικά το μέλλον αυτής της χώρας. Και το κοινό από κάτω, στην κοσμάρα του. «Ωωωωω τι έκανε ο Παπακωνσταντίνου!». Εμ, ο Παπακωνσταντίνου δε θα το έκανε αν δεν ψήφιζες τον Παπανδρέου κι ο κάθε Παπακωνσταντίνου δε θα τη γλίτωνε αν δεν εμπιστευόσουν τον Σαμαρά και τα Ζάππεια. Κάτσε τώρα και δες το έργο «Η λίστα Λαγκάρντ και οι πρασινομπλέ παρθένες». Ποπ κορν, θες; Λεφτά για ποπ κορν, υπάρχουν.