του Γιάννη Ελαφρού Ανατρεπτικό πολιτικό περιεχόμενο, μαζικότητα, μαχητικότητα, επιμονή – διάρκεια των αγώνων
Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα! Η ώρα που οι διακηρύξεις γίνονται πράξη
και οι θελήσεις των εκατομμυρίων μπορούν να γίνουν ένα ασυγκράτητο
ποτάμι νίκης, που θα σαρώσει στο διάβα του το σιδερόφρακτο τείχος του
πιο ταξικού, του πιο άδικου και του πιο καταστροφικού καθεστώτος: της
σύγχρονης χούντας κυβερνήσεων – ΕΕ – ΔΝΤ, που εφαρμόζει το πρόγραμμα
κοινωνικής λεηλασίας προς όφελος του κεφαλαίου....
.
Η κυβέρνηση, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της, φέρνει αύριο στη Βουλή
το άθλιο πακέτο, ενώ κατέθεσε ήδη τον προϋπολογισμό ληστείας του 2013.
Ποτέ άλλοτε δεν είχε συμπεριληφθεί τέτοια αρπαγή, τέτοια κλοπή πλούτου,
τέτοια εκτίναξη φτώχειας και εξαθλίωσης, σε ένα άρθρο! Οι αστοί
πολιτικοί για να περάσουν τα άγρια μέτρα, δεν διστάζουν να ξεφτιλίσουν
και την ίδια την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία… Κορδώνονται και
κάνουν τους δυνατούς, αλλά η τρόικα εσωτερικού φτάνει στην κρίσιμη
ψηφοφορία σε κλίμα αποσάρθρωσης. Οι τριγμοί γίνονται σπασμοί ενός
συστήματος που καταρρέει και γι’ αυτό κλιμακώνει τον αυταρχισμό και την
καταστολή σε όλα τα επίπεδα, από τις απεργίες μέχρι το …φέισμπουκ. Το
πληγωμένο θηρίο είναι πιο επικίνδυνο!
Τρεκλίζουν, αλλά δεν θα πέσουν μόνοι τους. Περιθώρια κοινοβουλευτικών
ελιγμών κι εκβιασμών υπάρχουν πολλά. Από το ελληνικό κεφάλαιο, μέχρι
την Γερμανία και το διευθυντήριο της ΕΕ, όλη η συμμορία του ευρώ
προσπαθεί να τους στηρίξει με κάθε τρόπο. Πρέπει να γίνει βαθιά
κατανοητό: Δεν θα πέσουν εάν δεν τους ρίξουμε! Η διαφορά είναι ότι
σήμερα γίνεται φανερό ότι μπορούμε!
Ναι, το μαζικό λαϊκό και εργατικό κίνημα, οι συσπειρωμένοι και
οργανωμένοι εργαζόμενοι, η ανυπόταχτη νεολαία, τα ξυπόλητα τάγματα της
οργής και της ανατροπής, η μεγάλη κοινωνική πλειονότητα που βυθίζεται
στη φτώχεια και στην απόγνωση, μπορεί, τις επόμενες μέρες, με ένα
καθολικό ξεσηκωμό να επιβάλλει την καταψήφιση των μέτρων και συνακόλουθα
την πτώση της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη.
Το κέρδος θα είναι διπλό: Αφενός δεν θα περάσουν τα εφιαλτικά μέτρα,
που μας οδηγούν στον εργασιακό και κοινωνικό Μεσαίωνα. Αφετέρου,
εργαζόμενοι και λαός αποκτούν μια τρομερή αυτοπεποίθηση, ενισχύουν
αποφασιστικά ένα πολιτικά απειλητικό, συνειδητό, οργανωμένο μαζικό
κίνημα και μπορούν να συγκροτήσουν ανεξάρτητα όργανα πάλης και επιβολής
της λαϊκής θέλησης σε όλα τα επίπεδα, έτοιμοι να δώσουν από καλύτερες
θέσεις και νικηφόρα τις επόμενες μάχες για τη συνολική αντικαπιταλιστική
ανατροπή της επίθεσης, για να πετάξουμε έξω την τρόικα και τους
συνεργάτες της, για να πληρώσει το κεφάλαιο και για να παρθούν άμεσα
μέτρα για την αξιοπρεπή επιβίωση και την βελτίωση της θέσης των
εργαζομένων.
Όσο βλέπουν το ποτάμι της λαϊκής οργής να φουσκώνει τα παπαγαλάκια
του κεφαλαίου θα εκβιάσουν με κάθε τρόπο και κυρίως με την απώλεια της
δόσης και την έξοδο από το ευρώ ή και την ΕΕ. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο
για να νικήσουν οι αγώνες, να εξοπλιστούν πολιτικά με τους στόχους της
διαγραφής του χρέους και της καταστροφής της χρεομηχανής με την άρνηση
της δόσης, της απελευθέρωσης – αποδέσμευσης από το ευρώ και την ΕΕ, από
το πέρασμα στο δημόσιο, χωρίς αποζημίωση και υπό εργατικό έλεγχο των
τραπεζών και όλων των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, από το αίτημα
της πραγματικής δημοκρατίας, από το λαό για το λαό, ενάντια στον
κλιμακούμενο κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό, την κρατική – εργοδοτική –
φασιστική τρομοκρατία και τα αντιδραστικά σχέδια καταστολής της λαϊκής
βούλησης.
Στο βαθμό που συγκροτείται μια μαζική πτέρυγα του μαζικού εργατικού
και λαϊκού κινήματος με αυτό το πολιτικό περιεχόμενο, μπορεί να
επιδράσει θετικά και στο καθοριστικό επίπεδο, που είναι αναμφισβήτητα η
μαζικότητα, η μαχητικότητα, η αποφασιστικότητα και η διάρκεια των
κινητοποιήσεων, με τον έλεγχο να περνά στα χέρια των εργαζομένων.
Πρέπει, από αύριο που ξεκινούν οι απεργίες (σε μέσα μαζικής μεταφοράς
και Υγεία), το κρίσιμο 48ωρο 6-7 Νοέμβρη και στη συνέχεια, να
σφραγιστούν από την μαζική συμμετοχή. Ζητούμενο είναι εκατοντάδες
χιλιάδες κόσμου να πλημμυρίσουν τους δρόμους την Τρίτη στις απεργιακές
συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα και να παραμείνουν με επιμονή στο
Σύνταγμα και σε όλους τους δρόμους. Νέο αποκορύφωμα την Τετάρτη το
απόγευμα στο Σύνταγμα, όπου πρέπει να βουλιάξει όλο το κέντρο της Αθήνας
και να καταποντιστεί η κυβερνητική πλειοψηφία. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα
κι αν ψηφιστούν οριακά τα μέτρα, οι κινητοποιήσεις πρέπει να
συνεχιστούν – κλιμακωθούν σε πολιτικό αγώνα διαρκείας για να ανατραπεί
πλέον η κυβέρνηση, που τα ψήφισε σε κατάφωρη αντίθεση με τη θέληση του
λαού. Νέα σημεία κορύφωσης είναι η πάλη για την καταψήφιση του
προϋπολογισμού, η πανευρωπαϊκή απεργία στις 14 Νοέμβρη και το τριήμερο
της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Οι ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος, το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ
έχουν θέσει έγκαιρα και αποφασιστικά ότι για να μην περάσουν τα μέτρα,
για ένα ελπιδοφόρο ξεσηκωμό των εργαζομένων και του λαού απαιτείται να
περάσει ο αγώνας (το νόημα, η απόφαση, ο έλεγχος και ο συντονισμός του)
στην εργατική βάση, στις συνελεύσεις, στους τόπους δουλειάς και στα
πρωτοβάθμια σωματεία. Εκεί να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή ταξική
ενότητα, σε ρήξη με τους πυσροσβέστες των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, “σπάζοντας” τα
όρια μιας ορισμένης διαφοροποίησης από τη γραφειοκρατία, που δεν
διεκδικεί το έμπρακτο άνοιγμα ενός άλλου δρόμου. Το δεύτερο κρίσιμο
στοιχείο είναι η αναγκαία συγκρότηση ενός ανεξάρτητου κέντρου εργατικού
αγώνα, όχι με ιδεολογικά στοιχεία, όχι ενός κέντρου κάποιων αριστερών
τάσεων αλλά ενός κέντρου στηριγμένου στα πρωτοβάθμια σωματεία και στο
συντονισμό τους, στο συντονισμό των συντονισμών που υπάρχουν σε
διάφορους κλάδους και μέτωπα, σε ομοσπονδίες ή συνδικάτα που θέλουν
πραγματικά να παλέψουν. Μία πρόσκληση ανοικτή στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και
της Αυτόνομης Παρέμβασης, σε όλα τα συνδικάτα που διαλέγουν έμπρακτα το
δρόμο του αποφασιστικού αγώνα. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι πολύ
σημαντική και δίνει δυνατότητες ανώτερης ενοποίησης η συνάντηση που
καλούν σήμερα 18 πρωτοβάθμια σωματεία στο Πολυτεχνείο
Σε αυτή την μάχη θα κριθεί και η Αριστερά. Θα παραμείνει, όπως ο
ΣΥΡΙΖΑ, στη λογική της κυβερνητικής λύσης και του ώριμου φρούτου, του
διαφωνούντα ακούλουθου της ΓΣΕΕ, όταν υπάρχουν δυνατότητες εκτροχιασμού
του τρένου της καταστροφής; Θα συμβάλλει σε ένα μέτωπο ρήξης και
ανατροπής ή θα παραμείνει στη λογική “μια 24ωρη και να βγάλουμε
συμπεράσματα”, όπως το ΚΚΕ; Η αντικαπιταλιστική Αριστερά θα επιμείνει
στη λογική της ανατρεπτικής κοινής δράσης, που τις επόμενες μέρες είναι
επιτακτικά αναγκαία. πριν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου