Οι ευτυχείς την Φύσιν βεβηλούσι.
Της λύπης είναι τέμενος η γη.
Αγνώστου πόνου δάκρυ στάζει η αυγή
αι ορφαναί εσπέραι αι χλωμαί πενθούσι
και ψάλλει θλιβερά η εκλεκτή ψυχή.
^^^
βλέπω παράπονον επί των ίων.
Αισθάνομαι του ρόδου αλγεινόν τον βίον
μυστηριώδους λύπης τους λειμώνας πλήρεις
κ' εντός του δάσους του πυκνού λυγμός ηχεί.
^^^
Τους ευτυχείς οι άνθρωποι τιμώσι.
Και τους υμνούσι ψευδοποιηταί.
Αι πύλαι, πλην, της Φύσεως είναι κλεισταί
εις όσους αδιάφοροι, σκληροί γελώσι,
γελώσι ξένοι εν πατρίδι δυστυχεί.
^^^^^^
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου