Αγαπητέ μου συμπολίτη, είσαι ηλίθιος

Θυμάμαι τις ΄"καλές εποχές". Τότε που χρήματα υπήρχαν, οι  ξανθιές παρουσιάστριες με τα αβυσσαλέα ντεκολτέ έπιναν καφέ στα κανάλια, οι απόλυτες σταρ  των φτηνών σουξέ κυριαρχούσαν και τα σκυλάδικα είχαν αναβαθμιστεί σε "clubs".

Παντού, ακριβά αυτοκίνητα, αγορασμένα με δόσεις,  ταβέρνες που είχαν γίνει  "γκουρμέ" εστιατόρια και ένας λαός που ζούσε τον μύθο του. Είχα πάντα την εντύπωση πως γύρω μου κυκλοφορούσε ένας απροσδιόριστος πλούτος, που όμως δεν μπορούσα να εντοπίσω από που προερχόταν. Ποιος είχε δουλέψει για αυτά τα χρήματα, και κυρίως τι είδους δουλειά έκανε. Το χειρότερο όμως ήταν πως κανένας δεν αναρωτιόταν.....
Δεν γνωρίζω αν έφταιγε η κοινωνία, τα κανάλια, το πολιτικό κατεστημένο ή ακόμα και όλα μαζί, όμως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων κανείς δεν προβληματιζόταν. Μας έφτανε αυτό που βλέπαμε και τα ψίχουλα που μας πετούσαν οι πολιτικοί που ψηφίζαμε. Ίσως και να μας άρεσε κιόλας, δεν ξέρω....

Σήμερα μου φαίνεται γελοίο. Όχι τόσο το σύστημα αυτό-το οποίο είναι γελοίο εξ ορισμού- αλλά όσοι σήμερα το αποδομούν. Πρόσφατα εντυπωσιάστηκα-όταν με αρκετή καθυστέρηση ομολογώ-διάβασα μαζεμένα τα editorials του κ. Γεωργελέ στο athens voice. Αρχικά νόμιζα πως βρίσκομαι σε παράλληλο σύμπαν αλλά μετά θυμήθηκα τους ύμνους που ο ίδιος κάποτε έγραφε στο ΚΛΙΚ για  το χρηματιστήριο βαπτίζοντας  "επενδυτές" τους καιροσκόπους, οπότε βεβαιώθηκα πως είμαι ακόμα στην ελληνική πραγματικότητα.  

Αυτή η ελληνική πραγματικότητα είναι τελείως σχιζοφρενική. Η χώρα βυθίζεται εδω και 3 χρόνια σε μια οικονομική ύφεση άνευ προηγουμένου. Σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές έχουμε 60,000 μικρές επιχειρήσεις κλειστές, ένας στους τρεις είναι άνεργος και η οικονομία έχει συρρικνωθεί πάνω από 20%. Τα ξέρετε όλα αυτά διότι οι συνέπειες τους έχουν γίνει μέρος της καθημερινής ζωής.

Το θέμα μας λοιπόν δεν είναι πως δεν έχουμε συναίσθηση της  κατάστασης, το θέμα είναι ο τρόπος με τον οποίο η ελληνική κοινωνία την αποκωδικοποιεί. Είναι κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω αλλά ούτε και να καταλάβω.

Και σε ρωτώ Έλληνα συμπολίτη μου. Γνωρίζεις τον ειδικό φόρο τηλεοπτικών διαφημίσεων που προέβλεπε το μνημόνιο και αντιστοιχούσε στο 20%  επί της διαφημιστικής δαπάνης? Ο νόμος λοιπόν ψηφίστηκε το 2010 αλλά η εφαρμογή του αναβλήθηκε για το 2013  απλά και μόνο επειδή κάποιοι μεγαλοκαναλάρχες πίεσαν και κέρδισαν.  Όπως αναβλήθηκαν και τα χρήματα που θα πλήρωναν οι ίδιοι κύριοι για τις τηλεοπτικές συχνότητες και οι οποίες τελικά τους παραχωρήθηκαν δωρεαν στερώντας από το κράτος εκατομμύρια ευρώ.

Θυμάσαι την τροπολογία για την φορολόγηση των σκαφών αναψυχής η οποία αποσύρθηκε, όπως αποσύρθηκε και κάθε σκέψη για την φορολόγηση των εφοπλιστών;

Έχεις συνειδητοποιήσει ότι η Εκκλησία ακόμα δεν φορολογείται αλλά και πως απαλλάσσεται από τον φόρο ιδιοκτησίας τον οποίο καλείται να πληρώσει και ο τελευταίος Έλληνας πολίτης;

Ενώ οι μειώσεις στους μισθούς πλήττουν τους φτωχότερους, συντεχνία υπαλλήλων  του υπουργείου οικονομικών εξαιρείται από τις μειώσεις αυτές με ειδική τροπολογία.  Ένα ακόμα ρουσφέτι δηλαδή για κάποιους ευνοημένους κλάδους οι οποίοι έχουν τη δύναμη να ασκούν πολιτικές πιέσεις και να κερδίζουν. Υπάλληλοι που αδιαφορούν πλήρως για τους συναδέλφους τους που απολύονται ή χάνουν τις αποδοχές τους, αρκεί εκείνοι να διατηρούν ακόμα τα προνόμια.

Φαντάσου το λοιπόν όλο αυτό στον ευρύτερο δημόσιο βίο. Η μάλλον δεν χρειάζεται να το φανταστείς, το έχεις ήδη ψηφίσει.  

Τα παραδείγματα είναι άπειρα και θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο όχι απλά κάποιες αναρτήσεις.

Άπειρη όμως είναι και η ηλιθιότητα σου αγαπητέ μου συμπολίτη (και ναι εδώ μπορείς να με βρίσεις και να με πεις βολεμένη, ανθέλληνα, ότι θέλεις-δεν έχει σημασία). Διότι για τα σημερινά χάλια δεν σου φταίει ούτε η Μέρκελ, ούτε οι μετανάστες, ούτε οι Εβραίοι, ούτε οι Αμερικάνοι. Και δεν θα΄σε σώσει ούτε η Παναγία, ούτε το πετρέλαιο, ούτε οι "ομογενείς".

Ναι, η κρίση είναι ευρωπαϊκή, και ναι δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, αλλά τους αφήσαμε να τα τρώνε και συνεχίζουμε να τους αφήνουμε.

Προσπερνάμε τα σκάνδαλα τους,  ξεχνάμε τους διορισμούς των παιδιών τους, των φίλων τους των ερωμένων τους, συγχωρούμε τα ρουσφέτια και την σαπίλα τους, παρακολουθούμε σαν αποβλακωμένοι τα κανάλια τους. Δημοσιογράφοι που δηλώνουν εισοδήματα από 700 και 400 χιλιάδες ευρώ γίνονται τιμητές των πάντων και μας μιλάνε για λιτότητα. Και όμως είναι ΌΛΟΙ ακόμα εκεί στις θέσεις τους και στα προνόμια τους. Και σου πετάνε ψίχουλα ηλίθιε λαέ και σε ταΐζουν ελεημοσύνες και συσσίτια.

Ναι αγαπητέ μου συμπολίτη είσαι ηλίθιος και άξιος της μοίρας σου. Όχι  επειδή τους ψήφισες αλλά επειδή έχεις πάθει ανοσία στην διαφθορά και στο ρουσφέτι. Επειδή κοιτάς μόνο την πάρτη σου και μετά επιτρέπεις στο κάθε φασιστικό γουρούνι και στο παπαδαριό να έχει άποψη και δημόσιο λόγο. Είσαι ηλίθιος επειδή σε ξεπουλάνε καθημερινά και εσύ ανέχεσαι ακόμα ένα σάπιο σύστημα και τους ίδιους ρουσφετολόγους πολιτικούς να αποφασίζουν για την ζωή σου.

Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω. Είμαι σίγουρη πως τίποτα δεν θα καταλάβεις από ότι γράφω και το επιχείρημα σου θα είναι βρισιές και αερολογίες περί καπιταλισμού.

Όμως ένα θα σου πω.

Αν τα κοράκια των διεθνών δανειστών έχουν πέσει πάνω από τα πτώματα μας, είναι επειδή είμαστε πτώματα έδω και πάρα πολύ καιρό.                  Ταξιδεύοντας: η άλλη όψη