ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ Γ. ΡΟΥΣΗ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟ, ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ, ΔΙΟΝ. ΤΣΑΚΝΗ ΚΑΙ ΑΓΓ. ΧΑΓΙΟ

Γράφει ο "Kokkiniotis"

Πάταγος! Το «παρών» έδωσαν όλες οι ηλικίες, οι γενιές, όλοι οι χώροι της αριστεράς στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του καθηγητή Γιώργου Ρούση «Από την Κρίση στην Επανάσταση -Πόλεμος Θέσεων» (εκδόσεις ΓΚΟΒΟΣΤΗ), που παρουσιάστηκε απόψε(τετάρτη) στο PUBLIC του Συντάγματος.

Αγωνιστές του κινήματος, παλαιότεροι και πιο νέοι, κατέκλυσαν με την παρουσία τους κυριολεκτικά το χώρο....

Ήρθαν φυσικά για να τιμήσουν τον συγγραφέα που στέκεται πάντα στις επάλξεις, «πάντα στην από δω πλευρά»…

Ήρθαν ακόμη για το ίδιο το βιβλίο και το περιεχόμενό του, τόσο επίκαιρο στις μέρες μας.

Για τον Γκράμσι, που τόσο διαστρε βλωμένα χρησιμοποιήθηκε η σκέψη του στο παρελθόν.

Σίγουρα και για τους ομιλητές και το ενδιαφέρον που εκ προοιμίου παρουσίαζε ο μεταξύ τους διάλογος.

Η αθρόα προσέλευση όμως δεν ερμηνεύεται μόνον από το εύλογο ενδιαφέρον που προκαλεί η έκδοση του αναμενόμενου βιβλίου.  Μια εξήγηση ίσως αποτυπώνεται στην ακροτελεύτια φράση του  βιβλίου: «…είναι δυνατόν το δίλημμα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα να λυθεί υπέρ του πρώτου.»

 Την παρουσίαση έκαναν οι  Αλέκος Αλαβάνος, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Διονύσης Τσακνής και  Άγγελος Χάγιος. Συντονιστής ήταν ο Μίλτος Βασιλείου.

Σημαντικός άξονας του βιβλίου είναι κατά τη γνώμη μας η διπλή οριοθέτηση: Ούτε ένας ατέρμων τακτικισμός χωρίς στρατηγική, ούτε στρατηγική δίχως τακτική.

Οι ομιλίες παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Το Βαθύ Κόκκινο ήταν εκεί και τις επόμενες μέρες θα παρουσιάσει το σχετικό υλικό. Προς το παρόν περιοριζόμαστε να παραθέσουμε δυο λόγια από την ομιλία του συγγραφέα:

«Έχω την πεποίθηση ότι η επαναστατική ανατροπή του υπεύθυνου για την κρίση καπιταλισμού, είναι αναγκαία προϋπόθεση τόσο για να υπερβούμε την κρίση, όσο και κυρίως για ένα βήμα παραπέρα, να οδηγηθούμε στη χειραφέτηση. Να κάνουμε το επόμενο βήμα, που είναι η μετατροπή της κατάρας που είναι σήμερα η αποπομπή της ζωντανής εργασίας από την παραγωγή, που εκφράζεται με τη μορφή της ανεργίας, σε ευλογία. Σε αξιοποίηση δηλαδή για την ανάπτυξη του ανθρώπου.

- Απορρίπτοντας λογικές όπως εκείνη του ότι ο σκοπός δεν είναι τίποτα, τα πάντα είναι η κίνηση,

- απορρίπτοντας επίσης τη λογική του ‘όλα ή τίποτα’,

- απορρίπτοντας επίσης την αντίληψη ότι τα πάντα θα τα φέρει από μόνο του το αυθόρμητο κίνημα,

επιδίωξα με το βιβλίο να συμβάλω στη διαμόρφωση μιας στρατηγικής που να μας οδηγήσει σ’ αυτό που είπα πριν, στην αναγκαία επανάσταση.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, προσπάθησα να χρησιμοποιήσω την κατηγορία του πολέμου θέσεων του Γκράμσι, αποκαθαρμένη από μία ρεφορμιστική σκουριά, για την οποία μίλαγε κι ο ίδιος ο Γκράμσι, και η οποία οδηγούσε αυτό τον πόλεμο θέσεων να μεταφράζεται σαν εναλλακτική στην επανάσταση, ενώ δεν ήταν έτσι στη λογική του Γκράμσι, και όχι σαν μέσο για να φτάσουμε στην επανάσταση. Εγώ την χρησιμοποιώ σαν μέσο.

Στόχος μου λοιπόν είναι να συμβάλει το βιβλίο έτσι ώστε,

- πρώτον να αποκαθηλώσουμε, όσο μπορούμε,  την μονοδιάστατη σκέψη που προσπαθούν να μας επιβάλουν,

- να αποκαλύψουμε τη σαθρότητα των προβληματισμών που επιμένουν να παραμένουν δέσμιοι εντός των τειχών του υπάρχοντος κυρίαρχου συστήματος που είναι υπεύθυνο για τα δεινά μας,

- και τέλος, να προωθήσει την επαναστατική ιδεολογία.»

Μίλησε για την «αναγκαιότητα ενός αριστερού, αντιιμπεριαλιστικού, όχι μόνο κατ’ όνομα αριστερού, αλλά ουσιαστικά αριστερού  μετώπου που σημαίνει στην εποχή μας να είναι αντικαπιταλιστικό, αντιιμπεριαλιστικό, ένα μέτωπο που θα έρχεται σε ρήξη με τη θηλιά που μας έχουν βάλει στο λαιμό και για την οποία ευθύνεται κυρίως η Ευρωπαϊκή Ένωση», όπως είπε.

Για να ολοκληρώσει ως εξής:

Κλείνοντας, όπως έλεγε κι ένας αφροαμερικάνος αγωνιστής κατά της δουλείας στην Αμερική, ο Φρέντερικ Ντάγκλας,

«Δεν είναι μόνο λίγο φως που χρειαζόμαστε αλλά τη φωτιά. Δεν είναι το ψιλόβροχο, αλλά τη νεροποντή. Χρειαζόμαστε την καταιγίδα, την ανεμοθύελλα και το σεισμό.»

Κι αυτός ο σεισμός, ο σεισμός της επανάστασης δηλαδή, όπως έλεγε και ο Τσε, δεν είναι ένα φρούτο που θα πέσει όταν είναι ώριμο, αλλά πρέπει να κουνήσουμε το δέντρο για να πέσει. Όλοι μας λοιπόν, ο καθένας με τις δυνατότητές του και με τα μέσα που διαθέτει, ας συμβάλουμε να κουνήσουμε αυτό το δέντρο. Ευχαριστώ πολύ»

Αντιπαρερχόμαστε τα διάφορα που γράφτηκαν για τη ‘σημειολογία’ της συνύπαρξης στο πάνελ των συγκεκριμένων ομιλητών και το παραπολιτικό ενδιαφέρον που αυτή επισύρει.  Οι ίδιοι άλλωστε το ξεκαθάρισαν: «Δεν είμαστε εδώ για να ‘ιδρύσουμε’ κάποιο μέτωπο».

     Πηγή: www.vathikokkino.com