Ένα καρύδι απ’ τις Σκουριές

  Tου Γιάννη Μακριδάκη    Πριν από μια βδομάδα ακριβώς ήμουν στις Σκουριές της Χαλκιδικής. Φεύγοντας από κει πήρα μαζί μου μια σακούλα καρύδια, δώρο του Γιώργη, που ζει μες στο δάσος και αντιστέκεται μαζί με όλους τους κατοίκους των γύρω χωριών στην καταστροφή του τόπου από τα μεταλλεία χρυσού.
Όταν επέστρεψα εδώ, στο χωριό της ΒΔ Χίου, έδωσα στον γείτονα, που μου πρόσεχε τις όρνιθες και τα γατιά, για μπαξίσι δυο φούχτες καρύδια και με την ευκαιρία τού είπα και δυο λόγια για το μέρος εκείνο που τα παράγει και για το μέλλον που του επιφυλάσσει η κυβέρνηση του ξεπουλήματος και της εκπόρνευσης της χώρας....
Ο γείτονάς μου δεν ήξερε τίποτε, δεν είχε ακούσει ποτέ περί των Σκουριών, περί των μεταλλείων και περί του αγώνα των ανθρώπων εκεί για την διάσωση του αρχέγονου δάσους τους.
Σήμερα το απόγευμα, εκεί που πότιζα τις πρασιές μου, να τον και ήρθε, περαστικός για την απογευματινή του βόλτα. Στάθηκε στην πόρτα και μου φώναξε. Είδα στην τηλεόραση προχτές τους ανθρώπους από τις Σκουριές, από κει που μου ‘φερες τα καρύδια, να λένε πως μόνο πάνω από τα πτώματά τους θα περάσουν οι άλλοι για να καταστρέψουν το δάσος. Τι κρίμα ρε παιδί μου, τι ωραίο μέρος, τι ωραία καρύδια…
Συνειδητοποίησα τότε πως τα καρύδια κέρδισαν έναν ακόμα φίλο των Σκουριών. Θυμήθηκα ότι πριν από είκοσι χρόνια είχα γνωρίσει έναν Πακιστανό και όταν του είπα ότι δεν ήξερα τίποτα για τη χώρα του, ότι τίποτα δεν είχα ακουστά για αυτήν, μου είπε πως από τώρα που γνωριστήκαμε θα ακούω συνέχεια για το Πακιστάν στην τηλεόραση. Όχι επειδή θα αρχίσουν από δω και μπρος να λένε ειδήσεις για τη χώρα του αλλά επειδή πάντα έλεγαν μα εγώ δεν είχα λόγο να ακούσω. Τώρα που ξέρεις έστω κι έναν άνθρωπο από το Πακιστάν, θα δεις ότι θα ακούς και θα μαθαίνεις για την χώρα μου, έτσι ακριβώς μου είπε και είχε απόλυτο ο δίκιο.
Αυτό ακριβώς ένιωσα και σήμερα με τον γείτονά μου. Τώρα που έσπασε ένα καρύδι από τις Σκουριές, αμέσως άκουσε την είδηση για την καταστροφή του δάσους και του έμεινε στο νου ο δυναμισμός των κατοίκων, ένιωσε τον πόνο τους και την οργή τους, βρέθηκε να συμπάσχει μαζί τους, πρόβαλε το πρόβλημά τους στον εαυτό του και στον τόπο μας, μπήκε έστω για μια στιγμή στη θέση τους, ενώ πριν γευτεί το καρύδι ούτε καν άκουγε για το μέγα αυτό θέμα όσες φορές κι αν πέρασε πάνω από τα αυτιά του η είδηση.
Φίλοι συναγωνιστές Ιερισσιώτες ένα καρύδι από τις Σκουριές σε κάθε σπίτι είναι ο καλύτερος πρεσβευτής του γενναίου αγώνα σας.                                                                                                           διαβάστε ακόμα: Έκκληση για το δάσος των Σκουριών από γυναίκες της ΒΑ Χαλκιδικής   /